Διανοούμενος, φιλόσοφος, φανατικός καπνιστής, λάτρης του ποτού, επαναστάτης, γιατρός και ένας από τους κορυφαίους μέσους στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Είναι κάτι παραπάνω από προφανές πως ο Sοcrates Brasileiro Sampaio de Souza Vieira de Oliveira (όπως ήταν το πλήρες όνομά του) αποτελούσε έναν από τους λίγους είναι η αλήθεια αθλητές στην ιστορία του βασιλιά των σπορ, ο οποίος φάνταζε εξίσου σημαντικός τύπος τόσο εντός, όσο κι εκτός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου. Ο σπουδαίος Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής γεννήθηκε μία ημέρα σαν σήμερα, πριν από 69 χρόνια στο Μπελέμ.
Ο Sócrates μέσα στο γήπεδο
Πίσω στις δεκαετίες του 1970 και του 1980 δεν ήταν και το πιο συνηθισμένο πράγμα στον κόσμο να βλέπεις έναν τύπο ύψους 1,93 μ. να διαθέτει μοναδική τεχνική κατάρτιση, να μπορεί να κάνει σλάλομ με την μπάλα στα πόδια θυμίζοντας χορευτή και να αφήνει άπαντες με το στόμα ανοιχτό με τις τυφλές πάσες του, την ίδια στιγμή που συνδύαζε ιδανικά το θέαμα με την ουσία. Αυτός ακριβώς ήταν ο Sócrates πάνω στο χορτάρι. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1974 στην Μποταφόγκο αλλά το μεγαλύτερο μέρος αυτής τίμησε τα χρώματα της Κορίνθιανς, την οποία λάτρεψε και στην οποία λατρεύτηκε, ενώ το ευρωπαϊκό του πέρασμα είχε μία σεζόν με την Φιορεντίνα.
Σε επίπεδο εθνικών ομάδων, ο Sócrates υπήρξε μεταξύ άλλων ο αρχηγός της τρομερά ταλαντούχας αλλά εν τέλει καταραμένης ομάδας της Βραζιλίας που συμμετείχε στο Μουντιάλ του 1982, στην Ισπανία. Με αστέρες στις τάξεις της όπως ο Zico, o Falcao και o Éder, εκείνη η Σελεσάο θεωρούνταν -διόλου άδικα- το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Τελικά, αποκλείστηκε στον δεύτερο γύρο του τουρνουά από τους μετέπειτα πρωταθλητές κόσμου Ιταλούς, σε ένα από τα κορυφαία παιχνίδια στην ιστορία των Μουντιάλ, με 3-2. Η μόνη δήλωση που είχε το κουράγιο να κάνει o Sócrates μετά από το θρυλικό ματς με τους Ατζούρι; "Σήμερα πέθανε το ποδόσφαιρο". Συνολικά αγωνίστηκε 60 φορές με το εθνόσημο, πετυχαίνοντας 22 γκολ.
Τα ινδάλματα και η εξωαγωνιστική δράση
Σε παλιά συνέντευξή του είχε παραδεχτεί ότι οι ήρωές του είναι ο Ernesto Che Guevarra και o John Lennon, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του συνήθιζε να μελετά κείμενα του Βρετανού φιλόσοφου Thomas Hobbes αλλά και του Niccolò Machiavelli. Εκτός από αυτά αλλά και εν αντιθέσει με ποδοσφαιρικούς ήρωες της Βραζιλίας του σήμερα που χωρίς κανένα ίχνος ντροπής στηρίζουν πια τον ακροδεξιό και ρατσιστή νέο Πρόεδρο της χώρας Jair Bolsonaro, υπήρξε ένας από τους πιο σκληρούς επικριτές της στρατιωτικής χούντας, που έμελλε να ορίζει τις τύχες της πατρίδας του από το 1964 έως το 1985. Το 1982 δημιούργησε μάλιστα την περιβόητη Democracia Corintiana, όπου μαζί με τους συμπαίκτες του στην τότε ομάδα του -την Κορίνθιανς- αποφάσιζαν δημοκρατικά για ζητήματα που αφορούσαν τη λειτουργία του συλλόγου και την καθημερινότητα των παικτών σε αυτόν.
Η ζωή μετά το ποδόσφαιρο και το σημαδιακό τέλος
Αφού αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, το 1989, ασχολήθηκε για λίγο με την προπονητική και τελικά εργάστηκε ως ορθοπεδικός ενώ παράλληλα διατηρούσε και μία στηλη στο πολιτικό περιοδικό Carta Capital.
Εκτός των άλλων, είχε απορρίψει πρόταση να γίνει πρεσβευτής του ποδοσφαίρου καθώς ήταν κάθετα αντίθετος με την εμπορευματοποίηση του αθλήματος. Τα χρόνια της ποδοσφαιρικής του σύνταξης ωστόσο, τα "αφιέρωσε" σε κάποια από τα υπόλοιπα μεγάλα του πάθη, το κάπνισμα και το αλκοόλ, που τελικά επιβάρυναν σε μεγάλο βαθμό την υγεία του. Στις 4 Δεκεμβρίου 2011, ο Sócrates άφηνε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο Albert Einstein του Σάο Πάολο. Εντελώς τυχαία, την ίδια ημέρα η αγαπημένη του Κορίνθιανς κατακτούσε και μαθηματικά τον τίτλο του πρωταθλήματος Βραζιλίας, αποτίοντας έτσι τον ιδανικότερο φόρο τιμής στην τεράστια μορφή και τον σημαντικότερο ποδοσφαιριστή που φόρεσε ποτέ τη φανέλα της.
Κατά σατανική σύμπτωση (ή θεϊκή επιθυμία), ο ίδιος δήλωνε λίγα χρόνια πριν πως "θα ήθελα να πεθάνω μία Κυριακή, την ημέρα που η Κορίνθιανς θα κερδίζει τον τίτλο". Και ακριβώς έτσι συνέβη.
Διάβασε ακόμη για τον αντισυμβατικό προφήτη Roberto Baggio, την ημέρα που λαβώθηκε το ποδόσφαιρο, τον μύθο της Φλωρεντίας Gabriel Batistuta, το (νέο) παιδί-θαύμα της La Masia Ansu Fati και τον κορυφαίο striker όλων των εποχών Ronaldo.