Ο Paolo Rossi έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 64 ετών το απόγευμα της Τετάρτης 9 Δεκεμβρίου 2020. Ο θρυλικός επιθετικός αποτέλεσε μία από τις πιο εμβληματικές μορφές του ιταλικού ποδοσφαίρου, καθώς με τα δικά του γκολ, η Σκουάντρα Ατζούρα κατάφερε να φτάσει στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982, στα γήπεδα της Ισπανίας.
Η βιογραφία
Ήρθε στη ζωή στις 23 Σεπτεμβρίου του 1956 στο Πράτο της Σάντα Λουτσία, στην Τοσκάνη. Η καριέρα του ξεκίνησε από την Γιουβέντους αλλά δεν αγωνίστηκε αρχικά στη Μεγάλη Κυρία. Αντ' αυτού δόθηκε δανεικός στην Κόμο, σε ηλικία 19 ετών, όπου έκανε τις πρώτες του επαγγελματικές εμφανίσεις. Μετά από τρεις εγχειρήσεις στα γόνατα, η Γιούβε αποφάσισε να τον παραχωρήσει στη Βιτσέντζα, όπου μπόρεσε αφενός να επανέλθει από τους τραυματισμούς και αφετέρου να δείξει το ταλέντο του, πετυχαίνοντας 60 γκολ σε 94 παιχνίδια.
Με ένα μικρό πέρασμα από την Περούτζια, επέστρεψε στο Τορίνο το 1981, κατακτώντας δύο πρωταθλήματα Ιταλίας, το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης (το σημερινό Champions League) αλλά και τον τίτλο του πρώτου σκόρερ της Serie A (1984). Μετά τη Γιουβέντους αγωνίστηκε ακόμη στη Μίλαν και τη Βερόνα, προτού κρεμάσει τα παπούτσια του πριν καν κλείσει τα 32 του έτη. Με την εθνική ομάδα της Ιταλίας έπαιξε 48 φορές, σημειώνοντας 20 γκολ. Αγωνίστηκε σε δύο Μουντιάλ (1978, 1982) και μαζί με τους Roberto Baggio και Christian Vieri είναι ο πρώτος σκόρερ των Ατζούρι σε Παγκόσμια Κύπελλα, με 9 τέρματα.
Από το σκάνδαλο στην κορυφή
Δίχως αμφιβολία, η κορυφαία χρονιά της καριέρας του ήταν το 1982. Πριν όμως από αυτό, λίγο έλειψε να την δει να καταστρέφεται προτού καλά-καλά ξεκινήσει. Το 1980, το όνομά του είχε εμπλακεί σε ένα σκάνδαλο στημένων αγώνων, με τον ίδιο να τιμωρείται από την ιταλική δικαιοσύνη με τριετή αποκλεισμό. Η ποινή του μειώθηκε τελικά στα δύο χρόνια, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα, ο Enzo Bearzot να τον επιλέξεις για την αποστολή της εθνικής Ιταλίας που θα αγωνιζόταν στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας, το 1982.
Στα γήπεδα της Ιβηρικής πραγματοποίησε τις ίσως καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας του. Μαζί με τους Dino Zoff, Antonio Cabrini, Gaetano Scirea, Bruno Conti και Marco Tardelli οδήγησαν την Ιταλία στην κατάκτηση του τροπαίου, πετυχαίνοντας 6 γκολ στη συγκεκριμένη διοργάνωση. Την ίδια χρονιά βραβεύτηκε και με τη Χρυσή Μπάλα.