Απόψε πρόκειται να συμβεί κάτι μοναδικό. Κάτι υπέροχο. Θα γραφτεί ιστορία, καθώς για πρώτη φορά στην κορυφή των 50 καλύτερων μπαρ του πλανήτη, δεν υπάρχει κάποιο από τη Νέα Υόρκη ή το Λονδίνο. Κυρίες και κύριοι, το κορυφαίο μπαρ του κόσμου για το 2022 είναι το Paradiso από την Βαρκελώνη.
Ο Content Editor του The World’s 50 Best Bars, Mark Sansom, δεν μπορεί να κρύψει τον ενθουσιασμό του στη σκηνή του La Cúpula de las Arenas της καταλανικής πρωτεύουσας καθώς ανακοινώνει τον νικητή των The World’s 50 Best Bars 2022, το βράδυ της 4ης Οκτωβρίου 2022.
"Από το 2017, όταν και απέσπασε το βραβείο του One To Watch μόλις ένα χρόνο μετά το opening του, το Paradiso είναι σταθερά μέλος της λίστας, βελτιώνοντας την κατάταξή του χρόνο με το χρόνο. Είναι τιμή μας να φτάνει ως την κορυφή και μία επιβράβευση για το πρόγραμμά του, το ήθος του, τη σχέση του με το sustainability και την εξαιρετικής ποιότητας διασκέδαση που προσφέρει" συμπληρώνει ο ίδιος, για να καταστήσει σαφές το σκεπτικό της επιτροπής που καταλήγει στην τελική ετυμηγορία.
> Διάβασε ακόμη: To Barro Negro ξανά στα 100 κορυφαία μπαρ του κόσμου
Λίγο πιο κάτω από το νο.1, στην τρίτη θέση της λίστας, συναντάται ένα ακόμη μπαρ από την Βαρκελώνη, το Sips, ενώ στην πρώτη δεκάδα υπήρξε και τρίτη "μπλαουγκράνα" εκπροσώπηση με το Two Schmucks. Η παρθενική εκτός Λονδίνου τελετή εύλογα θα μπορούσε να πει κανείς πως έχρισε και μία νέα πρωτεύουσα -τουλάχιστον για το έτος που διανύουμε- του κόσμου των μπαρ. Εντελώς τυχαία (;) αυτό συνέβη με την "γηπεδούχο" πόλη.
Βαρκελώνη ή Μπαρ-κελώνη;
Παραλία και ήλιος. Γαστρονομία και ανεμελιά. Γκαουντί και τέχνη. Ποδοσφαιρική κουλτούρα και αίσθηση ελευθερίας. Είναι πολλοί οι λόγοι που καθιστούν την Βαρκελώνη έναν γοητευτικό ταξιδιωτικό προορισμό. Μέχρι τώρα, τα μπαρ της δεν έμοιαζαν να μπορούν να μπουν στη λίστα των προαναφερθέντων ή να μην το διεκδικούσαν κάνοντας θόρυβο.
Όχι πια. Μετά από 14 χρόνια, για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού των The World’s 50 Best Bars, η τελετή απονομής διεξήχθη μακριά από το Λονδίνο. Και επίσης για πρώτη φορά, δε φιγουράρει στην κορυφή της λίστας κάποιο μπαρ της βρετανικής μητρόπολης ή της έτερης αμερικανικής, της Νέας Υόρκης.
"Ναι αλλά γιατί η Βαρκελώνη;" θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος σχετικά με την ανεπίσημη διαδικασία διαδοχής του τίτλου της πιο hot πόλης των μπαρ αυτήν τη στιγμή. Υπάρχουν κάποιοι πολύ συγκεκριμένοι λόγοι.
Αρχικά, δεν πρέπει να παραγνωρίσει κανείς πως μιλάμε για ένα μέρος με πολύ ισχυρές γαστρονομικές παραδόσεις, που δεν περιορίζονται ασφαλώς στα τάπας αλλά επεκτείνονται στο κρασί, το βερμούτ ή ακόμη και την μπύρα Estrella. Διέθετε λοιπόν τις βάσεις να γίνει κάτι σοβαρό και στο ευρύτερο κομμάτι του ποτού και του mixology. Κάτοικοι και επισκέπτες λατρεύουν και ξέρουν να πίνουν, διασκεδάζοντας παράλληλα σε μία άκρως νεανική και ολοζώντανη πόλη.
Εκτός από το να αποτελεί μία πόλη γεμάτη πολιτισμό, ζωντάνια και αρχιτεκτονική, η Βαρκελώνη εξακολουθεί να επιτρέπει στους φιλόδοξους επιχειρηματίες του κλάδου της εστίασης να δημιουργήσουν μία επιχείρηση με κόστος πολύ πιο μικρό συγκριτικά με το Λονδίνο ή τη Νέα Υόρκη.
> Διάβασε ακόμη: Θάνο Προυναρού, γιατί ο κόσμος αγαπάει τα μπαρ;
Τα έξοδα -και ιδιαίτερα τα ενοίκια- είναι αισθητά χαμηλότερα, οπότε υπάρχει μία βάση ελευθερίας σε σχέση με τη δημιουργία και το κόστος αυτής. Επομένως, όποιος επιθυμεί να στήσει ένα μπαρ αξιώσεων, μπορεί να το πραγματοποιήσει χωρίς να κληθεί να αντιμετωπίσει τις περίπου απαγορευτικές οικονομικές αγκυλώσεις των άλλων σημαντικών σε αυτό το κομμάτι πόλεων.
Επιπροσθέτως, επιβεβαιώνεται για μία ακόμη φορά πως πέρα από την οικουμενική γαστρονομική φάμπρικα (ναι, ξέρεις, αυτή που έχει καθιερώσει να υπάρχει ένα ιταλικό εστιατόριο οπουδήποτε στον πλανήτη, κυριολεκτικά), οι Ιταλοί κινούν τα νήματα (και) πίσω από τις πιο φημισμένες μπάρες του μάταιου τούτου κόσμου. Αυτό το γνωρίζουμε εδώ και τουλάχιστον δύο δεκαετίες βλέποντας το πώς στήθηκε και εξελίχθηκε η περίφημη μπαρ σκηνή του Λονδίνου.
Το ίδιο φαίνεται να ισχύει και για την Βαρκελώνη, καθώς το μυαλό και η ψυχή του Paradiso είναι ο εκ Τοσκάνης ορμώμενος Giacomo Giannotti ενώ στο Sips υπάρχει ο γνωστός και μη εξαιρετέος Simone Caporale.
Το Paradiso και οι άλλοι
Στη θορυβώδη και αρτιστίκ γειτονιά El Born και μία ανάσα από την περίφημη γοτθική συνοικία, ξεκίνησαν όλα, πίσω στο 2015. Οφείλεις να καταλάβεις πως κάτι τρέχει από τις μεγάλες ουρές ανθρώπων που σχηματίζονται στο δρομάκι, έξω από τη βιτρίνα ενός pastrami shop από εκείνα που συνήθως συναντάς στη Νέα Υόρκη. Η είσοδος του Paradiso βρίσκεται ακριβώς μετά τον πάγκο των αλλαντικών, εντός του καταστήματος, και είναι ουσιαστικά η retro-style πόρτα για το ψυγείο του κρεοπωλείου.
Ατμοσφαιρικός φωτισμός και αίσθηση κοσμοπολιτισμού, ιδιαίτερες ξύλινες μπάρες με κυματισμούς-αναφορές στη θάλασσα της Βαρκελώνης, μάρμαρο από την Καράρα σαν σύνδεση με την καταγωγή του δημιουργού του μπαρ, του 34χρονου Τοσκανέζου Giacomo Giannotti, τροπικές πινελιές και μπόλικο fun.
Συν μία λίστα ποτών με εντυπωσιακές παρουσιάσεις που ίσως να έχει ως κύριο σκοπό περισσότερο να προκαλέσει συζήτηση και hype στα social media, παρά να δημιουργήσει ικανοποίηση στον όποιο aficionado του fine drinking.
Ας είναι, το Paradiso αποτελεί το νο.1 μπαρ της σημαντικής λίστας των The World’s 50 Best Bars 2022 και ίσως η πειστικότερη απάντηση στο τι κάνει τελικά ξεχωριστό ένα μπαρ: Τείνω να καταλήξω πως το "κοκτέιλ" που προκύπτει από την ατμόσφαιρα και τα ερεθίσματα των αισθήσεων, τις αναμνήσεις αναλογικά με τις προσδοκίες και γενικότερα τη συνολική εμπειρία, να είναι αυτό που μετρά περισσότερο από actual κομμάτι των ποτών. Δικαιολογημένα.
Ο μύθος του πλέον εκτείνεται και στο μικρό του αδερφάκι, το Monk. Άνοιξε στις αρχές Οκτωβρίου, κρύβεται πίσω από ένα ψιλικατζίδικο και είναι από τα speakeasy που σε κερδίζουν αμέσως. Βλέπεις, πίσω από τη μυστική του μπάρα υπάρχει ένας ακόμη μυστικός χώρος, που θυμίζει club.
Κι αν το Paradiso αποτέλεσε τον Δούρειο Ίππο ώστε η Βαρκελώνη να κατακτήσει την Τροία της παγκόσμιας μπαρ σκηνή, εξίσου σημαντική είναι και η συμβολή του Sips.
Σε αυτό, ο Marc Alvarez ένωσε τις δυνάμεις του με έναν εκ των πιο επιδραστικών ανθρώπων του κλάδου, τον Simone Caporale (επί χρόνια οικοδεσπότη του θρυλικού λονδρέζικου Artesian) και μαζί παρουσιάζουν πιθανότατα την επιτομή του σύγχρονου μπαρ. Ποτά υψηλής τεχνικής και εφευρετικότητας και χώρος που αλλάζει ουσιαστικά πρόσωπο και ύφος όσο κυλά η ημέρα - και κυρίως, η νύχτα.
Το 2017, οι Moe Aljaff και AJ White άνοιγαν στην "ύποπτη" El Raval το πρώτο "πεντάστερο dive bar" που άκουγε στο όνομα Two Schmucks. Πέντε χρόνια μετά το συναντάς στα σημαντικότερα ποτάδικα, πάντοτε όμως πιστό στις αρχές του: Πανκ δονήσεις, λεπτές ισορροπίες, ασεβή γοητεία και προσεγμένη εξυπηρέτηση, μαζί με πραγματικά αξιόλογα ποτά, γαστρονομικής προσέγγισης.
Το αρτιζάνικο Dr Stravinsky από την πλευρά του, λίγα μόλις λεπτά μακριά από το Paradiso, ειδικεύεται στα ενδιαφέροντα ποτά, λειτουργώντας παράλληλα σαν ένα αληθινό εργαστήριο γεύσης.
Παράλληλα και συμπληρωματικά με τα προηγούμενα, οι πιο ιστορικές μπάρες της πόλης που συμπληρώνουν το αλκοολικό τερέν της πόλης. Το Boadas αποτελεί το πιο παλιό cocktail bar της Βαρκελώνης, με την ιστορία του να ξεκινά πίσω στο 1933. Τότε, ο δημιουργός του Miguel Boadas, αφού έμαθε την "τέχνη" στο μυθικό Floridita της Αβάνας γύρισε στην πατρίδα του και άνοιξε το μαγαζί του στη Las Ramblas.
Έκτοτε, δεν έχουν αλλάξει και πολλά στο ιδιαίτερο αυτό μέρος με το art-deco περιβάλλον και τους bartenders που ειδικεύονται στα κλασικά ποτά. Fun fact: Από την πρωτεύουσα της Κούβας, ο Boadas κέρδισε έναν φανατικό πελάτη, που συχνά επισκεπτόταν την Καταλονία για ένα ή περισσότερα ποτά. Το όνομά του; Ernest Hemingway.
Νεότερο αλλά εξίσου ιστορικό, το Dry Martini, που για σχεδόν 5 δεκαετίες θεωρείται ένα από τα icons του κόσμου των cocktails, με ειδίκευση φυσικά στο ομώνυμο κλασικό ποτό.
Στον ξύλινο χώρο του και τη στιβαρή του μπάρα, οι αναλογίες London dry gin, γαλλικού βερμούτ και ολίγων bitters είναι πάντοτε οι ιδανικές, πλαισιωμένες με φλούδα λεμονιού ή με πράσινες ελιές. Παρεμπιπτόντως, στα ενδότερά του κρύβει και ένα εντυπωσιακό μυστικό εστιατόριο, που αξίζει προσοχής.
Είναι σαφές πως η λάμψη των The World’s 50 Best Bars θα φωτίζει για αρκετό καιρό ακόμη την μπαρ σκηνή της Βαρκελώνης. Αυτή όμως δείχνει αποφασισμένη όχι μόνο να διατηρήσει το υψηλό της επίπεδο αλλά, προπαντώς, να το κάνει αποφεύγοντας να θυσιάσει την προσωπικότητά της.