Όσα έμαθε η ζωή στον Lionel Richie

Ο Lionel Richie είναι χωρίς καμία αμφιβολία ένας από τους πιο εμβληματικούς καλλιτέχνες της μουσικής βιομηχανίας. Με μία μεγάλη καριέρα που ξεκίνησε τη δεκαετία του '60 ως μέλος των Commodores, ο Richie έγινε ευρέως γνωστός τόσο για τη μοναδική φωνή του όσο και για τις συναισθηματικά φορτισμένες μπαλάντες του.

Ο ίδιος έχει κερδίσει πολυάριθμα βραβεία, συμπεριλαμβανομένων των Grammy, ενώ έχει γράψει κλασικά τραγούδια όπως το Hello, All Night Long και Endless Love.

Με αφορμή τα 75α γενέθλιά του -γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 20 Ιουνίου 1949- κάνουμε μία αναδρομή στα μαθήματα ζωής που έχουμε πάρει από τον ίδιο κατά τη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων. 

Τα μαθήματα ζωής του Lionel Richie

> Σκεφτόμουν να γίνω ιερέας. Για να μην τα πολυλογώ, μπήκα στους Commodores και ένα κορίτσι φώναξε από την πρώτη σειρά: "Τραγούδα το, μωρό μου!". Μετά, τηλεφώνησα στους υπουργούς και είπα: "Δεν νομίζω ότι θα γίνω κατάλληλος για ιερέας".

> Αλλά πρέπει να καταλάβετε. Κοιτάξτε μέχρι τέλους. Μετά το We Are the World, πήρα ένα γράμμα από έναν από τους υπουργούς που έλεγε: "Συγχαρητήρια. Η διακονία σας τα πηγαίνει αρκετά καλά".

> Ποιος έχει τα λόγια; Αυτό είναι το κλειδί. Αν το You Are the Sunshine of My Life δεν είχε τα λόγια, το τραγούδι δεν θα ήταν το ίδιο.

> Έγραψα πράγματα ρεαλιστικά. Δεν έγραψα γύρω από κάποια φαντασίωση. Έγραψα πράγματα όπως το Easy Like Sunday Morning. Ποια χρονιά; Οποιαδήποτε χρονιά. Το All Night Long είναι όλη τη νύχτα.

> Αν αυτό που συμβαίνει τώρα στην Αμερική είχε συμβεί τη δεκαετία του '60, θα είχαμε διαδηλώσεις που δεν είχατε ξαναδεί. Αλλά το 2011, οι άνθρωποι μπορούν να ονομάσουν κάθε παίκτη της ποδοσφαιρικής ομάδας, αλλά δεν μπορούν να σου πουν πόσο άσχημα τους εκμεταλλεύονται και από ποιον. Ξέρουν τι κάνει η Gaga, αλλά δεν ξέρουν τι κάνει η κυβέρνηση. Όλοι είναι στο Facebook και στο Myspace και στο Yourspace και στο Theirspace και στο Twitter και στο Tweeter. Υπέροχα, φανταστικά! Αλλά προσέχει κανείς;

> Μετά το We Are the World, εκείνα τα τρία ή τέσσερα τζετ γεμάτα με φαγητό έμοιαζαν πραγματικά τεράστια όταν απογειώνονταν. Και μετά κατεβαίνετε στο έδαφος και βλέπετε πώς μοιάζει ο υποσιτισμός. Όταν δεν μπορείς να καταπιείς πια επειδή είσαι αφυδατωμένος. Στέκομαι εκεί με το φαγητό και δεν μπορούμε να σας ταΐσουμε επειδή έχετε χάσει την ικανότητα να καταπίνετε. Θα πεθάνεις κοιτάζοντάς με με ένα πιάτο γεμάτο φαγητό.

> Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια κοινότητα όπου αν κάποιος δε μπορεί να φάει, όλη η πόλη πηγαίνει να τον ταΐσει. Επομένως, η κοινότητα επιβιώνει. Ξέρεις πότε ο καρκίνος είναι σοβαρός; Όταν χτυπάει κάποιον από την οικογένειά σου. Ξέρετε πότε η πείνα είναι σοβαρή; Όταν χτυπάει κάποιον στην οικογένειά σας. Ξέρετε πότε η έλλειψη στέγης είναι σοβαρή; Όταν χτυπάει κάποιον στην οικογένειά σας.

> Δεν με νοιάζει αν μόλις έφυγα από το παλάτι του βασιλιά. Δε με νοιάζει αν είμαι ο φτωχότερος άνθρωπος στον κόσμο. Θέλω να γυρίσω σπίτι, να κάτσω στον καναπέ μου και να μου αρέσει ο καναπές μου. Θέλω να μου αρέσει το ψυγείο μου. Θα με ακολουθήσεις; Θέλω τη συγκίνηση να ξυπνάω το πρωί και να περπατάω από την κρεβατοκάμαρα μέχρι την κουζίνα και πίσω στην κρεβατοκάμαρα. Ξέχασα να ντυθώ. Αυτό είναι ευτυχία. Δεν είναι το πόσοι άνθρωποι σε φωνάζουν "κ. Richie". Σου αρέσουν τα παιδιά σου; Σου αρέσουν τα παιδιά σου; Και το πιο σημαντικό, σε συμπαθούν;

> Όταν ήμουν μικρός και ετοιμαζόμουν να φύγω από τον πατέρα μου με τους φίλους μου, ο πατέρας μου έλεγε: "Έι αγόρι μου, πού πας; Ξέχασες κάτι." Χριστέ μου, μπαμπά. Πρέπει να σε φιλήσω μπροστά στα παιδιά μου; Ναι, πρέπει. Και μια μέρα, ένας τύπος μου λέει, "Φιλάς τον μπαμπά σου;" Και λέω, "Ναι. Ναι, φιλάω τον μπαμπά μου." Και ο τύπος είπε, "Δεν επιτρέπεται να φιλήσω τον μπαμπά μου. Ο μπαμπάς μου θέλει μόνο να του σφίγγω το χέρι". Και τότε συνειδητοποίησα πόσο τυχερός ήμουν.

> Με μεγάλωσε όλο το χωριό. Οι Tuskegee Airmen ήταν στην πανεπιστημιούπολη. Με μεγάλωσαν οι Tuskegee Airmen. Όλο το μάντρα της ζωής μου ήταν "Η αποτυχία δεν είναι επιλογή". Σε κοίταζαν κατάματα. "Η αποτυχία δεν είναι επιλογή, νεαρέ".

> Μεγαλώνοντας στο Τασκίγκι, στην Αλαμπάμα, ήταν η φούσκα. Στη φούσκα, έμαθα ότι δεν υπάρχουν περιορισμοί. Η γιαγιά μου είναι κλασική πιανίστρια. Η κάντρι μουσική είναι εκτός της κοινότητας. Η R&B είναι στην κοινότητα και η χορωδία γκόσπελ είναι στην πανεπιστημιούπολη. Τζαζ. Όλα ήταν απλά μουσική για μένα. Και μόλις μου εξήγησαν τους κανόνες, είπα: "Λοιπόν, δεν πρόκειται να πάω πουθενά κοντά σε αυτό". Είναι το ίδιο όταν η μητέρα σου λέει ότι μπορείς να παίζεις σε κάθε δωμάτιο του σπιτιού εκτός από αυτό. Λοιπόν, εκεί θα πάω.

> Κάποιος θέλει να μπορεί να πηγαίνει το παιδί του για ψάρεμα. Κάποιος θέλει να μπορεί να παίξει λίγο softball. Θέλει το παιδί του να τον αγαπάει. Όλοι οι άλλοι θέλουν το ίδιο πράγμα, σε κάθε δυνατή γλώσσα, σε όλο τον κόσμο.

> Κάποιος είπε, "Κύριε Richie, η παράσταση είναι στις οκτώ. Έχουμε ένα αεροπλάνο που περιμένει." Και ο μπαμπάς μου λέει, "Γιε μου, θέλω να σε δω πάνω πριν φύγεις." Εντάξει, μπαμπά. Ανεβαίνω πάνω και μου λέει, "Ανησυχώ για σένα. Όλοι σε αγαπούν. Κάθε φορά που βγαίνεις από την πόρτα, υπάρχουν μωρά." Λέει, "Αν τα έχανες όλα αύριο, θα ήσουν ακόμα ο τύπος που είσαι σήμερα;" Λέει, "Δεν έχεις δοκιμαστεί, γιε μου. Και ανησυχώ γι' αυτό." Δεν είχα ιδέα για τι πράγμα μιλούσε. Ποιο τεστ; Τώρα, να περάσω. Μόλις έχασα τον πατέρα μου. Μόλις έχασα το γάμο μου. Και το πιο σημαντικό αγαθό που έχω, που είναι η φωνή μου, οι γιατροί δεν μπορούν να το εγγυηθούν. Όταν είσαι σιωπηλός για τέσσερις εβδομάδες - μετά την εγχείρηση, δεν μπορείς να μιλήσεις σε κανέναν - έχεις χρόνο να σκεφτείς και να ακούσεις τον εαυτό σου. Όταν ανοίξω το στόμα μου, ποιος θα είμαι; Μπορεί να ξυπνήσω και να βγάζω τραχιαίους ήχους, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είμαι πια τραγουδίστρια. Και τότε ήταν που μου ήρθε η δύναμη εκείνης της στιγμής με τον πατέρα μου. Θα ανακαλύψω ποιος είμαι.

> Δε γράφω δίσκους για το Λος Άντζελες και τη Νέα Υόρκη. Γράφω για το ενδιάμεσο. Εκεί είναι. Ειδικά όταν ακούς αυτά τα country τραγούδια. Ξαφνικά ο τύπος στο ραδιόφωνο λέει: "Ο νούμερο ένα δίσκος αυτή την εβδομάδα είναι το I Love My Truck". Κάθομαι εκεί και λέω στον εαυτό μου, σκέφτομαι πολύ βαθιά. "Εγώ και το κόκκινο φορτηγάκι μου..." Θεέ μου, ρε φίλε. Απλά θέλω να πιω λίγη μπύρα. Το λατρεύω. Αυτό είναι αληθινό.

> Ποτέ δεν είμαι στην ώρα μου, αλλά πάντα είμαι μέσα στην ώρα.

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr