Υπάρχουν δύο ταινίες που διεγείρουν το μυαλό μας, λέει το Harvard. Σε ποιον ανήκουν; Δε χρειάζονται συστάσεις για τον Pedro Almodóvar· το όνομά του το έχεις ακούσει σίγουρα, ακόμα κι αν δεν έχεις δει κανένα από τα έργα του. Γνωστός για την ικανότητά του να συνδυάζει κωμωδία και δράμα με τη δική του πολύ χαρακτηριστική αισθητική, έχει χαρίσει στον σύγχρονο κινηματογράφο μερικές πραγματικά ενδιαφέρουσες στιγμές.
Η τολμηρή προσέγγιση και η πρωτότυπη ματιά του τον έχουν καταστήσει βασική επιρροή για τους κινηματογραφιστές ανά τον κόσμο. Είναι τόσο επιδραστικός ώστε το διάσημο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Κινηματογραφικών και Οπτικών Σπουδών του Harvard να φτάσει να συμπεριλάβει δύο ταινίες του στο πρόγραμμα σπουδών του, υπογραμμίζοντας την ικανότητά τους να διεγείρουν το μυαλό μας και να προσφέρουν τροφή για σκέψη.
Τις βρίσκεις παρακάτω.
Women on the Verge of a Nervous Breakdown (Γυναίκες στα πρόθρα νευρικής κρίσης, 1988)
(Και) Σε αυτήν τη σατιρική κωμωδία του 1988 που αμφισβητεί τις συμβάσεις ο Almodóvar οφείλει την είσοδό του στο διεθνές στερέωμα. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από την Pepa (Carmen Maura), μια ηθοποιό που βρίσκεται εν μέσω μιας προσωπικής και επαγγελματικής κρίσης και εστιάζει σε μια δίνη χαοτικών καταστάσεων που περιλαμβάνει θάνατο, ναρκωτικά, σύγχυση και, φυσικά, μια γερή δόση τρέλας.
Η ταινία δεν είναι μόνο μια σουρεάλ πανδαισία, με κοστούμια και σκηνικά που αποτυπώνουν την ουσία της Μαδρίτης της δεκαετίας του 1980, αλλά και μια εξερεύνηση των ανθρώπινων συναισθημάτων και των διαπροσωπικών σχέσεων. Ο ισπανός σκηνοθέτης χρησιμοποιεί το χιούμορ και τον παραλογισμό για να αμφισβητήσει τους κοινωνικούς κανόνες και να εξερευνήσει την πολυπλοκότητα της ζωής των γυναικών.
Talk to Her (Μίλα της, 2002)
Σε αντίθεση με την προαναφερθείσα ταινία, το Μίλα της (2002) είναι ένα έργο που εισάγει τους θεατές στην πιο δραματική και στοχαστική πλευρά του Pedro Almodóvar. Η υπόθεση της επικεντρώνεται στην ιστορία δύο ανδρών που αναπτύσσουν φιλία ενώ φροντίζουν δύο γυναίκες που βρίσκονται σε κώμα.
Η ιστορία διαδραματίζεται σε μια κλινική, εντρυφώντας στον πόνο, τις αναμνήσεις του παρελθόντος και την αβεβαιότητα του μέλλοντος. Μέσα από τους χαρακτήρες που υποδύονται οι Javier Cámara και Darío Grandinetti, ο σκηνοθέτης δημιουργεί έναν χώρο για ενδοσκόπηση και ενσυναίσθηση.
Η ταινία συνυφαίνει αφηγήσεις και συναισθήματα με τρόπο που αποκαλύπτει το βάθος των ανθρώπινων εμπειριών και την πολυπλοκότητα των σχέσεων. Οι δε ερμηνείες των ηθοποιών μετατρέπουν μία φαινομενικά απλή ιστορία σε έναν συγκινητικό προβληματισμό για τη ζωή, την αγάπη και τον πόνο.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.