Ελάχιστοι γνωρίζουν τι ακριβώς κάνει σήμερα ο Cesc Fabregas. Ο ισπανός μέσος αγάπησε και αγαπήθηκε από το ποδόσφαιρο και ήταν ένας πραγματικός μαέστρος, όπου κι αν βρέθηκε. Ήταν; Ο Fabregas παίζει ακόμα ποδόσφαιρο και σήμερα, 4 Μαΐου γιορτάζει τα 36 του χρόνια κάπου στην κοσμοπολίτικη λίμνη Κόμο της Ιταλίας. Στην τοπική ομάδα της Β' Ιταλίας αποφάσισε να παίξει, μετά το πέρασμά του από τη Μονακό και να απολαύσει τη ραθυμία του.
Από τη Masia στην Άρσεναλ του Wenger
Ταλαντούχος όσο λίγοι, ο Fabregas έζησε μια καριέρα δίχως να κουραστεί και τόσο. Ααπό μικρός, έπαιζε σαν βετεράνος προτού ακόμα κλείσει τα 25. Η Masia έπαιξε το ρόλο της φυσικά. Εκεί έπαιξε μαζί με τον Pique και τον Messi. Γρήγορα όμως κατάλαβε ότι αν και Καταλανός, ήταν ένας πολίτης του κόσμου. Στα 16 του βρέθηκε στην Άρσεναλ έχοντας πάρει την έγκριση του Arsene Wenger. O αλσατός τεχνικός τον γνώρισε σαν ένα σχολιαρόπαιδο που δεν ήξερε καν αγγλικά, ωστόσο είδε στο παιχνίδι του στοιχεία που σπάνια συναντούσε στην ηλικία του.
Στην Άρσεναλ είχε μέντορές του τον Gilberto Silva και τον Patrick Vieira και προτεραιότητά του ήταν να μάθει τη γλώσσα και να προσαρμοστεί στην ταχύτητα του αγγλικού ποδοσφαίρου. Μέχρι να ενηλικιωθεί ο Fabregas έπαιζε κυρίως στο Κύπελλο, και από το 2006 και μετά πήρε σπίτι του τη φανέλα με το Νο. 4 του Vieira, για να γίνει βασικός. Για τον Wenger ήταν αρκετά ώριμος. Μπορεί να μην διέθετε τα φυσικά προσόντα για την καριέρα που έχτισε, αλλά είχε την ικανότητα να διαβάζει το παιχνίδι όσο λίγοι.
Σταδιακά άρχισε να εκτελεί όλα τα στημένα και πέτυχε μερικά σπουδαία γκολ. Η Άρσεναλ εκείνα τα χρόνια είχε ξεκινήσει να ανανεώνεται και το μάτι του Arsene Wenger "έκοβε" μόνιμα. Ως το 2008 ο Fabregas θα γινόταν ο παλαιότερος παίκτης της ομάδας και αρχηγός της. Ένα παιδί από τη Βαρκελώνη, που ήξερε να βγάζει μαγικές ασίστ, έγινε Λονδρέζος. Τότε εννοείται πως ήταν μέλος της Εθνικής Ισπανίας με την οποία κατέκτησε δύο σερί EURO και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο.
Το 2011 σε ένα περίεργο παιχνίδι της μοίρας, επέστρεψε στην παλιά του γειτονιά. Η Μπάρτσα τον είχε χάσει τζάμπα στα 16 του και θα πλήρωνε αδρά -περίπου 55 εκατομμύρια ευρώ- για να τον φέρει πίσω. Ήταν ιδανικός για το σύστημα Guardiola, το λεγόμενο tiki-taka, που ήδη υπηρετούσε στη Φούρια Ρόχα και ήταν και... ντόπιος. Στην Μπάρτσα είχε πιο επιθετικό ρόλο, στον οποίο και προσαρμόστηκε αμέσως. Άλλωστε στα εφηβικά του χρόνια ήταν και εξαιρετικός σκόρερ. Έπαιξε 3 χρόνια στην πατρίδα του, πετυχαίνοντας όσα περίπου γκολ είχε βάλει σε 8 χρόνια στην Άρσεναλ.
Επόμενος σταθμός ήταν η Τσέλσι, όπου επίσης έλαμψε αμέσως. Αν και πρόδωσε την Άρσεναλ παίζοντας σε μια τοπική αντίπαλο στην Αγγλία, έγινε ο αγαπημένος παίκτης του Jose Mourinho. Με τους Μπλε του Λονδίνου πήρε δύο πρωταθλήματα και έπαιξε 4 γεμάτες σεζόν. Ούτε ο Antonio Conte τον έβγαλε από την ενδεκάδα.
Αν το καλοσκεφτείς, ο Fabregas "έχτισε" το όνομά του υπό τις οδηγίες μερικών εκ των κορυφαίων προπονητών του 21ου αιώνα και αυτό δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Wenger, Guardiola, Mourinho και Conte τον εμπιστεύτηκαν για τις ομάδες τους και εκείνος τους αντάμειψε.
Στην πορεία, ξαναταξίδεψε και αγωνίστηκε για λογαριασμό της Μονακό. Η φυσική του κατάσταση δεν ήταν η καλύτερη δυνατή, ενώ και η Μονακό παρέπαιε στην μετά-Mbappe εποχή. Έπειτα από 3 χρόνια εκεί ο Fabregas όχι μόνο δεν έκοψε το ποδόσφαιρο, αλλά υπέγραψε για δύο χρόνια στην υπέροχη Κόμο, όπου ζει σήμερα μαζί με τα τρία του παιδιά και τη λιβανέζα σύζυγό του. Καθόλου άσχημα, δε νομίζεις;
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.