Δε χωρά αμφιβολία πως ο José Mourinho αποτελεί έναν από τους καλύτερους προπονητές ποδοσφαίρου του 21ου αιώνα και σίγουρα έναν από τους σημαντικότερους όλων των εποχών. Ο 60χρονος Πορτογάλος -γεννήθηκε στις 26 Ιανουαρίου του 1963- έχει διαγράψει μία αξιοθαύμαστη πορεία στους πάγκους, η οποία περιλαμβάνει ασφαλώς αμέτρητους τίτλους. Πλέον, βρίσκεται στην τεχνική ηγεσία της Ρόμα. Ο José Mourinho μίλησε στο ιταλικό Esquire για τα πράγματα που έχει μάθει μέχρι στιγμής εντός και εκτός γηπέδων.
Τα μαθήματα ζωής του Special One
> Δεν θα έδινα καμία συμβουλή στο νεότερο εαυτό μου. Όλες οι αποφάσεις που πήρα και οι καταστάσεις που βίωσα με έμαθαν κάτι. Μέσα από τα λάθη μου γέμισα εμπειρίες. Είμαι πάντοτε ο ίδιος χαρακτήρας, είτε μιλάμε για τα 30, είτε για τα 40, είτε για τα 50. Ίσως το μόνο που θα έλεγα στον εαυτό μου είναι να παραμένει πάντοτε ταπεινός αλλά αυτό είναι κάτι που γνώριζα πάντοτε.
> Το σημαντικότερο πράγμα στη δουλειά μου είναι η επικοινωνία, σε κάθε επίπεδο. Όχι μόνο όσον αφορά τους παίκτες αλλά και όλη την τεράστια κοινότητα που αγαπά το ποδόσφαιρο, σε κάθε γωνιά του κόσμου. Γι' αυτό και όπου δούλεψα φρόντισα να μάθω αμέσως τη γλώσσα. Γνωρίζω πια 6 διαφορετικές γλώσσες και αυτό με βοήθησε να γίνω καλύτερος άνθρωπος και να έχω άμεση επαφή με τον κόσμο. Ο τρόπος επικοινωνίας ωστόσο αλλάζει όσο περνούν τα χρόνια. Βρίσκομαι στο μέσο της καριέρας μου, έχοντας περάσει αρκετές σπουδαίες σεζόν και έχοντας μερικές ακόμη μπροστά. Ένα από τα πράγματα που κρατάω είναι η συνεχής ανάγκη για προσαρμογή στο κομμάτι της επικοινωνίας.
> Διάβασε ακόμη: Οι ποδοσφαιρικοί σταρ της επόμενης ημέρας
> Το ποδόσφαιρο ήταν ανέκαθεν η ζωή μου. Ο πατέρας μου ήταν ποδοσφαιριστής και μετά προπονητής. Το να αφιερώσω τη ζωή μου στην μπάλα ήταν κάτι που ήρθε φυσιολογικά. Δε γνωρίζω αν τα γονίδια εμπλέκονται σε αυτή την έλξη.
> Πολλά παιδιά έλκονται από το σπορ λόγω πλούτου. Βλέπω όλο και περισσότερους νεαρούς να κυνηγούν τη δόξα και το χρήμα και να θέτουν σε δεύτερη μοίρα το να γίνουν καλύτεροι παίκτες και άνθρωποι. Όταν ήμουν μικρός, περισσότερα από 40 χρόνια πριν, απλά αγαπούσα το ποδόσφαιρο. Φυσικά, από τη στιγμή που σπούδασα Φυσική Αγωγή στο πανεπιστήμιο, ανακάλυψα ένα επιστημονικό υπόβαθρο που δεν είχα φανταστεί ποτέ πως υπήρχε. Ξεκίνησα να προσεγγίζω διαφορετικά τα πράγματα και έφτασα να γίνω βοηθός προπονητή σε μία επαγγελματική ομάδα. Έφυγα για το εξωτερικό, έζησα και δούλεψα σε πολλές χώρες. Κάνοντας όλα αυτά, κατέληξα στο συμπέρασμα πως για να γίνεις πραγματικά καλός προπονητής, το ποδόσφαιρο πρέπει να είναι η ζωή σου.
> Διάβασε ακόμη: 5 πράγματα που δε γνώριζες για τον Dusan Vlahovic
> Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει αλλά ο κόσμος έχει αλλάξει περισσότερο. Το άθλημα έχει γίνει πολύ πιο γρήγορο και έντονο σε σχέση με προηγούμενες δεκαετίες. Οι νέοι κανονισμοί προφανώς και παίζουν ρόλο κάθε εποχή. Το VAR και το goal line technology είναι σημαντικές καινοτομίες αλλά για μένα το σημείο-τομή ήταν η απαγόρευση στον τερματοφύλακα να πιάνει την μπάλα μετά από πάσα συμπαίκτη του. Το τελευταίο άλλαξε όχι μόνο τη συμπεριφορά των goalkeepers αλλά και των αμυντικών και των αντίπαλων επιθετικών.
> Οι νέες μέθοδοι προπόνησης χρειάζονται οπωσδήποτε και τα στατιστικά. Χωρίς αυτά δεν θα είχαν κατεύθυνση οι προπονητές. Ο προπονητής γενικότερα βρίσκεται στην κορυφή μίας πυραμίδας. Η πυραμίδα αυτή προκύπτει από ένα εξαιρετικά περίπλοκο σύστημα εργαλείων, επαγγελματικών ικανοτήτων και δεξιοτήτων των συνεργατών του.
> Το debate ανάμεσα σε ένα καλό παιχνίδι και ένα νικητήριο παιχνίδι είναι μάταιο. Για μένα, στα σπορ πρέπει να κυνηγάς πάντοτε τη νίκη. Δεν μπορώ να συλλάβω το ποδόσφαιρο χωρίς την επιθυμία να κερδίσω. Από αυτή την άποψη, ίσως ξεπερνά και τα όρια του αθλήματος, είναι ένα άλλο πράγμα, θα έπρεπε να έχει άλλο χαρακτηρισμό. Ακόμη κι αν αλλάζεις πάσες με έναν φίλο σου στην αυλή του σπιτιού σου, θέλεις να το κάνεις καλύτερα από τον άλλον. Είναι τέτοια η φύση του παιχνιδιού.
> Διάβασε ακόμη: Όταν ο Eric Cantona έριχνε κλωτσιά στον ρατσισμό
> Με το Μιλάνο θα έχω πάντοτε ένα πολύ ισχυρό δέσιμο. Προπόνησα την Ίντερ, πέρασα αμέτρητες ώρες στο Appiano Gentile (σ.σ. μέρος όπου βρίσκεται το προπονητικό κέντρο της ομάδας), έζησα στο Κόμο, έχτισα δεσμούς με τους οπαδούς. Το γεγονός πως κερδίσαμε το treble, πριν από οποιαδήποτε άλλη ομάδα στην Ιταλία, ενίσχυσε περισσότερο αυτές τις σχέσεις.
> Αγάπησα τα πάντα στην Ιταλία. Οι άνθρωποι είναι πιο εξωστρεφείς, με τα θετικά και τα αρνητικά τους. Ήταν μία πολύ ιδιαίτερη περίοδος της ζωής μου, που με γέμισε με απίστευτες αναμνήσεις. Ήταν σαν να τρέχω έναν μαραθώνιο και να έχω εκατομμύρια ανθρώπους να με στηρίζουν, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
> Το πιο απαραίτητο αντικείμενο του στυλ μου είναι το ρολόι. Δεν φοράω κολιέ, βραχιόλια και δαχτυλίδια αλλά μου αρέσει πολύ να επενδύω σε ένα καλό ρολόι. Πολύ συχνά δε, πηγαίνω και στα μέρη που κατασκευάζονται πολλά από αυτά που επιλέγω. Μου αρέσει να κατανοώ τη διαδικασία και τις λεπτομέρειες κατασκευής του.
Από: Esquire IT