Το κλασικό μυθιστόρημα της Μέρι Σέλεϊ ήταν η αφετηρία για τη δημιουργία της παράστασης "Φράνκενσταϊν - Ο χαμένος παράδεισος". Τι θα παρουσιάσει θεατρικά η Λένα Κιτσοπούλου στη Στέγη (από 18/5), ποιους ρόλους ερμηνεύουν εκείνη και οι πέντε βασικοί συμπρωταγωνιστές της και ποιος είναι ο χαμένος παράδεισός τους.
Στην ελληνική κοινωνία δεν ξέρω αν είναι πιο τερατώδες το γεγονός ότι οδεύουμε προς την εξαθλίωση ή ότι δεν αντιδράμε
Πώς ζει η οικογένεια που θα δούμε στη σκηνή;
Η οικογένεια αυτή, από την οποία ξεκινάμε τη δική μας αφήγηση πάνω στη σκηνή, είναι μια φυσιολογική ανθρώπινη οικογένεια· απλώς για μένα φυσιολογικό είναι το μη φυσιολογικό, όταν μιλάμε για ανθρώπους και όχι για εξαιρέσεις. Και εδώ πρόκειται για μια όχι τόσο εξαιρετική οικογένεια, πολύ αναγνωρίσιμη, όμως, και αρκετά οικεία στα μάτια μας. Σταόρια δηλαδή της παράνοιας.
Κυκλοφορούν "τέρατα" ανάμεσά μας;
Αυτό ήταν το πιο δύσκολο ερώτημα στο οποίο έπρεπε να απαντήσω με αυτό το έργο και τελικά αποφάσισα ότι μάλλον δεν μπορώ να το απαντήσω. Φυσικά είναι τέρας ο Χίτλερ, φυσικά είναι τέρας ένας παιδεραστής, ένας βιαστής. Όμως, πέρα από τα προφανή που κάνουν πράξεις αδιαμφισβήτητα τερατώδεις, υπάρχει και ένα πολύ άγριο τέρας που δεν έχει χαρακτηριστικά και δεν μπορείς να το περιγράψεις. Τα πρόσωπα που μου έχουν προκαλέσει τρόμο στη ζωή μου δεν είναι πάντα πρόσωπα τερατώδη ή μανιασμένα, αλλά πρόσωπα ήπια και χαμογελαστά, έως και αδιάφορα. Στην ελληνική κοινωνία αυτήν τη στιγμή, για παράδειγμα, δεν ξέρω αν είναι πιο τερατώδες το γεγονός ότι οδεύουμε προς την εξαθλίωση ή το ότι δεν αντιδράμε. Οι ανέκφραστες φάτσες μιας κοινωνίας μπορεί να
είναι πολύ πιο τερατώδεις από το ίδιο το τέρας που την εξουσιάζει.
Η συνέχεια στο Athinorama.gr