Το πρόβλημα με τους Τούρκους ποδοσφαιριστές και ο Enes Kanter

Ξεκίνησε από ένα tweet του Merih Demiral και ακολούθησε ένα του Cengiz Under. Και οι δύο Τούρκοι και οι δύο ποδοσφαιριστές και οι δύο παίκτες ιταλικών ομάδων (της Γιουβέντους και της Ρόμα αντίστοιχα) που εξέφρασαν την υποστήριξή τους στην τουρκική εισβολή απέναντι στους Κούρδους στη βορειοανατολική περιοχή της Συρίας. Σειρά πήρε σύσσωμη η εθνική ομάδα της Τουρκίας πανηγυρίζοντας το γκολ, που σημειώθηκε εναντίον των Αλβανών, στρατιωτικά, μία αφιέρωση στον αυτοκράτορα Recep Tayyip Erdogan. Όλοι σε παράταξη, με το δεξί χέρι παράλληλα προς το έδαφος να ακουμπά στο μέτωπο. 

Δεν είναι η πρώτη φορά που η πολιτική εισβάλει σε κάποιο ποδοσφαιρικό γήπεδο. Πέντε χρόνια και μία ημέρα πριν, στις 14/10/14 ένα drone πέταξε πάνω από το γήπεδο της Παρτιζάν στο Βελιγράδι κρατώντας τη σημαία της Μεγάλης Αλβανίας στον αγώνα για τα προκριματικά του Euro 2016 μεταξύ Σερβίας και Αλβανίας. Πέρσι στο Μουντιάλ της Ρωσίας οι Ελβετοί Shaquiri και Xhaka έβαλαν το Κόσοβο στο προσκήνιο με τον πανηγυρισμό του αετού μετά το γκολ που σημείωσαν με τη φανέλα της Ελβετίας απέναντι στους Σέρβους. Η γενική αντίληψη, ωστόσο, αυτή τη φορά είναι διαφορετική και δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Τώρα βρισκόμαστε μπροστά σε μια εισβολή απέναντι σε έναν καταπιεσμένο λαό, τον τελευταίο προμαχώνα πριν την εξάπλωση του Ισλαμικού Κράτους. Αυτός ο στρατιωτικός χαιρετισμός υποστηρίζει μία πράξη βίας.

Το tweet του Demiral έκανε πιο δύσκολα τα πράγματα για τον Under με τους οπαδούς της Ρόμα να του γράφουν στα social media "Όχι με τα χρώματά μας”. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Under στέκεται στο πλευρό του Erdogan, έχει δείξει και στο παρελθόν την αγάπη του στο πρόσωπο του σουλτάνου με τον ίδιο στρατιωτικό χαιρετισμό που έκανε η εθνική Τουρκίας μετά το γκολ του Tosun. "Δεν ήταν απλά ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου: Ήταν μία συναρπαστική και σημαντική νίκη για τη χώρα μας. Είμαι υπερήφανος και ευγνώμων” δήλωσε ο Hakan Calhanoglu, που χτες το βράδυ έδωσε την ασίστ στον Kaan για να ισοφαρίσει το παιχνίδι στο Παρίσι απέναντι στους Γάλλους, με τους παίκτες της τουρκικής ομάδας να πανηγυρίζουν στο τέλος πάλι στρατιωτικά. Επίσης κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου της χώρα του στο χτεσινό παιχνίδι, οι τουλάχιστον 10.000 Τούρκοι οπαδοί χαιρετούσαν στρατιωτικά, ενώ πριν την έναρξη του αγώνα, στους δρόμους έξω από το Stade de France, φώναζαν συνθήματα κατά του PKK, του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν, που από τον Τούρκο σουλτάνο χαρακτηρίζεται ως τρομοκρατική οργάνωση.

Ο κόσμος του ποδοσφαίρου, ωστόσο, δεν έχει μείνει αμέτοχος με τον Ιταλό υπουργό Αθλητισμού με επιστολή του στην UEFA να γνωστοποιεί τις ενστάσεις του για τη διεξαγωγή του φετινού τελικού του Champions League στην Κωνσταντινούπολη. Ο Vincenzo Spadafora ρώτησε τον πρόεδρο της UEFA Aleksander Čeferin εάν είναι πρόσφορο να παραμείνει στην Κωνσταντινούπολη ο τελικός μετά τις σοβαρότατες βιαιοπραγίες κατά του αμάχου κουρδικού πληθυσμού και την επέμβαση της ΕΕ, με την οποία καταδικάζεται η στρατιωτική επιχείρηση της Τουρκίας.

Ο τουρκικός εθνικισμός υπέρ του Erdogan είναι αρκετά διαδεδομένος μεταξύ των αθλητών στη γείτονα χώρα. Και μιλάμε για την Τουρκία, εκεί που οι δημοκρατικοί χώροι είναι περιορισμένοι, η πολιτική αντιπολίτευση εξωστρακισμένη, όποιος κριτικάρει τον σουλτάνο μπορεί να μπει για 9 χρόνια στη φυλακή, όπως συνέβη στον ηγέτη του CHP Canan Kaftancioglu. Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, ο Erdogan έγινε ακόμα περισσότερο καταπιεστικός, δημιουργώντας το σημερινό πολιτικό πλαίσιο, εκεί που ο πλουραλισμός και οι ελεύθερες ιδέες δεν έχουν κανέναν απολύτως χώρο.

Έτσι, δεν αποτελεί καμία έκπληξη ο στρατιωτικός χαιρετισμός στο βάθρο από τον Ibrahim Colak το Σαββατοκύριακο όταν κατέκτησε το Χρυσό μετάλλιο στους κρίκους στο πλαίσιο του παγκόσμιου πρωταθλήματος, ή ο ίδιος χαιρετισμός της μποξέρ Busenaz Surmeneli μετά τη νίκη της απέναντι στην Κινέζα Liu Yang. Ακόμα και οι Gundogan και Εmre Can, διεθνείς Γερμανοί ποδοσφαιριστές πάτησαν like στον χαιρετισμό του Tosun. "Δεν είχαμε καμία πολιτική πρόθεση, απλώς στηρίξαμε έναν φίλο μας που σκόραρε”, ήταν πάνω κάτω τα λόγια που είπαν για να δικαιολογήσουν τους εαυτούς τους. "Είμαστε κατά του πολέμου σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου”.

Το να πάει κανείς κόντρα στον Erdogan έχει κόστος. Είναι κάτι πολύ δύσκολο, επικίνδυνο που απαιτεί θυσίες. Ο θρύλος του τουρκικού ποδοσφαίρου Hakan Sukur, το γνωρίζει καλά. Είναι πλέον γκιουλενιστής, μετά την παραίτηση του το 2013 από το κόμμα του Erdogan. Το 2015 έφυγε για την Καλιφόρνια με την οικογένειά του και το 2016 έμαθε ότι καταζητείται για τρομοκρατία, κατηγορούμενος ως εκ των σχεδιαστών του πραξικοπήματος εναντίον του Erdogan. "Κάνω έναν αγώνα για δικαιοσύνη, δημοκρατία, ελευθερία και ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Δεν με νοιάζει τι θα χάσω αν η ανθρωπότητα νικήσει”, έγραψε χαρακτηριστικά στο Twitter.

Ίδια περίπτωση με τον Enes Kanter. Ο σέντερ των Boston Celtics, έχει αποκαλέσει τον Erdogan ως τον Hitler της εποχής μας. "Δεν έχω δει και δεν έχω μιλήσει με την οικογένειά μου για 5 χρόνια. Ο πατέρας μου φυλακίστηκε. Τα αδέρφια μου δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Το διαβατήριο μου ακυρώθηκε. Υπάρχει διεθνές ένταλμα σύλληψής μου. Η οικογένειά μου δεν μπορεί να φύγει από την χώρα. Δέχομαι απειλές κάθε μέρα για την ζωή μου. Μου έχουν επιτεθεί και με έχουν παρενοχλήσει. Προσπάθησαν να με απαγάγουν στην Ινδονησία. Η ελευθερία δεν είναι ελεύθερη”, έγραψε χτες στο Twitter απαντώντας στον LeBron που κρατά το στόμα του κλειστό σε θέματα διεθνούς πολιτικής και στο ζήτημα που συνέβη μεταξύ Κίνας και ΝΒΑ για το επίμαχο tweet του Daryl Morey, GM των Houston Rockets, για όσα συμβαίνουν στο Χονγκ Κονγκ.

Ο Κanter σώθηκε από το μπάσκετ παρόλο που ζει καθημερινά με απειλές και κινδύνους από τους φανατικούς Ερντογανικούς που ζουν στις ΗΠΑ. Είναι εχθρός του κράτους σύμφωνα με την κυβέρνηση, έχει χάσει το διαβατήριο και την υπηκοότητα του αλλά αυτό δεν τον αποθαρρύνει. "Πώς μπορώ να μείνω σιωπηλός; Υπάρχουν χιλιάδες φυλακισμένοι άδικα στην Τουρκία. Καθηγητές, γιατροί, δικαστές, δικηγόροι, δημοσιογράφοι. Κι όλα αυτά επειδή δήλωσαν ότι διαφωνούν με τον Erdogan. Χιλιάδες παιδιά μεγαλώνουν χωρίς τους γονείς τους . Δημοκρατία σημαίνει να έχεις το θάρρος και την ελευθερία να μιλάς". Αυτό το θάρρος και αυτή η ελευθερία στην Τουρκία του σουλτάνου είναι μία πολυτέλεια που έχει ίσως το υψηλότερο κόστος.

---

φωτογραφίες © Getty Images

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr