Σε λίγες ώρες ο Ολυμπιακός μπαίνει στη μάχη του Final Four της Euroleague (το 11ο της ιστορίας του), που διεξάγεται στο Βελιγράδι. Η ομάδα του -προπονητή της χρονιάς στη διοργάνωση- Γιώργου Μπαρτζώκα θα αντιμετωπίσει στον πρώτο ημιτελικό την πρωταθλήτρια Ευρώπης, Αναντολού Εφές. Μετράμε αντίστροφα μέχρι το απόγευμα, με μία αναδρομή σε όλα όσα θα θυμούνται για πάντα οι πρωταγωνιστές και οι θεατές. O Oλυμπιακός στα Final Four λοιπόν μέσα από τις πιο δυνατές στιγμές του: Καλές, κακές, έντονες και αυτές που μάλλον δε θα ξεχάσει ποτέ ο ερυθρόλευκος κόσμος αλλά και το ίδιο το ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Οι καταραμένες βολές του Ζάρκο
Ο Ζάρκο Πάσπαλι ήταν ο Βασίλης Σπανούλης για τον Ολυμπιακό, πολύ πριν τον Βασίλη Σπανούλη. Θεωρείται δικαίως ένας από τους ήρωες της ερυθρόλευκης ιστορίας, ένας από τους καλύτερους ξένους που πέρασαν ποτέ από τα ελληνικά παρκέ και ένας από τους ελάχιστους που με το πέρασμα των χρόνων συγχωρέθηκε για την απόφασή του να παίξει στον Παναθηναϊκό. Ήταν, κυρίως, αυτός που έβαλε τον Ολυμπιακό στον μπασκετικό χάρτη, πίσω στα 90s.
Δυστυχώς για τον ίδιο, δεν είχε τη χαρά να πανηγυρίσει έναν τίτλο στην κορυφαία διοργάνωση της Ευρώπης με την κόκκινη φανέλα. Το αποκορύφωμα της ιστορίας του σημαδεύτηκε με τις χαμένες βολές στον τελικό του Γιαντ Ελιάου, στις 21 Απριλίου 1994.
> Διάβασε ακόμη: Τι μάθαμε από την πρόκριση του Ολυμπιακού στο Final Four
Αν είχε ευστοχήσει, ο τελικός με την Μπανταλόνα του Zeljko Obradovic θα πήγαινε στην παράταση και κανείς δε θα θυμόταν το -εξίσου επίπονο- τρίποντο του Cornelius Thompson, λίγα δευτερόλεπτα πριν.
Το ξέσπασμα του Eddie Johnson
Αν ο Ζάρκο ήταν ο Σπανούλης πριν το Σπανούλη, τότε ο Eddie Johnson υπήρξε ο αντίστοιχος Shaquielle McKissic. Κι αυτό γιατί ελάχιστοι Αμερικανοί έχουν καταφέρει να κάνουν τέτοιες εμφανίσεις απέναντι στον Παναθηναϊκό και μάλιστα σε ημιτελικό Final Four.
Το μέρος είναι η Σαραγόσα της Ισπανίας και το ημερολόγιο δείχνει 11 Απριλίου 1995, όταν ο "Έντι το πιστόλι" φόρτωνε με 27 πόντους και κάποια πολύ μεγάλα σουτ το "πράσινο" καλάθι, μπαίνοντας στο πάνθεον της Ολυμπιακής ιστορίας.
Ο ποταμός της Ρώμης
Η 24η Απριλίου του 1997 είναι η ημέρα που ο Ολυμπιακός κατόρθωσε να στεφθεί για πρώτη φορά στην ιστορία του Πρωταθλητής Ευρώπης, μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες του Τελ Αβίβ και της Σαραγόσα. MVP στο Final Four της Αιώνιας Πόλης ήταν ο Αμερικανός πλέι μέικερ David Rivers, το πιο ισχυρό χαρτί στο γενικότερα καταπληκτικό σύνολο που είχε φτιάξει ο Dusan Ivkovic.
Οι 28 πόντοι στον ημιτελικό με την Ολύμπια Λιουμπλιάνας και οι 26 στον τελικό με την Μπαρτσελόνα ήταν απλά η επισφράγιση της κυριαρχίας του στο παρκέ του PalaEUR.
Το "σούταρε εσύ ρε Lynn" του Βερολίνου
Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός βρέθηκαν για τρίτη φορά αντιμέτωποι σε ημιτελικό Final Four την Πρωτομαγιά του 2009, με τους Πράσινους να είναι οι νικητές και εν συνεχεία να κατακτούν την Ευρωλίγκα (με την ενδεχομένως καλύτερη ομάδα της ιστορίας τους). Για τους οπαδούς του Ολυμπιακού όμως θα υπάρχει πάντα το what if της απόφασης του Lynn Greer να πασάρει στον Γιάννη Μπουρούση αντί να σουτάρει ο ίδιος, στα τελευταία δευτερόλεπτα του ματς.
Το λυτρωτικό κάρφωμα του Childress στο Παρίσι
Η ίσως μεγαλύτερη ευκαιρία του Ολυμπιακού για έναν ακόμη ευρωπαϊκό τίτλο, χάθηκε στο Παρίσι, το 2010. Εκεί, ένα φανταστικό ρόστερ δε διαχειρίστηκε καθόλου καλά από τον Παναγιώτη Γιαννάκη, με αποτέλεσμα οι Ερυθρόλευκοι να ηττηθούν εύκολα από την Μπαρτσελόνα του Xavi Pascual στον τελικό του Παλέ ντε Μπερσί, με 86-68.
Δύο ημέρες πριν, ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει πολύ δύσκολα την εξαιρετική Παρτιζάν του Duško Vujosevic, με 83-80 στην παράταση. Ένα follow κάρφωμα του Josh Childress σχεδόν στην εκπνοή της κανονικής διάρκειας του ματς λειτούργησε σαν φιλί ζωής, πριν το έξτρα πεντάλεπτο.
Οι ημιτελικοί με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας σε Μαδρίτη και Κωνσταντινούπολη
Στα Final Four του 2015 και του 2017, ο Ολυμπιακός είχε την ατυχία να αγωνιστεί στις έδρες των ομάδων που στέφθηκαν Πρωταθλήτριες Ευρώπης, επικρατώντας εναντίον του στους τελικούς της Μαδρίτης και της Κωνσταντινούπολης - Ρεάλ και Φενέρμπαχτσέ αντίστοιχα.
Ατυχία όμως είχε και η πάντοτε ισχυρή ΤΣΣΚΑ Μόσχας που και στις δύο περιπτώσεις είχε απέναντί της τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό. Και έχασε, ξανά και ξανά.
Η απόλυτη στιγμή υπεροχής στο Λονδίνο
Τις δύο ημέρες του Final Four του Λονδίνου -και πάλι με τον Γιώργο Μπαρτζώκα στον πάγκο του- ο Ολυμπιακός έπαιξε το πιο κυριαρχικό μπάσκετ της ιστορίας του. Τόσο στον ημιτελικό απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, όσο -κυρίως- στο δεύτερο ημίχρονο του τελικού με την Ρεάλ Μαδρίτης.
Αν μόνο λίγα δευτερόλεπτα μπορούσαν να συμπυκνώσουν τα όσα έκαναν οι ερυθρόλευκοι στα δύο ματς της O2 Arena, τον Μάιο του 2013, θα ήταν τα 5'' που διαρκεί μία πολύ συγκεκριμένη φάση στην τρίτη περίοδο του τελικού.
Ξέρεις, τότε που ο MVP της φετινής Euroleague, Nikola Mirotic, καταδιώχθηκε μανιωδώς από τους Kyle Hines και Κώστα Παπανικολάου, κόπηκε τελικά εντυπωσιακά από τον Αμερικανό σέντερ, πριν ο Acie Law (ο ουσιαστικός MVP του Final Four) ολοκληρώσει την οργασμική για τους ερυθρόλευκους οπαδούς διαδικασία με μία απίστευτη προσποίηση και ένα εύκολο λέι απ στο απέναντι καλάθι. Για πολλούς ήταν η στιγμή που άπαντες κατάλαβαν που θα κατέληγε η κούπα.
Το πεταχτάρι της Πόλης
Αν μόνο μία φάση αρκούσε για να περιγράψει τα πάντα στον μπασκετικό Ολυμπιακό κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα, δε θα μπορούσε να είναι άλλη από το νικητήριο καλάθι του Γιώργου Πρίντεζη, στον τελικό του Sinan Erdem. Και όλα όσα προηγήθηκαν αυτής. Όλοι ξέρουμε γιατί και πώς.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.