Η δουλειά σε μεγάλα βάθη δεν μοιάζει με καμία άλλη. Δεν είναι μόνο η πίεση του νερού ή ο κίνδυνος που καραδοκεί σε κάθε κίνηση· είναι το γεγονός ότι βρίσκεσαι σε έναν κόσμο όπου το περιθώριο λάθους είναι ελάχιστο και ο χρόνος σου μετράει αντίστροφα από τη στιγμή που αγγίζεις τον βυθό της θάλασσας.
Πώς είναι να δουλεύεις στον βυθό της θάλασσας-Ένας δύτης βαθέων υδάτων εξομολογείται
Όταν φτάνεις στον πυθμένα, έχεις περίπου 40 λεπτά για να κάνεις ό,τι χρειάζεται. Η κατάδυση επηρεάζει το σώμα με τρόπο που δεν αφήνει περιθώρια καθυστερήσεων. Για να κοπεί ατσάλι κάτω από το νερό χρησιμοποιείται η μέθοδος της εξώθερμης κοπής. Ορατότητα μηδενική, θερμοκρασίες που αγγίζουν τους 10.000 βαθμούς και φυσαλίδες υδρογόνου που μπορούν να εκραγούν με δύναμη δυναμίτη.
Σε μια από τις πρώτες μου δουλειές έπρεπε να κόψουμε τέσσερις δοκούς με μια τσιμεντένια πλάκα στερεωμένη στην κορυφή. Ο δύτης πριν από μένα είχε ήδη κόψει κάποια μπουλόνια. Συνέχισα τη δουλειά του, όμως όταν έδωσα σήμα για να την τραβήξουν στην επιφάνεια, η πλάκα δεν ξεκόλλησε. Έψαξα μέσα στις δοκούς και βρήκα ένα μπουλόνι που είχε μείνει. Ο επόπτης μου έδωσε δέκα λεπτά να αποφασίσω. Είχα λίγα χρόνια εμπειρίας και ήξερα ότι έπρεπε να αποδείξω την αξία μου.
Κράτησα τον καυστήρα, έκοψα όσο πιο προσεκτικά μπορούσα, και η πλάκα υποχώρησε απότομα. Έπεσε πάνω μου, με χτύπησε στον ώμο και με έριξε στον βυθό. Φώναξα να με ανεβάσουν. Αυτό είναι το τίμημα του επαγγέλματος: παίρνεις ρίσκα που λίγοι άνθρωποι θα φαντάζονταν.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες μόλις λίγες χιλιάδες άνθρωποι ασχολούνται με τέτοιες καταδύσεις. Οι περισσότεροι που βγαίνουν από τις σχολές εγκαταλείπουν μέσα στον πρώτο χρόνο. Η δουλειά είναι εξαντλητική: δώδεκα ώρες την ημέρα, επτά μέρες την εβδομάδα, σε χαλύβδινα καταστρώματα στον Κόλπο του Μεξικού. Δεν υπάρχουν αργίες, ούτε Χριστούγεννα. Όταν είσαι στη θάλασσα, ο χρόνος χάνει τη σημασία του.
Το κάθε σκάφος υποστήριξης κοστίζει δεκάδες χιλιάδες δολάρια την ημέρα για να μπορεί να κατεβαίνει ένας δύτης στον βυθό. Για να αξίζεις αυτό το κόστος, πρέπει να αποδίδεις πάντα. Η μέρα ξεκινά με καφέ και συζήτηση με τον επόπτη στο κέντρο ελέγχου. Ένας δεύτερος δύτης είναι πάντα σε ετοιμότητα, σε περίπτωση που συμβεί ατύχημα.
Ο εξοπλισμός ζυγίζει περίπου 35 κιλά. Μετά τη βουτιά, το μείγμα ηλίου και οξυγόνου αντικαθιστά τον αέρα για να αποφευχθεί το nitrogen narcosis. Σε τέτοια βάθη, μια λάθος αναπνοή μπορεί να είναι μοιραία.
Όταν τελειώσει η εργασία, ξεκινά η αποσυμπίεση. Στα 80 μέτρα χρειάζονται δυόμισι ώρες μέσα στο diving bell. Σταδιακά ανεβαίνεις, μέχρι να επιστρέψεις στην κανονική πίεση. Ο χρόνος εκεί κυλά αργά: μιλάς με τον επόπτη, σκέφτεσαι τη δουλειά που έκανες, μετράς τα λεπτά.
Στο κατάστρωμα η διαδικασία θυμίζει πιτ στοπ: βγάζουν τον εξοπλισμό, σε πλένουν από λάσπες ή πετρέλαιο και σε βάζουν στον θάλαμο αποσυμπίεσης. Αν καθυστερήσεις, η διαδικασία τριών ωρών μπορεί να γίνει δώδεκα. Εκεί μέσα η πίεση αυξάνεται ξανά για να προσομοιωθεί το βάθος και έπειτα μειώνεται σταδιακά. Με εναλλαγές αέρα και καθαρού οξυγόνου, το άζωτο αποβάλλεται από το σώμα.
Όταν τελειώσει, βγαίνεις εξαντλημένος. Έχεις δουλέψει δεκαπέντε ώρες ή και παραπάνω. Απομένει μόνο να τσεκάρεις αν προετοίμασες σωστά τον επόμενο δύτη, να κάνεις ένα γρήγορο ντους και να πέσεις για ύπνο.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.