Ο Gonzalo Higuain -που γεννήθηκε μία ημέρα σαν σήμερα, στις 10 Δεκεμβρίου του 1987, στη Μπρεστ της Γαλλίας- είναι ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς του 21ου αιώνα, συνεχίζοντας τη σπουδαία παράδοση των Αργεντινών (γεννήθηκε στη Γαλλία, αλλά λόγω της εθνικότητας του πατέρα του, Jorge, πήρε αργεντίνικη υπηκοότητα το 2007) στους εξαιρετικούς strikers, μετά τους Gabriel Batistuta και Hernán Crespo. Η πορεία του όμως έχει στιγματιστεί από κάποια γεγονότα που από ό,τι φαίνεται θα τον συνοδεύουν μέχρι να κρεμάσει τα παπούτσια του. Ή ακόμη και μετά από αυτό.
Ένας πολύ μεγάλος φορ
Συνηθίζεται να λέγεται και να γράφεται πως οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια. Στην περίπτωσή του όμως αυτό μοιάζει να μην είναι και τόσο ακριβές. Με 307 γκολ σε 650 ματς, δεν θα μπορούσες σε καμία των περιπτώσεων να τον χαρακτηρίσεις κακό παίκτη ή άσφαιρο επιθετικό.
Ξέρεις, υπάρχει ένα παλιό ποδοσφαιρικό αξίωμα που υποστηρίζει τα εξής: Ένας striker με ένα γκολ κάθε τρία ματς είναι πάρα πολύ καλός, με ένα ανά δύο παιχνίδια μεγάλος. Και με ένα γκολ ανά παιχνίδι λέγεται είτε Marco van Basten, είτε Ronaldo, είτε Lionel Messi, είτε Cristiano Ronaldo.
Η καριέρα του υπήρξε τουλάχιστον εντυπωσιακή, έχοντας παίξει σε Ρίβερ Πλέιτ, Ρεάλ Μαδρίτης, Νάπολι, Γιουβέντους, Μίλαν και Τσέλσι, ενώ μέχρι πρόσφατα συνεχιζόταν στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού με τη φανέλα της ομάδας του David Beckham (σ.σ. συνιδιοκτήτης μαζί με τους Marcelo Claure, Jorge Mas, Masayoshi Son και José R. Mas) Inter Miami CF. Κι όμως υπάρχουν κάποιες πολύ συγκεκριμένες στιγμές και αποφάσεις που την έχουν στιγματίσει.
Μαύρο πρόβατο
Εντελώς τυχαία, στις δύο σημαντικότερες από αυτές, έχει βρει απέναντι τους ίδιους ακριβώς ανθρώπους που λάτρεψαν -και εξακολουθούν να λατρεύουν ακόμη- σαν θεό τον Diego Armando Maradona: Τους συμπατριώτες του Αργεντινούς και τους Ναπολιτάνους.
Οι πρώτοι δεν του συγχώρεσαν ποτέ τις ευκαιρίες που έχασε στον τελικό του Μουντιάλ του 2014 απέναντι στη Γερμανία, σε μία συγκυρία που έφερε την Αργεντινή πιο κοντά από ποτέ στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, στην μετά-Diego εποχή.
Οι δεύτεροι, όπως πιθανότατα θα αντιλήφθηκες και από τις γραμμές που προηγήθηκαν, το προφανές: Ότι επέλεξε τη Γιουβέντους από τη Νάπολι. Τον βορρά από το νότο. Τους πλούσιους από τους φτωχούς.
Ουσιαστικά, δεν έκανε τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από το να επιλέξει το επόμενο βήμα στην καριέρα του. Αλλά στη νότια Ιταλία το αίμα πάντοτε βράζει, ειδικά όταν μιλάμε για Αργεντινούς παικταράδες στους οποίους επενδύει αγωνιστικά η ομάδα και συναισθηματικά ο κόσμος της.
Ο Gonzalo Higuain, στα 35 του πια, δύσκολα θα βρει κάπου την ποδοσφαιρική του Ιθάκη. Ίσως όλα να ήταν διαφορετικά, αν είχε βάλει εκείνο το καταραμένο πλασέ απέναντι στον Manuel Neuer, τις 13 Ιουλίου του 2014, στο Μαρακανά.