Stanley Kubrick, o επίμονος αρχιτέκτονας των εσωτερικών χώρων

Για τους επόμενους τέσσερις μήνες και μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου του 2019 το Design Museum του Λονδίνου θα κινείται στους ρυθμούς μίας πολύ διαφορετικής έκθεσης με πολύ χαρακτηριστικό και minimal τίτλο: η Τhe Exhibition παρουσιάζει τον Stanley Kubrick· όχι τον διάσημο σκηνοθέτη αλλά τον επίμονο αρχιτέκτονα εσωτερικών χώρων, τον μανιακό που δεν μπορούσε να αφήσει στην άκρη ούτε την παραμικρή λεπτομέρεια από τα σκηνικά και τα props που δημιουργούσαν το background για τις μεγαλειώδεις λήψεις του.

"Έπρεπε συνεχώς, κάθε στιγμή να δικαιολογώ τα σχέδιά μου" είχε η δηλώσει ο Saul Bass, διάσημος σχεδιαστής που είχε την τύχη (και την ατυχία) να συνεργαστεί με τον Kubrick στο SOS Πεντάγωνο καλεί Μόσχα (1964). Διότι μπορεί το "δωμάτιο πολέμου" της ταινίας να ήταν τόσο επιτυχημένο ώστε ο μετέπειτα Πρόεδρος των Η.Π.Α., Ronald Reagan, να απογοητεύτηκε φριχτά όταν είδε για πρώτη φορά το πραγματικό, αυτό όμως δε σημαίνει πως ο Βρετανός σκηνοθέτης δεν είχε κάνει τη ζωή του Bass μαύρη μέχρι να φτάσουν στο τελικό αποτέλεσμα. Είναι γνωστό πως ο Kubrick δημιουργούσε ένα τρομερά ανταγωνιστικό κι αφόρητο κλίμα στους συνεργάτες του με σκοπό να πάρει το 120% των δυνατοτήτων τους.

Τα παγωμένα δωμάτια της Λάμψης, η ατμοσφαιρική κρεβατοκάμαρα στα Μάτια Ερμητικά Κλειστά, τα κεριά του Barry Lyndon, τα ακριβά διαμερίσματα των θυμάτων στο Κουρδιστό Πορτοκάλι, η τουαλέτα της αυτοκτονίας στο Full Metal Jacket, οι εσωτερικοί χώροι από το διαστημόπλοιο του 2001: Οδύσσειας του Διαστήματος· τίποτα και ποτέ δεν ήταν τυχαίο σε καμία από τις ταινίες του Kubrick. Η επιμονή του στην λεπτομέρεια υπήρξε θρυλική.

Πώς όμως θα ήταν οι ταινίες του χωρίς την μαγική του ιδιότητα να δίνει σε άψυχα αντικείμενα τρομερούς συμβολισμούς και κεντρικό ρόλο σε πολύ σημαντικές σεκάνς; Κανείς δεν πρόκειται να το μάθει ποτέ αφού μία από τις παρακαταθήκες του, τελικά, είναι και η κατασκευή σκηνικών που έγραψαν κινηματογραφική ιστορία.