Με περισσότερα από 40 χρόνια φυλάκισης στα υπόγεια μπουντρούμια των φυλακών της νήσου Ρόμπεν στην Νότια Αφρική, ο Nelson Mandela με μοναδικό "όπλο" την αγάπη για τον συνάνθρωπο αλλά και την επιμονή για την παραχώρηση ενός καλύτερου και δικαιότερου μέλλοντος σε εκατομμύρια άπορους ανθρώπους, κατάφερε να ανακηρυχθεί ένας από τους σπουδαιότερους χαρισματικούς ηγέτες του περασμένου αιώνα.
Οραματιστής με ρεαλιστικά μέσα, συμπονετικός με όλη την σημασία της λέξης και ανθρωπιστής με Α κεφαλαίο είναι μερικά μόνο επίθετα που συνοδεύουν το όνομα του στις περισσότερες περιλήψεις βιογραφιών και αφιερωμάτων που γράφτηκαν για εκείνον, μνημονεύοντας το αξιοθαύμαστο έργο του. Στις 18 Ιουλίου του 1918 γεννήθηκε ο σπουδαιότερος (ίσως) υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Υπέρμαχος αγωνιστής της ειρήνης, δεν έπαψε ποτέ να παλεύει για την μοίρα εκατομμυρίων ανθρώπων, που βρέθηκαν σκλάβοι και υποχείρια λίγων οπλισμένων λευκών, οι οποίοι τους απαγόρευαν να ζουν ελεύθεροι, ασκώντας το πολιτικό τους δικαίωμα, που δεν ήταν άλλο από το να ψηφίζουν την δική τους κυβέρνηση και τους πολιτικούς αυτής. Μόλις 67 χρόνια αγάπης και δικαιοσύνης (σε πρακτικό και όχι θεωρητικό ή φιλοσοφικό επίπεδο) χρειάστηκαν ώστε η Νότια Αφρική να καταφέρει τελικά να απελευθερωθεί ειρηνικά, προχωρώντας στις πρώτες δημοκρατικές εκλογές της χώρας, με πρωτοπόρο τον ακούραστο Mandela, ο οποίος υπήρξε ο πρώτος μαύρος πρόεδρος στην ιστορία της Αφρικανικής χώρας.
Η προσφορά του – παρότι άργησε – αναγνωρίστηκε παγκοσμίως, με πολλά αφιερώματα διεθνών ηγετών αλλά και διακρίσεων, όπως το βραβείο Nobel, να αποδεικνύουν την σπουδαιότητα των επιτευγμάτων του. Όμως παρά τα μεγάλα λόγια αλλά και τις επευφημίες, η ταπεινότητα, η καλοσύνη αλλά και η ακλόνητη ευγένεια του Nelson Mandela παρουσιάζεται καλύτερα μέσα από τις αφηγήσεις προσώπων που τον έζησαν καλύτερα από όλους, σε κρίσιμες ή λιγότερο επικίνδυνες περιόδους της ζωής του:
Jessie Duarte, Αναπληρώτρια Γενική Γραμματέας του Κινήματος των Αδεσμεύτων
"Έστρωνε πάντα μόνος του το κρεβάτι του, όπου κι αν ταξιδεύαμε. Θυμάμαι ήμασταν στη Σαγκάη, σε ένα πολυτελέστατο ξενοδοχείο, με την κινεζική φιλοξενία να απαιτεί από το άτομο που καθαρίζει το δωμάτιό και παρέχει το φαγητό, να κάνει ακριβώς αυτό το στρώσιμο. Εάν κάποιον το έκανε για τον εαυτό του μόνος του, θα μπορούσε να θεωρηθεί ακόμη και προσβολή προς την φιλοξενία. Έτσι, στη Σαγκάη προσπάθησα να του πω: "Σε παρακαλώ μην στρώνεις μόνος σου το κρεβάτι, γιατί υπάρχει αυτό το έθιμο εδώ."
Και μου είπε, "Φώναξε τους, φέρε τους σε μένα". Έτσι και έκανα. Ζήτησα από τον διευθυντή του ξενοδοχείου να φέρει τις κυρίες που θα καθάριζαν το δωμάτιο, ώστε να εξηγήσει γιατί πρέπει να στρώσει μόνος του το κρεβάτι του και να μην αισθάνονται προσβεβλημένες. Δεν ήθελε ποτέ να πληγώσει τα συναισθήματα των ανθρώπων. Ποτέ δεν τον ενδιέφερε πραγματικά τι σκέφτονται οι "μεγάλοι" άνθρωποι για αυτόν, όσο τον ένοιαζε τι πιστεύουν οι πιο "απλοί" άνθρωποι για εκείνον" - Jessie Duarte, Αναπληρώτρια Γενική Γραμματέας του Κινήματος των Αδεσμεύτων (ιδρυτής Nelson Mandela) και προσωπικός του βοηθός από το 1994 έως το 1999.
Η συνέχεια στο WomanToc.gr