Η ιδιαίτερη γερμανική πολιτική απέναντι στη Ρωσία έχει τελειώσει μετά τα όσα γίνονται στην Ουκρανία. Η πεποίθηση ότι η επί δεκαετίες οικονομική, εμπορική και πολιτική σχέση με τη Μόσχα θα οδηγούσε στον εκσυγχρονισμό της χώρας, έχει καταρριφθεί. Η πεποίθηση ότι η Ostpolitik της, ή η Ανατολική Πολιτική, που σφυρηλατήθηκε στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, θα μπορούσε να συνεχιστεί χωρίς επαναξιολόγηση από τις πολιτικές ελίτ της Γερμανίας, ιδιαίτερα από το κυβερνών Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, έχει απαξιωθεί.
Μέχρι τις προηγούμενες ημέρες, ορισμένες πολιτικές ελίτ και λόμπι ισχυριζόταν ότι το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ, όχι η Ρωσία, ήταν αυτοί που έφταιγαν.
Η άλλη πραγματικότητα για τη Γερμανία είναι η αστάθεια που αντιμετωπίζει τώρα η Ανατολική Ευρώπη. Αυτό που ενοχλεί το πολιτικό κατεστημένο στο Βερολίνο είναι ότι η ευρωπαϊκή και δυτική τάξη που καθιερώθηκε με την Τελική Πράξη του Ελσίνκι το 1975, η οποία έκανε την διατήρηση της εδαφικής ακεραιότητας τόσο κεντρική, έχει τελειώσει.
Αυτό είναι ένα τεράστιο πλήγμα για το Βερολίνο. Ως η μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ, η Γερμανία ήλπιζε ότι η διπλωματία και η αρχιτεκτονική των πολυμερών θεσμών θα επαρκούσαν για να διατηρήσουν το καθεστώς της μετά τον Ψυχρό Πόλεμο περιόδου.
Ο ρόλος της Γερμανίας
Οι γερμανικές κυβερνήσεις επανειλημμένως έδωσαν στη Ρωσία, ιδιαίτερα στον Πούτιν, το πλεονέκτημα της αμφιβολίας, είτε αναφορικά με την εισβολή στη Γεωργία το 2008, με την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 ή την επακόλουθη εισβολή στην Ανατολική Ουκρανία.
Ναι, η πρώην Καγκελάριος Angela Merkel ήταν αυτή που έπεισε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ να επιβάλλουν κυρώσεις στη Ρωσία, αλλά χωρίς να εφαρμόσουν μια ισχυρή στρατηγική που θα βασίζεται σε ένα μείγμα σκληρής ισχύος και αποτροπής.
Εάν τελειώσουν οι αυταπάτες της για τη Ρωσία, η Γερμανία έχει την ευκαιρία να αρχίσει να διαμορφώνει μια νέα πολιτική της ΕΕ απέναντι στην Ανατολική Ευρώπη που δεν θα τη βλέπει πλέον μέσα από το πρίσμα της Ρωσίας. Αυτό δεν θα γίνει σε μια μέρα.
Γιατί πρέπει να ανησυχούν η Γεωργία και η Μολδαβία
Ξυπνήσαμε σε μια Ευρώπη που έχει αλλάξει εντελώς από τη μια μέρα στην άλλη. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ρώσων και μετασοβιετικών σχολιαστών πίστευαν ότι ο Πούτιν δεν θα ήταν τόσο εξωφρενικός ώστε να εξαπολύσει μια εντελώς απρόκλητη εισβολή σε μια γειτονική χώρα -ότι θα ήταν μια πράξη τρέλας. Το χειρότερο σενάριο έχει τώρα συμβεί, επομένως θα ήταν ανόητο να προβλέψουμε τις προθέσεις του προς άλλους γείτονες.
Για τον λόγο αυτό, οι φιλοδυτικές χώρες της Γεωργίας και της Μολδαβίας θα πρέπει σίγουρα να ανησυχούν. Η Μολδαβία είναι πολύ μικρότερη από την Ουκρανία και πολύ λιγότερο σημαντική για τη Μόσχα. Δεν έχει κοινά σύνορα με τη Ρωσία, και ακόμη και η φιλορωσική περιοχή της Υπερδνειστερίας θέλει φυσιολογικές ειρηνικές σχέσεις με το Κισινάου και την ΕΕ.
> Διάβασε ακόμη: Τι ισχύει με τα πυρηνικά στην Ουκρανία
Η Γεωργία είναι η πιο μετασοβιετική από αυτές τις χώρες, ακόμη περισσότερο ενωμένη στην απόρριψη της Ρωσίας από ό,τι είναι η Ουκρανία. Η Μόσχα δεν έχει καμία πολιτική ή εθνική ομάδα για να ισχυριστεί ότι μάχονται έξω από τα εδάφη της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας, τα οποία ήδη ελέγχει.
Εκτός αυτού, η Ρωσία τώρα είναι πλήρως απορροφημένη με την Ουκρανία, και θα είναι για πάτα πολύ καιρό.
Αλλά δεν υπάρχουν προβλέψεις τώρα. Ακόμη και αν ο μιλιταριστής Πούτιν του σήμερα δεν επιδιώκει απαραίτητα τον πόλεμο σε αυτές τις δύο χώρες (ή όχι ακόμη), μπορεί να έχει κάποιες τρομακτικές ιδέες για την αλλαγή του καθεστώτος -ιδέες που οι Ευρωπαίοι φίλοι τους θα πρέπει να επιδιώξουν να αποτρέψουν αυτή τη στιγμή.
Από: Capital.gr