Το να βλέπεις την αγαπημένη σου ομάδα να χάνει μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο καρδιαγγειακού επεισοδίου, σύμφωνα με πολυετείς έρευνες σχετικά με τη σχέση μεταξύ του οπαδισμού και της υγείας της καρδιάς. Αναφορές σε παθιασμένους οπαδούς στο Λος Άντζελες, τη Γερμανία, την Ιαπωνία και την Ισπανία έδειξαν ότι η παρακολούθηση αγχωτικών αγώνων και οι ήττες απελευθερώνουν υψηλότερα επίπεδα ορμονών όπως η κορτιζόλη και η τεστοστερόνη στην κυκλοφορία του αίματος, γεγονός που θέτει τον οργανισμό υπό τρομερή πίεση. Κάτι είχαμε καταλάβει κι εμείς!
Σύμφωνα με αναλύσεις από προηγούμενες διοργανώσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου, ο κίνδυνος των οπαδών να υποστούν οξύ καρδιαγγειακό επεισόδιο μπορεί να αυξηθεί κατά τρεις φορές την ημέρα του αγώνα. Η πιο επικίνδυνη περίοδος είναι οι πρώτες δύο ώρες μετά την έναρξη του αγώνα. Γιατί το σώμα αντιδρά με αυτόν τον τρόπο; Μία ισπανική μελέτη προσφέρει μια συναρπαστική -αν και κάπως καταθλιπτική κυρίως για εμάς τους φιλάθλους- προοπτική.
Πέφτει ακόμη και η κοινωνική εκτίμηση με μια ήττα;
"Τα δεδομένα κορτιζόλης από αυτήν την έρευνα συνάδουν με τη θεωρία της κοινωνικής αυτοσυντήρησης, καθώς η υψηλότερη έκκριση κορτιζόλης μεταξύ των νεαρών και μεγαλύτερων οπαδών ποδοσφαίρου υποδηλώνει ότι ειδικά αυτοί αντιλαμβάνονται πώς η αρνητική έκβαση του αγώνα θα απειλούσε την εκτίμηση που απολαμβάνουν από την κοινωνία" αναφέρουν οι μελέτες.
Δηλαδή, το σώμα αντιδρά στο ενδεχόμενο μιας ήττας σα να δέχεται επίθεση. Ενεργοποιεί το σύστημα πάλης ή φυγής, το οποίο κάποτε ήταν χρήσιμο όταν αντιμετώπιζε μια απειλή στη ζούγκλα. Τώρα ένα χαμένο πέναλτι αρκεί.
Από τη μία πλευρά, αυτό το μείγμα πάθους και απελπισίας είναι αυτό που κάνει τον αθλητισμό τόσο ξεχωριστό. Εντούτοις, υπάρχει ένα κανονικό τίμημα για τους οπαδούς που κρατούν την αναπνοή τους πριν από τα γκολ, που χτυπούν τα χέρια τους στα τραπέζια μετά από λάθη, που ξεσπούν σε πανηγυρισμούς, τους οποίους ο κανονικός κόσμος δε συνειδητοποιεί.
Η χαρά διαρκεί λιγότερο από την στεναχώρια
Θα πίστευε κανείς ότι η νίκη στο μεγάλο παιχνίδι θα οδηγούσε σε περισσότερα γλέντια, αλλά οι νικητές οπαδοί στην πραγματικότητα καταναλώνουν την υπερδιέγερση που αισθάνονται λιγότερο από τους ηττημένους.
Η απάντηση δεν είναι φυσικά το να σταματήσουμε να παρακολουθούμε αθλήματα ή να νιώθουμε μέρος μιας ομάδας, αφού τα οφέλη είναι πολύ ισχυρότερα. Αλλά το να πετύχει κανείς κάποιου είδους ισορροπία στις συνήθειες παρακολούθησης έχει κυριολεκτικά ζωτική σημασία. Σε όλα τα θέματα. Και να θυμάσαι η αποτυχία είναι μέσα στο παιχνίδι και πάντα, μα πάντα υπάρχει το επόμενο παιχνίδι, η επόμενη χρονιά.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.