Η νοσταλγική επιστροφή της Μπρέσια

Το Campionato είναι δίχως αμφιβολία ένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα του πλανήτη και, μαζί με την Premier League, ένα από τα πιο ιντριγκαδόρικα. Παρότι η Primera Division έχει κλέψει λίγη από τη δόξα του στην ιεραρχία της αξιολόγησης, στις κορυφαίες ευρωπαϊκές λίγκες (κυρίως λόγω Lionel Messi), δεν θα πάψει ποτέ να βρίσκεται στην καρδιά κάθε πραγματικού football afficionado - ειδικά εκείνων που μεγάλωσαν απολαμβάνοντας το ιταλικό ποδόσφαιρο των late '80s και των '90s, εκεί όπου εμφανιζόντουσαν και (απροσδόκητες) ομαδάρες όπως η Νάπολι του Diego ή η Πάρμα.

Υπήρχαν -και υπάρχουν- όμως και εκείνες οι ομάδες που καταφέρνουν να κερδίσουν τη γενική συμπάθεια, χωρίς να χρειάζεται να κατακτήσουν κάποιον τίτλο - αυτό συμβαίνει για πολλούς άλλους λόγους, όπως ας πούμε το ό,τι μπορεί να βγάζουν παικταράδες.

Παλέρμο και Ουντινέζε είναι σίγουρα δύο από αυτές. Όπως επίσης και η Μπρέσια, που πριν λίγες ημέρες εξασφάλισε την άνοδό της από την Serie B (για την ιστορία είναι η ομάδα με τις περισσότερες συμμετοχές στην κατηγορία -61- και τις περισσότερες συνεχόμενες -18) στα σαλόνια των μεγάλων του ιταλικού ποδοσφαίρου, μετά από 8 χρόνια απουσίας.

Το προφίλ και η επιστροφή

Roberto Baggio, Pep Guardiola, Gheorghe Hagi, Luca Toni, Marek Hamsik, Andrea Pirlo, Stephen Appiah, Branco, Luigi Di Biagio, Daniele Bonera, Alessandro Altobelli, Giovanni Stroppa, Aimo Diana και ο υπερ-cult Dario Hübner είναι μόνο κάποιοι από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές που φόρεσαν την μπιανκατζούρι φανέλα με το χαρακτηριστικό V ή ξεκίνησαν την καριέρα τους από το Stadio Mario Rigamonti.

Roberto Baggio και Andrea Pirlo, τη σεζόν 2000-01.

O Pep Guardiola με το περιβραχιόνιο του αρχηγού της Μπρέσια.

Ο Maradona των Καρπαθίων, Gheorghe Hagi, με την μπιανκατζούρι φανέλα.

Αξίζει να αναφερθεί ότι κορυφαία στιγμή στην ιστορία της Μπρέσια (η οποία ιδρύθηκε το 1911) ήταν η πορεία στη Serie A του 2000–01, όταν και τερμάτισε στην 7η θέση του πρωταθλήματος. Στο ρόστερ τότε υπήρχαν οι Baggio, Hübner, Bonera, Diana, καθώς και ο νεαρός Pirlo, τα δίδυμα αδέρφια Antonio και Emanuele Filippini και ο Αλβανός σκόρερ Igli Tare, με προπονητή τον Carlo Mazzone.

• Το περίφημο λευκό V στη φανέλα της ενσωματώθηκε το 1927, για να σπάσει τη μονοτονία του ανοικτού μπλε. 
• Το λιοντάρι στο έμβλημα της ομάδας είναι ένα σύμβολο από την περίοδο της Βενετικής Δημοκρατίας (από τον 7ο μέχρι τον 18ο αιώνα μ.Χ.).
• Πρώτο γήπεδο στο οποίο αγωνίστηκε η ομάδα ήταν το Campo Fiera, πριν μετακομίσει στο Mario Rigamonti, το 1959. Το στάδιο πήρε το όνομά του από τον σπουδαίο αμυντικό της Τορίνο και της εθνικής Ιταλίας, ο οποίος σκοτώθηκε στην τραγωδία της Σουπέργκα (το γνωστό αεροπορικό δυστύχημα στις 4 Μαΐου του 1949 που ξεκλήρισε την μεγάλη Τορίνο της δεκαετίας του 1940) και καταγόταν από την Μπρέσια.

Πλέον, την ομάδα τρέχει ως πρόεδρος και ιδιοκτήτης (από το 2017) ο Massimo Cellino, ένας αμφιλεγόμενος entrepreneur, που όμως λατρεύει το ποδόσφαιρο. Ο Cellino έχει διατελέσει πρόεδρος της Κάλιαρι -είναι ο άνθρωπος που ανακάλυψε τον Radja Nainggolan- και της Leeds (από το 2014 μέχρι το 2017). Στη διάρκεια της θητείας του στην Αγγλία συνέβησαν αρκετά ευτράπελα.

Μεταξύ άλλων προσέλαβε ερασιτέχνη προπονητή προς έκπληξη ακόμη και του ίδιου (τον Neil Redfearn που μέχρι τότε ήταν φροντιστής στην ομάδα), επέβαλλε πρόστιμα στους οπαδούς που τον αποδοκίμαζαν και έλυσε συμβόλαιο παίκτη που ο ίδιος αγόρασε αφού τον παρακολούθησε σε μία και μόνο προπόνηση.

Ο αμφιλεγόμενος κύριος Cellino.

Στην Μπρέσια πάντως φαίνεται να έχει ηρεμήσει, στηρίζοντας απόλυτα τον προπονητή (και πρώην ποδοσφαιριστή της ομάδας) Eugenio Corini. Ο Corini από την πλευρά του, κατόρθωσε μέσα σε 1,5 χρόνο να φτιάξει ένα συμπαγές και ανταγωνιστικό σύνολο, βασιζόμενος κυρίως σε τρεις ποδοσφαιριστές: τον 27χρονο Σικελό επιθετικό Ernesto Torregrossa (13 γκολ τη φετινή χρονιά), τον 28χρονο Ναπολιτάνο στράικερ Alfredo Donnarumma (23 γκολ σε 23 παιχνίδια μέχρι στιγμής) και τον 18χρονο μέσο Sandro Tonali (32 συμ./3 γκ. φέτος). Στον τελευταίο, αξίζει να σταθούμε λίγο παραπάνω.

Ο μπόμπερ Alfredo Donnarumma.

Ο νέος Pirlo

Ο παραπάνω χαρακτηρισμός μόνο τυχαίος δεν είναι για τον γεννημένο στις 8 Μαΐου του 2000 regista (αμυντικός χαφ/playmaker) από την μικρή κωμόπολη Λόντι, στα νοτιοδυτικά της Μπρέσια: Ίδιο μαλλί και θέση, υψηλή αντίληψη και τεχνική, κοινή ομάδα από την οποία ξεκίνησαν, σχετικά παρόμοια αυθάδεια στην πρώτη τους χρονιά σε υψηλό επίπεδο κ.α.

Ο ίδιος ο Sandro Tonali δεν διστάζει να παραδεχθεί ότι έχει επηρεαστεί από τον Pirlo, παρακολουθώντας τον στα τελευταία καλά χρόνια της Μίλαν (ομάδα την οποία υποστηρίζει). Πρότυπό του πάντως θεωρεί τον Andrés Iniesta, θαυμάζει τη μαχητικότητα του Rino Gattuso και θέλει κάποια στιγμή να φτάσει στο επίπεδο του Marco Verratti. H Gazzetta dello Sport τον κατατάσσει στα 5 κορυφαία ταλέντα της Ιταλίας αυτή τη στιγμή και ο πρόεδρος Cellino, έχει δηλώσει πως "αν ο Tonali αποφασίσει να μείνει εδώ, θα ήθελα να τον κάνω αρχηγό και να τον κρατήσω για πάντα στην ομάδα".

Κάτι εξαιρετικά δύσκολο, αν αναλογιστεί κάποιος πως Γιουβέντους, Ίντερ, Ρόμα, Μίλαν, Μονακό, Μάντσεστερ Σίτι, Τσέλσι και Λίβερπουλ έχουν ήδη εκφράσει το ενδιαφέρον τους, για τον παίκτη που σύντομα αναμένεται να κάνει και το ντεμπούτο του στην Σκουάντρα Ατζούρα, έχοντας εδώ και καιρό μπει στο μικροσκόπιο του coach Mancini.

Μπορεί η κυριαρχία της Γιουβέντους να έχει προσδώσει μία μονοτονία στο Campionato τα τελευταία χρόνια αλλά περιπτώσεις όπως αυτή της Μπρέσια φροντίζουν να συντηρούν το ενδιαφέρον. Ειδικά αν αποκτήσει και τον Mario Balotelli, που επιθυμεί διακαώς να επιστρέψει στην ομάδα της πόλης που μεγάλωσε για να κλείσει την καριέρα του. 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr