Βάζεις τα αθλητικά, βγαίνεις για τρέξιμο, μετράς χιλιόμετρα… κι όμως λες στον εαυτό σου: "Δεν είμαι δρομέας". Ίσως επειδή δεν έχεις κάνει μαραθώνιο. Ίσως επειδή δεν προπονείσαι πέντε φορές την εβδομάδα. Ίσως επειδή δεν πιάνεις συγκεκριμένους ρυθμούς. Αν έχεις νιώσει ότι δεν ανήκεις σε αυτόν τον κόσμο, ακόμη κι αν προσπαθείς συστηματικά, δεν είσαι μόνος. Αυτό που βιώνεις είναι κάτι που ονομάζεται "imposter runner syndrome”.
Τι είναι το imposter σύνδρομο στο τρέξιμο
Είναι η αίσθηση ότι, ακόμη κι αν βγήκες για προπόνηση με κακοκαιρία, ξύπνησες χαράματα Κυριακής ή έσπασες ατομικό ρεκόρ, κάπου μέσα σου υπάρχει μια φωνή που λέει: "Ήταν τυχαίο", "Δεν το αξίζεις", "Δεν είσαι δρομέας".
Δεν έχει σημασία αν έχεις συμμετάσχει σε πολλούς αγώνες ή αν έχεις γεμίσει τοίχους με μετάλλια. Η αμφιβολία παραμένει και σε συνοδεύει.
Το συναντούν όλοι: αρχάριοι, προχωρημένοι, ακόμα και μαραθωνοδρόμοι με εμπειρία. Γιατί το τρέξιμο δεν είναι μόνο φυσική άσκηση αλλά και ψυχολογικό φορτίο.
Από πού προέρχεται;
Το τρέξιμο συχνά καταλήγει να μετριέται με αριθμούς: ρυθμούς ανά χιλιόμετρο, καρδιακούς παλμούς, VO2max, πόσους αγώνες έχεις ολοκληρώσει. Κάθε προπόνηση καταγράφεται και συγκρίνεται.
Τα social media ενισχύουν αυτήν την εικόνα. Βλέπεις φωτογραφίες τερματισμών, γυαλισμένα μετάλλια, λεζάντες με υπερβολές. Σε αυτή τη σύγκριση, μια απλή διαδρομή πέντε χιλιομέτρων μοιάζει ασήμαντη.
Και ύστερα υπάρχει και η τάση να μειώνουμε τις επιτυχίες μας: όταν κάτι πάει καλά το αποδίδουμε στην τύχη· όταν κάτι δεν πάει, θεωρούμε ότι φταίμε εμείς.
Τι μπορεί να προκαλέσει;
- Αν το αφήσεις, οδηγεί σε αυτοϋπονόμευση:
- Δεν δηλώνεις σε αγώνες, φοβούμενος ότι δεν θα σταθείς στο ύψος των περιστάσεων.
- Προπονείσαι υπερβολικά για να αποδείξεις την αξία σου, με κίνδυνο τραυματισμών.
- Σταματάς εντελώς, πιστεύοντας ότι ποτέ δεν θα φτάσεις στο επίπεδο που θεωρείς "σωστό".
- Όλα αυτά ξεκινούν από την ψευδαίσθηση ότι "δρομέας" είναι μόνο όποιος τρέχει γρήγορα ή πολύ.
Τρόποι να το ξεπεράσεις
Δεν χρειάζεται να έχεις κάνει μαραθώνιο για να θεωρείσαι δρομέας. Χρειάζεται να δώσεις δικό σου νόημα σε αυτή την ταυτότητα.
- Ορίσε ξανά τι σημαίνει δρομέας
- Δεν μετράει η απόσταση ή η ταχύτητα. Μετράει ότι βγήκες, ότι συνέχισες, ότι πάλεψες με την κούραση. Όλα αυτά σε κάνουν δρομέα.
- Μην συγκρίνεσαι με άλλους
- Ο μόνος που έχει σημασία να ξεπεράσεις είναι ο παλιός σου εαυτός. Εκείνος που κάποτε δεν άντεχε δέκα λεπτά.
- Κατέγραψε τις μικρές σου νίκες
- Κράτα ένα ημερολόγιο: σημείωσε όχι μόνο αποστάσεις και χρόνους αλλά και πώς ένιωσες. Ένα τρέξιμο που έκανες παρά την κούραση ή μια διαδρομή που σε χαλάρωσε αξίζουν να καταγραφούν.
Συμπέρασμα
Όταν έρθει η σκέψη ότι "δεν είσαι αρκετός", γύρνα πίσω σε όσα έχεις καταφέρει. Όχι μόνο στις διαδρομές, αλλά και στον τρόπο που συνεχίζεις παρά τις δυσκολίες. Το γεγονός ότι επιλέγεις να τρέξεις, ακόμη κι όταν δεν είναι εύκολο, είναι η πιο καθαρή απόδειξη ότι ανήκεις εδώ.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.