Την πρώτη φορά που έγραψες "ευχαριστώ” στο ChatGPT, ήταν από ευγένεια. Τη δεύτερη, ίσως από συνήθεια. Την τρίτη όμως... μήπως ένιωσες ότι το εννοούσες λίγο παραπάνω από όσο θα ήθελες; Αν σου φαίνεται αστείο, σκέψου ότι η επιστήμη έχει ήδη αρχίσει να ανησυχεί.
Μια φρέσκια μελέτη της OpenAI και του MIT Media Lab έδειξε ότι όσοι χρησιμοποιούν εντατικά το chatbot —οι λεγόμενοι power users— δεν έχουν απλώς βρει έναν βοηθό για brainstorming ή μεταφράσεις. Έχουν βρει μια παρέα. Ή, ακόμα χειρότερα, μια συναισθηματική σανίδα σωτηρίας. Σύμφωνα με την έρευνα, κάποιοι εμφανίζουν σημάδια εθισμού, όπως άγχος όταν δεν το χρησιμοποιούν, στερητικά συμπτώματα, κυκλοθυμία και συναισθηματική εξάρτηση.
Κι ενώ θα περίμενε κανείς ότι αυτή η εξάρτηση πηγάζει από τις προσωπικές εξομολογήσεις, οι ερευνητές λένε το αντίθετο: πιο εξαρτημένοι είναι εκείνοι που το χρησιμοποιούν "στεγνά” για δουλειά. Εκείνοι που, χωρίς να το καταλάβουν, πέρασαν από το "γράψε μου μια εισαγωγή” στο "δε μπορώ να δουλέψω χωρίς εσένα”.
Όσο για το αν είναι καλύτερο να μιλάς ή να γράφεις στο chatbot; Το γραπτό κρύβει περισσότερη συναισθηματική εμπλοκή. Η φωνή προσφέρει στιγμιαία ανακούφιση. Αλλά σε κάθε περίπτωση, όσο περισσότερο το χρησιμοποιείς, τόσο περισσότερο το μυαλό σου αρχίζει να θολώνει τα όρια μεταξύ τεχνητού και ανθρώπινου.
Κι αν το διαβάζεις αυτό, ενώ έχεις ανοιχτό και το ChatGPT δίπλα, ίσως είναι ώρα για ένα μικρό detox. Ή τουλάχιστον ένα διάλειμμα χωρίς προσωπικό βοηθό.
ΥΓ: Αν κάτι μάθαμε από αυτή την έρευνα, είναι πως η ανάγκη για ανθρώπινη επαφή δεν εξαφανίζεται, απλώς αλλάζει μορφή.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.