Σαν σήμερα πριν από 82 χρόνια, στις 17 Ιανουαρίου του 1942, γεννιέται ο Muhammad Ali ή αλλιώς, ο πρώτος πυγμάχος που κατέκτησε τρεις φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή. Με 56 νίκες, 5 ήττες και ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960, ο Muhammad Ali έμοιαζε ανίκητος. Απλώς δεν ήταν αθάνατος, κι ας το πίστευαν πολλοί.
O σπουδαιότερος πυγμάχος όλων των εποχών, υπήρξε ακτιβιστής, υποστηρίζοντας ένθερμα τις δικές του απόψεις που αφορούσαν τη θρησκεία, την κοινωνία και την πολιτική. "Ήταν ένας επιταχυνόμενος άνθρωπος σε μια επιταχυνόμενη εποχή. Το να λες ότι ήταν "μπροστά από την εποχή του" ήταν μόνο το μισό", δήλωνε παλαιότερα ο Richard Pryor.
Σήμερα λοιπόν, με αφορμή τα γενέθλιά του, ανατρέχουμε στο ιστορικό εξώφυλλό του στο αμερικανικό Esquire το 1968, στα παρασκήνια της πολυσυζητημένης φωτογράφισης και σε όσα είχαν γίνει τότε.
Στο εμβληματικό αυτό εξώφυλλο, ο Ali εμφανίζεται ως ο Άγιος Σεβαστιανός, ο χριστιανός μάρτυρας του 3ου αιώνα. Εκείνη την εποχή, ο Ali είχε στερηθεί τον τίτλο του στην πυγμαχία καθώς είχε αρνηθεί να καταταγεί στον στρατό. Συνεπώς, του απαγορευόταν να αγωνιστεί οπουδήποτε στη χώρα.
Η απαγόρευση αυτή μάλιστα, θα διαρκούσε από τα 25 του χρόνια μέχρι σχεδόν τα 29 του, την ακμή δηλαδή της σωματικής διάπλασης ενός πυγμάχου. Ο George Lois λοιπόν, o τότε καλλιτεχνικός διευθυντής του περιοδικού, "είδε" τον Ali να υποφέρει από τα βέλη της κοινωνίας. Και αυτό, ήταν αρκετό για να "χαρίσει" στον θρύλο της πυγμαχίας ένα θρυλικό εξώφυλλο. Την ημέρα της φωτογράφισης, η οποία πραγματοποιήθηκε στο στούντιο του φωτογράφου Carl Fischer, στη Νέα Υόρκη, ο Lois έδειξε στον Ali μια καρτ ποστάλ με έναν πίνακα του Αγίου Σεβαστιανού, από τον Ιταλό καλλιτέχνη του 15ου αιώνα Francesco Botticini. Η ιδέα της φωτογράφισης άρεσε στον Ali ωστόσο, φάνηκε να έχει κάποιους ενδοιασμούς αναφορικά με το θρησκευτικό κομμάτι.
Τελικά, 6 βέλη, 6 θανατηφόρες πληγές, τοποθετήθηκαν στο σώμα του Muhammad Ali. Τα χέρια του τοποθετήθηκαν πίσω από την πλάτη του και το πρόσωπό του στράφηκε προς τα πάνω, κοιτώντας δηλαδή προς τον ουρανό. Κόκκινο αίμα έτρεχε από τις πληγές αυτές και τότε, ο φωτογράφος έκανε το πολυπόθητο κλικ.
"Είχαμε κάνει εξάσκηση σε ένα μοντέλο εκ των προτέρων, και όταν προσπαθήσαμε να κολλήσουμε τα βέλη στο σώμα με κόλλα, ήταν τόσο βαριά που κρέμονταν κάτω. Έτσι τοποθετήσαμε μια μπάρα στο ταβάνι του στούντιο και κρεμάσαμε πετονιά για να κρατάμε τα βέλη. Ήταν μεγάλος μπελάς, γιατί ο Ali έπρεπε να στέκεται πολύ ακίνητος για πολλή ώρα, μέχρι να βάλουμε όλα τα βέλη στο σωστό ύψος. Δεν παραπονιόταν, όμως. Ήταν ένας από τους λίγους ανθρώπους στη δημόσια ζωή που ήταν ακριβώς όπως η φήμη του. Ήταν αστείος. Ήταν χαλαρός. Δεν ήταν καραγκιόζης", δήλωνε το 2015 ο φωτογράφος, Carl Fischer.
Και ο καλλιτεχνικός διευθυντής του περιοδικού όμως έχει μοιραστεί με τη σειρά του κάποιες ιστορίες πίσω από την ιστορική αυτή φωτογράφιση.
"Ο Ali είπε: 'Γεια σου, George....' που σήμαινε πάντα ότι ήθελε να μιλήσει. Έβγαλε το δεξί του χέρι πίσω από την πλάτη του και έδειξε το καθένα από τα βέλη. Και μετά έλεγε τα ονόματα των ανθρώπων σε αυτόν τον κόσμο που ήθελαν να τον πιάσουν. Έδειχνε ένα βέλος: 'Lyndon Johnson'. Στο επόμενο: "Στρατηγός Westmoreland'. Μετά: 'Robert McNamara'. Κάθε ένα από τα βέλη ήταν ένα πρόσωπο στην κυβέρνηση που τον είχε βλάψει"...
Εκείνη την εποχή, με αφορμή το εξώφυλλο αυτό, το αμερικανικό Esquire θεωρήθηκε εξαιρετικά τολμηρό και γενναίο. Γενναίο όσο και ο Muhammad Ali, ο οποίος δέχθηκε να επωμιστεί το βάρος του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος δείχνοντας για πρώτη φορά στην Αμερική τις πληγές του. Πληγές που δεν απέκτησε σε κανένα ρινγκ.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.