Η ορχήστρα που τραγουδούσε την επιστροφή των ΗΠΑ στις διατλαντικές σχέσεις, "φάλτσαρε" όταν η ΕΕ αναπάντεχα ήλθε σε μια συνολική επενδυτική συμφωνία με την Κίνα στο τέλος του 2020 -προς απογοήτευση των παρατηρητών από την Αμερική.
Καθώς η νέα κυβέρνηση Biden ορκίστηκε στις 20 Ιανουαρίου, η ΕΕ και πάλι με ασυνεπές χρονοδιάγραμμα, πρόκειται να παρουσιάσει μέτρα για την ενίσχυση του διεθνούς ρόλου του ευρώ ώστε να μειωθεί η εξάρτησή της από το δολάριο και να αντιμετωπίσει τις οικονομικές αδυναμίες της ΕΕ.
Αυτές οι αποφάσεις είναι κάπως αντίθετες με την πρόταση της ΕΕ για επανέναρξη των διατλαντικών σχέσεων γύρω από την παγκόσμια υγεία και την ανάκαμψη μετά την πανδημία, το κλίμα και την τεχνολογία.
Υπάρχουν προειδοποιητικά σημάδια ότι και η Ευρώπη έχει αλλάξει, είναι τραυματισμένη από την τετραετία του Trump και αυξάνει την άμυνα της για μια πιθανή επιστροφή του Trump-ισμού το 2024. Η προσδοκία ότι η κυβέρνηση Biden θα απορροφηθεί από τα εσωτερικά προβλήματα και θα εστιάσει λιγότερο στην εξωτερική πολιτική, ενισχύθηκε από την εισβολή στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου, που αποκάλυψε το βάθος της ρήξης στην αμερικανική κοινωνία.
Οι αποφάσεις ήταν δικαιολογημένες ως απόδειξη ότι η ΕΕ είναι σοβαρή για τη φιλοδοξία της για στρατηγική οικονομία, την λέξη που παρουσιάζεται τώρα σε κάθε διάλογο αναφορικά με τον διεθνή ρόλο της Ευρώπης. Η ανοικοδόμηση της εμπιστοσύνης με τους συμμάχους θα είναι πραγματικά ένας δύσκολος δρόμος.
Το να τοποθετηθούν ασπίδες από την πλευρά της Ευρώπης για ενδεχόμενες ανατρεπτικές πολιτικές, είναι ασφαλώς νόμιμο. Ωστόσο η ΕΕ πρέπει να επενδύσει στην ανοικοδόμηση της συνεργασίας της με τις ΗΠΑ ακριβώς για να ασφαλίσει τις διατλαντικές σχέσεις από την επιστροφή του trump-ισμου ή ακόμη και από νίκες της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς.
Ο βαθμός στον οποίο η Ευρώπη και οι ΗΠΑ μοιράζονται παρόμοιες προκλήσεις είναι εντυπωσιακός: πρέπει να μεταρρυθμίσουν τις δημοκρατίες τους για να αντιμετωπίσουν την απώλεια εμπιστοσύνης από την πλευρά των πολιτών, να κάνουν "πράσινες” τις οικονομίες τους και να αναλάβουν ευθύνες για την μετά την πανδημία ανάκαμψη, να αντιμετωπίσουν την διεκδικητικότητα των απολυταρχικών παραγόντων, και να μεταρρυθμίσουν την πολυμέρεια για να υποστηρίξουν μια πιο ειρηνική διεθνή τάξη. Για να το κάνουν αυτό, πρέπει να συνεργαστούν οι δημοκρατικές και διεθνείς δυνάμεις.
Δεν θα είναι εύκολο. Μια σύνοψη του Carnegie Europe κάνει μια βαθιά βουτιά στους τομείς όπου η ΕΕ μπορεί να προτείνει μια θετική ατζέντα στην κυβέρνηση Biden, προσδιορίζοντας γρήγορες νίκες βραχυπρόθεσμα -ανοικοδομώντας την χαμένη εμπιστοσύνη- και προσφέροντας μια ειλικρινή ανάλυση των πολλών εμποδίων που θα ανακύψουν καθώς η διατλαντική συνομιλία γίνεται πιο δύσκολη.
Ηη ΕΕ μπορεί να διεκδικήσει ηγετικό ρόλο στη μάχη εναντίον της κλιματικής κρίσης και να προσδιορίσει προτεραιότητες που πρέπει να αντιμετωπιστούν από κοινού. Αλλά σε άλλους τομείς, η ΕΕ συνεχίζει να εξαρτάται από τις ΗΠΑ, από θέματα ασφάλειας και άμυνας μέχρι αντιμετώπιση συγκρούσεων και αστάθειας στις γειτονιές της Ευρώπης. Εδώ η συζήτηση για στρατηγική αυτονομία της ΕΕ κάνει "κοιλιά”.
Η ΕΕ στηρίζει την προσπάθεια του Biden να προάγει τον διεθνή ρόλο των δημοκρατιών, αλλά το να αναδιατυπωθεί η δημοκρατία παγκοσμίως είναι ένα φιλόδοξο έργο γεμάτο κινδύνους. Στο μεταξύ, σε θέματα από την τεχνολογία μέχρι και τις σχέσεις με την Κίνα, οι αποκλίνουσες απόψεις και τα ενδιαφέρονται του κόσμου θα πλήξουν τις προσπάθειες για την ανεύρευση κοινού εδάφους μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής.
Ωστόσο το να κινηθεί μεταξύ αυτών των περιπλοκοτήτων στις ΗΠΑ μετά από τέσσερα χρόνια μοναξιάς, πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα της ΕΕ. Δεν είναι θέμα τυφλής ευθυγράμμισης με την Ουάσιγκτον. Είναι θέμα αποκλιμάκωσης των γεωπολιτικών αντιπαλοτήτων και του να δοθεί μια νέα κεντρική σημασία στις μετριοπαθείς δυνάμεις της διεθνούς διακυβέρνησης.
Από: Capital.gr