Το θριαμβευτικό άλμπουμ των LCD Soundsystem

"Πάντα λέγαμε ότι δε θα προδώσουμε ποτέ όσους ενδιαφέρονται για εμάς, αλλά να που τώρα βρισκόμαστε σε αυτό το σημείο". Αυτό ήταν το βασικό μήνυμα στο κείμενο που ανέβηκε στη σελίδα των LCD Soundsystem στο Facebook, ένα χρόνο πριν, εκεί που ο James Murphy κονφίρμαρε την επανένωση των LCD Soundsystem λίγες ώρες μετά τις φήμες περί αυτής που γέμισαν το internet. Χωρίς να ανακοινώνει νέο υλικό, χωρίς υποσχέσεις για νέα τραγούδια. Μόνο απλά το reunion, για να παίξει και πάλι με τους συνεργάτες του ζωντανά στη σκηνή.

Το κοινό του Facebook εξέφρασε τη δυσφορία του αφού κανείς δεν το ρώτησε για το τι πρέπει να γίνει με τους LCD Soundsystem και οι fans ένιωσαν εξαπατημένοι. Κυρίως γιατί τα μπαλόνια, τα δάκρυα και τις αγκαλιές, τους guests και το all-star track set στο τελευταίο live του γκρουπ στο Madison Square Garden τον Απρίλιο του 2011, στο μεγάλο goodbye της μπάντας του τύπου που αποφάσισε να μιλήσει για τη ζωή του και τη ζωής μας. Όλα αυτά αποτυπώθηκαν στο rockumentary Shut Up and Play the Hits που κυκλοφόρησε το 2012 και κατηγόρησαν ανοιχτά τον Murphy για αρπαχτή. Γιατί κανείς δε θέλει να νιώθει εξαπατημένος. Είτε πρόκειται για επαγγελματική σχέση είτε για προσωπική είτε για κάτι που αγαπάς. Είναι κάτι όμως που συμβαίνει.

Το πρώτο live των LCD Soundsystem μετά το reunion δόθηκε ανήμερα του Πάσχα των Kαθολικών το 2016.

Ακολούθησε μια headlining περιοδεία σε Ευρώπη και Αμερική με greatest hits υλικό, χωρίς νέα τραγούδια. Όταν τελείωσε το tour, γύρισαν στη Νέα Υόρκη, μέτρησαν τα χρήματα που έβγαλαν τους μήνες που ήταν στον δρόμο και άρχισαν να γράφουν ξανά μουσική.

Φτάνοντας στο σήμερα, επτά χρόνια μετά το This is Happening, ήρθε το american dream – η πρώτη τους δουλειά που βρέθηκε στο νούμερο 1 των αμερικανικών charts. Οι LCD Soundsystem δεν γύρισαν ίδιοι, επέστρεψαν θριαμβευτές μετά το sabbatical που έδωσαν στους εαυτούς τους. Το american dream είναι η αναγέννηση του γκρουπ και ασχολείται και πάλι με το τέλος των σχέσεων, των ηρώων, ενός συγκεκριμένου τρόπου ζωής, της νεότητας και του θολού αμερικανικού ονείρου σε γενικές γραμμές. Είναι πιο εγκεφαλικό, πιο σκοτεινό και εδώ ο Murphy αποδεικνύει έμπρακτα γιατί είναι ένας από τους μεγαλύτερους στιχουργούς της γενιάς τους, δείχνοντάς μας σκωπτικά πώς είναι να ζεις στις μεγαλύτερες αμερικάνικες πόλεις του σήμερα – πώς είναι η ζωή στη Νέα Υόρκη. Και φυσικά ασχολείται με την απώλεια. Μην ξεχνάμε ότι πολλοί από τους ήρωες του Murphy στα έξι χρόνια που η μπάντα ήταν σε χειμερία νάρκη εγκατέλειψαν τον μάταιο τούτο κόσμο. O Lou Reed, o Bowie, o Prince, o Leonard Cohen και ο Alan Vega δεν είναι πια εδώ.

Και δεν χρειάζονται αρκετές ακροάσεις για να καταλάβει κανείς ότι στο american dream είναι πολλές οι στιγμές που ασχολείται (και) μαζί τους. Από το εναρκτήριο κομμάτι, το "oh baby”, που είναι σαν να να λέει "Dream Baby Dream” στον Alan Vega μέχρι και το "black screen”, που κλείνει τον δίσκο και αποχαιρετά τον δικό του David Bowie. Και δε σταματά εκεί. Μεταμφιέζεται σε Talking Heads, circa 1978, λέγοντας άμεσα ότι "δεν είμαι τόσο επικίνδυνος όσο ήταν κάποτε" στο "change yr mind”, φορά την κίτρινη στολή των DEVO για να τραγουδήσει το δικό του "emotional haircut”, "προσπαθεί να χορέψει με δική του βούληση" σαν άλλος Robert Smith στο "i used to”. Παραδίδει ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έγραψε ποτέ, το "how do you sleep” και φυσικά μας ξανασυστήνεται με το "tonite”, το κομμάτι που θα μπορούσε να βρίσκεται σε κάθε δίσκο των LCD Soundsystem.

Στιχουργικά βρίσκεται και πάλι σε μεγάλη φόρμα, οι εσωτερικοί του μονόλογοι, άλλωστε, αποτύπωσαν τις ανασφάλειες και τις εμμονές των millennials, της γενιάς που δεν έπαψε ποτέ να αγχώνεται για το ότι μεγαλώνει σε έναμ δύσκολο κόσμο – είτε γιατί έζησε σε πραγματικό χρόνο τα γεγονότα που συντάραξαν συθέμελα τη Νέα Υόρκη την 11η Σεπτεμβρίου του 2011 είτε γιατί η μουσική με την οποία ανδρώθηκε τον έκανε να θέλει να βάλει στο μπλέντερ τα disco punk funk διαμάντια της δεκαετίας του '70 και του '80 και να δημιουργήσει, από το 2002 που σύστηνε τη μπάντα, κάτι που πολύ απλά θα έκανε τα indie kids να χορέψουν.

Και στο american dream για ακόμα μία φορά τα καταφέρνει. Χωρίς μπαλόνια, χωρίς δάκρυα, με λίγη αμηχανία και κάποια ανησυχία. Καμουφλαρισμένη όμως αυτή τη φορά, αφού έχει αποδεχτεί το γεγονός ότι μεγαλώνει, είναι πλέον πατέρας, γνωρίζει πώς να την αντιμετωπίσει. Ακόμα κι αν δεν ξέρει, φαίνεται ότι δεν ανησυχεί όσο κάποτε.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr