5 βιβλία του 2020 που εξηγούν τον κόσμο

Κάθε φορά που ξεκινούσα να επισκεφθώ μια χώρα - μέλος της συμμαχίας του ΝΑΤΟ όταν ήμουν Ανώτατος Συμμαχικός Διοικητής, προσπαθούσα να διαβάζω κάποιο βιβλίο που θα μπορούσε να με βοηθήσει να καταλάβω την ιστορία, τον πολιτισμό και το zeitgeist του τόπου.

Του James Stavridis

Θα μπορούσε να είναι ένα μυθιστόρημα ντόπιου συγγραφέα, μια ιστορία της χώρας ή ένα μυθιστόρημα ιστορικού ενδιαφέροντος. Μπορείτε να καταλάβετε πραγματικά τη Γαλλία χωρίς να έχετε διαβάσει τον Καμύ και τον Σαρτρ; Για να κατανοήσω τη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένης της νοοτροπίας του Βλάντιμιρ Πούτιν, τον δρόμο μου φώτισαν περισσότερο οι Πούσκιν, Ντοστογιέφσκι, Τολστόι και κυρίως ο Γκόγκολ παρά οι περισσότερες εκ των αναφορών της CIA, με όλο τον δέοντα σεβασμό στην υπηρεσία.

Έτσι, καθώς τελειώνει το 2020, θέλω να προτείνω πέντε βιβλία που με βοήθησαν να κατανοήσω τον "μπερδεμένο" κόσμο, όπως αυτός έχει διαμορφωθεί, τον τελευταίο χρόνο.

Ας ξεκινήσουμε με μια ματιά σε μερικές από τις πλέον σημαντικές παγκόσμιες τάσεις: το "The New Map: Energy, Climate, and the Clash of Nations" του βραβευμένου με Pulitzer αναλυτή Daniel Yergin (σ.σ. ο Dan είναι συνάδελφός μου στην εταιρεία ιδιωτικών επιχειρηματικών κεφαλαίων Carlyle Group).

Το βιβλίο του Yergin για τον κλάδο του πετρελαίου, "The Prize", του 1990, αποτελεί τυπικό σημείο αναφοράς στις περισσότερες σχολές μεταπτυχιακών σπουδών επί των διεθνών σχέσεων. Παρεμπιπτόντως, ο κόσμος εξακολουθεί να εξαρτάται από το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και τον άνθρακα για το 80% της ενέργειάς του - περίπου στο ίδιο ποσοστό όπως και όταν γράφτηκε το βιβλίο πριν από 30 χρόνια. Τόσο πολλά άλλα, όμως, έχουν αλλάξει έκτοτε.

Στο "The New Map", ο Yergin υφαίνει το δίχτυ της γεωπολιτικής γύρω από την ανάλυση του για την ενέργεια και το κλίμα. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, τη μελέτη του σχετικά με τους κινεζικές εδαφικές διεκδικήσεις στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Σε αυτό το τεράστιο "σώμα" ύδατος, συναντούμε τεράστια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, κοντά στο 40% της παγκόσμιας ναυτιλίας, αύξηση θερμοκρασίας του νερού, υπεραλίευση και έναν ολοένα και πιο επικίνδυνο στρατιωτικό ανταγωνισμό μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας.

Ο Yergin διατυπώνει επιχειρήματα περί της ανάγκης να στραφούμε σε πιο "πράσινες" πηγές ενέργειας, ωστόσο επισημαίνει πόσο δύσκολο θα είναι αυτό - και πώς ο ανταγωνισμός (ίσως και η σύγκρουση) μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας θα "χρωματίσει" τις επόμενες δύο δεκαετίες. Πρόκειται για υποχρεωτικό ανάγνωσμα για το επιτελείο του εκλεγμένου προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν.

Ένα δεύτερο δυνατό ανάγνωσμα είναι το "The Missionaries", ένα μυθιστόρημα με θέμα την Κολομβία, του Phil Klay. Βετεράνος στρατιωτικός, ο Klay κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου το 2014 με το "Redeployment", μια συλλογή διηγημάτων για τον πόλεμο στο Ιράκ, στον οποίο συμμετείχε ως πεζοναύτης των ΗΠΑ.

Στο "The Missionaries", ρίχνει το βλέμμα του στην θεωρούμενη ως επιτυχημένη αμερικανική παρέμβαση στην Κολομβία τις τελευταίες δεκαετίες. Έχοντας υπηρετήσει τρία χρόνια ως επικεφαλής της Νότιας Διοίκησης, υπεύθυνος για την υποστήριξη των ΗΠΑ προς τον κολομβιανό στρατό, μπορώ να βεβαιώσω τη "θανατηφόρα" ακρίβεια της απεικόνισης του Klay.

Το μυθιστόρημα απεικονίζει τον φρικτό 50ετή πόλεμο ενάντια στις FARC (σ.μ. Ένοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις Κολομβίας), μια μαρξιστική ανταρτική οργάνωση. Αντίπαραθέτει τις απόψεις μιας σκληραγωγημένης, μα κάπως αφελούς, Αμερικανής δημοσιογράφου, ενός Αμερικανού "εργολάβου" ο οποίος χρησιμεύει ως σύνδεσμος με τον κολομβιανό στρατό, ενός - δυο ανταρτών των FARC και ενός Κολομβιανού στρατιωτικού αξιωματούχου.

Δεν υπάρχουν σαφείς νικητές εδώ και, στο τέλος, ο αναγνώστης αφήνεται ελεύθερος να αμφισβητήσει έντονα την παρέμβαση των ΗΠΑ. Ήταν τελικά στόχος μας να δημιουργήσουμε ένα στελεχικό δυναμικό αληθινά πιστών στα οφέλη μιας επεμβατικής εξωτερικής πολιτικής; Αυτό θα είναι ένα κεντρικό ερώτημα για τη νέα αμερικανική κυβέρνηση και το "The Missionaries" μπορεί να βοηθήσει τους νέους κυβερνητικούς αξιωματούχους να κατανοήσουν το σχετικό κόστος.

Η ιστορία του Scott Anderson για την ίδρυση της CIA, "The Quiet Americans: Four CIA Spies at the Dawn of the Cold War — a Tragedy in Three Acts" είναι ακόμη ένα σημαντικό βιβλίο για το 2020. Καθώς παλεύουμε να βρούμε ορθή κατεύθυνση για τις κατασκοπευτικές απόπειρες της χώρας μας σε αυτήν τη νέα εποχή ανταγωνισμού μεγάλων δυνάμεων, το βιβλίο αποδίδει σημασία στο να κοιτάξουμε πίσω στο πώς πραγματοποιούσαμε ανάλογες αποστολές στα χρόνια του κομμουνισμού.

Τέσσερις συναρπαστικοί χαρακτήρες, συμπεριλαμβανομένου του θρυλικού Edward Lansdale, αποτυπώνουν τόσο τις επιτυχίες όσο και τις αποτυχίες των πρώτων ημερών της CIA. Πρόκειται για ένα βιβλίο για την εύρεση μιας ηθικής πυξίδα σε συνδυασμό με την επιτυχία σε μια ζωτική αποστολή, μια ισορροπία που οι ΗΠΑ δεν έχουν ακόμη επιτύχει. Η κυβέρνηση Μπάιντεν σίγουρα θα βρεθεί αντιμέτωπη με αυτές τις προκλήσεις στα παραδοσιακά πεδία της γεωπολιτικής και των πληροφοριών, καθώς και στα νέα "σύνορα" του κυβερνοχώρου, του διαστήματος και της βιοτεχνολογίας.

Στη συνέχεια, υπάρχει η ευρεία ματιά της βετεράνου ιστορικού Margaret MacMillan στις συγκρούσεις και στο ανθρώπινο πνεύμα, "War: How Conflict Shaped Us". Γιατί ο πόλεμος έχει υπάρξει τόσο καθοριστικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης ζωής στον πλανήτη Γη;

Αντλώντας από την ιστορία, την πολιτική θεωρία, τη λογοτεχνία, την ανθρωπολογία, τη βιολογία και ακόμη 12 κλάδους, η MacMillan επιδιώκει να απαντήσει σε εκείνο που αποτελεί το υπαρξιακό ερώτημα της ανθρωπότητας: γιατί μας γοητεύει να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλον σε τέτοια κλίμακα; Και τι μας κοστίζει; Ένα βιβλίο σαν αυτό μπορεί να μας διδάξει πώς να "αναστρέψουμε" ουσιαστικά τη "μηχανική" της προσφυγής στον πόλεμο και να αποτρέψουμε το χάος που θα συναντήσουμε μπροστά μας. Ας το ελπίσουμε.

Τέλος, επειδή κάθε λίστα βιβλίων πρέπει να περιλαμβάνει ένα έργο σάτιρας, προτείνω το ξεκαρδιστικό "Make Russia Great Again" του Christopher Buckley. Ο τελευταίος, ιδιοφυής συγγραφέας του "Thank You for Smoking" και περισσότερων από 12 άλλων εκλεκτών μυθιστορημάτων, "σουβλίζει" τη απερχόμενη αμερικανική κυβέρνηση με απαράμιλλο στυλ.

Το βιβλίο είναι υποτίθεται γραμμένο από τον έβδομο κατά σειρά επιτελάρχη του Λευκού Οίκου υπό τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ (ο οποίος πλησιάζει πραγματικά αυτόν τον αριθμό κατά σειρά διορισμένων στη συγκεκριμένη θέση), ο οποίος παραμένει απίστευτα πιστός στο πρώην αφεντικό του, ακόμη και γράφοντας μέσα από τη φυλακή, στην οποία βρέθηκε για τις ενέργειές του όταν υπηρετούσε στην αμερικανική Προεδρία.

Σε αντίθεση με τις διόλου αστείες ανασκοπήσεις της περιόδου Τραμπ που δημοσιεύθηκαν φέτος, το συγκεκριμένο μυθιστόρημα με έκανε να γελώ δυνατά και, μέχρι το τέλος του, να κουνώ το κεφάλι μου για όσα καταφέραμε τελικά να δεχτούμε ως κανονικότητα.

Το βιβλίο περιέχει την απάντηση σε ένα από τα λίγα διαρκή μυστήρια γύρω από τον Τραμπ: γιατί συνεχίζει να υποθάλπει με τέτοια ζέση τον Βλάντιμιρ Πούτιν; Η απάντηση του Buckley είναι εξαιρετικά αστεία.

Μετά απ’ όσα ζήσαμε το 2020, φίλε μου, πραγματικά χρειαζόμαστε λίγο γέλιο.

Απο: capital.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr