Πολύ πριν τον Sir Alex Ferguson, τον Arsene Wenger, τον Jose Mourinho, τον Pep Guardiola και τον Jürgen Klopp, σχεδόν αμέσως μετά τον Matt Busby και τον Sir Alf Ramsey και παράλληλα με τους μύθους της Λίβερπουλ Bill Shankly και Bob Paisley, υπήρξε ένας Άγγλος προπονητής -ή πιο ορθά manager- που από πολλούς θεωρείται ο πιο ταλαντούχος που υπήρξε ποτέ στο Νησί. O Brian Clough -που γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 21 Μαρτίου του 1935.
Ήταν ένας από τους κορυφαίους προπονητές στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου και μία εξαιρετικά ιδιαίτερη όσο και ενδιαφέρουσα προσωπικότητα.
Τη σεζόν 1971-72 κατάφερε να κατακτήσει το πρωτάθλημα με την Ντέρμπι Κάουντι, έχοντας στο πλευρό του τον πιστό φίλο και συνεργάτη του Peter Taylor, κι ενώ τρία χρόνια πριν η ομάδα έπαιζε στη δεύτερη κατηγορία.
Μεγάλο μυαλό, μεγάλο στόμα
Μάλιστα, την αμέσως επόμενη σεζόν η Ντέρμπι έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Από τo Derbyshire, o Clough αποχώρησε λόγω των κακών σχέσεών του με τη διοίκηση και τη συνήθη τακτική του να μιλά δημόσια για τις επιλογές αυτής.
Τον Ιούλιο του 1974 θα δεχθεί να αναλάβει την Λιντς, διαδεχόμενος τον Don Revie. Εκείνη την εποχή τα Παγόνια θεωρούνταν μία από τις κορυφαίες ομάδες της Αγγλίας και κάπου εκεί ξεκινά μία από τις πιο περίεργες ιστορίες των ποδοσφαιρικών γηπέδων στη Γηραιά Αλβιώνα.
Ο Clough, που βρέθηκε στο Yorkshire για πρώτη φορά χωρίς τον Taylor, είχε κατακρίνει έντονα στο παρελθόν τον τρόπο παιχνιδιού της Λιντς, λέγοντας πως ο Revie έβαζε τους παίκτες του να παίζουν βρώμικα και να κλέβουν με κάθε τρόπο. Είχε φτάσει μάλιστα στο σημείο να ζητήσει από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Αγγλίας να υποβιβάσει την Λιντς σαν ένα μέτρο για το αντιαθλητικό της παιχνίδι.
Στις πρώτες του δηλώσεις ως τεχνικός της είχε αναφέρει ότι αποφάσισε να προπονήσει την πιο βρώμικη ομάδα του πλανήτη και στην πρώτη προπόνηση ζήτησε από τους παίκτες να πετάξουν τα μετάλλια από το πρωτάθλημα που είχαν κατακτήσει την προηγούμενη χρονιά σε έναν κάδο γιατί ο τίτλος δεν κερδήθηκε δίκαια.
Ρήξη από την αρχή
Μοιραία, όλα αυτά έφεραν τη ρήξη με τους σταρ της Λιντς, Johnny Giles, Norman Hunter και Billy Bremner. Στις 6 πρώτες αγωνιστικές της σεζόν 1974-75, η ομάδα μετρούσε συγκομιδή μόλις 4 βαθμών, ευρισκόμενη στην 4η θέση από το τέλος και πραγματοποιώντας το χειρότερο ξεκίνημα της 15ετίας - χειρότερο ακόμη και από την σεζόν 1959-60, όταν και υποβιβάστηκε.
Ο Clough απολύθηκε, εισπράττοντας το ποσό-ρεκόρ των £98.000 ως αποζημίωση. Το ίδιο βράδυ της απόλυσης, ο πρώην πια προπονητής της Λιντς ήταν καλεσμένος στην εκπομπή Calendar της τηλεόρασης του Yorkshire, στο ίδιο πάνελ με τον Revie, με τα πνεύματα να ξεφεύγουν γρήγορα. "Ήταν σαν να παρακολουθούσαμε ένα ζευγάρι που μόλις έχει αποφασίσει να χωρίσει και συζητά για το διαζύγιο. Όχι με φιλικό τρόπο" δήλωσε χαρακτηριστικά ο δημοσιογράφος Roger Hermiston.
Για την ιστορία, στις 6 Ιανουαρίου του 1975, ο Brian Clough πήρε τη θέση του Allan Brown στη Νότιγχαμ Φόρεστ, φέρνοντας λίγους μήνες αργότερα και τον Peter Taylor στη θέση του Assistant Manager. Με το συγκεκριμένο δίδυμο στην τεχνική ηγεσία, η Φόρεστ κέρδισε 1 πρωτάθλημα Αγγλίας, 2 Κύπελλα Πρωταθλητριών (Champions League), 1 ευρωπαϊκό Super Cup και 4 League Cup Αγγλίας.
Οι 44 ημέρες στην τεχνική ηγεσία της Λιντς έγιναν ταινία από τον Tom Hooper, με τον Michael Sheen στον πρωταγωνιστικό ρόλο, σε ένα σενάριο που βασίστηκε στο εξαιρετικό, ομώνυμο βιβλίο του David Peace. Το The Damned United δικαίως θεωρείται μία από τις καλύτερες sports movies όλων των εποχών.
Διάβασε ακόμη για τους πιο cool αθλητές που υπήρξαν ποτέ, την ημέρα που λαβώθηκε το ποδόσφαιρο, το μοιραίο αυτογκόλ του Andres Escobar, τον μύθο μίας ολόκληρης γενιάς Gabriel Batistuta και τον μοναδικό στο είδος του Sοcrates.