Ο νέος εαυτός του Ricky Rubio

Στο περσινό Μουντομπάσκετ της Κίνας, ελάχιστοι περίμεναν ότι MVP της διοργάνωσης θα αναδεικνυόταν ο Ricky Rubio. Κακώς, καθώς θα έπρεπε να έχουν καλύτερη εικόνα για το τι παίκτη και άνθρωπο μιλάμε αναφορικά με τον 30χρονο πια -γεννήθηκε μία ημέρα σαν σήμερα, στις 21 Οκτωβρίου του 1990- Ισπανό play maker των Phoenix Suns.

Πριν περίπου 3 χρόνια, ο Jordan Ritter Conn του Ringer έγραφε ότι ήρθε επιτέλους η ώρα του να ξεχωρίσει στον κόσμο των πραγματικά μεγάλων. Η συνέχεια και ειδικά το Παγκόσμιο Κύπελλο Μπάσκετ του 2019, επιβεβαίωσαν την "προφητεία" με έναν άκρως εμφατικό τρόπο. 

O Rubio έγινε ο νεότερος παίκτης που αγωνίστηκε ποτέ στην ACB, το καλύτερο μετά το ΝΒΑ πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου, όταν στις 15 Οκτωβρίου του 2005 και σε ηλικία 15 ετών έκανε το ντεμπούτο του με τη φανέλα της Μπανταλόνα. Ένα χρόνο αργότερα, στις 24 Οκτωβρίου του 2006 έγινε ο πρώτος γεννημένος στα 90s παίκτης που έπαιξε στην Euroleague. Ο νεαρός (βασικά, πολύ νεαρός) γκαρντ δεν έπαιρνε απλά συμμετοχές έκτοτε, αλλά ήταν ο βασικός οργανωτής της ομάδας του, ξεχωρίζοντας από πολλούς συμπαίκτες και αντιπάλους.

Προφανώς, όλοι κατάλαβαν από πολύ νωρίς με τι ακριβώς έχουν να κάνουν, όσο και το ότι το μέλλον του έφηβου από την κωμόπολη Ελ Μασνού, στα νότια της Καταλονίας, βρισκόταν στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Στο draft του 2009, οι Minnesota Timberwolves τον επέλεξαν στο νο.5, μπροστά από τους Stephen Curry, DeMar DeRozan, Jrue Holiday, Patrick Beverley, Nando de Colo αλλά και τον Νικ Καλάθη.

Στο ΝΒΑ βρέθηκε δύο χρόνια μετά, αφού κατέκτησε τα πάντα με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα στην Ευρώπη. Η σύγκριση με τον θρύλο Pete Maravich ξεκίνησε από την πρώτη στιγμή που βρέθηκε στις ΗΠΑ καθώς τόσο το παρουσιαστικό όσο και η φαντασία στο παιχνίδι του, θύμιζαν τον Pistol Pete που διέπρεψε με τις φανέλες των Hawks και Celtics αλλά κυρίως με εκείνη των Jazz, παίζοντας μάλιστα τόσο στη Νέα Ορλεάνη όσο και στην Γιούτα όταν η ομάδα μετακόμισε. 

Η εν λόγω ταύτιση έδινε στον Rubio ένα ακόμη κίνητρο για να συνεχίσει τη σκληρή δουλειά, τόσο στο γυμναστήριο και το παρκέ, όσο και στο πνευματικό κομμάτι. Παρότι θεωρούνταν παιδί-θαύμα, δεν επαναπαυόταν ποτέ σε αυτό. "Αν κάποιος μου έλεγε πως θα κυλούσε η καριέρα μου τα πρώτα δέκα χρόνια, πιθανότατα να μην είχα τον ίδιο ενθουσιασμό και όρεξη σε κάθε προπόνηση. Σήμερα όμως, αντιμετωπίζω κάθε προπόνηση σαν να είμαι 15 χρονών και κάνω τα πρώτα μου βήματα. Έχω ακόμη την ίδια επιθυμία και θέληση να βελτιωθώ. Και αυτό που δίνει μία εσωτερική γαλήνη" δήλωνε κατά την πρώτη του χρονιά ως παίκτης των Utah Jazz. 

Αν προσπαθούσε κάποιος να βρει μόνο μία λέξη για να τον περιγράψει, αυτή πιθανότατα θα ήταν η "αντίθεση". Μία αντίθεση που προκύπτει από το τι φανταζόντουσαν εκείνοι που είχαν ακούσει για ένα σπάνιο ταλέντο αλλά δεν τον είχαν δει ποτέ να παίζει -θεωρώντας ότι είναι ο παίκτης που μπορεί να καθαρίσει βάζοντας 30άρες σε κάθε ματς- αλλά και από το γεγονός ότι το στυλ του είναι περισσότερο εκείνο ενός παλιομοδίτη αρτίστα play maker παρά ενός σύγχρονου combo guard. Με την πάροδο των χρόνων, ο Rubio κατόρθωσε να βελτιώσει σε τεράστιο βαθμό το μόνο -φαινομενικά- ελάττωμα που έμοιαζε να έχει, δηλαδή το σουτ από μέση απόσταση και έξω από τη γραμμή του τριπόντου. 

Ακόμη περισσότερο, ο όρος αντίθεση μοιάζει να ταιριάζει στο γεγονός πως ο κουμανταδόρος και πια καλύτερος παίκτης της κορυφαίας εθνικής ομάδας της τελευταίας 20ετίας, της Ισπανίας, θα αγωνίζεται τη νέα σεζόν σε μία ομάδα που μοιάζει να βρίσκεται σε φάση ολικού rebuild και ως εκ τούτου, να μην έχει συγκεκριμένους άμεσους στόχους, παρότι διαθέτει μία ικανότατη βάση νεαρών παικτών. Ο Rubio δεν έχει ασφαλώς κανένα απολύτως πρόβλημα να παίξει για τους Phoenix Suns. Άλλωστε έφτασε στο επίπεδο που είναι σήμερα δουλεύοντας σκληρά, με αποφασιστικότητα και ταπεινότητα, αποφεύγοντας τα μεγάλα λόγια και πάντοτε με την ίδια επιθυμία για να πετύχει τα πάντα. 

Δεν πρέπει να ξεχνά κάποιος, ότι στα 17 του, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου και τον τελικό του μπασκετικού τουρνουά, αντιμετώπιζε κοιτώντας στα μάτια τους Chris Paul, Jason Kidd και Deron Williams, με την Ισπανία να φτάνει πάρα πολύ κοντά στο να κερδίσει την τότε υπερομάδα των Αμερικανών. Αυτό δεν τον άλλαξε σαν άνθρωπο. Αντιθέτως, του έδωσε την καταλληλότερη αφορμή για να μπορεί να σταθεί πλέον ισάξιος απέναντι στους καλύτερους του πλανήτη.

Στο δρόμο για να πετύχει το τελευταίο αντιμετώπισε πολλά σκαμπανεβάσματα, σε μία roller coaster πορεία. Οι δυσκολίες του rookie, ένας άσχημος τραυματισμός στο γόνατο, η καθιέρωση στο ΝΒΑ και το αξέχαστο triple double του εναντίον των Spurs στα play-offs του 2013, η ανταλλαγή του από τη Μινεσότα στη Γιούτα, ο χαμός της μητέρας του το 2016 και η πολυετής μάχη της τελευταίας με τον καρκίνο. Όλα τον άλλαξαν. Ευτυχώς για τον ίδιο, είχε αναπτύξει τους κατάλληλους μηχανισμούς, κυρίως στο πνευματικό κομμάτι, ώστε όλα αυτά να τα αξιοποιεί για να γίνεται καλύτερος.

Η τελευταία διετία του στους θαυμάσιους Jazz του coach Quin Snyder επιβεβαίωσε ότι όντως έχει αλλάξει, ωριμάζοντας ως παίκτης. Η εξολοκλήρου χρηματοδότηση ογκολογικής μονάδας σε νοσοκομείο της Βαρκελώνης και η γενικότερη φιλανθρωπική δράση του Ricky Rubio Foundation στην Χιρόνα επιβεβαιώνουν ότι έχει καταλήξει και στο τι άνθρωπος επέλεξε να είναι. 

"Όταν προπονείς αθλητές στην ηλικία που ο ίδιος ήρθε στη Γιούτα, στα 27 του,  καταλαβαίνεις ότι δύσκολα μπορούν να βελτιωθούν περισσότερο ή ακόμη πιο σπάνια, να αλλάξουν επίπεδο. Το πρώτο πράγμα που είδα πάνω του είναι η ψυχραιμία και οι αποφάσεις ενός βετεράνου σε συνδυασμό με μία πρωτοφανή πείνα για βελτίωση που δεν δείχνουν ούτε οι rookies" έχει πει γι' αυτόν ο coach Snyder, στη δήλωση αποχαιρετισμού του, μετά την ανταλλαγή του Rubio. Διόλου απίθανο να δηλώνει κάτι αντίστοιχο σε λίγα χρόνια και ο προπονητής των Suns Monty Williams. 

---

Διάβασε ακόμη για τον Facundo Campazzo στην εποχή των ηρώων, τη μεγάλη περιπέτεια του Γιώργου Πρίντεζη και τη γενναία απόφαση του David Blatt.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr