Βαθιά υπόκλιση στον Manu Ginobili που σταματά το μπάσκετ

Χρειάστηκε να πατήσει τα 41, για να κρεμάσει τα παπούτσια του ο κορυφαίος μπασκετμπολίστας που ανέδειξε ποτέ η Λατινική Αμερική (καλά, ίσως μαζί με τον Oscar Schmidt). O Manu Ginobili, μετά από 16 χρόνια και 4 δαχτυλίδια πρωταθλητή στο ΝΒΑ με τους San Antonio Spurs, πήρε την απόφαση να σταματήσει το μπάσκετ.

Τον περασμένο Μάιο, υπήρχαν οι πρώτες ενδείξεις, σε συνδυασμό με την ηλικία του. "Δεν έχω σκεφτεί ακόμη τι θα κάνω την επόμενη περίοδο. Αυτό είναι κάτι που θα χρειαστεί να σκεφτώ το φετινό καλοκαίρι. Για εμένα αυτό που μετράει είναι μόνο το σήμερα" δήλωνε ο Ginobili στην San Antonio Express News, με τον coach Popovic να λέει μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι "Αυτό είναι καθαρά θέμα του Manu. Μέχρι να γίνει 43 ετών έχει χρόνο μπροστά του και τότε θα κατεβάσει στροφές".

Εκείνο που δεν συνέβη πριν λίγους μήνες, επιβεβαιώθηκε από τον ίδιο τον Manu στις 27 Αυγούστου του 2018, όταν ο ίδιος ανακοίνωσε μέσω twitter την απόσυρσή του. "Σήμερα, εν μέσω πολλών συναισθημάτων, ανακοινώνω την απόσυρσή μου από το μπάσκετ. Αισθάνομαι τεράστια ευγνωμοσύνη προς όλους (οικογένεια, φίλους, συμπαίκτες, προπονητές, συνεργάτες, φιλάθλους) που αναμείχθηκαν στη ζωή μου τα τελευταία 23 χρόνια. Ήταν ένα υπέροχο ταξίδι. Πολύ καλύτερο απ' ότι θα μπορούσα να ονειρευτώ στα πιο τρελά όνειρά μου".

Το ΝΒΑ

Το ημερολόγιο έδειχνε 30 Ιουνίου 1999 και η τοποθεσία ήταν το MCI Center της Ουάσινγκτον, όταν οι San Antonio Spurs επέλεγαν στο νο 57 του draft τον ψιλόλιγνο Αργεντινό που μέχρι τότε ξεχώριζε στο ιταλικό πρωτάθλημα και φυσικά την Euroleague. Κάνεις δεν φανταζόταν ότι η προτελευταία επιλογή της λοταρίας θα εξελισσόταν σε μία από τις εμβληματικότερες μορφές (μαζί με τους George Gervin, David Robinson, Tim Duncan, άντε και τον Tony Parker) ενός εκ των σπουδαιότερων franchise στην ιστορία του ΝΒΑ. Η συνέχεια λίγο-πολύ γνωστή, με τον Αργεντίνο guard να συμπληρώνει 16 σεζόν στον μαγικό κόσμο, έχοντας 13.3 π., 3.5 ρ., 3.8 α. και 1.3 κλ. ανά αγώνα (αξίζει να αναφερθεί ότι έπαιξε σε 1.057 παιχνίδια κανονικής περιόδου στο ΝΒΑ και 218 στην postseason). Τα νούμερα αυτά μπορεί σε κάποιον να μοιάζουν φτωχά αλλά δεν μπορούν να αντικατοπτρίσουν την επιρροή του σε μια από τις καλοδουλεμένες -όσο και winner- ομάδες που πάτησαν ποτέ τα παρκέ του ΝΒΑ.  

Οι τίτλοι

Αν κάτι δεν έλειψε στην πορεία του καθ' όλη τη διάρκεια τις καριέρας του ήταν οι τίτλοι. Ο Ginobili κατέκτησε 4 πρωταθλήματα ΝΒΑ (2003, 2005, 2007, 2014), έγινε 2 φορές All–Star (2005, 2011), βγήκε καλύτερος 6ος παίκτης στην λίγκα, κατέκτησε την Euroleague (2001, στην πρώτη διοργάνωση της ULEB) με την φανέλα της Virtus Bologna, βγήκε MVP του Final 4, μπήκε στην καλύτερη 5άδα, έχει κατακτήσει 2 Ολυμπιακά μετάλλια (1 χρυσό, 1 χάλκινο) και θα είχε στο παλμαρέ του και ένα χρυσό σε Μουντομπάσκετ, αν δεν το στερούσε από την Αργεντινή μια γελοία απόφαση του Έλληνα διαιτητή Νίκου Πιτσίλκα στον τελικό της Ιντιανάπολις, το 2002 (ασημένιο μετάλλιο με αντίπαλο την Σερβία).

Είπαν για τον Ginobili

• Σήμερα ο Manu αποσύρθηκε. Νιώθω σαν να χάνω ένα μέλος της οικογένειάς μου. Ήταν τιμή και ευχαρίστηση να σε βλέπω να παίζεις. Θα τα πούμε σύντομα, στο Hall of Fame - Charles Barkley.
• Ένας πραγματικός πρωταθλητής και ένας από τους καλύτερους αντιπάλους που αντιμετώπισα ποτέ. Του αξίζει και με το παραπάνω να απολαύσει τη ζωή μετά το μπάσκετ - Kobe Bryant.
• Ξέρω ότι είναι μεγάλος σε ηλικία, γιατί υπήρξαμε συμπαίκτες. Είναι όμως και ένας από τους μεγαλύτερους όλων των εποχών. Ατρόμητος και ανταγωνιστικός όσο δεν πάει - Steve Kerr. 
• Συγχαρητήρια για την απίστευτη καριέρα αδερφέ μου. Ήταν ευχαρίστηση να σε αντιμετωπίζω όλα αυτά τα χρόνια, στην regular season, στους τελικούς, στις εθνικές ομάδες. Πιο πολύ από τον καθένα όμως πρέπει να σε ευχαριστήσει το ίδιο το μπάσκετ για μία από τις πιο swag κινήσεις που έγιναν ποτέ - LeBron James.

Η κληρονομιά

Πέρα από τα δυναμικά drive και τα εκκωφαντικά καρφώματα, το eurostep before it was cool, τα "καρυδάτα" τρίποντα και τις απίθανες ασίστ, ο Manu Ginobili ξεχώριζε γιατί ακόμη και στα 40 του διατηρούσε ολοζώντανη όλη εκείνη την καύλα για το σπορ και το ίδιο πάθος, όπως όταν ξεκίναγε την πορεία του, το μακρινό 1995, στην άσημη Andino και το πρωτάθλημα της χώρας του. Κυρίως όμως γιατί οι Αργεντινοί είδαν στο πρόσωπό του τον ηγέτη στον οποίο δεν εξελίχθηκε ποτέ -σε επίπεδο εθνικών ομάδων- ο Lionel Messi. Η εθνική Αργεντινής με μπροστάρη τον Manu (και κάτι παραπάνω από άξιους συμπαραστάτες του τους Luis Scola, Hugo Sconochini, Fabricio Oberto, Andres Nocioni, Pepe Sanchez, Carlos Delfino, Walter Herrmann κ.α.) έδωσε εκείνη τη χαρά που στερεί σε κάθε Μουντιάλ από το 1990 και έπειτα η εκάστοτε (ποδοσφαιρική) αλμπισελέστε.

Όσον αφορά το ίδιο το μπάσκετ, ο Ginobili είναι ίσως ένα από τα υποδειγματικότερα παραδείγματα για το πώς συνδυάζεται το ταλέντο, η προσωπικότητα, η σκληρή δουλειά και η επίγνωση του τι χρειάζεται κάθε φορά να γίνει μέσα στο γήπεδο. Γι' αυτό άλλωστε, εξίσου με τους Αργεντίνους, τον λατρεύουν και οι Τεξανοί. Είναι (πλέον) θέμα χρόνου άλλωστε η ασπρόμαυρη φανέλα με το νο.20 να κρεμαστεί στην οροφή του AT&T Center. 

"Έμαθα πως να παίζω κόντρα σε παίκτες που είναι καλύτεροι από εμένα. Ξέρω όμως  το παιχνίδι μου, ξέρω τι μου αρέσει να κάνω. Αν απολαμβάνω κάτι περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα, είναι να κερδίζω".   

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr