20 λεπτά με την Alma Jodorowsky

Όσοι έχουν μάτι για νέα ταλέντα, ξεχώρισαν για πρώτη φορά την Alma Jodorowsky πριν περίπου μία δεκαετία, σε κάποιες σκηνές του φιλμ Η ζωή της Αντέλ. Τότε, ήταν 21 ετών. Πάνω-κάτω την ίδια εποχή, εκτός από ηθοποιός, ήταν το ένα ήμισυ του dream pop ντουέτου Burning Peacocks. Επίσης, έχαιρε ήδη ιδιαίτερης εκτίμησης στον χώρο της μόδας και της ομορφιάς, πρωταγωνιστώντας σε μια καμπάνια του οίκου Chaumet, συνεργαζόμενη με τον Karl Lagerfeld και υπηρετώντας τη Lancôme ως brand ambassador. Μέχρι που εστίασε στην υποκριτική. Ακολούθησαν ιδιαίτεροι ρόλοι στο σινεμά, αλλά και την τηλεόραση.

Στο δωμάτιο 108

Αν έχει σήμερα πρότυπα; Λατρεύει τη Romy Schneider. Δεν θα αντάλλαζε, όμως, τη δική της ζωή με εκείνης. Στο μέλλον, θέλει να δουλέψει με σκηνοθέτες που γνωρίζουν ότι δεν είναι απλώς 'ένα ωραίο πρόσωπο' αλλά και με τη Ζακλίν Λέντζου. Τελευταίος της σπουδαίος ρόλος η Maeva, μια γυναίκα που βρίσκεται νεκρή στο δωμάτιο ενός παράκτιου ξενοδοχείου, χωρίς κανείς να μπορεί να πει με βεβαιότητα αν αυτοκτόνησε ή αν τη δολοφόνησε ο σύζυγός της, ένας ανερχόμενος σταρ της πολιτικής σκηνής που τον ερμηνεύει ο Βέλγος Jérémie Renier, γνωστός στο ευρύ κοινό ως ο Pierre Bergé της βιογραφικής ταινίας Saint Laurent.

Το Δωμάτιο 108, όπως είναι ο ελληνικός τίτλος της ταινίας, μετά την εδώ πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου Ελλάδος, θα προβάλλεται από τις 5 Μαΐου στις σκοτεινές αίθουσες κι εγώ, με αυτή την αφορμή, τη συνάντησα στον κήπο του Γαλλικού Ινστιτούτου.

Όσα είπαμε μέσα σε 20 λεπτά

Ήρθες στην Αθήνα χθες, το είδα στο Instagram…

Οπότε, τώρα ξέρεις τα πάντα (γέλια)!

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που έκανες;

Περπάτησα λίγο στη γειτονιά γιατί θέλω πάντα να ξέρω πού βρίσκομαι, πώς μοιάζει το περιβάλλον στο οποίο μένω. Μετά, ανέβηκα στον Λυκαβηττό.

Τέλεια. Ας μιλήσουμε για τη νέα σου ταινία, το 'Δωμάτιο 108. Η γυναίκα που ερμηνεύεις, η Maeva, δείχνει ότι θέλει να φύγει από τον βίαιο σύντροφό της, αλλά δεν το κάνει. Τι πιστεύεις ότι την κάνει να μένει σε αυτή την προβληματική σχέση;

Ίσως αυτό να πρέπει να το αναζητήσουμε στην προσωπική της ιστορία, στο παρελθόν, για το οποίο δεν απεικονίζονται πολλά πράγματα στην ταινία. Προσπάθησα να τη συναισθανθώ, να φανταστώ τι θα μπορούσε να της έχει συμβεί. Ίσως να έχει υποφέρει, ίσως αυτό να την έκανε ασταθή. Υπάρχουν δύο πολύ αντίθετες πλευρές στον χαρακτήρα της, φαίνεται ότι δεν είναι ισορροπημένη. Νομίζω ότι γι’ αυτό όταν έρχεται αντιμέτωπη με έναν άντρα που είναι τοξικός και δεν της συμπεριφέρεται καλά κάπως παγιδεύεται σ’ αυτή την κατάσταση, πιθανώς διότι δεν αισθάνεται πολύ καλά με τη ζωή της και, όπως συμβαίνει κάποιες φορές όταν δεν τα έχει κάποιος καλά με τον εαυτό του, έτσι και εκείνη δεν έχει την αυτοπεποίθηση να του πει 'ως εδώ'.

Η ταινία έχει να κάνει με τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία και θέλω να ρωτήσω πώς είναι για εσένα, ως γυναίκα, να υπάρχεις σήμερα στην κινηματογραφική και γενικότερα στην πολιτιστική βιομηχανία καθώς, εκτός από ηθοποιός, σκηνοθετείς μουσικά βίντεο και είχες μία μια μπάντα.

Στις μέρες μας τα πράγματα είναι καλύτερα απ’ ό,τι στο παρελθόν. Έχουμε πιο πολλές δυνατότητες να εκφράσουμε τον εαυτό μας, χαίρουμε εμπιστοσύνης όταν ηγούμαστε σε projects. Παρόλα αυτά πιστεύω ότι πρέπει να υπάρξουν πιο πολλές γυναίκες σε θέσεις εξουσίας, οι οποίες να λαμβάνουν αποφάσεις π.χ. για το ποιοι καλλιτέχνες θα χρηματοδοτηθούν για να κάνουν ταινίες, όπως και στην παραγωγή και τη διανομή ταινιών, αλλά και σε άλλους τομείς που τα πράγματα δεν είναι απόλυτα δίκαια ούτε οι θέσεις ίσα κατανεμημένες.

Ζούμε σε μια περίοδο εξελίξεων κι αυτό πιστεύω ότι είναι κάτι το πολύ θετικό. Επίσης είναι σημαντικό το ότι υπάρχει μια αίσθηση γυναικείας αλληλεγγύης. Το πρώτο βήμα έχει γίνει, το έχουμε χωνέψει και πλέον το επόμενο, που στ’ αλήθεια συμβαίνει τώρα, το νιώθω, είναι να προχωρήσουμε όλες μαζί όχι με τρόπο παθητικό ή ήρεμο αλλά να παλέψουμε, να αναλάβουμε πραγματικά δράση όλες μαζί.

Την πρώτη φορά που σε είδα σε ταινία και όντως έμεινες στη μνήμη μου ήταν σε μια σκηνή από το φιλμ 'Η ζωή της Αντέλ'. Τι θυμάσαι από εκείνη την εποχή;

Θυμάμαι τα πάντα. Ήταν πολύ έντονη εμπειρία, μιλάμε για μία από τις πρώτες ταινίες που έκανα. Ήμουν πολύ μικρή, είκοσι ενός ετών. Με τους άλλους ηθοποιούς μέναμε στο ίδιο σπίτι κι ενώ είχα μόνο δυο-τρεις σκηνές παρέμεινα στα γυρίσματα για περίπου δύο μήνες καθώς ο σκηνοθέτης, ο Abdellatif Kechiche, κινηματογραφούσε πολλά πράγματα.

Χαρακτηριστικά, την πρώτη μέρα που πήγα στο σετ ήταν να γυρίσουμε μια σκηνή, που δεν περιλήφθηκε στην τελική κόπια της ταινίας, στην οποία ήμασταν σε έναν διάδρομο του σχολείου, συναντιόμασταν με την Adèle και κάποιους φίλους μας και λέγαμε κάτι του τύπου 'δεν έχουμε Μαθηματικά σήμερα, ακυρώθηκε το μάθημα, ας πάμε στο πάρκο' ή κάτι τέτοιο. Μιλάμε για δύο γραμμές κειμένου. Ε, λοιπόν, εκείνη τη σκηνή ίσως να τη γυρίσαμε δεκαεπτά φορές. Όταν γύρισα στο σπίτι είπα στον εαυτό μου 'οκέι, αυτό πρόκειται να κρατήσει πολύ και να είναι έντονο'.

Ξέρω ότι μετά από όλα όσα συνέβησαν στα γυρίσματα τα πράγματα έγιναν δύσκολα για την Adèle (Exarchopoulos) και τη Léa (Seydoux), αλλά για μένα, που τότε ξεκινούσα την πορεία μου, όλα ήταν σούπερ, δεν υπήρχε ακόμη πίεση, ήταν σαν να είμαι με τους φίλους μου. Κάποιες φορές, ενώ ήμασταν στο σετ, απλώς κουβεντιάζαμε μεταξύ μας και ξαφνικά διακρίναμε ότι μας κατέγραφε μια κάμερα, όλα γίνονταν με φυσιολογικό τρόπο. Επίσης, ως εμπειρία, με δίδαξε να εμπιστεύομαι τον εαυτό μου, να είμαι φυσική, να αυτοσχεδιάζω και να λέω κάποια πράγματα με τον δικό μου τρόπο. Αυτός ήταν ο τρόπος που δουλεύαμε και είχε πολύ ενδιαφέρον να το βιώνεις όλο αυτό.

Getty Images

Παίζεις στον κινηματογράφο, σκηνοθετείς βιντεοκλίπ, είχες τη δική σου μπάντα, έκανες μόντελινγκ. Προτιμάς κάτι από όλα αυτά ή όλα αυτά, κατά κάποιον τρόπο, στον συνδυασμό τους, σε εκφράζουν και παρουσιάζουν στους άλλους το ποια πραγματικά είσαι;

Θα έλεγα ότι τα πάντα συνδυάζονται μεταξύ τους. Η αλήθεια, βέβαια, είναι πως παρότι η μουσική ήταν μια καταπληκτική εμπειρία, έκανα ένα άλμπουμ, βγήκα σε περιοδεία και θα λατρεύω αυτή την περίοδο για όλη μου τη ζωή, από κάποιο σημείο και μετά ένιωσα ότι δεν είναι αυτό ακριβώς που ήθελα να κάνω σε καθημερινή βάση. Η υποκριτική, άλλωστε, με συνάρπαζε περισσότερο, απ’ όταν ήμουν πολύ μικρή ήθελα να γίνω ηθοποιός.

Ενώ, όμως, σταμάτησα τη μουσική για να εστιάσω στον κινηματογράφο και είπα 'οκέι, πρέπει να είμαι απλώς ηθοποιός', πλέον νιώθω πιο χαλαρή να κάνω ταυτόχρονα διαφορετικά πράγματα, αισθάνομαι ότι το να είμαι πολυσχιδής καλλιτέχνιδα μπορεί να λειτουργήσει ως ένα καλό 'εργαλείο' ανεξαρτησίας.

Για παράδειγμα, μου επιτρέπει να ηγούμαι κάποιων δικών μου projects, όπως το να σκηνοθετώ. Ξεκίνησα με μουσικά βίντεο, η εμπειρία στο πρώτο βιντεοκλίπ που σκηνοθέτησα με έκανε να νιώσω πολύ δυνατή, μου αρέσει αυτό το πεδίο, εξασκήθηκα και πλέον εμπιστεύομαι περισσότερο τον εαυτό μου. Αυτό που προσπαθώ τώρα να κάνω είναι το πέρασμα στη σκηνοθεσία ταινιών μυθοπλασίας.

Η επόμενή μου ερώτηση έχει να κάνει με το στυλ σου. Όλοι λένε ότι είσαι ο ορισμός του παριζιάνικου σικ. Πώς θα περιέγραφες εσύ το στυλ σου;

Το στυλ μου θα το περιέγραφα ως ευέλικτο, το αλλάζω συχνά, μου αρέσει να παίζω με τα ρούχα. Για μένα είναι όπως οι ρόλοι. Κάποιες φορές θέλω να μεταμορφώνομαι, να φοράω μόνο vintage ρούχα, 70s, ψηλά τακούνια κλπ που πραγματικά μου αρέσουν. Κάποιες μέρες, πάλι, παίζω με το streetwear παρότι δεν είμαι καθόλου αυτό που κάποιος θα περιέγραφε ως 'αλάνι', φοράω τις φόρμες μου για να νιώθω άνετα. Θέλω τα ρούχα να μου δίνουν χαρά.

> Διάβασε ακόμα: Στις ντισκοτέκ με τις Γαλλίδες pop stars των 80s

Είναι ένα μέσο να μεταμορφωθείς σε κάτι άλλο…

Ναι, για μένα, είναι λίγο. Για παράδειγμα, όταν έβλεπα το Euphoria, άρχισα να 'κλέβω' το στυλ των κοριτσιών με τα πολύ μακριά νύχια, τις αλογοουρές και τους κρίκους στ’ αφτιά. Οπότε, ήρθε το αγόρι μου ξαφνικά, με είδε με την αλογοουρά και μου λέει 'Τι συνέβη; Ποια είσαι;' (γέλια). Αλλά έχει πλάκα να κλέβεις από το στυλ των άλλων και να το απολαμβάνεις.

Ας επιστρέψουμε στο σινεμά. Υπάρχουν σκηνοθέτες ή, γενικότερα, καλλιτέχνες που να θέλεις να δουλέψετε μαζί;

Ω ναι, πολλοί. Είναι δύσκολο και λίγο ντροπιαστικό το να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση, είναι σαν να φτιάχνω τη 'λίστα' μου. Θα ήθελα, πάντως, να κυνηγήσω συνεργασίες με κάποιους σκηνοθέτες που είναι φίλοι μου. Για μένα είναι σημαντικό να δουλεύεις με ανθρώπους που γνωρίζουν όντως το ποια είσαι και δεν σε ξέρουν μόνο από τη δημόσια εικόνα σου. Επειδή εγώ έχω αυτή τη σχέση με τη μόδα και η εικόνα μου είναι πολύ 'καθαρή' και 'όμορφη', είναι λίγο δύσκολο το να με δει κάποιος πίσω από αυτή, να καταλάβει ότι δεν είμαι αυτός ο άνθρωπος, δεν είμαι τόσο 'τέλεια'.

Να καταλάβει ότι δεν είσαι μονοδιάστατη, σωστά;

Ακριβώς. Με ενδιαφέρει να δουλεύω με ανθρώπους που γνωρίζουν ότι έχω χιούμορ και δεν είμαι απλώς ένα 'ωραίο πρόσωπο'. Κάνω μικρού μήκους ταινίες με τον Antonin Peretjatko, που έχει το δικό του τρελό σύμπαν, μόλις ολοκληρώσαμε ένα πολύ αστείο φιλμ με ζόμπι, το απόλαυσα πολύ.

Επίσης θέλουμε να κάνουμε μια ταινία με τον Alexis Langlois, έναν νέο Γάλλο σκηνοθέτη και φίλο μου που τώρα ετοιμάζει την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους. Ο ίδιος δουλεύει πολύ με το face transformation και την προσθετική και εμένα μου αρέσει να μπαίνω σε τέτοια σύμπαντα. Θα ήθελα να συνεργαστώ με εμβληματικές σκηνοθέτιδες, όπως με την Claire Denis ή τη Céline Sciamma, αλλά και να μάθω περισσότερα πράγματα για τον ελληνικό κινηματογράφο, μου αρέσει ο Γιώργος Λάνθιμος.

Kι εγώ τον λατρεύω.

Φυσικά, δεν είναι πρωτότυπο αυτό που είπα, είναι ο πιο διάσημος Έλληνας σκηνοθέτης για τους Γάλλους. Μου αρέσουν πολύ οι πρώτες ταινίες του, όπως ο Κυνόδοντας.

Εμένα η αγαπημένη μου είναι ο 'Αστακός'.

Κι ο Αστακός, ναι, ήταν πολλή καλή ταινία. Είδα επίσης πριν από μερικές εβδομάδες μια ταινία που ο τίτλος της είναι Σελήνη, 66 ερωτήσεις, που την έχει σκηνοθετήσει η (ανοίγει την ατζέντα της για να εντοπίσει το όνομα που έχει σημειώσει)… Ζακλίν Λέντζου.

Ναι, όλοι όσοι ξέρουν από σινεμά μιλάνε για τη Ζακλίν Λέντζου τελευταία.

Όντως; Μου άρεσε πολύ η ταινία της και θα ήθελα πολύ να δουλέψω μαζί της, σε περίπτωση που διαβάσει τη συνέντευξη (γέλια).

Τελευταία ερώτηση: Αν μπορούσες να ζήσεις την καριέρα μιας άλλης ηθοποιού, ποια θα επέλεγες;

Είναι δύσκολο να πω ότι θα το έκανα αυτό, γιατί πολλές ηθοποιοί που θαυμάζω δεν είχαν ιδιαίτερα ευτυχισμένη ζωή. Για παράδειγμα, η Romy Schneider. Δεν ξέρει κανείς πώς ένιωθαν όλες αυτές μέσα τους, οπότε δεν θα αντάλλαζα τη ζωή μου με τη δική τους. Θέλω να έχω μια καλή και ισορροπημένη ζωή, να ανθίζει η καριέρα μου αλλά να είμαι καλά και ως άνθρωπος.

---

Info: Η ταινία 'Δωμάτιο 108', σε σκηνοθεσία Stephan Streker, με τους Jérémie Renier, Alma Jodorowsky, Emmanuelle Bercot, Félix Maritaud και Zacharie Chasseriaud, θα ξεκινήσει να προβάλλεται στους κινηματογράφους στις 5 Μαΐου, σε διανομή Filmtrade.

Από: Madamefigaro.gr

 

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

 

 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr