
Ο παικταράς Χρήστος Τζόλης μιλάει για όλα στο Esquire
Τι καλύτερο από μια αποκλειστική συνέντευξη με τον Έλληνα παικταρά που βγάζει μάτια. Ο Χρήστος Τζόλης μίλησε για όλα στο Esquire. Απολαύστε τον.
Ποδοσφαιρικό παιδί-θαύμα στην Ελλάδα, έφυγε αμέσως για το κορυφαίο επίπεδο που ακούει στο όνομα Premier League. Αναγεννήθηκε στη Γερμανία, ξεχωρίζει στο Βέλγιο με τη φανέλα της Κλαμπ Μπριζ - πρόλαβε να κάνει το ίδιο και στο φετινό Champions League.
Ο Χρήστος Τζόλης μοιάζει –και είναι– έτοιμος για μεγάλα πράγματα. Στην τελική ευθεία της σεζόν, "σκοράρει" και στο Esquire που κρατάς στα χέρια σου, μέσα από μια χαλαρή κουβέντα για μπάλα αλλά και για πράγματα πιο μακριά από αυτήν.
Πετύχαμε τον Χρήστο Τζόλη σε μια πολύ απαιτητική περίοδο και σε ένα αρκετά κρίσιμο σημείο της σεζόν, όπου είχε αγώνες ανά 3-4 ημέρες. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο για να μας μιλήσει, κάνοντας πριν από οτιδήποτε άλλο λόγο για "για ένα πολύ κρίσιμο αλλά και ωραίο διάστημα για όποιον ποδοσφαιριστή έχει φιλοδοξίες. Το να βρίσκεται δηλαδή μέσα σε όλους τους στόχους με την ομάδα του και να ετοιμάζεται για την τελική ευθεία της χρονιάς".

Ξεκινάμε τη συζήτησή μας για το επίπεδο αρχικά στο βελγικό πρωτάθλημα, όπου αγωνίζεται με τη φανέλα της ιστορικής Κλαμπ Μπριζ. "Το επίπεδο είναι αρκετά υψηλό στο Βέλγιο – για το Champions League δεν χρειάζεται να σου πω, είναι το υψηλότερο που υπάρχει. Με βοηθά το γεγονός πως αγωνίζομαι συνέχεια, αλλά και το ότι προσαρμόστηκα αμέσως με τη βοήθεια των συμπαικτών, του προπονητή και της ομάδας εδώ. Είναι σημαντικό κομμάτι η ψυχολογία και σίγουρα φτιάχνει όταν αγωνίζεσαι ως βασικός.
Το βελγικό πρωτάθλημα είναι λίγο underrated. Δεν είναι μόνο οι μεγάλες ομάδες που σου προκαλούν δυσκολίες. Οι μικρές είναι εξαιρετικά δυσκολοκατάβλητες, υπάρχουν έδρες που σε ζορίζουν. Ο ρυθμός, έπειτα, είναι πολύ πιο υψηλός και γρήγορος σε σχέση με το ελληνικό πρωτάθλημα ή τη δεύτερη κατηγορία της Γερμανίας, όπου έπαιξa πέρυσι. Είναι ένα σπουδαίο σχολείο για όποιον θέλει να πάει στη συνέχεια σε κάποιο από τα 5 κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα", μου λέει ο 23χρονος διεθνής επιθετικός.

Το Champions League όμως, όπου επίσης αγωνίστηκε με τη μαύρη-μπλε φανέλα της ομάδας του, είναι άλλο έργο. "Είναι απίστευτο το επίπεδο, είναι κάτι ξεχωριστό. Βρίσκεσαι ανάμεσα στην ελίτ. Για να σου πω την αλήθεια, περίμενα πως και η ομάδα αλλά και εγώ θα έχουμε καλή παρουσία φέτος. Άγχος είχα μόνο στο πρώτο παιχνίδι, όταν αγωνιστήκαμε απέναντι στην Μπορούσια Ντόρτμουντ. Γενικά δεν έχω άγχος στους αγώνες. Όταν άκουσα τον ύμνο του Champions League για πρώτη φορά, είπα μέσα μου 'εδώ είμαστε, εδώ που βρίσκομαι πρέπει να το ευχαριστηθώ και να παίξω όσο καλύτερα μπορώ'. Στόχος για φέτος είναι το πρωτάθλημα. Η Μπριζ έχει 19 τίτλους και, όπως καταλαβαίνεις, θέλουν όλοι πάρα πολύ στην ομάδα το 20ό τρόπαιο", σημειώνει.
Όπως σε οποιαδήποτε συνθήκη πρωταθλητισμού, έτσι και στο Βέλγιο, υπάρχει πίεση. Ο Χρήστος Τζόλης αναφέρει πως "είναι κάτι που φαίνεται και στον κόσμο, ακόμα και μετά από νίκες που δεν παίζουμε καλά, το βλέπουμε. Θέλουν να κερδίζουμε με καλύτερο ποδόσφαιρο, με περισσότερα γκολ. Δεν νομίζω όμως πως είναι στον βαθμό που υπάρχει στην Ελλάδα – εγώ δεν βίωσα την αληθινή πίεση στον ΠΑΟΚ, καθώς αγωνιζόμουν κυρίως την περίοδο της COVID, όπου δεν υπήρχαν οπαδοί στις εξέδρες. Δεν έχω βιώσει δηλαδή τα 'πρέπει' της Τούμπας".
Αλλαγή τοπίου, κοινός τόπος η μπάλα
Λίγο αφότου έχει σβήσει 23 κεράκια στην τούρτα της ζωής του, ο Χρήστος Τζόλης έχει παίξει μέχρι στιγμής επαγγελματικό ποδόσφαιρο σε Ελλάδα, Αγγλία, Ολλανδία, Γερμανία και Βέλγιο. Σε αρκετά νεαρή ηλικία είχε μπροστά του ένα "πρέπει". Να προσαρμοστεί κάθε φορά σε διαφορετικές κουλτούρες αλλά και σε ποδοσφαιρικές φιλοσοφίες, από χώρα σε χώρα.
"Για να σου πω την αλήθεια, δεν μου αρέσει να αλλάζω συχνά περιβάλλον, αλλά γνωρίζω πως έτσι είναι και το ποδόσφαιρο. Σε κάθε συνθήκη πρέπει να προσαρμοστώ και να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Το πιο δύσκολο στάδιο έως τώρα ήταν στην Αγγλία, ήταν για μένα το πρώτο μεγάλο βήμα μακριά από την Ελλάδα. Εκεί τα πάντα ήταν διαφορετικά. Με δυσκόλεψε κυρίως η νοοτροπία των Άγγλων σε οτιδήποτε, αλλά κυρίως το ότι δεν έπαιζα.

Δεν είχα τις κατάλληλες ευκαιρίες, αλλά ούτε τα κατάλληλα λεπτά για να δείξω τι μπορώ να κάνω, να δείξω για ποιο λόγο πήγα στη Νόριτς. Με επηρέασε πολύ, γιατί ήταν η πρώτη φορά που μου συνέβαινε και έπρεπε να το διαχειριστώ διαφορετικά. Τώρα το βλέπω ως μάθημα, νιώθω πως τελικά με βοήθησε να εξελιχθώ και ως ποδοσφαιριστής και ως άνθρωπος".
Στη Γερμανία, από την άλλη, είχε δίπλα του πολλούς δικούς του ανθρώπους: "Βρισκόμασταν στην ίδια πόλη. Είχα φίλους εντός και εκτός γηπέδου. Είναι σημαντικό να νιώθεις καλά εκεί που βρίσκεσαι. Το ίδιο ισχύει και τώρα για την Μπριζ. Είναι πολύ καλό το κλίμα, οι περισσότεροι συμπαίκτες μου έχουν πάνω-κάτω την ίδια ηλικία με εμένα και είναι κάτι που μας φέρνει πιο κοντά", αναφέρει.
Αποφάσισε ότι θέλει οριστικά να παίξει μπάλα γύρω στα 13-14. Ήταν η εποχή που στα μικρά τμήματα ξεκίνησε να σκοράρει συνέχεια: "Ένιωθα πως είμαι καλός. Άρχισα να το βλέπω λίγο πιο σοβαρά το πράγμα, κάτι που συνεχιζόταν διαρκώς. Μου άρεσε πολύ το ποδόσφαιρο, με μια μπάλα στα πόδια με έβρισκες πάντοτε άλλωστε. Καταλάβαινα, όμως, πως έπρεπε να δουλέψω σκληρά και με συνέπεια για να τα καταφέρω, κάτι που έκανα και εξακολουθώ να κάνω".
Η οικογένειά του τον στήριξε και τον στηρίζει πάντοτε. "Με βοήθησαν πάρα πολύ, με τρέχανε συνέχεια για προπονήσεις, διανύοντας μεγάλες αποστάσεις καθημερινά. Μέναμε στο Πεντάλοφο Θεσσαλονίκης και οι προπονήσεις ήταν στην Πυλαία, στη Θέρμη. Ο πατέρας μου το είχε σαν χόμπι το ποδόσφαιρο, ο αδερφός μου έπαιζε κιόλας".
Ένα από τα στοιχεία που αντιλαμβάνεται ο ίδιος και που διατηρεί ακόμη μέσα του είναι πως το ποδόσφαιρο αποτελεί και επάγγελμα και παιχνίδι. "Όταν μπαίνω στο γήπεδο για ένα ματς, το βλέπω όντως σαν παιχνίδι, οφείλω να το διασκεδάσω, ακολουθώντας κάποιους κανόνες και οδηγίες, που είναι ασφαλώς οι κατευθύνσεις του προπονητή. Θα κάνω ό,τι χρειαστεί για την ομάδα. Το χορτάρι στα ματς, όμως, είναι ο καθρέφτης της προπόνησης. Και εκεί πρέπει να είσαι απόλυτος επαγγελματίας, αν θέλεις και να πετύχεις και να το διασκεδάζεις, τελικά. Επίσης, να φροντίζεις τον εαυτό σου, να τρως σωστά, να κοιμάσαι σωστά", διευκρινίζει.

Δείχνει να ξέρει καλά, επίσης, τα δυνατά του στοιχεία μέσα στο γήπεδο, αλλά και εκείνα που πρέπει να βελτιώσει για να αλλάξει επίπεδο. "Σίγουρα έχω πολλά κομμάτια να βελτιώσω στο παιχνίδι μου για να φτάσω στο επίπεδο που θα ήθελα. Γνωρίζω πως είμαι καλός στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου, στην τελική ενέργεια και στην τελική απόφαση – είτε να δώσω ασίστ είτε να σκοράρω. Νομίζω ότι εκεί είμαι καθοριστικός, αλλά πρέπει να βελτιωθώ ακόμα περισσότερο. Για τη βελτίωση στο ανασταλτικό κομμάτι με βοήθησε αρκετά το Βέλγιο".
Είναι ακόμη ένας νεαρός Έλληνας ποδοσφαιριστής, που πραγματοποιεί φέτος μια πολύ καλή χρονιά. Αγωνίστηκε στο Champions League και υπάρχει πάντοτε το ενδεχόμενο μιας μεταγραφής, ειδικά μετά τις –μέχρι τώρα– φετινές του εμφανίσεις. Υπάρχει κάποιο πρωτάθλημα που τον συγκινεί λίγο παραπάνω ως προοπτική;
"Πριν από οτιδήποτε άλλο θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως είμαι χαρούμενος στην Μπριζ και στο Βέλγιο. Ως προοπτική, νομίζω η Premier League είναι το Νο 1 πρωτάθλημα, το ξέρουν όλοι οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές αυτό. Θα ήθελα πολύ να ξαναπάω εκεί, σε μια ομάδα που να πρωταγωνιστεί. Αυτό θα φανεί στο μέλλον αν θα γίνει ή όχι. Επίσης, πιστεύω ότι μου ταιριάζει πάρα πολύ η Γερμανία και θα ήθελα να αγωνιστώ στην Bundesliga, μου αρέσει πάρα πολύ. Οπότε θα διάλεγα αυτά τα δύο πρωταθλήματα, που είναι τα αγαπημένα μου. Αλλά, προς Θεού, σίγουρα δεν λέω όχι και στα υπόλοιπα, ποτέ δεν ξέρεις πώς τα φέρνει η ζωή".
Μια ζωή στο χορτάρι
Όταν ξεκινούσε, πολύ μικρός, να ανακαλύπτει την αγάπη του για το ποδόσφαιρο, ο Ronaldinho μεσουρανούσε με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα. Μοιραία, οι πρώτες –θολές– αναμνήσεις από οτιδήποτε σχετίζεται με τη λέξη "πρότυπο" για τον Έλληνα επιθετικό σχετίζονται με τον Βραζιλιάνο μάγο. "Ξέρεις, όμως, μετά άρχισε η εποχή των Messi και Cristiano Ronaldo, οπότε δεν μπορώ να πω πως δεν επηρεάστηκα. Είναι φαινόμενα και οι δύο και επηρέασαν όλους τους παίκτες, τόσο της γενιάς τους όσο και τους μετέπειτα. Ακόμη και σε αυτή την ηλικία που βρίσκονται, συνεχίζουν να διατηρούνται σε τοπ επίπεδο".
Από τις πρώτες του ξεκάθαρες ποδοσφαιρικές αναμνήσεις, όμως, είναι ο τελικός του Champions League του 2009, το Μπαρτσελόνα - Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Ολίμπικο της Ρώμης: "Ακόμη θυμάμαι το γκολ του Lionel Messi με κεφαλιά και το παπούτσι που του έφυγε στον πανηγυρισμό", λέει γελώντας, για να ανατρέξει σε μια άλλη αγαπημένη του πρώτη επαφή με το ποδόσφαιρο. "Θυμάμαι σχεδόν ολόκληρο το ματς της Ελλάδας με τη Ρωσία στο Euro 2012, που είχε κριθεί με το γκολ του Γιώργου Καραγκούνη".
Ο 23χρονος παίκτης της Μπριζ και της Εθνικής Ομάδας δεν έκρυψε ποτέ ότι υποστηρίζει τον ΠΑΟΚ – από εκεί ξεκίνησε, βρέθηκε στην ακαδημία του για πολλά χρόνια, όλη η οικογένειά του στήριζε τον Δικέφαλο. "Από το εξωτερικό μού άρεσε πάντα η Μπαρτσελόνα και η Λίβερπουλ, ειδικά έτσι όπως έπαιζε με τον Jurgen Klopp".

Ο Χρήστος Τζόλης είναι ποδοσφαιρικό προϊόν μιας ακαδημίας ελληνικής ομάδας, κάτι που δεν είναι πολύ συνηθισμένο στον αιώνα μας και στα δικά μας αθλητικά δρώμενα. Έχοντας περάσει όλα τα στάδια εξέλιξης και παρατηρώντας κι άλλα παιδιά να τα καταφέρνουν μέχρι την πρώτη ομάδα για συλλόγους που κυνηγούν τίτλους, πιστεύει πως πια γίνεται εξαιρετική δουλειά και, επιτέλους, οι άνθρωποι που παίρνουν αποφάσεις άρχισαν να δίνουν ευκαιρίες.
"Είναι γενικότερο αυτό, ξεκινά από το να παίρνεις κάποια παιδιά στην αποστολή για τα ματς του πρωταθλήματος, να αποκτούν εικόνες και κλίμα από την πρώτη ομάδα. Έτσι ξεκινάς να χτίζεις την ψυχολογία του νεαρού παίκτη. Ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός το κάνουν και βλέπουμε όλοι τι συμβαίνει.
Θυμάμαι δεκάδες παιδιά με τα οποία βρεθήκαμε συμπαίκτες ή και αντίπαλοι στα μικρά τμήματα – άλλοι είχαν τις ευκαιρίες να βρουν χρόνο και να εξελιχθούν σε τοπ επίπεδο, άλλοι όχι. Είναι όμως τόσο απαιτητικό το επίπεδο, που αυτοί που παίρνουν αποφάσεις επιθυμούν να δουν άμεσο αποτέλεσμα, εξού και τα ρόστερ ομάδων με 80%-90% ξένους παίκτες".
Πέραν όλων των άλλων, είναι βασικό μέλος της Εθνικής Ελλάδος. Και έχει ξεκάθαρες βλέψεις και στόχους με τη γαλανόλευκη. "Το όραμα για το μέλλον και ο στόχος με την Εθνική Ομάδα είναι το επόμενο Μουντιάλ. Όλοι σε αυτό στοχεύουμε, και ο κόσμος και ο προπονητής, όλοι. Αυτό εξαρτάται από εμάς. Υπάρχει μια φουρνιά που φαίνεται πολύ καλή. Νεαροί ποδοσφαιριστές σε μιξ με μερικούς πιο έμπειρους. Το βλέπω ως μια καλή ευκαιρία. Νομίζω όμως ότι είμαστε στον κατάλληλο δρόμο για να το πετύχουμε".
Μου μιλά και για τη σχέση του με τον ομοσπονδιακό τεχνικό, Ιβάν Γιοβάνοβιτς: "Είναι μια κανονική σχέση παίκτη-προπονητή. Θα κάνω ό,τι μου ζητήσει. Γενικά είναι πολύ κοντά με τους παίκτες. Δεν μιλάει και πάρα πολύ, μόνο στα meetings. Άλλα έχει και χιούμορ. Είναι μάλλον περιττό να αναφέρω πως είναι πολύ καλός προπονητής, που έχει ωραίες ιδέες πάνω στο ποδόσφαιρο και εφαρμόζει ένα στυλ παιχνιδιού που αρέσει στους πιο πολλούς παίκτες της ομάδας – όταν το εφαρμόζουμε σε μεγάλο μέρος, η Εθνική βγάζει ωραία πράγματα στο χορτάρι".
Τον ρωτάω για τους πιο δύσκολους αντιπάλους που έχει αντιμετωπίσει. Σκέφτεται αρκετά και καταλήγει: "Από τους πιο δύσκολους ήταν σίγουρα ο Denzel Dumfries της Ίντερ, που είχαμε παίξει αντίπαλοι όταν βρισκόταν ακόμη στην Αϊντχόβεν. Έπειτα θα σου πω για μία από τις ομάδες που ήταν εξωφρενικά δύσκολο να παίξεις αντίπαλος και αυτή είναι η Μάντσεστερ Σίτι του Guardiola. Σε αυτή, δεν ήταν μόνο ένας παίκτης που μπορούσε να σου κάνει τη ζημιά, αλλά όλη η ομάδα, σαν μια μηχανή".
Εκτός γηπέδου και εκτός έδρας
Θυσίες έχει κάνει, όπως πολλοί άλλοι σε μικρές ηλικίες, για να πραγματοποιήσει το όνειρό του: "Οι φίλοι μου, οι συμμαθητές μου, ήταν καθημερινά έξω και εγώ πήγαινα για προπονήσεις. Δεν έβγαινα, δεν πήγαινα σε πάρτι, δεν έκανα πράγματα που έκαναν οι περισσότεροι στην ηλικία μου. Αλλά στο τέλος νομίζω πως ανταμείβεσαι. Αυτό κάνω μέχρι και σήμερα και δεν νομίζω πως θα αλλάξει. Μια θυσία είναι άλλωστε το να βρίσκεσαι και στο εξωτερικό, μακριά από την οικογένειά σου, για να κάνεις αυτό που αγαπάς".
Η Μπριζ είναι μία από τις ομορφότερες πόλεις της Ευρώπης, αν όχι και του μάταιου τούτου κόσμου. Ο Χρήστος Τζόλης την απολαμβάνει, αλλά περισσότερο βιώνει την καθημερινότητα στο Knokke, μια μικρή, πολύ κοντινή κωμόπολη, όπου μένουν και οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές της βελγικής ομάδας. "Υπάρχει μάλιστα και ένα μαγαζί που φτιάχνει freddo, οπότε καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι αυτό για έναν Έλληνα", λέει χαριτολογώντας, προτού αποκαλύψει πως έχει μυήσει μπόλικους εκ των συμπαικτών του στον... εθνικό μας καφέ. Του αρέσει πολύ το πάντελ και το τένις, αν και δεν έχει όσο χρόνο θα ήθελε για να ασχοληθεί περαιτέρω.
Ο Χρήστος Τζόλης είναι ένας νεαρός άντρας που προσέχει και την εικόνα του. "Ναι, για να σου πω την αλήθεια, το κοιτάω, όχι στην προπόνηση ασφαλώς, εκεί θα πάω όπως πρέπει, δηλαδή με τη φόρμα μου κτλ. Όταν βγω έξω, όμως, θα προτιμήσω κάτι ωραίο που να ταιριάζει στην περίσταση. Είμαι τύπος που του αρέσουν τα ρολόγια και τα sneakers, έχω μερικά καλά κομμάτια και από τα δύο στη συλλογή μου. Όσον αφορά το γενικότερο στυλ, νιώθω άνετα με τα oversized t-shirts, όπως άλλωστε και οι περισσότεροι στην ηλικία μου".

Έχει βιώσει την επιτυχία. Έχει βιώσει και απογοητεύσεις. Πώς τα διαχειρίζεται; "Το ποδόσφαιρο έχει πιο πολλές απογοητεύσεις παρά χαρές. Αλλά αυτό είναι κάτι που λειτουργεί κάθε φορά ως μάθημα, γίνεσαι καλύτερος και δυνατότερος, έτσι τουλάχιστον το βλέπω εγώ. Στην Αγγλία το έμαθα καλά. Δεν πρέπει να αφήνεις την όποια απογοήτευση να σε καταβάλλει, αντιθέτως πρέπει να γίνεσαι καλύτερος μέσα από αυτή. Στην επιτυχία, από την άλλη, πρέπει να έχεις μια στάση σοβαρότητας, ψυχραιμίας και υπευθυνότητας. Αυτό προσπαθώ όμως να κάνω εγώ κάθε φορά, ανεξαρτήτως συνθήκης: ό,τι μπορώ για να βρίσκομαι σε καλό επίπεδο".
Ο Χρήστος Τζόλης θέλει να διατηρήσει την αυτοπεποίθησή του, να νιώθει καλά με τον εαυτό του –τον ποδοσφαιρικό και μη– και να αισθάνεται ωραία στο περιβάλλον όπου βρίσκεται κάθε φορά. Αυτό είναι κάτι που τον βοηθά και θα συνεχίσει να συμβαίνει. Μέχρι το φινάλε τη φετινής σεζόν, εύχεται να σημειώσει όσο περισσότερα γκολ γίνεται, να μοιράσει μπόλικες ασίστ και η Μπριζ να πάρει τον τίτλο. Για να έρθει ακόμα πιο δυνατός ο ίδιος την επόμενη χρονιά.
Ακολούθησε το Esquire σε Facebook, Instagram και Twitter.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr
Ο Λευτέρης Πετρούνιας προκρίθηκε για 7η φορά στον τελικό των κρίκων του Παγκοσμίου πρωταθλήματος
Ο 34χρονος "άρχοντας των κρίκων" συνεχίζει να δεσπόζει στο άθλημα. Στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Τζακάρτα, ο έλληνας πρωταθλητής εξασφάλισε για έβδομη φορά τη θέση του στον τελικό και κυνηγά το πέμπτο του μετάλλιο στη διοργάνωση.
Γραφει Νικη ΚοντομηναΠώς φροντίζει το NBA για την ψυχική υγεία των αθλητών
Ψυχολόγοι και θεραπευτές του ΝΒΑ εξηγούν πώς υποστηρίζουν τους παίκτες σε ζητήματα άγχους, κινήτρων και ταυτότητας, προσφέροντας πρακτικές στρατηγικές που μπορούν να εφαρμοστούν από όλους.
Γραφει Γιαννης ΜπελεσιωτηςΗ τρομερή ανατροπή του Ολυμπιακού απέναντι στη Μακάμπι-'Εχανε με 12 πόντους 3 λεπτά πριν το τέλος (βίντεο)
Έπειτα από 34 δύσκολα λεπτά, ο Ολυμπιακός ανέτρεψε τη διαφορά και επικράτησε της Μακάμπι, με καθοριστικές εμφανίσεις από τους Ντόρσεϊ, Βεζένκοβ και Μιλουτίνοβ σε ένα έντονο παιχνίδι EuroLeague.
Γραφει Γιαννης ΜπελεσιωτηςΠοια είναι η πρώτη επαγγελματίας αθλήτρια που έγινε μοντέλο της Victoria's Secret
Μια ξεχωριστή στιγμή στη μόδα και τον αθλητισμό, με μια παρουσία που συνδέει δύο διαφορετικούς κόσμους και αντικατοπτρίζει τη σύγχρονη εικόνα ενός εμβληματικού brand.
Γραφει Γιαννης ΜπελεσιωτηςΤο ποδοσφαιρικό θαύμα των Νήσων Φερόε
Οι Νήσοι Φερόε πέτυχαν τρεις συνεχόμενες νίκες, σπάζοντας ρεκόρ και προσελκύοντας το παγκόσμιο ενδιαφέρον. Μια αναδρομή στην ιστορία και τις μεγάλες στιγμές τους.
Γραφει Γιαννης ΜπελεσιωτηςΜε αυτά τα παπούτσια έκανε ρεκόρ ο Harry Styles στον μαραθώνιο του Βερολίνου
Ο Harry Styles συμμετείχε στον Μαραθώνιο Βερολίνου 2025 και κέρδισε τις εντυπώσεις. Με σωστή προετοιμασία και ειδικά παπούτσια πέτυχε έναν χρόνο που τον βάζει σε ξεχωριστή κατηγορία.
Γραφει Γιαννης Μπελεσιωτης