To EURO 2020 που στην πορεία έγινε EURO 2021 για τους γνωστούς λόγους ξεκινά σε λιγότερες από 30 ημέρες, με την πρώτη σέντρα -καλώς εχόντων των πραγμάτων- να γίνεται στο Ολίμπικο της Ρώμης ανάμεσα στην εθνική Ιταλίας και την αντίστοιχη της Τουρκίας. Τα φαβορί της διοργάνωσης είναι λίγο-πολύ γνωστά αλλά τι γίνεται με τα dark horses; Ξέρεις εκείνες τις ομάδες που έρχονται από το πουθενά και καμιά φορά παίρνουν και την κούπα;
Ένα από αυτά είναι και η Αυστρία. Και το Esquire σου αναλύει κάποιους από τους λόγους.
Γιατί η Αυστρία
Όσοι παρακολουθούν Bundesliga, πιθανότατα έχουν μία εικόνα της ποιότητας των παικτών (τουλάχιστον της πλειοψηφίας τους) που θα απαρτίσουν την εθνική ομάδα της Αυστρίας αυτό το καλοκαίρι. Και από εκεί θα ξεκινήσουμε.
Οι David Alaba (28 ετών, παίζει σχεδόν παντού και το καλοκαίρι αφήνει την Μπάγερν για λογαριασμό της Ρεάλ Μαδρίτης) και Marcel Sabitzer (27 ετών, μάλλον ο ποιοτικότερος παίκτης της θαυμάσιας Λειψίας του Julian Nagelsmann) φαίνεται να βρίσκονται στο peak της καριέρας τους και θεωρούνται πια από τους καλύτερους στις θέσεις τους σε ολόκληρη την Ευρώπη, ενώ οι Marco Friedl (23 ετών, αριστερός μπακ, Βέρντερ Βρέμης), Xaver Schlager (23 ετών, μέσος, Βόλφσμπουργκ), Philipp Lienhart (24 ετών, κεντρικός αμυντικός, Φράιμπουργκ), Christoph Baumgartner (21 ετών, μέσος, Χόφενχαϊμ) και Sasa Kalajdzic (23 ετών, επιθετικός, Στουτγκάρδη) δείχνουν να έχουν υψηλό potential, με την χρηματιστηριακή τους αξία να ανεβαίνει διαρκώς. Υπενθυμίζουμε πως αρχηγός της ομάδας παραμένει ο 33χρονος αμυντικός χαφ της Μπάγερ Λεβερκούζεν Julian Baumgartlinger και υπάρχει πάντοτε και ο Marko Arnautović.
Πέρα από το έμψυχο δυναμικό, η Αυστρία έχει παρουσιάσει μία αρκετά συμπαγή εικόνα, ούσα πάρα πολύ καλή τακτικά. Το 4-2-3-1 του (Γερμανού προπονητή της) Franco Foda δείχνει να έχει κατανοηθεί από τους παίκτες, οι οποίοι απολαμβάνουν να πιέζουν ψηλά και να κυνηγούν τις αντεπιθέσεις. Ακριβώς αυτό το στυλ τους επέτρεψε να βρεθούν στο μεγάλο ποδοσφαιρικό ραντεβού, ξεπερνώντας φιλόδοξους αντιπάλους όπως η Σλοβενία και το Ισραήλ.
Τέλος, έχει τοποθετηθεί σε ένα μάλλον βατό όμιλο (Group C), με αντιπάλους την Ολλανδία, την Ουκρανία και τη Βόρεια Μακεδονία. Λογικά, θα προκριθεί στους "16" του θεσμού, όπου θα κληθεί να κάνει ένα τουλάχιστον μεγάλο ματς. Δείχνει ικανή -θεωρητικά πάντοτε- να τα καταφέρει. Κι αν πραγματοποιήσει ένα μεγάλο ματς στα νοκ άουτ, γιατί να μην κάνει κάτι αντίστοιχο και σε δεύτερο; Ή σε περισσότερα;