Ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν έχασε ποτέ το κίνητρό του

Είναι ειλικρινής για οτιδήποτε νιώθει. Ακόμη κι όταν κάτι δεν του αρέσει, είναι δύσκολο να προδώσει τις εκφράσεις του προσώπου του. Ο τύπος Γιώργος Μπαρτζώκας απέχει πολύ από τον έντονο προπονητή που βλέπουμε στους αγώνες του Ολυμπιακού. "Ρωτήστε τους συνεργάτες μου, ποτέ άλλοτε μέσα στην εβδομάδα δεν κάνω έτσι". Ευγενικός όσο λίγοι, άνοιξε την πόρτα του γραφείου του και μας ξενάγησε στους χώρους του ΣΕΦ, όπου ξέρει τα πάντα.

Χαιρετά παιδιά της ακαδημίας του Ολυμπιακού με τα μικρά τους ονόματα και αισθάνεται άσχημα για τη φωτογράφηση στο βοηθητικό γήπεδο. "Φοβάμαι μήπως αποσπάσουμε την συγκέντρωση των κοριτσιών" αναφέρει καθώς βρισκόμασταν λίγα μέτρα από την προπόνηση της γυναικείας ομάδας. Αρχικά διστάζει να φωτογραφηθεί, δεν του αρέσει να στήνεται. "Θα φαίνομαι γελοίος ρε παιδιά" αναφέρει και γελά. Κλικ. Οι εικόνες βγήκαν και πιο άνετος από ποτέ ένιωσε όταν πήρε την μπάλα του μπάσκετ στα χέρια. "Πίστευα ότι ήμουν καλός μπασκετμπολίστας όταν έπαιζα, άλλα βλέποντας πώς έχει αλλάξει το μπάσκετ σήμερα συνειδητοποιώ ότι τελικά ήμουν πολύ μέτριος" απαντά όταν ρωτώ για τον αθλητή Μπαρτζώκα. Έχουμε καθίσει και πάλι στο γραφείο του και αφού μου επιτρέπει τον "ενικό του κόουτς" το μαγνητόφωνο ξεκινά να γράφει.

© Βασίλης Μαντάς

Ο παίκτης Γιώργος και ο coach Μπαρτζώκας

>Τι θέση θα έπαιζες στο σημερινό μπάσκετ και τι παίκτης θα ήσουν; Προφανώς επειδή έχουν αλλάξει τα μεγέθη στο άθλημα μας, νομίζω δεν θα μπορούσα να παίξω κάτι παραπάνω από 3. Πλέον φυσικά βλέπω το μπάσκετ από εντελώς διαφορετική σκοπιά από εκείνα τα χρόνια. Θα προσπαθούσα να ήμουν ένας παίκτης με τη ματιά του προπονητή. Θα ήθελα να βοηθώ την ομάδα να κερδίζει, χωρίς ωστόσο να προβάλλω τον εγωισμό, που ούτως ή άλλως, όλοι οι παίκτες έχουν.

>Ποιο σημερινό χαρακτηριστικό σου θα αγαπούσε ο αθλητής Μπαρτζώκας και ποιο θα πέταγε; Θα του άρεσε η ειλικρίνεια μου. Μπορεί συχνά να είχαμε συγκρούσεις και φυσικά καλές στιγμές, όπως είναι όλες οι ανθρώπινες σχέσεις, όμως θεωρώ ότι θα εκτιμούσε το ότι θα ήμουν ειλικρινής. Δεν θα του έλεγα ποτέ δηλαδή πράγματα που δεν πιστεύω. Από την άλλη μεριά πιστεύω ότι οι συχνές εκρήξεις μου κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού είναι για κάποιους ενοχλητικές.

>Οι εκρήξεις συμβαίνουν και στην προπόνηση; Σπάνια. Στις προπονήσεις συμβαίνει συνήθως το τελείως αντίθετο. Γενικότερα ακόμη και τους συνεργάτες μου να ρωτήσετε, θα σας πουν ότι το δίωρο του αγώνα είναι μια συνθήκη πέρα για πέρα διαφορετική από την όλη την υπόλοιπη εβδομάδα.

>Έγινες προπονητής πριν ακόμα κρεμάσεις τα παπούτσια σου και έγραψες μια πορεία 15-16 χρόνων πριν περάσεις στον επαγγελματικό αθλητισμό. Είχες ποτέ την πίστη ότι αυτή η πορεία θα φτάσει στην πρώτη γραμμή; Όχι. Αγαπούσα πολύ το μπάσκετ, "επένδυσα" πολλή αφοσίωση και προσοχή στο μπάσκετ σαν παίκτης και όταν κάποια στιγμή το σώμα μου, μου "είπε" ότι δεν μπορώ να συνεχίσω λόγω τραυματισμών και εγχειρήσεων σκέφτηκα το πως θα μείνω στον χώρο. Αυτό που αποφάσισα να κάνω, ήταν να γίνω προπονητής. Όταν αυτό άρχισε να εξελίσσεται, δεν έβαζα ποτέ μακροπρόθεσμους στόχους. Δεν σκεφτόμουν ποτέ το που μπορώ να φτάσω, κοίταζα μόνο πώς μπορώ να αξιοποιήσω την επόμενη ημέρα.

© Βασίλης Μαντάς

>Τα υπόλοιπα χρόνια κύλησαν όμως πολύ γρήγορα. Θέλω να πω ότι από βοηθός στο Μαρούσι μέσα σε 15 χρόνια κατέκτησες την Ευρώπη και πλέον έχεις συμμετάσχει στην Euroleague με πέντε διαφορετικές ομάδες. Εξαρτάται από ποια οπτική το βλέπεις. Εγώ δεν το βλέπω έτσι γιατί κρίνω την διαδρομή από όταν ξεκίνησε στα τοπικά της Αθήνας. Είναι μια διαδρομή πάνω από 30 χρόνια στο σύνολο της. Μπορούμε φυσικά να απομονώσουμε τα τελευταία 12-13 χρόνια που προπονώ ομάδες Euroleague, όμως υπάρχουν και τα υπόλοιπα, στα οποία πέρασα σχεδόν από όλες τις βαθμίδες του μπάσκετ.

Θέλω να πω ότι υπάρχουν προπονητές που παίρνουν ομάδα Euroleague μέσα σε μια μέρα, γιατί είχαν πολύ μεγάλο όνομα σαν παίκτες και τους δίνεται αυτή η ευκαιρία. Η δική μου η ορμή δεν ήταν μια φωτοβολίδα, αλλά μια λογική συνέχεια, την οποία φυσικά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν την ευκαιρία να ζήσουν. Έγιναν όμως όλα πολύ δύσκολα και όσο μεγάλωναν οι προσδοκίες τόσο του εαυτού σου, όσο και των γύρω σου, τόσο πιο σκληρά ήταν.

>Ήταν αυτό άραγε το δικό σου θλιβερό κέρδος όπως περιέγραφε την "ωριμότητα" η Κική Δημουλά; Αυτό που είπε η Κική Δημουλά είναι πολύ χαρακτηριστικό. Η ωριμότητα δεν αφορά τόσο τις συνθήκες εργασίας που είχα στις ομάδες στην ΕΣΚΑ (σ.σ. τοπικό Αθηνών), ή το ότι κουβαλούσα τις μπάλες ή ότι έψαχνα εγώ χορηγούς για τις ομάδες μου. Δεν θεωρώ ότι αυτή η ωριμότητα είναι θλιβερή. "Θλιβερό κέρδος" είναι το να χάνεις τη δουλειά σου, να νιώθεις ακύρωση σαν επαγγελματίας και σαν άνθρωπος ή να αποτύχεις.

"Εγώ δεν ήθελα να παίρνω μεγάλο μερίδιο από την επιτυχία. Αν δεις φωτογραφίες από ομαδικές επιτυχίες θα διαπιστώσεις ότι απουσιάζω"

>Πώς διαχειρίζεσαι εσύ την αποτυχία και την επιτυχία; Οι αποτυχίες από το χαμηλότερο ως το υψηλότερο επίπεδο είναι πάντα δύσκολα διαχειρίσιμες. Στη δουλειά μας συμβαίνουν τόσα πολλά αρνητικά ή δύσκολα και οι χαρούμενες στιγμές είναι πολύ λίγες, οπότε αν τα συνοψίσουμε όλα αυτά, τότε νομίζω ότι μπορούμε να τα ονομάσουμε "ωριμότητα", όπως ακριβώς την εννοούσε και η Κική Δημουλά.

Όσον αφορά την επιτυχία, αυτή εξαρτάται από το background που έχει ο κάθε άνθρωπος. Τι καλλιέργεια, αυτογνωσία, και έλλειψη ναρκισσισμού έχει ο καθένας μας και τελικά πώς βλέπει τη ζωή του. Εγώ δεν ήθελα να παίρνω μεγάλο μερίδιο από την επιτυχία. Γενικά αν δεις πολλές φωτογραφίες από ομαδικές επιτυχίες θα διαπιστώσεις ότι συχνά απουσιάζω. Θα ήθελα να βγάλω μια φωτογραφία αναμνηστική με τους συνεργάτες μου μέσα στα αποδυτήρια, όμως έξω νιώθω λίγο άβολα.

© Βασίλης Μαντάς

>Πώς δημιουργείς κίνητρο μετά από μια επιτυχημένη σεζόν όπως η περυσινή; Πιστεύω ότι αυτό δεν αλλάζει ποτέ. Όλοι όσοι δουλεύουμε σε αυτό το επίπεδο, εννοείται ότι έχουμε κίνητρο, το οποίο κατά βάση είναι προσωπικό. Αυτό δεν το λέω εγωιστικά. Εννοώ ότι όλοι νιώθουμε την ευθύνη μιας προσπάθειας, μιας αποστολής. Όταν σου δείχνει εμπιστοσύνη ένας τεράστιος σύλλογος όπως ο Ολυμπιακός, οι ιδιοκτήτες, ο κόσμος και η ευρύτερη λαϊκή μάζα του, θέλεις αυτόματα να τους κάνεις ευτυχισμένους. Είναι μεγάλο εσωτερικό κίνητρο για τον καθένα μας το να επαναλάβουμε ή να ξεπεράσουμε μια επιτυχία, έτσι ώστε να είναι όλοι χαρούμενοι. Στα πιο πρακτικά, νομίζω ότι χρειάζεσαι μερικές μέρες ξεκούρασης και μόλις ξανανιώσεις την ίδια όρεξη να μπεις στο γήπεδο, δηλαδή το χώρο της δουλειάς σου, το κίνητρο είναι πάντα εκεί.

>Μετά από όλα αυτά τα χρόνια, σου έχει μείνει κάποιο απωθημένο; Στον απολογισμό που μέχρι τώρα κάνω, θα έλεγα ότι δεν έχω απωθημένα. Σε αυτό που διάλεξα να κάνω -και το τονίζω ότι το διάλεξα και δεν με διάλεξε- ήμουν μέρος σε πράγματα που ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα είχα συμμετοχή. Έχω κοουτσάρει σχεδόν σε όλα τα ευρωπαϊκά γήπεδα, έχω δημιουργήσει ανθρώπινες σχέσεις με αρκετό κόσμο και φυσικά είχα ρήξεις σχέσεων λόγω της θέσης που είχα. Δεν θα έλεγα ότι έχω απωθημένα. Θα κάνω μια τελική αποτίμηση όταν ολοκληρωθεί η δουλειά, αλλά είμαι σε ένα επίπεδο, που όταν ξεκινούσα, δεν φανταζόμουν ότι θα έφτανα.

>Και ποιο παιχνίδι θα ήθελες να ξαναπαίξεις; Σίγουρα το ένα παιχνίδι που σκέφτομαι είναι ο φετινός ημιτελικός της Euroleague, γιατί αν το κερδίζαμε θα είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε στον τελικό με πολύ καλές πιθανότητες. Υπήρχαν όμως κι άλλα παιχνίδια στο παρελθόν που μπορεί να μην φαίνονται τόσο σημαντικά. Για παράδειγμα εγώ θυμάμαι ακόμη ένα παιχνίδι στο σχολικό πρωτάθλημα με το Βαρβάκειο. Όσο αστείο και αν φαίνεται. Θυμάμαι ακόμη πολύ έντονα το πέμπτο ματς το 2014 κόντρα στη Ρεάλ με την πρόκριση στο Final 4 να κρίνεται.

Νομίζω ότι τα παιχνίδια που θέλω να ξαναπαίξω δεν έχουν να κάνουν τόσο με το πόσο τυχεροί ή άτυχοι ήμασταν, ή με το τι λάθη κάναμε. Άλλωστε λάθη γίνονται πάντα, σε οτιδήποτε κι αν κάνουμε. Έχει περισσότερο να κάνει με το κατά πόσο, στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο που έγιναν, μου στοίχισαν συναισθηματικά.

"Ιδανικά, το να σταματήσω να κάνω αυτή τη δουλειά, όσο είμαι στον Ολυμπιακό θα είναι κάτι το φανταστικό"

>Τι ρόλο έπαιξαν οι αδερφοί Αγγελόπουλοι και οι 4 φορές (μαζί με τις ανανεώσεις) που σε εμπιστεύτηκαν, στο να πετύχεις το όνειρό σου; Ακριβώς, είναι τέσσερις φορές που με εμπιστεύτηκαν, αν και συνήθως ο κόσμος θυμάται μόνο τις δύο. Όμως για μένα το πιο ουσιαστικό ήταν ότι με ξαναφώναξαν πριν από 2μισι χρόνια να επιστρέψω στην ομάδα. Το να επιστρέφει ένας προπονητής είναι κάτι που δεν συνηθίζεται γενικά και δεν συνηθίζουν και οι ίδιοι οι Πρόεδροι. Μάλιστα και εγώ ο ίδιος ενστερνίζομαι ότι το να επιστρέφεις κάπου, που ήδη έχεις δοκιμάσει, δεν είναι ό,τι καλύτερο. Είναι αυτονόητο ότι για να με έχουν επιλέξει δύο φορές να αναλάβω το πρόγραμμα του Ολυμπιακού, έχουν παίξει τον σημαντικότερο ή μάλλον τον μοναδικό ρόλο σε όλο αυτό γιατί αυτοί είναι εκείνοι που αποφασίζουν.

>Τελικά είναι το πεπρωμένο σου αυτή η ομάδα; Νομίζω ότι ο Ολυμπιακός είναι το πεπρωμένο μου από την άποψη ότι ήταν το παιδικό μου όνειρο. Αν υπάρχει ένα παιδικό όνειρο για ένα αγόρι είναι αρχικά να γίνει παίκτης της ομάδας που υποστηρίζει. Κάποιοι το καταφέρνουν και είναι πολύ σημαντικό. Εγώ πέτυχα να γίνω προπονητής της. Το γεγονός ότι κατάφερα να είμαι μέρος των ομάδων που κατέκτησαν το Πρωτάθλημα, το Κύπελλο και την Euroleague, είναι φυσικά κάτι που με κάνει χαρούμενο.

Όχι τόσο για την υστεροφημία μου, αλλά γιατί νιώθω ότι είμαι στον σύλλογο που θέλω να βρίσκομαι και είμαι εδώ για ένα μεγάλο διάστημα. Αν το σκεφτείς, καλώς εχόντων των πραγμάτων, μόλις ολοκληρωθεί το νέο συμβόλαιο διάρκειας 3 ετών που υπέγραψα φέτος, θα είμαι ο μακροβιότερος προπονητής στην ιστορία της ομάδας. Αυτό από μόνο του είναι πολύ τιμητικό.

>Και ασυνήθιστο. Ναι! Σε ένα σύλλογο σαν τον Ολυμπιακό που οι συνθήκες είναι τόσο δύσκολες, δεν είναι κάτι σύνηθες.

>Τι σκέφτεσαι σήμερα για το μέλλον σου στον Ολυμπιακό; Εμένα δεν μου αρέσουν οι αλλαγές στη ζωή μου. Οι φίλοι μου είναι οι ίδιοι που είχα παιδί, ακόμα και οι σχέσεις μου με το άλλο φύλο δεν ήταν ποτέ ευκαιριακές και βιαστικές. Ιδανικά θα ήθελα να κοουτσάρω μια ομάδα για 25-30 χρόνια, που προφανώς δεν γίνεται. Τελικά έφτασα να αλλάζω πολύ συχνά ομάδες γιατί αυτό είναι το επάγγελμά μας και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να γίνει. Ιδανικά, το να σταματήσω να κάνω αυτή τη δουλειά, όσο είμαι στον Ολυμπιακό θα είναι κάτι το φανταστικό. Ποτέ δεν ξέρεις πώς τα φέρνει η ζωή, όμως έτσι το βλέπω.

© Βασίλης Μαντάς

Από πολιτικοποιημένος νέος, συνειδητοποιημένος πατέρας

>Κόουτς, ποιο είναι το πρώτο μάθημα που πήρες από τους γονείς σου; Ήταν διαφορετικοί χαρακτήρες η μητέρα μου με τον πατέρα μου. Όπως είναι γνωστό, πέρασα πολύ περίεργα παιδικά χρόνια, με τον πατέρα μου να λείπει στην εξορία μέχρι τα 9 μου. Τα αδέρφια της μάνας μου και τα αδέρφια του πατέρα μου, έγιναν "δεύτεροι πατεράδες" για μένα μέχρι να επιστρέψει. Τα αγόρια συνήθως όμως επηρεάζονται περισσότερο από τον πατέρα τους και το παράδειγμα που πήρα εγώ από εκείνον είναι το να είσαι σεμνός, προσγειωμένος και να έχεις ενσυναίσθηση για το τι γίνεται γύρω σου. Αυτό δεν το έλαβα από εκείνον με λόγια, αλλά με το παράδειγμα της στάσης ζωής του.

>Και ποιο μήνυμα προσπαθείς να περάσεις συνήθως στην κόρη σου; Τώρα είναι τελείως διαφορετικές οι εποχές και οι απαιτήσεις. Εμείς ήμασταν ευχαριστημένοι αν παίζαμε 6 ώρες μπάλα στη γειτονιά και τώρα τα παιδιά μπορούν από 5 χρονών να χειρίζονται κομπιούτερ. Βλέπω, κρίνοντας από την κόρη μου, ότι η νεότερη γενιά είναι πολύ πιο έξυπνη και ταλαντούχα από εμάς και είναι σοκαριστικό το τι μπορεί να ξέρει ή να σκέφτεται ένα παιδί 12 χρονών. Νομίζω ότι αυτό που πρέπει να κάνουμε σαν γονείς, είναι να προσπαθήσουμε, όσο δύσκολο κι αν είναι, να ελέγξουμε μέσα σε αυτό το χάος της πληροφορίας το τι φτάνει στα αυτιά των παιδιών μας.

>Εσύ χρησιμοποιείς τα social media; Διαβάζεις τι γράφεται; Δεν έχω social media, αλλά μπαίνω στο internet και διαβάζω. Καταλαβαίνω τι γίνεται πια, αλλά δεν έχω κάποια πλατφόρμα για τον εαυτό μου.

>Τι άλλαξε στη ζωή σου από όταν έγινες πατέρας; Νομίζω ότι όπως για όλους τους γονείς έτσι και για μένα, η γέννηση του παιδιού μου ήταν το πιο σημαντικό γεγονός της ζωής μου. Αλλάζει τελείως την οπτική που έχεις για τα πράγματα. Κάθε είδους εγωισμός που έχεις, περνά σε δεύτερη μοίρα. Δεν είναι πια ο εαυτός σου, προτεραιότητα και το σημαντικότερο είναι ότι νιώθεις πολύ μεγαλύτερη ευθύνη για αυτά που συμβαίνουν γύρω σου, ακόμα και για πράγματα που εσύ δεν ευθύνεσαι. Ενώ λοιπόν πριν, θα έπρεπε να ήσουν πολύ ευαισθητοποιημένος κοινωνικά και πολιτικά για να νοιαστείς, η γέννηση ενός παιδιού σε κάνει ναι νιώθεις μέρος του προβλήματος. Σκέφτεσαι ότι κάτι πρέπει να αφήσεις στους επόμενους.

© Βασίλης Μαντάς

>Είσαι πολιτικοποιημένος άνθρωπος, αν και σπάνια αναφέρεσαι σε αυτό. Θες να σχολιάσεις κάπως τη σημερινή κατάσταση; Για να είμαι ειλικρινής, θεωρώ ότι είναι λάθος να έχω δημόσια μια θέση που μπορεί να ακουστεί πιο "πλατιά". Το μόνο που με ενδιαφέρει να βγαίνει προς τα έξω, είναι ότι πρέπει να δίνουμε προσοχή στον άνθρωπο, γιατί ο άνθρωπος ξεφεύγει. Τα λάθη των ανθρώπων επηρεάζουν αυτήν τη στιγμή όλον τον πλανήτη, οπότε πρέπει να δώσουμε σημασία σε αυτόν.

>Τι σήμαινε να μεγαλώνεις σε ένα σπίτι που είχε επαφές με προσωπικότητες όπως ο Μανώλης Γλέζος, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Ηλίας Ηλιού, ο Λεωνίδας Κύρκος και άλλοι; Εκείνη τη στιγμή, όπως ήταν η καθημερινότητά μας δεν το πολυκαταλάβαινες. Θυμάμαι ότι μετά την Μεταπολίτευση κάθε Πέμπτη -αν δεν κάνω λάθος- η διοικούσα επιτροπή της ΕΔΑ είχε συνάντηση και ο πατέρας μου, με έπαιρνε μαζί του. Τα γραφεία νομίζω ήταν στην Ακαδημίας και περνούσα τον χρόνο μου σε έναν χώρο που βρίσκονταν διάφοροι, που μετά από χρόνια κατάλαβα τι πολιτικά μεγέθη ήταν και τι ρόλο έπαιξαν. Έχω αρκετές καλές αναμνήσεις και από τις συναντήσεις αυτές και από διάφορα τραπέζια που κατά καιρούς οργανώνονταν. Κάποιους από αυτούς τους είχα γνωρίσει και μικρός όταν πήγαινα να δω τον πατέρα μου στην εξορία, στη Λέρο. Ήμουν όμως μικρό παιδάκι και δεν μπορούσα να αξιολογήσω σωστά τις καταστάσεις.

>Θυμάσαι κάποια συγκεκριμένη ιστορία από εκείνα τα χρόνια; Όπως όλα τα παιδιά, οι εικόνες που είχαμε μικροί, μας μένουν για πάντα χαραγμένες. Δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη ιστορία, θυμάμαι ωστόσο ένα πράγμα πολύ χαρακτηριστικά. Υπήρχαν έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις ακόμη και μέσα στους χώρους της Αριστεράς, καθώς άλλοι επέλεξαν να πορευτούν με το ΚΚΕ Εσωτερικού και άλλοι με το Κομμουνιστικό Κόμμα, όμως οι συζητήσεις ήταν πάντα δημιουργικές. Ποτέ δεν θυμάμαι ένταση σε αυτές τις κουβέντες. Μπορεί να διαφωνούσαν μεταξύ τους, αλλά ήταν όλοι τους συναγωνιστές, επομένως ποτέ δεν ξέφευγαν.

"Έτσι, έγινα Ολυμπιακός"

>Ο Ολυμπιακός πώς χώρεσε ανάμεσα στα μαθήματα, τη μουσική, την πολιτική όταν ήσουν παιδί; Πώς έγινε το όνειρο σου; Κοίταξε, νομίζω ότι κάθε αγόρι γρήγορα αποφασίζει ποια θα είναι η ομάδα του. Είναι συνήθως κάποιος κοντινός σου που καταφέρνει να σε πείσει. Ο γονιός, ένας θείος, μια εικόνα στο σπίτι, ακόμη και μια επιτυχία ή αποτυχία μιας ομάδας, που σε δένει συναισθηματικά μαζί της. Εγώ έγινα Ολυμπιακός από τον αδερφό του πατέρα μου, που αγαπούσε την ομάδα και με πήγε πρώτη φορά στο Καραϊσκάκη όταν ήμουν παιδάκι. Σιγά - σιγά, ξέρετε. Οι φίλοι και οι άνθρωποι από τον κύκλο μου ήταν Ολυμπιακοί και γρήγορα χτίσαμε αναμνήσεις μαζί. Πηγαίναμε στο Καραϊσκάκη ή και στο Παπαστράτειο που έπαιζε παλιότερα η ομάδα στο μπάσκετ και αυτό συνέχεια μεγάλωνε.

Για εμάς του Μεσόγειους και ακόμα περισσότερο τους Βαλκάνιους και τους Έλληνες, η ομάδα είναι μέρος της κοινωνικής μας ζωής. Δηλαδή, πολύ συχνά τα παιχνίδια της ομάδας μας είναι η αιτία να συναντηθούμε. Είτε στο γήπεδο, είτε να μαζευτούμε στην τηλεόραση και να φάμε πίτσες, είτε ακόμη και να ταξιδέψουμε, γιατί στο παρελθόν το κάναμε και αυτό. Έχω ακολουθήσει την ποδοσφαιρική ομάδα σχεδόν σε κάθε γήπεδο της επαρχίας μαζί με τους φίλους μου και έχω πάει ως φίλαθλος στο Βερολίνο και στο Παρίσι για να παρακολουθήσω τα Final 4.

Νομίζω ότι για όλους όσοι αγαπάνε τον αθλητισμό, η ομάδα είναι κάτι πολύ σημαντικό. Δεν είναι εύκολο να το εξηγήσεις στις περισσότερες γυναίκες της παρέας, είναι ωστόσο σαν να βρίσκεσαι σε μια μεγάλη οικογένεια ανθρώπων. Όταν είμαστε παιδιά, μας αρέσει να ανήκουμε κάπου και η ομάδα παρέχει μια καλή ευκαιρία. Φυσικά από την θετική της μεριά. Δεν χρειάζεται να τσακώνεσαι για να υποστηρίξεις την ομάδα σου. Αρκεί να φτιάχνεις αναμνήσεις, να νιώθεις έντονα συναισθήματα και να γνωρίζεις ότι ήττα και η αποτυχία είναι πάντα μέρος του παιχνιδιού. Μάλιστα μερικές φορές αυτές είναι οι ήττες που σε κάνουν να δένεσαι περισσότερο.

 

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr