Funeral: Το αριστούργημα των Arcade Fire

Δεκαπέντε χρόνια μετά, το άλμπουμ των Καναδών παραδίδει ακόμα μαθήματα indie σύνθεσης και ατμοσφαιρικής ομορφιάς.

Δεκαπέντε χρόνια πριν, ο κόσμος της μουσικής ήταν ένας τελείως διαφορετικός κόσμος. Το downloading ζούσε την πρώτη μεγάλη έκρηξή του, βάζοντας βόμβες στα σαθρά θεμέλια των δισκογραφικών εταιρειών. Το hip hop δεν είχε γίνει ακόμα ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού, το post rock κυριαρχούσε στο underground και η κιθαριστική rock βρισκόταν επίσης σε άνοδο. Κάπου εκεί, ήταν που έσκασε σα βόμβα το Funeral των Arcade Fire, ακριβώς 15 χρόνια πριν από σήμερα.

 Τεράστιο συνθετικό ταλέντο που πατά σε απλές δομές χωρίς να προσπαθεί να εντυπωσιάσει για χάρη του εντυπωσιασμού, πανέξυπνες συνθέσεις που γνωρίζουν καλά πώς να χρησιμοποιούν κιθάρες με πλήκτρα -Neighborhood #1 (Tunnels)-, χορωδιακά φωνητικά που σου παίρνουν το μυαλό -Wake Up-, αγριεμένες κιθάρες μαζί με βιολιά σε up tempo ρυθμούς -Neighborhood #2 (Laika)-, folk ακροβατισμοί -Neighborhood #4 (7 Kettles)- με εύθραυστες ερμηνείες και -κυρίως- πολύ, πάρα πολύ συναίσθημα.

Ή μάλλον για να το πούμε πιο σωστά: Τόνους συναισθήματος που δεν καταφέρνουν το αδύνατο. Να μην κατρακυλήσουν, δηλαδή, ποτέ στην εύκολη λύση του μελό.

Το Funeral των Arcade Fire έμοιαζε με μία σαφή δήλωση απέναντι σε όλους εκείνους που θεωρούσαν ότι το indie rock είχε φάει τα ψωμιά του. Οι Καναδοί κατάφεραν να φέρουν μία μικρή επανάσταση, χρησιμοποιώντας υλικά δεκαετιών και indie λογικές που, τελικά, αν συνδυαστούν σωστά μπορούν να παράγουν ένα τελείως διαφορετικό αλλά πολύ δυνατό αποτέλεσμα. Άλλωστε, μιλώντας για ομορφιά, εκείνο ήταν και το στοιχείο που μπόρεσαν να φέρουν στην επιφάνεια με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αν υπήρχε μονάχα ένας επιθετικός προσδιορισμός για αυτό το άλμπουμ, αυτός δεν θα ήταν άλλος από "όμορφο".

Πώς όμως ακούγεται όμορφο κάτι που ο τίτλος του είναι "κηδεία"; Σε αντίθεση με πολλά γκρουπ που προσπαθούν να σοκάρουν και να εντυπωσιάσουν τα μέλη των Arcade Fire κοίταξαν γύρω τους αλλά κυρίως βαθιά μέσα τους. Σχεδόν όλοι τους είχαν χάσει πρόσφατα κάποιον δικό τους άνθρωπο. Έτσι, ίσως κι ενστικτωδώς, έβγαλαν στη μουσική τους μία πανανθρώπινη αλήθεια: Ο μόνος, ουσιαστικός τρόπος για να έρθει ένας νεαρός άνθρωπος αντιμέτωπος με τον θάνατο είναι η ομορφιά. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο που να μπορεί να κρατήσει μακριά το σκοτάδι του.


Ένας άρτιος δίσκος γεμάτος από ειλικρινείς προθέσεις. Ένα άλμπουμ πανέμορφο αν και σκληρό, πανέξυπνο αν και απλό, αφού η πολυπλοκότητα δεν ταιριάζει σε νεανικές κραυγές.


Οι διθυραμβικές κριτικές που πήρε στην εποχή του, και συνεχίζει να λαμβάνει σε κάθε αφιέρωμα που έχει σχέση με την αρχή του 21ου αιώνα, μόνο τυχαίες δεν είναι. Το Pitchfork το είχε ανακηρύξει δίσκο της χρονιάς, για να του δώσει τη δεύτερη θέση στους καλύτερους 100 δίσκους των 00s ενώ το Rolling Stone (που ως γνωστόν δεν τρέφει κάποια ιδιαίτερη αγάπη προς το indie) το έχει τοποθετήσει στην τιμητική 151η θέση στους 500 πιο σημαντικούς δίσκους όλων των εποχών. Ή για να επανέλθουμε στο Pitchfork και να χρησιμοποιήσουμε πιο απλά τα λόγια του: "Ένα συγκλονιστικό ντεμπούτο, καλοφτιαγμένου art-rock γεμάτο από πάθος και ατμόσφαιρα".

Τελικά, είναι το Funeral απλά ένα κορυφαίο ντεμπούτο μίας κορυφαίας μπάντας; Καταρχάς, παρότι το Reflector (2013) έλαβε θερμότατης υποδοχής παγκοσμίως, όντας ένα απίστευτα πολύπλοκο μεν εύκολο με την καλή έννοια στην ακρόαση όμως άλμπουμ, τελικά δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει την αξία του Funeral. Διότι αν εκείνο ήταν μία δύσκολη αλλά πετυχημένη άσκηση στο μέλλον της indie rock, το ντεμπούτο των Καναδών ήταν πολλά περισσότερα πράγματα.

Ήταν ένας άρτιος δίσκος γεμάτος από ειλικρινείς προθέσεις. Ένα άλμπουμ πανέμορφο αν και σκληρό, πανέξυπνο αν και απλό, αφού η πολυπλοκότητα δεν ταιριάζει σε νεανικές κραυγές. Δεν έχει θέση σε μία φρέσκια επαναστατικότητα που δεν θέλει να συγκρουστεί άμεσα με δυνάμεις καταστολής αλλά, αντίθετα, ψάχνει να βρει ξανά τη χαμένη ανθρωπιά και τον ουσιαστικό ρομαντισμό σε ένα σύγχρονο σύμπαν που είχε αρχίσει ήδη από το 2004 να μοιάζει με ηλεκτρονική φυλακή. Ένα ατόφιο δεκάρι.


Φωτογραφίες © Getty Images

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr

Ποια είναι η superhero ταινία που προκαλεί μαζικές αποχωρήσεις θεατών από τα πρώτα λεπτά-Είναι τόσο χάλια;

Οι πρώτες προβολές ενός νέου remake προκαλούν διχασμό στο κοινό. Η ακραία αισθητική του σοκάρει κάποιους, ενώ άλλοι το θεωρούν τολμηρή επιστροφή σε cult σινεμά.

Γραφει Τιμος Σαλαμες

Πρώτο trailer για το 28 Years Later: The Bone Temple - Επιστρέφει ο Cillian Murphy

Το πρώτο trailer του 28 Years Later: The Bone Temple είναι εδώ. Ο Ralph Fiennes επιστρέφει σε μια ζοφερή μετα-αποκαλυπτική Αγγλία, ενώ ο Cillian Murphy κάνει μια πολυαναμενόμενη cameo εμφάνιση.

Γραφει Παυλος Κρουστης

Σταματήστε ό,τι κάνετε: Οι Radiohead ανακοίνωσαν περιοδεία, την πρώτη μετά από 7 χρόνια αποχής

Να μας συγχωρήσει κύριος Yorke για την προπολεμική φωτογραφία, αλλά αυτός κι η παρέα του μας είχαν συνδέσει με Κάιρο από το 2018 και μετά, οπότε πάλι καλά να λένε. Αναμένουμε νέο υλικό τώρα που ξαναβγαίνουν στον δρόμο, για να δημοσιεύουμε αναλόγως.

Γραφει Ραφαελλα Ραλλη

Όσα γνωρίζουμε για το sequel του The Thursday Murder Club στο Netflix

Για εμάς, δε θα έπρεπε να είναι ταινία, αλλά σειρά. Όπως και να έχει, επειδή το Netflix αποφασίζει και όχι εμείς, τουλάχιστον ας μας εγγυηθεί κάποιος ότι στη συνέχεια της ταινίας, θα ξαναδούμε τον Lucifer....εεε τον Tom Ellis εννοούμε.

Γραφει Νικη Κοντομηνα

Μόλις ακούσαμε -και κολλήσαμε με- τα 2 ολοκαίνουργια τραγούδια των Spoon

Το καλοκαίρι υπήρξε πάρα πολύ παραγωγική περίοδος για τους Spoon, οι οποίοι, μετά το σοβαρό come back τους το 2022 έπειτα από 5 χρόνια δισκογραφικής αγρανάπαυσης, μοιάζουν ασταμάτητοι.

Γραφει Ραφαελλα Ραλλη

Ο Nicolas Cage υποδύεται τον Ιωσήφ στην ταινία ‘βιβλικού τρόμου’, The Carpenter's Son

Ο Nicolas Cage γίνεται Ιωσήφ και μας οδηγεί σε μια σκοτεινή ιστορία βιβλικού τρόμου. Το The Carpenter’s Son φέρνει την οικογένεια του Χριστού αντιμέτωπη με υπερφυσικές δυνάμεις.

Γραφει Παυλος Κρουστης