7 χρόνια χωρίς τον Johan Cruyff

Με θλίψη ανακοινώνουμε πως ο Johan Cruyff (68) έφυγε από τη ζωή έχοντας στο πλευρό του την οικογένειά του, μετά από μια σκληρή μάχη με τον καρκίνο, στη Βαρκελώνη στις 24 Μαρτίου 2016. Σας παρακαλούμε να σεβαστείτε την οικογένειά του σε αυτές τις δύσκολες ώρες" έγραφε η λιτή ανακοίνωση επτά χρόνια ακριβώς πριν από σήμερα.

Εκείνη η ομάδα του "Αίαντα" ήταν η ολλανδική απάντηση στους Beatles, με τον Cruyff να είναι ο αντίστοιχος John Lennon

Ο Johan Cruyff συμμετείχε σε ένα μόνο Παγκόσμιο Κύπελλο και ξέχασε να κερδίσει τον τελικό. Παρ’ όλ’ αυτά, μπορεί δίκαια να ισχυρίζεται ότι είναι ο πατέρας του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχαν το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο της Ολλανδίας και η ισπανική εκδοχή του με τη μορφή του "τίκι-τάκα".

> Διάβασε ακόμη: Ο μύθος του Zico, του λευκού Pelé

Δε θα είχαμε δει ποτέ τον Gullit, τον Dennis Bergkamp και τον Guardiola. Η Μπαρτσελόνα, η Μπάγερν Μονάχου και η Μάντσεστερ Σίτι θα έμεναν πιστές σε ένα τραχύ αγωνιστικό στυλ, ενώ δε θα είχαμε θαυμάσει την αήττητη ομάδα της Άρσεναλ στις αρχές της περασμένης δεκαετίας, τους "δυναμίτες" της Δανίας το 1986 ή τη Μίλαν του Sacchi.

Ο στοχασμός και μόνο για όσα έχει προσφέρει ο Cruyff είναι ικανός να μας γεμίζει με άπλετη χαρά. Ο σπουδαιότερος Ολλανδός καλλιτέχνης μετά τον Remrandt μεγάλωσε στο μεταπολεμικό Άμστερνταμ, στη συνοικία Μπέτοντορπ ("τσιμεντοχώρι"), περνώντας τον καιρό του στο γήπεδο του Άγιαξ, που εκείνη την εποχή ήταν ακόμα ερασιτεχνικό σωματείο. Η μητέρα του δούλευε ως καθαρίστρια στις εγκαταστάσεις της ομάδας. Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 ο γιος της ήταν ήδη ο σταρ του "Αίαντα".

Την ίδια εποχή το Άμστερνταμ βίωνε τις ημέρες της σεξουαλικής και της πολιτιστικής του επανάστασης. Όπως ακριβώς το κίνημα των Provo μεταμόρφωσε την άλλοτε "παλαιολιθική" πόλη, έτσι και το ανατρεπτικό πνεύμα του Cruyff και του προπονητή του Rinus Michels μεταμόρφωσε τον Άγιαξ. Το ποδόσφαιρο μέχρι τότε ήταν ένα απλό παιχνίδι με οριοθετημένες γραμμές (άμυνα - κέντρο - επίθεση). Οι δυο τους μεταμόρφωσαν τον αγωνιστικό χώρο σε ένα πεδίο αδιάκοπης δημιουργικότητας. Για τον Άγιαξ το γήπεδο ήταν ένας χώρος στον οποίο έπρεπε να κυριαρχήσει.

Ο Ολλανδός δημοσιογράφος Arthur Van Den Boogaard χαρακτήρισε το παιχνίδι του Άγιαξ ως τη "μεταφυσική λύση" στο πρόβλημα του ποδοσφαίρου. Εκείνη η ομάδα του "Αίαντα" ήταν η ολλανδική απάντηση στους Beatles, με τον Cruyff να είναι ο αντίστοιχος John Lennon. Άλλωστε, το επιβεβαιώνουν και τα τρία συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών (1971, 1972, 1973) που κατέκτησε μέχρι την αποχώρηση του Cruyff και μερικών άλλων συμπαικτών του για την Μπαρτσελόνα. Cruyff και Michels έσμιξαν ξανά ένα χρόνο αργότερα για τα τελικά του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 1974 που διεξαγόταν στη Γερμανία.

> Διάβασε ακόμη: Άγιαξ, το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό σχολείο του κόσμου

Παρακολουθώντας ξανά εκείνα τα παιχνίδια του, ένιωσα εκ νέου συγκλονισμένος από την αστείρευτη χάρη του. Τη μια στιγμή ξεπεταγόταν από την άμυνα των "Οράνιε" και την αμέσως επόμενη οργάνωνε όλο το παιχνίδι της ομάδας του σαν να ήταν μετρ στο σκάκι. Η Ολλανδία ξεμπέρδεψε εύκολα με την Ουρουγουάη, την Αργεντινή, την Ανατολική Γερμανία και τη Βραζιλία. Και στη συνέχεια διέπραξαν ύβριν.

Στο πρώτο λεπτό του τελικού στο Μόναχο έκαναν τη σέντρα και αντάλλαξαν με θράσος 17 πάσες μέχρι να πάρει την μπάλα ο Cruyff, να κινηθεί περίτεχνα μέσα στην περιοχή και να κερδίσει πέναλτι. Ο Γερμανός τερματοφύλακας μάζεψε την μπάλα από τα δίχτυα του και η έκβαση του αγώνα έμοιαζε προδιαγραμμένη.

---

Ο Cruyff αρνήθηκε να αγωνιστεί στο Μουντιάλ του 1978, όπου πάλι η Ολλανδία ήταν φιναλίστ. Αντίθετα, βοήθησε τον Άγιαξ και την Μπαρτσελόνα ως παίκτης, προπονητής και αργότερα ως μέντορας.

---

Οι Ολλανδοί, σε μια επίδειξη υπεροψίας, επέλεξαν να κρατάνε απλώς την μπάλα κοροϊδεύοντας ουσιαστικά τους Γερμανούς. Εκείνοι όμως δεν τα είχαν παρατήσει. Η Ολλανδία ηττήθηκε με 2-1. Δεδομένου ότι οι μνήμες της γερμανικής κατοχής ήταν ακόμα νωπές, η ήττα αυτή ήταν τόσο τραυματική για τους Ολλανδούς όσο η δολοφονία του Kennedy για τους Αμερικανούς.

Ο Cruyff αρνήθηκε να αγωνιστεί στο Μουντιάλ του 1978, όπου πάλι η Ολλανδία ήταν φιναλίστ. Αντίθετα, βοήθησε τον Άγιαξ και την Μπαρτσελόνα ως παίκτης, προπονητής και αργότερα ως μέντορας. Πριν από έξι χρόνια ήταν επικεφαλής της επιτροπής πρώην παικτών του Άγιαξ που ανέλαβε τη διοίκηση της ομάδας.

> Διάβασε ακόμη: Tammy Abraham: Εκτόξευση στην Αιώνια Πόλη

Η πίστη του στο "συγκρουσιακό" μοντέλο του Michels δεν ήταν ανώδυνη, ο ίδιος όμως δεν αμφέβαλε ούτε στιγμή για την πρωτοκαθεδρία του ανοιχτού, επιθετικού και δημιουργικού ποδοσφαίρου.

---

Διάβασε ακόμη για τις 44 καταραμένες ημέρες του Brian Clough, την πιο μεγάλη στιγμή του Fernando Torres και το μοιραίο αυτογκόλ του Andres Escobar.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr