Πιθανώς, αν δεν γνωρίζεις και πολλά για την ιστορία της Formula 1, να μην μπορείς να καταλάβεις ακριβώς γιατί γίνεται αυτός ο χαμός με τον Ayrton Senna κάθε Πρωτομαγιά και όχι μόνο κάθε Πρωτομαγιά. Δεν ήταν οι χρόνοι, οι επιδόσεις, οι νίκες και τα στατιστικά στοιχεία που δημιούργησαν και συντηρούν ακόμη και σήμερα τον μύθο. Δεν ήταν μόνο αυτά τουλάχιστον γιατί υπήρξαν στιγμές σε αυτή τη δεκαετία οδηγικής καριέρας, που ξεπερνούσαν το αυταπόδεικτο του πράγματος.
Στιγμές που έλεγες "Έλα ρε φίλε όντως έγινε έτσι;" Και όντως είχε γίνει έτσι, κάτι που ίσχυε από το ξεκίνημα αυτής της πορείας του Βραζιλιάνου στο απόλυτο προσκήνιο του motorsport που ήταν η Formula 1.
Το 1984 για παράδειγμα όταν οι εφημερίδες στην Ελλάδα, έγραφαν μετά από μερικές ημέρες πως σε μια κάπως εορταστική κούρσα, ένας πρωτοεμφανιζόμενος οδηγός είχε κερδίσει όλους τους πρωταθλητές της F1, δεν το πίστευες. Στα εγκαίνια του Nurburgring GP Circuit, της πίστας δηλαδή που άνοιξε τις πύλες της το 1984 για να μπορούν να γίνονται εκεί σύγχρονοι αγώνες και να πάρει άλλη μορφή (σχεδόν αυτή που έχει σήμερα) το Nordschleife, η Mercedes "κατέβασε" καμιά 20αριά 190E, αυτές με τον κινητήρα 2,3lt και τις έδωσε στους κορυφαίους εκείνης της εποχής.
Ανάμεσα στους Niki Lauda, Alain Prost, Carlos Reutemann, Stirling Moss, John Surtees, Keke Rosberg και πολλούς άλλους, βρέθηκε ένας 24χρονος σχεδόν από σπόντα. Ο Ayrton Senna Da Silva όπως τον αποκαλούσαν ακόμη τότε οι εκφωνητές στην τηλεόραση, αντικατέστησε τελευταία στιγμή τον Emerson Fittipaldi στο τιμόνι μιας Mercedes. Είχε μόλις έρθει στον κόσμο της Formula 1. Οδηγούσε για την άσημη Toleman και αναζητούσε ευκαιρίες να δείξει το ταλέντο του. Και το έκανε με το παραπάνω παίρνοντας μια ξεκάθαρη και σαφέστατη νίκη απέναντι σε όλους τους παραπάνω, στους οποίους δεν επέτρεψε ούτε καν να τον πλησιάσουν εκείνη την ημέρα.
Η μυθική όπισθεν
Το 1991 στην Ισπανία ο Ayrton Senna είχε φτάσει σχεδόν πρωταθλητής. Ήταν ο 14ος αγώνας εκείνης της περιόδου και ο Βραζιλιάνος είχε κερδίσει στους μισούς από αυτούς. Ο Nigel Mansell πάντως ήταν κοντά του και ήταν πάντα απειλητικός, κανείς όμως δεν θεωρούσε πως μπορούσε να διεκδικήσει εκείνον τον τίτλο, πραγματικά. Κάποια στιγμή στον αγώνα ο Senna είχε ένα τετ-α-κε. Από τη δεύτερη θέση που βρισκόταν έχασε τον έλεγχο του μονοθεσίου της McLaren και έπεσε πέμπτος.
Όμως είχε προσφέρει πιθανότατα την κορυφαία στιγμή οδηγίκης ευφυίας και ανταγωνιστικής αυτοσυγκέντρωσης στον κόσμο αυτό. Πριν προλάβει να τελειώσει το τετ-α-κε, είχε επιλέξει όπισθεν προκειμένου να κάνει μερικά μέτρα προς τα πισω για να μπορέσει να βρεθεί εκεί που ήθελε και να συνεχίσει με τον λιγότερο χαμένο χρόνο. Ο Άρης Σταθάκης που περιέγραφε εκείνον τον αγώνα στην ελληνική τηλεόραση δεν μπορούσε να διανοηθεί πως είχε συμβεί αυτό και δεν μπορούσε να αποφύγει ασφαλώς τους διθυράμβους για το ταλέντο του Βραζιλιάνου.