O Paul Pogba και μερικά πράγματα που του έμαθε η ζωή

O Paul Pogba είναι ένας ωραίος, cool τύπος -παρά τις περιπτώσεις που δείχνει να βρίσκεται αλλού- κι ένα ποδοσφαιρικό project που αν κάποια στιγμή πιάσει το 100% των δυνατοτήτων του, θα αφήσει εποχή. Τι έμαθε όμως η ζωή στον παίκτη της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και παγκόσμιο πρωταθλητή με την εθνική ομάδα της Γαλλίας, που σήμερα κλείνει 29 χρόνια ζωής (γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου του 1993);

Τι τον έμαθαν η δύσκολη παιδική του ηλικία, τα χρόνια που ήταν απλά (άλλο) ένα ανερχόμενο αστέρι από τη ποδοσφαιρομάνα Γαλλία αλλά και η τριβή του με ΜΜΕ, τώρα που είναι super star; Ακολουθούν μερικά σύντομα μαθήματα ζωής, όπως τα αφηγήθηκε στο Εsquire UK.

> Αν κάνω ένα καλό παιχνίδι, είμαι σίγουρος πώς έκανα ένα καλό παιχνίδι. Και δεν χρειάζομαι κανέναν να μου πει αν έπαιξα καλά ή άσχημα –γιατί το ξέρω από μόνος μου. Απλά οι εφημερίδες θέλουν να πουλήσουν. Και για να πουλήσουν, τους βολεύει να γράφουν για εμένα.

Διάβασε ακόμη: Κι αν υπάρχει ήδη φαβορί για το Μουντιάλ του Κατάρ;

> Έχω πάντα καλή διάθεση. Πάντα. Έτσι πρέπει. Υπάρχουν τόσα πράγματα που μπορούν να σε κάνουν να νιώσεις θλίψη στη ζωή, για αυτό οφείλεις να είσαι χαρούμενος.

> Έκανα πολλές θυσίες όταν ήμουν πιο μικρός, δεν έβλεπα καν την οικογένειά μου, απλά πήγαινα και έκανα προπόνηση όλη μέρα, χωρίς να βλέπω καν τους φίλους μου. Άφησα ακόμα και την πατρίδα μου για να καταφέρω σε πολύ μικρή ηλικία. Κάνεις θυσίες, αυτό κάνεις και δεν τα παρατάς. Η παραίτηση είναι μια λέξη που δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό μου.

> Μεγάλωσα στο γκέτο. Παίζαμε ποδόσφαιρο με τους φίλους μου. Πραγματικά αγαπούσα την μπάλα από την παιδική μου ηλικία. Και η μόνη μου σκέψη, ο μόνος μου σκοπός στη ζωή, ήταν να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.

Διάβασε ακόμη: Ο μύθος του Zico, του λευκού Pelé

> Όταν χάσεις κάποιον που αγαπάς, παύεις να σκέφτεσαι με τον ίδιο τρόπο. Για αυτό κι εγώ απολαμβάνω τη ζωή, ακριβώς επειδή φεύγει τόσο γρήγορα. Σαν χθες ήταν που μιλούσα με τον πατέρα μου και ο πατέρας μου δεν είναι πια εδώ. Ήταν ένας δυνατός, πολύ πεισματάρης, πολύ καλός άνθρωπος. Και είμαι περήφανος που είμαι γιος τους. Μάλιστα ήταν από τους πιο αστείος τύπους που μπορούσες να γνωρίσεις –πάντα θα γέλαγες με τα αστεία του. Για αυτό στη ζωή πρέπει να θυμόμαστε τις ευχάριστες στιγμές τελικά.

> Δε θα έλεγα πώς ήμασταν φτωχοί. Μάλλον, για τη Γαλλία, ναι ήμασταν φτωχοί. Αλλά στην Αφρική θα μας θεωρούσαν πλούσιους. Απλά δεν είχαμε πάντα αυτό που θέλαμε.

> Κοιμόμασταν τρία, τέσσερα, πέντε παιδιά στο ίδιο κρεβάτι –αδέρφια και ξαδέρφια. Όμως, τελικά, ήταν από τις καλύτερες εποχές αυτή, γιατί ήμασταν όλοι μαζί, οπότε όλα καλά. Να πω την αλήθεια, ποτέ δεν θα παραπονεθώ αφού είχαμε νερό και φαί. Είχα και κάποια ρούχα, ακόμα κι αν δεν ήταν τα καλύτερα. Ποτέ δε θα πω πώς ήμουν φτωχός γιατί όταν βλέπω άλλους ανθρώπους που περνούν πραγματικά δύσκολα, σκέφτομαι ήμουν πλούσιος.

> Η μητέρα μου δούλευε καθαρίστρια για να μας μεγαλώσει. Δεν είναι εύκολο να τα βγάζεις πέρα μόνη σου για πέντε ανθρώπους. Δεν υπήρχε κανείς για να τη βοηθήσει. Αλλά για αυτό κι εμείς βγήκαμε δυνατοί ψυχολογικά. Έπρεπε να είμαστε δυνατοί.

 

---

Διάβασε ακόμη για το μοιραίο αυτογκόλ του Andres Escobar, το next best thing Jude Bellingham, τον μοναδικό στο είδος του Sοcrates και το ποδόσφαιρο μετά το Brexit. 

 

 

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

 

 

 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr