Lee Ranaldo πώς είναι να είσαι ένας από τους κορυφαίους κιθαρίστες στον κόσμο;

Ιδρυτικό μέλος των Sonic Youth, ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες του κόσμου, συνθέτης, παραγωγός, αβάνγκαρντ αντι-ήρωας. Ο Lee Ranaldo λίγο πριν την εμφάνιση του, κάποιες εβδομάδες πριν, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος μας μίλησε για το ένδοξο παρελθόν, το σπουδαίο παρόν και το λαμπρό του μέλλον. Και όχι, δεν βλέπει επανένωση των Sonic Youth σύντομα.

Σε τι φάση σε πετυχαίνουμε; Μόλις γύρισα από τη Νότια Αμερική, όπου έκανα συναυλίες με το τρίο που έχω, και τώρα ξεκινάω τη σόλο περιοδεία μου Songs & Stories στην Ευρώπη. Έχω σκοπό να παρουσιάσω ένα προσωπικό σόου που θα περιλαμβάνει μουσική, ταινίες μικρού μήκους και συζητήσεις με εγχώριους συντονιστές στα μέρη που θα επισκεφθώ. Λίγο καιρό πριν ξεκίνησα με τους συνεργάτες μου Raül Fernandez και Jonathan Lethem να δουλεύουμε για το επόμενο project μας, έχουμε ήδη έτοιμα τα πρώτα τρία κομμάτια και είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι. Σκοπεύουμε να δουλέψουμε σκληρά από τον Οκτώβρη μέχρι το Δεκέμβρη και μετά να δούμε σε τι στάδιο βρισκόμαστε.

Ο Lee Ranaldo σε live με τους El Rayo το Νοέμβριο του 2016.

Πώς νιώθεις που πλέον είσαι frontman σε μπάντα; Πάντα μου άρεσε να τραγουδάω. Τώρα νιώθω απόλυτα άνετος που είμαι ο frontman. Έχει πλάκα να τραγουδάω, στους Sonic Youth το έκανα ελάχιστα. Το νέο άλμπουμ είναι επικεντρωμένο στα φωνητικά. Στις συναυλίες μάλιστα νιώθω ότι η φωνή μου είναι σε πολύ καλό δρόμο. Έχω την αίσθηση ότι "από ένας κιθαρίστας που τραγουδά" σιγά σιγά γίνομαι "ένας τραγουδιστής που παίζει κιθάρα". Τα τραγούδια του Electric Trim απαιτούσαν περισσότερα από μένα στα φωνητικά συγκριτικά με το παρελθόν, κάτι που με έκανε καλύτερο τραγουδιστή στην πορεία. Ο επόμενος δίσκος θα έχει πολύ περισσότερα φωνητικά.

Τι άλλο θα έχει η επόμενη δουλειά σου; Θέλω να είναι πιο μινιμαλιστικός, να μην έχει το "μαξιμαλισμό" του Electric Trim! Θα είναι πιο ηλεκτρονικό, κάτι διαφορετικό από όσα έχω βγάλει μέχρι στιγμής. Προχωράμε και θέλουμε να δημιουργήσουμε ακόμα ένα δίσκο για τον οποίο θα είμαστε περήφανοι.

Ποιοι καλλιτέχνες επηρέασαν περισσότερο τη σόλο καριέρα σου; Στις τελευταίες μου δουλειές έχω εμπνευστεί τόσο από τη θρυλική γενιά των Bob Dylan, Joni Mitchell, Leonard Cohen, Neil Young και Sandy Denny όσο και από την πιο σύγχρονη των Cat Power, Bill Callahan και Circuit des Yeux. Και φυσικά από τον τρόπο που έπαιζε κιθάρα ο John Fahey.

Ο Glenn Branca; Ο Glenn Βranca υπήρξε ένας από τους πιο ριζοσπαστικούς συνθέτες και ένας οραματιστής της μουσικής. Όταν τον συνάντησα για πρώτη φορά ακούγοντας τη μουσική του στα τέλη της δεκαετίας του ’70, ενθουσιάστηκα. Δεν είχα ξανακούσει κάτι παρόμοιο. Η δουλειά του με επηρέασε ποικιλοτρόπως. Όλη αυτή η δραματικότητα και η ένταση της ερμηνείας του, η δυναμική της μουσικής του πήγαζε από τις θεατρικές καταβολές του, αφού η καριέρα του ξεκίνησε από το θέατρο. Αυτό είναι ένα από τα πράγματα που θαυμάζω σ’ εκείνον. Όπως και το ότι τόλμησε να κυκλοφορήσει τα δύο πρώτα άλμπουμ των Sonic Youth όταν κανείς άλλος δεν ενδιαφερόταν να το κάνει, ότι αντιλήφθηκε δηλαδή τις δυνατότητές μας. Διατηρήσαμε επαφή, όχι στενή, μέχρι το θάνατό του. Όποιος δεν τον έχει δει ζωντανά δε θα το καταλάβει. Οι συναυλίες του ήταν οι πιο συναρπαστικές ηχητικές εμπειρίες που έχω ζήσει μέχρι σήμερα. Σκεφτόταν βαθιά τη μουσική και για τη μουσική και έδινε πάντα το 100% στην ερμηνεία του.

Ποια είναι η μεγάλη πολιτιστική διαφορά της Νέας Υόρκης του σήμερα από εκείνη του τέλους της δεκαετίας του ’70, όταν πήγαινες για πρώτη φορά στην πόλη; Ξέρεις, κάθε εποχή αφήνει το δικό της στίγμα. Η Νέα Υόρκη είναι μια πόλη που ανέκαθεν είχε μια έντονα δημιουργική ενέργεια. Ο Thurston Moore, η Kim Gordon κι εγώ έτυχε να την πετύχουμε σε μια πολύ δημιουργική φάση της. Ο υψηλός μοντερνισμός στην κουλτούρα της τέχνης και της μουσικής και η άνοδος του πανκ, του αβανγκάρντ, του μινιμαλιστικού ανανέωσαν το τι θα μπορούσε να θεωρηθεί ροκ εν ρολ μέχρι τότε. Το vibe της πόλης είναι πάντοτε δυνατό. Γίνονται συνεχώς εκατομμύρια υπέροχα πράγματα καθημερινά εκεί. Οι διαφορές του τότε από το σήμερα δεν είναι τόσο εντυπωσιακές όσο είναι τελικά οι ομοιότητες. Όπως είναι φυσικό, η εποχή χωρίς Ίντερνετ ήταν πιο εσωστρεφής και τα πράγματα που συνέβαιναν σπάνια έβγαιναν έξω από το περιβάλλον της πόλης. Σίγουρα πολλές μπάντες δεν μπορούσαν να κυκλοφορήσουν τις δουλειές του – ήταν λίγες οι ανεξάρτητες εταιρείες εκείνη την εποχή, η Neutral Records του Glenn Branca ήταν ίσως η πρώτη και η 99 Records. Έτσι, ήταν πολύ δυνατή και αναπτυγμένη η αίσθηση της κοινότητας. Αυτό είχαμε. Ήμασταν όσοι μας άρεσαν τα ίδια πράγματα, βλεπόμασταν στα κλαμπ, ανταλλάσσαμε ιδέες και κάναμε μουσική. Ήταν φοβερή εποχή! Συμβαίνει συχνά όμως στο ένα ή στο άλλο μέρος. Έτσι ήταν το Σιάτλ στα ’90s, το Παρίσι στα ’20s, η Νέα Υόρκη στα τέλη των ’70s και στις αρχές των ’80s. Σήμερα η Νέα Υόρκη είναι μια πολύ πιο πλούσια πόλη. H παιδική χαρά των πλούσιων χρηματιστών παγκοσμίως. Έτσι, είναι πολύ πιο δύσκολο για ένα φτωχό νεαρό καλλιτέχνη να επιβιώσει στην πόλη απ’ ό,τι ήταν όταν πρωτοέφτασα εγώ. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι είναι ανέφικτο. Όλο και περισσότεροι νέοι γεμάτοι φιλοδοξίες και δυνατότητες αποφασίζουν να έρθουν εδώ για να γίνουν κομμάτι όλης αυτής της ενέργειας και να προσπαθήσουν να αφήσουν το δικό τους σημάδι.

Από αριστερά: Thurston Moore, Lee Ranaldo, Steve Shelley και Kim Gordon στα καμαρίνια του Paradiso στο Άμστερνταμ το Μάιο του 1986.

Μιας και ανέφερες τον Thurston Moore και την Kim Gordon, πιστεύεις ότι κάποια στιγμή θα υπάρξει επανένωση για τους Sonic Youth; Δε νομίζω ότι κανείς από εμάς σκέφτεται το reunion – ποτέ δε συζητάμε για να παίξουμε πάλι ή να ξανακάνουμε συναυλίες όλοι μαζί. Γνωρίζω ότι οι fans του γκρουπ το σκέφτονται, αλλά οφείλω να πω ότι κάτι τέτοιο αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει στο μυαλό μας. Νομίζω ότι όλοι μας είμαστε πολύ ευτυχισμένοι αυτή τη στιγμή δουλεύοντας χωριστά ο ένας από τον άλλο.

Τι σου λείπει περισσότερο από τους Sonic Youth; Στους Sonic Youth γράφαμε τα κομμάτια συλλογικά, κάτι που είναι μεγαλύτερο από τα ίδια τα κομμάτια. Είχε χαρακτήρα η δουλειά που κάναμε όλοι μαζί στα 30 χρόνια που συνεργαστήκαμε, δε νομίζω όμως ότι μου λείπει κάτι συγκεκριμένο τη δεδομένη χρονική στιγμή. Απολαμβάνω όλα όσα κάνω τώρα και θεωρώ ότι και οι υπόλοιποι σκέφτονται το ίδιο. Έχουμε καλές σχέσεις – πριν από λίγο καιρό πέρασα δύο εβδομάδες με την Kim, τον Thurston και τον Steve σε διάφορα μέρη. Πάντα θα είμαστε δεμένοι λόγω της δουλειάς που κάναμε όλα αυτά τα χρόνια.

Αν οι Sonic Youth υπήρχαν ακόμα, θα είχαμε τη δυνατότητα να ακούσουμε όλα αυτά τα νέα τραγούδια από σένα; Μάλλον όχι, τουλάχιστον όχι με τον ίδιο τρόπο!

Ήσουν στην Αθήνα και πριν από λίγο καιρό, μας επισκέπτεσαι συχνά. Τι σου αρέσει στην πόλη; H Αθήνα είναι ζωηρή και μοντέρνα. Πάντα έχει νέους ενδιαφέροντες καλλιτέχνες και μουσικούς. Είναι μια πόλη με τόσο μεγάλη ιστορία, που τη βλέπεις στα αρχαία μνημεία στο κέντρο της πόλης. Κάνουν την εμπειρία της επίσκεψης πολύ πιο βαθιά. Πολλές φορές μπορείς να νιώσεις τη σύνδεση ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν απλά περπατώντας στους δρόμους της.

Είσαι μουσικός, τραγουδοποιός, visual artist, συνθέτης, παραγωγός. Υπάρχει κάτι που δεν έχεις κάνει ακόμα, αλλά σκέφτεσαι να κάνεις; Αυτή τη στιγμή ασχολούμαι με πάρα πολλά, είναι η αλήθεια. Πολλές φορές όμως σκέφτομαι και με εξιτάρει η ιδέα να γράψω ένα βιβλίο ή να σκηνοθετήσω μια ταινία.

Τι περιλαμβάνει το μέλλον του Lee Ranaldo; Το νέο άλμπουμ είναι η προτεραιότητά μου. Επίσης, υπάρχουν μερικές σκέψεις και συζητήσεις για να κάνω το soundtrack μιας ταινίας, μια διαδικασία που μου αρέσει πολύ. Ακόμα είμαι στη μέση κάποιων έργων ζωγραφικής βασισμένων στη Χαμένη λεωφόρο. Ζωγραφίζω γι’ αυτή την ιδέα όταν κάνω περιοδεία τα τελευταία χρόνια. Η ζωγραφική με κρατά σε πλήρη ισορροπία όταν ταξιδεύω συνέχεια. Θα δούμε πού θα οδηγήσουν.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr