Η Violet Louise θέλει συνεχώς να εξερευνά παράξενες ιστορίες

Από το  2012, η Λουίζα Κωστούλα ή αλλιώς Violet Louise ξεκίνησε να πειραματίζεται στη θεατρική αφήγηση με τη χρήση πολυμέσων. Οι παραστάσεις της κινούνται μεταξύ συναυλίας, θεάτρου και εικαστικής εγκατάστασης και διερευνούν το πεδίο της σύγχρονης αφήγησης με τη δημιουργική χρήση πολυμέσων. Έχοντας ως έμπνευση την ηλεκτρονική μουσική και ως επιρροή πρωτοπόρους συνθέτες της ηλεκτροακουστικής μουσικής, δημιουργεί solo performances ή σκηνοθετεί σύνολα μουσικών και ηθοποιών.

Ένα απ' αυτά αποτελεί και η τελευταία δουλειά της στο θέατρο. Η πολυμεσική παράσταση "Παράξενες ιστορίες" -εμπνευσμένη από κείμενα του Edgar Allan Poe-, που πρωτοπαρουσιάστηκε στα τέλη Ιουνίου στην Πειραιώς 260, στο πλαίσιο του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών και μέχρι το τέλος του έτους θα επαναληφθεί (ο χώρος και η ημερομηνία πρεμιέρας θα ανακοινωθούν προσεχώς).

Πώς γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία της;

Οι "Παράξενες ιστορίες" ήρθαν ως συνέχεια στην έρευνα που κάνω για την αφήγηση με τη χρήση πολυμέσων. Τα κείμενα του Edgar Allan Poe ήταν το πλέον πρόσφορο υλικό για την έρευνά μου.

Τι σημαίνει για σένα ο Poe;

Την πάλη του λογικού με το παράλογο, του ονείρου με την πραγματικότητα, του ρεαλιστικού με το φανταστικό, του ανθρώπου με το Θεό, της ζωής με το Θάνατο.

Υπάρχει κάποιο έργο του που ξεχωρίζεις;

Ναι, τη "Μάσκα του κόκκινου θανάτου".

 

---

Η πλοκή ακολουθεί την ιστορία του πρίγκιπα Πρόσπερο στην προσπάθεια του να αποφύγει ένα θανατηφόρο λοιμό γνωστό ως Κόκκινος Θάνατος, ενώ βρίσκεται κρυμμένος στο αβαείο του. Εκεί,μαζί με μια ομάδα άλλων ευγενών διοργανώνει ένα χορό μεταμφιεσμένων στα εφτά δωμάτια του αβαείου του, το καθένα βαμμένο με ένα διαφορετικό χρώμα. Στην μέση της διασκέδασης τους μια μυστηριώδη φιγούρα μεταμφιεσμένη ως ένα θύμα του Κόκκινου Θανάτου εμφανίζεται και περιφέρεται σε όλες τις αίθουσες. Ο Πρόσπερο πεθαίνει όταν αντιμετωπίζει τον ξένο του οποίου του κουστούμι αποδεικνύεται ότι δεν έχει κάτι απτό μέσα του .Στο τέλος όλοι οι ευγενείς πεθαίνουν επίσης.

---

 

Χαρακτηρίζεις τις "Παράξενες Ιστορίες" ως "οπτικοακουστική παράσταση, μια ηχητική παρτιτούρα". Μπορείς να μας εξηγήσεις τι θα δούμε;

Οι "Παράξενες Ιστορίες" είναι μια συρραφή από διηγήματα και ποιήματα του Poe. Τα ποιήματα είναι στα αγγλικά και έχουν μελοποιηθεί, είναι τα ιντερμέδια της παράστασης. Ο βασικός αφηγητής είναι η ηθοποιός Αγλαΐα Παππά. Είναι μια παράσταση βασισμένη στον ήχο των φωνών, της μουσικής, των ηχητικών συνθέσεων. Ήχος και εικόνα υπάρχουν σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, ως μέρος της αφήγησης και με τρόπο βιωματικό. Υπάρχει μία συνεχής αλληλεπίδραση και διάδραση όλων των στοιχείων. Αυτός είναι και ο λόγος που χρησιμοποίησα την έννοια της φράσης "ηχητική παρτιτούρα".

Ποια είναι η εμπειρία της συνεργασίας σου με την Αγλαΐα Παππά, καθώς η παράστασή σου ήταν αυτή με την οποία επέστρεψε στο σανίδι σχεδόν ένα χρόνο μετά τη μεγάλη περιπέτεια της υγείας της από τροχαίο ατύχημα;

Με την Αγλαΐα, συνεργαζόμαστε για τρίτη φορά. Την πρώτη ηχογραφήσαμε ένα κείμενο με τη φωνή της για μία παράσταση. Έχω την αίσθηση πως τη γνωρίζω χρόνια. Την εκτιμώ βαθιά και σαν καλλιτέχνη και σαν άνθρωπο. Πολλές φορές με την εμπειρία της με έχει προστατέψει από κακοτοπιές. Η παρουσία της στην παράσταση είναι καταλυτική. Είμαστε δύο κόσμοι που συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον.

Τι επιχειρείς να μεταφέρεις στο κοινό μ’ αυτή την παράσταση;

Ότι πίσω από το προσωπείο που φορά ο καθένας από εμάς στα πλαίσια της κοινωνικής σύμβασης, κρύβεται η αδυναμία, το σκοτάδι και ο τρόμος της ανθρώπινης ψυχής. Νιώθουμε όλοι ανήμποροι μπροστά στο τέλος. Εκτός αυτού, γεννιόμαστε ατελείς. Για το λόγο αυτό θα έπρεπε να συναισθανόμαστε και να συγχωρούμε τους άλλους με μεγαλύτερη γενναιοδωρία.

Μετά τις "Παράξενες Ιστορίες", ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;

Θέλω να πάρω μία μικρή ανάσα και να σκεφτώ ποιο θα είναι το επόμενο βήμα. H χρήση της τεχνολογίας, σε κάθε παράσταση και με διαφορετικό τρόπο, απαιτεί έρευνα από την αρχή. Χρειάζεται χρόνος. Προς το παρόν, είμαι σε στάδιο περισυλλογής, ταξινόμησης των υλικών και μελέτης.

Έχεις τελειώσει το Νομικό Τμήμα της Νομικής Αθηνών. Ήθελες να γίνεις δικηγόρος ή απλά έτυχε να περάσεις στη συγκεκριμένη σχολή;

Δεν ήθελα να γίνω δικηγόρος. Ήθελα να σπουδάσω τη Νομική Επιστήμη. Όταν πήρα πτυχίο, δεν ασχολήθηκα ξανά με τα νομικά ως επάγγελμα.

Με τη μουσική πώς άρχισες να ασχολείσαι;

Πριν από πολλά, πολλά χρόνια, ο ξάδελφος μου -σήμερα επαγγέλλεται καρδιολόγος- ξεκίνησε μαθήματα πιάνου στο Εθνικό Ωδείο. Ζήλεψα και γράφτηκα κι εγώ.

Και με το θέατρο;

Το θέατρο προέκυψε κι αυτό από συγκυρία. Παρακολουθούσα ως θεατής κάποια μαθήματα σε ένα εργαστήριο προετοιμασίας εξετάσεων της Σχολής Υποκριτικής της Νέλλης Καρρά, για το Υπουργείο Πολιτισμού. Έδωσα εξετάσεις και βρέθηκα στη λίστα με τους επιτυχόντες.

Πώς συνυπάρχουν οι δύο τέχνες μέσα σου;

Ο ήχος και η μουσική είναι το κέντρο στη δημιουργική μου διαδικασία. Η υποκριτική και το θέατρο υπάρχουν μέσα από αυτό.

Είσαι ένας πολύπλευρος άνθρωπος. Πού βρίσκεις την ισορροπία σου;

Την ισορροπία μου πότε τη χάνω, πότε τη βρίσκω. Η ίδια η ζωή είναι μία ανατροπή, δεν σου δίνει τη δυνατότητα να έχεις ισορροπία για καιρό. Όσο για την έννοια του πολύπλευρου, νομίζω πως κανείς από εμάς δεν είναι μονοδιάστατος. Η δική μου περίπτωση απλά είναι του ανθρώπου που έχει συστηματοποιήσει κάποιες από τις δεξιότητές του και που του δόθηκε η δυνατότητα να τις βγάλει προς τα έξω. Ο πιο δύσκολος και πολύπλευρος ρόλος αν με ρωτάτε είναι της γυναίκας που έχει οικογένεια και εργάζεται ταυτόχρονα.

Και κάτι τελευταίο, γιατί "Violet Louise";

Το όνομα Violet Louise προέκυψε ως ψευδώνυμο στο πρώτο μου αμιγώς μουσικό υλικό, με ποπ ηλεκτρονικά τραγούδια και με τίτλο Cardinals & Lovers. Λουίζα είναι το πραγματικό μου όνομα και το βιολετί το αγαπημένο μου χρώμα. Όταν ξεκίνησα να δουλεύω παράλληλα με τη μουσική και τις πολυμεσικές παραστάσεις αποφάσισα να χρησιμοποιήσω το ίδιο ψευδώνυμο.

Λίγα λόγια για τις "Παράξενες ιστορίες"

Βασικός πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι μια γυναίκα με σωματικό πρόβλημα, καθηλωμένη σε μία καρέκλα. Βρίσκεται εγκλωβισμένη σε ένα εργαστήριο παραγωγής εικόνας και ήχου. Με τα ηχητικά και οπτικά ερεθίσματα από το μηχανισμό που χειρίζεται ο δεύτερος performer, η γυναίκα αυτή κάνει ένα ταξίδι στο χρόνο και στη μνήμη περασμένων εμπειριών. Αφηγείται τα αποσπάσματα από τις ιστορίες, σα να αποτελούν αυτές οι αφηγήσεις,κομμάτια από το παρελθόν της. Μέσα από αυτή την οπτικοακουστική αφήγηση, προετοιμάζεται για το ταξίδι της στην άλλη πλευρά της Ζωής. Της Αιώνιας Ζωής.

Σκηνοθεσία – Μετάφραση – Μoυσική – Oπτική & ηχητική δραματουργία: Violet Louise
Ερμηνεύουν: Aγλαΐα Παππά, Λουίζα Κωστούλα
Σχεδιασμός συστήματος αναπαραγωγής ήχου και εικόνας: Studio 19
Σχεδιασμός φωτισμού: Σάκης Μπιρμπίλης
Bίντεο: Bασίλης Κουντούρης ( Studio 19)
Ηχοληψία: Kώστας Μπώκος (Studio 19)
Κοστούμια: Λίλιαν Ξυδιά
Εικονοληψία: Blaec Cinematography (Άρης Παυλίδης), Studio 19 ( Bασίλης Κουντούρης)

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr