Μεγάλη εφοπλιστική οικογένεια ξαναδικάζεται για αρχαιοκαπηλία

Στη δίνη μιας μακράς δικαστικής περιπέτειας, σχεδόν 20 ετών, για μια περιβόητη υπόθεση καταγγελλόμενης αρχαιοκαπηλίας, βρίσκεται η γνωστή εφοπλιστική οικογένεια Παπαδημητρίου, που αντιμετωπίζει κακουργηματικές κατηγορίες μεγάλης ποινικής, αλλά και ηθικής απαξίας που σχετίζονται με αρχαιοκαπηλία.

Σε αυτή την -εν τέλει- αργόσυρτη δικαστική μάχη, η ισχυρή αυτή οικογένεια έχει καταφέρει να ολοκληρώσει τον δικαστικό κύκλο της έρευνας το 2022 με μια αθωωτική απόφαση από το Εφετείο όμως, όπως αποδείχτηκε, αυτό δεν ήταν το τέλος της ιστορίας.

Έκτοτε ακολούθησαν μια αναίρεση της αθώωσης από τον Άρειο Πάγο με ένα σκεπτικό – καταπέλτη κατά της απόφασης των Εφετών και πιο πρόσφατα, μια νέα εισβολή των αστυνομικών αρχών στα σπίτια της οικογένειας σε Σχοινούσα και Αθήνα, όπου φέρεται να εντόπισε εκ νέου αρχαία.

Η αθώωση και η νέα δίκη

Η υπόθεση ξεκινά στο μακρινό 2006, όταν κλιμάκιο του τμήματος αρχαιοκαπηλίας εντόπισε στο σπίτι της οικογένειας στη Σχοινούσα πλήθος αρχαίων αντικειμένων (περιπου 69) που, κατά την κατηγορία εμπίπτουν στο νόμο περί αρχαιοτήτων. Η δικαστική ιστορία εκτυλίχθηκε επί 16 χρόνια (!) για να φτάσει τελικά στην εφετειακή κρίση το 2022.

Οι εφοπλιστές Δέσποινα και Δημήτρης Παπαδημητρίου αθωώθηκαν για υπεξαίρεση μνημείων ιδιαίτερα μεγάλης αξίας κατ’ εξακολούθηση από το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών. Στους εφοπλιστές αποδίδονταν, με το παραπεμπτικό βούλευμα, σχέση με διεθνή αρχαιοκαπηλία καθώς, κατά τις αρχές, η εφοπλιστική οικογένεια είχε ενσωματώσει στο σπίτι της Σχοινούσας, αρχαιότητες που είχαν αποσπαστεί και από βυζαντινούς ναούς.

Στο σκεπτικό των Εφετών αναφερόταν ότι "δεν είχε αποδειχθεί πέραν πάσης αμφιβολίας ότι γνώριζαν πως τα κατασχεθέντα αρχαία ανήκαν στο ελληνικό Δημόσιο" και είχαν την πεποίθηση ότι είχαν νόμιμη προέλευση.

Η αθώωση όμως τέθηκε υπό ελεγχο από τον Αρείο Πάγο, αφου ο αντεισαγγελέας του Ανωτάτου Δικαστηρίου άσκησε αναίρεση κατά της απόφασης για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, για να ακολουθήσει ένα σκεπτικό - καταπέλτης του ΣΤ Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, που εξαφάνισε το αθωωτικό σκεπτικό των Εφετών.

Το σκεπτικό

Όπως περιγράφουν οι αρεοπαγίτες, το 2006, αστυνομικοί του Τμήματος Αρχαιοκαπηλίας, με τη συνδρομή εισαγγελέα, είχαν κάνει έφοδο στο πολυτελές σπίτι και είχαν εντοπίσει αρχαιότητες μεγάλης αξίας, που είχαν προέλευση εντός κι εκτός Ελλάδος. Οι αρχαιότητες φέρεται ότι εντοπίστηκαν μέσα σε ξύλινα κιβώτια, σε αποθήκες τυλιγμένα σε πανιά και αρκετά εντοιχισμένα σε διάφορους χώρους της βίλας. Μεταξύ άλλων, κατασχέθηκαν τρεις μαρμάρινες προτομές, ξύλινα, πήλινα και μαρμάρινα δάπεδα αποξηλωμένα από άγνωστα αρχαία κτίρια, αποτοιχισμένες τοιχογραφίες.

Συγκεκριμένα, στην αναιρετική απόφαση του Αρείου Πάγου, αναφέρεται ότι "στη βίλα στη Σχοινούσα, που αν και δηλώνεται ότι ανήκει σε εξωχώριες εταιρείες, στην πραγματικότητα ανήκει στην εφοπλιστική οικογένεια, είχαν εντοιχιστεί αρχαία αντικείμενα και μέλη αρχαίων κτισμάτων, ενώ για τη διακόσμηση των κήπων, της εκκλησίας, του χώρου της πισίνας και των λοιπών ημιυπαίθριων χώρων είχαν χρησιμοποιηθεί πλέον των αντιγράφων και γνήσια αρχαία κινητά μνημεία”.

Οι καταθέσεις

Μάλιστα, οι αρεοπαγίτες αναφέρουν πως οι Εφέτες, επί της ουσίας αγνόησαν σημαντικές καταθέσεις που δόθηκαν και οδηγήθηκαν σε αθωωτική κρίση "χωρίς να συνεκτιμήσουν το περιεχόμενο ενός εκάστου εκ των εισφερθέντων αποδεικτικών μέσων και όλων των πραγματικών δεδομένων της προδικασίας και της ακροαματικής διαδικασίας. Η απόφαση περιέχει κρίσεις οι οποίες δεν συνδέονται με το ερευνώμενο αδίκημα και ούτε τελούν σε λογική αλληλουχία με τα περιστατικά που φέρεται ότι αποδείχθηκαν, ενώ τμήματα των παραδοχών αντιφάσκουν μεταξύ τους, δημιουργώντας ασάφεια στην αιτιολογία της αθωωτικής απόφασης”.

Η νέα δίκη και η έφοδος

Μετά την αναίρεση, η υπόθεση οδηγήθηκε σε νέα δίκη που προσδιορίστηκε τον περασμένο Δεκέμβριο, αλλά αναβλήθηκε λόγω ασθένειας μέλους του δικαστηρίου. Οι κατηγορούμενοι εφοπλιστές ξανακάθισαν στο εδώλιο του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών στις 16.01.2025, στις 17.03.2025 ήταν η συνέχεια της δίκης, η οποία εν τέλει διεκόπη για τις αρχές Απριλίου.

Όμως, την περασμένη Δευτέρα, μετά από ανώνυμη καταγγελία που φέρεται να είχε υποβληθεί πριν από ένα χρόνο, η αστυνομία εισέβαλλε σε σπίτια της οικογένειας σε Αθήνα και Σχοινούσα. Σύμφωνα με πληροφορίες, εντοπίστηκαν πέντε αντικείμενα και οκτώ θρησκευτικές εικόνες που φέρεται να εμπίπτουν στη νομοθεσία προστασίας των αρχαιοτήτων και χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης. Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου συνελήφθη, όμως, λίγο αργότερα αφέθηκε ελεύθερος με απόφαση εισαγγελέα και διατάχθηκε προκαταρκτική εξέταση. Κι αυτό, για να αποδειχτεί ο βασικός ισχυρισμός του εφοπλιστή, ότι τα αντι­κείμενα που βρέθηκαν ήταν ήδη γνωστά στις Αρχές από την υπόθεση της Σχοινούσας του 2006.

Από την Κάσο

Η ιστορία της οικογένειας Παπαδημητρίου είναι συνδεδεμένη με τη ναυτική παράδοση της Κάσου. Ξεκινά το 1880, όταν ο Ιωάννης Παπαδημητρίου εγκαθίσταται στο Πορτ Σάιντ της Αιγύπτου, σηματοδοτώντας την έναρξη μιας έντονης δραστηριοποίησης στη ναυτιλία.

Η σκυτάλη πέρασε στον Δημήτριο Ι. Παπαδημητρίου (1871-1945), ο οποίος άνοιξε ναυτιλιακό γραφείο, προσφέροντας υπηρεσίες πρακτόρευσης σε πλοία που διέρχονταν από τη Διώρυγα του Σουέζ ή κατέπλεαν στα λιμάνια του Πορτ Σάιντ και της Αλεξάνδρειας.

Η οικογενειακή επιχείρηση εξελίχθηκε με την πάροδο των χρόνων.

Από το 1936, οι γιοι του Δημήτριου Ι., Ιωάννης (1907-1998), Κανάκης (1910-1995), Γεώργιος (1916-1996) και Νικόλαος (1922-1997), ανέλαβαν σταδιακά τα ηνία, ενώ το 1950 η εταιρεία πήρε την επωνυμία D. J. Papadimitriou & Sons. Η εταιρεία μεγάλωσε, απασχολώντας 25 εργαζόμενους και εδραιώθηκε ως ένας από τους βασικούς πράκτορες στη Διώρυγα του Σουέζ.

Η δεκαετία του 1960 έφερε ανατροπές. Το 1962, μετά την άνοδο του Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ στην εξουσία και την εθνικοποίηση πολλών ξένων επιχειρήσεων, η D. J. Papadimitriou & Sons εθνικοποιήθηκε. Τα περισσότερα μέλη της οικογένειας αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα, με τον Νικόλαο να τους ακολουθεί το 1964, χρονιά που σηματοδότησε τη μεγάλη έξοδο των Ελλήνων από την Αίγυπτο.

Η οικογένεια Παπαδημητρίου το 1965, ίδρυσε τη Διώρυξ Ελλάς, η οποία μετεξελίχθηκε στη Dioryx Maritime Corporation, διαχειριζόμενη φορτηγά πλοία και πλοία κοντέινερ. Η πορεία συνεχίστηκε με τη δημιουργία της Liquimar Tanker Management το 1990, επεκτείνοντας τις δραστηριότητες στον τομέα των δεξαμενόπλοιων. Η Liquimar ιδρύθηκε επίσημα το 1995, αναλαμβάνοντας τη διαχείριση δεξαμενόπλοιων.

Σήμερα, υπό την καθοδήγηση του (κατηγορούμενου για αρχαιοκαπηλία) Δημήτριου Ν. Παπαδημητρίου, η εταιρεία διαχειρίζεται ένα  στόλο 5 πλοίων Suezmax και Aframax Tankers, που φέρουν αρχαιοελληνικά ονόματα όπως Αφροδίτη, Ορφέας, Ευρυδίκη, Ιάσονας και Αμφιτρίτη.

Του Παναγιώτη Στάθη / capital.gr

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr