Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο πρωταγωνιστεί στις σελίδες του ΦΟΥΤΜΠΟΛ

Λένε ότι η μεταγραφή του Neymar από την Μπαρτσελόνα στην Παρί Σεν Ζερμέν έναντι 222 εκ. ευρώ ήταν η τελευταία πρόκα στο φέρετρο του ποδοσφαιρικού ρομαντισμού. Κι όμως, κόντρα σε όλες τις εξελίξεις, πολύς κόσμος εκεί έξω επιμένει φανατικά να ασχολείται με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο· με την ομάδα της γειτονιάς και του χωριού, την μπάλα που ανθεί δίπλα σε φουγάρα και κάτω από εργοστάσια, τους ποδοσφαιριστές που ακόμα παίζουν για τη φανέλα. Ποιος, όμως, ασχολείται σήμερα με αυτά στην Ελλάδα, την χώρα που το επαγγελματικό ποδόσφαιρο έχει καταντήσει μία παρωδία κεκλεισμένων των θυρών;

Μία ομάδα ανθρώπων ερωτευμένων με το πιο ωραίο παιχνίδι του κόσμου, έβαλαν κόπο και μεράκι για να δώσουν σάρκα και οστά σε μία νέα προσπάθεια που ακούει στο όνομα ΦΟΥΤΜΠΟΛ. Το πρώτο, λοιπόν, περιοδικό που αφιερώνει την ύλη του εξ' ολοκλήρου στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο είναι εδώ γεμάτο δυνατά κείμενα και φωτογραφίες που σε πηγαίνουν κατευθείαν στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.

Μιλήσαμε με τον Άκη Κατσούδα, τον ιθύνοντα νου και αρχισυντάκτη του εντύπου, για τοπικά ντέρμπι, καντίνες έξω από γήπεδα, γήπεδα δίπλα σε εργοαστάσια, ποδοσφαιρικές προσπάθειες που πολεμούν την ξενοφοβία και το "χαρτί" που "έχει πολλά"ψωμιά ακόμη". 

Ο Άκης Κατσούδας, ιθύνων νους και αρχισυντάκτης του ΦΟΥΤΜΠΟΛ.

Πόσο χόμπι και καλώς εννοούμενος ερασιτεχνισμός χωρά σε ένα άθλημα με αστρονομικά πια budgets; Ας μην γελιόμαστε, το επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι αυτό που τραβά τα νέα παιδιά στο άθλημα. Εκεί θα δουν το γκολ του Messi και μετά θα θελήσουν να το κάνουν στην προπόνηση. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό. Εγώ είχα την τύχη να μεγαλώσω σ' ένα ορεινό χωριό λίγων κατοίκων στην Αιτωλοακαρνανία και πρόλαβα τις Κυριακές που όλοι οι ντόπιοι μαζεύονταν γύρω από το γήπεδο, έξω από τα αμάξια τους -δεν υπήρχαν εξέδρες φυσικά- για να δουν τα τοπικά ντέρμπι. Μετά όλοι μαζί, ναι, θα πήγαιναν στο καφενείο για να παρακολουθήσουν τα ματς της Superleague. Δεν είμαι, όμως, τόσο βέβαιος πως η γκρίνια από μια ήττα στην Α' Εθνική, θα ήταν μεγαλύτερη από εκείνη απέναντι στον τερματοφύλακα της ομάδας του χωριού που έπνιξε ένα γκολ.

Θυμάμαι έναν παππού που έβλεπε μόνος του ένα ματς τοπικού εδώ στην Καισαριανή να μου λέει πως μπορεί να μην υποστηρίζει την τοπική ομάδα, αλλά έρχεται κάθε βδομάδα για να δει λίγο κόσμο, να πάρει αέρα. Όλα αυτά, το ποδόσφαιρο των εκατοντάδων εκατομμυρίων σήμερα, δεν μπορεί να στα δώσει.

Τι κερδίζει κανείς από έναν αγώνα σε ένα γήπεδο δίπλα στο φουγάρα του Ασπρόπυργου; Να σου πω την αλήθεια, ήταν η πρώτη φορά που επισκέφθηκα τον Ασπρόπυργο. Όταν έφτασα στο γήπεδο, εντυπωσιάστηκα από την εικόνα του γηπέδου μέσα στη μαύρη γη των εργοστασίων. Οι ιστορίες που μου διηγήθηκαν αυτοί οι άνθρωποι είναι τρομερές. Ένας παίκτης μου είπε πως ζητούσαν από τα εργοστάσια να σταματούν τις Κυριακές την παραγωγή γιατί αλλιώς ο καπνός από τα φουγάρα δεν θα τους άφηνε να παίζουν.

Ο Ασπρόπυργος, όμως, είναι ένα πολύ περίεργο μέρος γιατί μέσα σ’ όλα άκουγες κι εκείνους που σου έδειχναν τα εγκαταλελειμμένα από την κρίση εργοστάσια και σου μιλούσαν για τους ανθρώπους που έμειναν άνεργοι με το κλείσιμό τους. Δεν μπορείς να μην σεβαστείς τη γνώμη τους. Γενικά το ματς εκείνο μ' έκανε να καταλάβω πραγματικά πως το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο ένα κλώτσημα μίας μπάλας.

Πώς κρίνεις την έξαρση της βίας στα ελληνικά γήπεδα; Η βία στα γήπεδα θεωρώ πως δεν θα σταματήσει ποτέ να υπάρχει, το θέμα πώς θα την αντιμετωπίσεις. Δε γίνεται, δηλαδή, υπό το φόβο πιθανών επεισοδίων, να αποφασίζεις να κάνεις τον τελικό Κυπέλλου Ελλάδος κεκλεισμένων των θυρών. Χάνει το νόημά του ο αγώνας έτσι. Προσπάθησε τουλάχιστον να τους ελέγξεις.

Θα σου δώσω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που δείχνει όλες αυτές τις παθογένειες. Το τελευταίο θέμα του τεύχους είχε να κάνει με τις καντίνες και τα βρώμικα έξω από τα μεγάλα γήπεδα της Αθήνας. Ήμασταν έτοιμοι να ξεκινήσουμε. Έλα, όμως, που έπρεπε να περιμένουμε μερικές βδομάδες για να κάνουμε το αφιέρωμα καθώς το πρωτάθλημα είχε διακοπεί επειδή είχαν ξυλοκοπήσει οπαδοί διαιτητή. Άντε τώρα πες αυτή την ιστορία σ' έναν Βρετανό ή Γερμανό ποδοσφαιρόφιλο. Θα γελάει και θα κλαίει με τα χάλια μας.

Πολύ κόσμος έχει την αίσθηση πως τα γήπεδα είναι άντρα ρατσισμού και ξενοφοβίας. Τι πιστεύεις ότι μπορεί να προσφέρει, τελικά, η μπάλα στο θέμα αυτό; Ας μην κρυβόμαστε, ο ρατσισμός στα ελληνικά γήπεδα -ιδίως στα τοπικά- δεν λέει να σταματήσει. Θα ακούσεις ακόμα από τις εξέδρες να φωνάζουν για τον "χοντρό", τον "μαύρο", και τη γυναίκα ρέφερι που πρέπει να "πάει στην κουζίνα της" επειδή δεν έδωσε ένα σφύριγμα στους γηπεδούχους.

Όλα πρέπει, όμως, να ξεκινήσουν μέσα από το γήπεδο κι από τους αθλητές. Αυτοί είναι που θα δείξουν το καλό παράδειγμα. Τα παιδιά της Apollonia (σ.σ: ομάδα αποτελούμενη από παίκτες Αλβανικής καταγωγής που ζουν στην Ελλάδα) είναι τα πρώτα που το κάνουν, καταδικάζοντας πολλά εθνικιστικά επεισόδια στα Βαλκάνια. Αν εκείνοι βγουν μπροστά θα συμπαρασύρουν και τους απ' έξω. Αν αντιθέτως δυναμιτίσουν το κλίμα, το πράγμα δεν βλέπω να αλλάζει.

Νιώθεις ότι η προσέλευση στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο είναι μικρή ή μεγάλη; Γιατί συμβαίνει, κατά την άποψή σου, αυτό; Υπάρχει πολύς κόσμος που ασχολείται με τις τοπικές ομάδες. Υπογραμμίζω το "τοπικές", γιατί τα τελευταία χρόνια αρχίζουμε να βλέπουμε συλλόγους ακόμη και στο Γ' Τοπικό -αν έχουν το Θεό τους- να προσπαθούν να χτίζουν ρόστερ με μεταγραφές και παίκτες "ονόματα". Σχεδόν πάντα αυτές οι ομάδες έχουν άδεια γήπεδα ακόμα κι αν κάνουν πρωταθλητισμό. Αυτή είναι η τιμωρία τους.

Ο κόσμος αγαπάει το τοπικό ποδόσφαιρο γιατί ξέρει πως θα πάει στο γήπεδο να δει τον κολλητό του, τον φίλο του, τον εγγονό να παίζει. Δεν πάει για να δει το νέο μεταγραφικό απόκτημα που 'χει να υπερηφανεύεται πως έπαιξε κάποτε στη Γ' Εθνική. Τα ερασιτεχνικά λέγονται έτσι γιατί απευθύνονται σε ερασιτέχνες. Αν αρχίσουμε να το εμπορευματοποιούμε χάνουμε την αξία του. Γι' αυτό και οι άδειες εξέδρες.

Το "χαρτί" έχει μέλλον ή τα έντυπα έχουν πια ημερομηνία λήξης; Στην αρχή ήμασταν μπροστά σ' ένα δίλημμα. Να βγάλουμε το ΦΟΥΤΜΠΟΛ στο χαρτί ή στο διαδίκτυο; Αυτό που συνέβη μετά την κυκλοφορία, πιστεύω, μας έδωσε την απάντηση. Υπάρχουν πάρα πολλοί ποδοσφαιρόφιλοι που έχουν ανάγκη από έντυπο. Έχουν ανάγκη να κάνουν δικό τους ένα περιοδικό και να ξέρουν πως μπορούν να το διαβάσουν όποτε βρουν χρόνο με την ησυχία τους μέσα στη μέρα. Όχι να πηγαίνουν από site σε site προσπαθώντας να εντοπίσουν μέσα από μια υπερπληθώρα πληροφοριών αυτό που θέλουν. Θέλουμε να ελπίζουμε πως το χαρτί δεν θα πεθάνει. Και απ' ό,τι βλέπουμε έχει πολλά "ψωμιά" ακόμα.

Πόσος κόπος σπαταλήθηκε για να βγει το ΦΟΥΤΜΠΟΛ; Μας πήρε περίπου έξι μήνες, από το σχεδιασμό, μέχρι την ερεύνα, τα ρεπορτάζ και το τελικό του στήσιμο. Υπολογίζαμε να βγει λίγο πιο νωρίς, αλλά κάθ' αρχή και δύσκολη, όπως λέει το ρητό. Κι αυτό γιατί όλοι μας κάνουμε κι άλλες δουλειές παράλληλα, οι οποίες δεν μας επιτρέπουν να ρίχνουμε όλο μας το βάρος πάνω στο περιοδικό. Έχουμε όρεξη, όμως, και θα το συνεχίσουμε όσο πάει. Ήδη τρέχουμε το δεύτερο.

Θα σου πω κάτι τώρα, όμως, αλλά μην γελάσεις. Ξέρεις ποιος είναι ο στόχος μας; Να πέσει κάποια στιγμή το περιοδικό στα χέρια ενός φιλάθλου από την Αγγλία και να εντυπωσιαστεί από το πραγματικό ποδόσφαιρο που παίζεται στην Ελλάδα, μακριά από τα επεισόδια και τις διακοπές πρωταθλημάτων για τις οποίες θα ‘χει συνηθίσει να διαβάζει όλο και πιο συχνά στον Guardian. Ελπίζουμε κάποια στιγμή να τα καταφέρουμε.

Ποια είναι τα δικά σου αγαπημένα αθλητικά περιοδικά; Στην Αγγλία ιδιαίτερα, τα περιοδικά ποδοσφαιρικής κουλτούρας είναι πολύ διαδεδομένα. Τρομερά ντιζαϊνάτα, με φοβερές ιστορίες παικτών και ομάδων. Το δικό μου αγαπημένο είναι το Fourfourtwo ένα περιοδικό που το διαβάζεις και το ξαναδιαβάζεις χωρίς να βαριέσαι. Είναι τόσο πλήρης η ύλη του που μέσα σε ένα τεύχος μπορείς να δεις από μια συνέντευξη του Eden Hazard μέχρι την ιστορία μιας ομάδας Βραζιλιάνων μεταναστών στο μεγάλο νησί. Από κει και πέρα υπάρχουν πολλά μικρότερα περιοδικά που μου αρέσουν αρκετά, όπως το Mundial, ενώ στην Ελλάδα διαβάζω για χρόνια το HUMBA.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr