Έχεις αύριο να δώσεις μάθημα στο πανεπιστήμιο ή να κάνεις μία σημαντική παρουσίαση στη δουλειά; Ευκαιρία να μάθεις να παίζεις σκάκι, να λύσεις 5-6 σταυρόλεξα, να μαγειρέψεις vegan μουσακά (αν και δεν τον τρως) και να μιλήσεις με τα χαμένα φιλαράκια σου από το δημοτικό. Αν το παραπάνω σου ακούγεται σαν κάτι που θα έκανες 100%, τότε φίλε μου, μάλλον είσαι αναβλητικός.
Αναβάλλεις, νιώθεις άσχημα, μετανιώνεις για τις πράξεις σου και τελικά πρέπει να βιαστείς για να τα προλάβεις όλα, μέχρι την τελευταία στιγμή. Μπορεί να ακούγεται σχετικά κοινό χαρακτηριστικό, ωστόσο υπάρχει μία βαθύτερη εξήγηση πίσω από την ύπαρξή του.
Αυτό που πολλοί άνθρωποι δε συνειδητοποιούν είναι δεν πρόκειται, απλώς, για τεμπελιά ή απροθυμία να εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας. Η αναβλητικότητα έχει να κάνει περισσότερο με τα συναισθήματά μας και το πώς νιώθουμε παρά με τη διαχείριση του χρόνου μας. Ανάμεσα σε αυτά τα συναισθήματα, συχνά βρίσκουμε έλλειψη εσωτερικών κινήτρων, θέλησης και φόβο αποτυχίας.
Μη βρίσκοντας νόημα στη δουλειά σου, ας πούμε, είναι αδύνατο να νιώσεις κίνητρο, επειδή δεν βλέπεις κανένα στόχο στην άλλη πλευρά του δρόμου. Αντίστοιχα για όσους πάσχουν από άγχος, η αναβλητικότητα είναι πολύ συχνή λόγω του φόβου της αποτυχίας, ο οποίος μπορεί ακόμη και να τους παραλύσει και να τους εμποδίσει να ξεκινήσουν καν αυτό που πρέπει να κάνουν.
Η λύση στο θέμα της αναβλητικότητας; Να δουλεύουμε με τον εαυτό μας, να απολαμβάνουμε τη στιγμή (και να μην εστιάζουμε μόνο στον τελικό στόχο) και τέλος, όταν γινόμαστε αναβλητικοί, να μη θυμώνουμε με τον εαυτό μας αλλά να δείχνουμε "αυτοσυμπόνια" και να μας θυμίζουμε ότι καλό είναι να μη μένουμε άπρακτοι.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.