Όσα έμαθε η ζωή στον Thurston Moore

Οι Sonic Youth είναι ένα από τις πιο σημαντικά συγκροτήματα των αρκετών τελευταίων δεκαετιών για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η no wave μπάντα ξεκίνησε από τα υπόγεια της Νέας Υόρκης για να αναρριχηθεί σε δυσθεώρητα καλλιτεχνικά ύψη, απολαμβάνοντας τον σεβασμό τόσο του κοινού όσο και των διάσημων συναδέλφων τους· η αγάπη και η εκτίμηση που έτρεφε για αυτούς ο Kurt Cobain είναι η πιο τρανή απόδειξη.

Η πορεία τους είναι τεράστια, το αποτύπωμά του παραμένει ανεξίτηλο ενώ έχουν επηρεάσει πολλές γενιές νέων μουσικών. Τι έχει να πει για όλα αυτά αλλά -για το punk, την τέχνη, την πολιτική, τα social media- αλλά κυρίως για την ίδια τη ζωή ο sui generis κιθαρίστας της μπάντας; Τις απαντήσεις έδωσε ο Thurston Moore στο ιταλικό Esquire.

> Αν και δεν ορίζω πλήρως τον εαυτό μου ως Βουδιστή, μου αρέσουν κάποιες πτυχές του, κι είναι πολύ σημαντικό να είσαι σήμερα ζωντανός σε ένα πολιτικό κλίμα όπου, επί της ουσίας, διεξάγεται ένας ιδεολογικός πόλεμος. Ιστορικά οι μουσικοί δεν υπήρξαν και οι ιδανικότεροι άνθρωποι για να συμμετάσχουν σε μία πολιτική αντιπαράθεση.

> Για τον τίτλο του προσωπικού μου άλμπουμ Rock N Roll Consciousness, αναρωτήθηκα αρκετά σχετικά με την έννοια της "συνείδησης". Είναι ένας όρος που εμφανίζεται συχνά στον Βουδισμό, μία θεματική που ανέπτυξα διδάσκοντας στο Jack Kerouac School of Disembodied Poetics στο Πανεπιστήμιο Naropa του Κολοράντο. Η συνείδηση πηγάζει από την εμπειρία κι έχει να κάνει με την ανάγκη του να είσαι ενήμερος σχετικά με πράγματα που συμβαίνουν τόσο στην πραγματικότητα όσο κι έξω από αυτή και τον τρόπο που συνδέονται μεταξύ τους. Η θεματική έχει και μία πολιτική χροιά, αφού προκύπτει η ανάγκη του να είσαι ενήμερος σχετικά με το περιβάλλον καθώς και τις σχέσεις και τις υποχρεώσεις που έχεις απέναντι σε αυτό.

> Είναι πολύ ενδιαφέρουν να μαθαίνεις για την Naomi Klein (σ.σ: τη δημοσιογράφο και ακτιβίστρια) επειδή τα γεγονότα και οι πληροφορίες που παρουσιάζει προέρχονται από τη δική της έρευνα. Αυτού του είδους όμως η δουλειά είναι κάτι που δεν βρίσκεται στο επίκεντρο της δουλειάς των μουσικών και των εικαστικών καλλιτεχνών, έτσι έχει πάντοτε μεγάλο ενδιαφέρον να ακούς οπτικές γωνίες και θέσεις έξω από τον κόσμο της τέχνης, αφού άλλωστε πολύ συχνά η διασημότητα των καλλιτεχνών είναι εκείνη που κάνεις τις απόψεις τους να αποκτούν μεγάλη διάδοση.

> Τα social media είναι μία περιοχή όπου προσπαθώ να κινούμαι με σύνεση, στο 99% των περιπτώσεων περιορίζομαι στο να ποστάρω τις δουλειές άλλων στα κοινωνικά δίκτυα. Όταν το κάνω, συνήθως δημιουργείται ένας διάλογος με τους ακροατές, σε κάποιες περιπτώσεις όμως βρίσκω αντιμέτωπος με ακροδεξιά bots. Ο τρόπος με τον οποίο διακινείται η πληροφορία στα ψηφιακά κανάλια με αφήνει πραγματικά έκπληκτο: Γνωρίζω ότι ζω σε ένα αλγοριθμικό τούνελ όπου εκείνοι που με ακολουθούν συμφωνούν ήδη με τις απόψεις μου. Από την άλλη πάλι, όλο αυτό δημιουργεί ένα πολύ σημαντικό ομαδικό πνεύμα στη σημερινή εποχή: Υπάρχει δύναμη στις μάζες.

> Οι άνθρωποι με ανθρωπιστικές αρχές δεν αναζητούν τόσο την εξουσία, όσο τη δικαιοσύνη και την ισότητα μέσα στην κοινωνία. Παρ' όλα αυτά, εκείνο που παρατηρούμε με τις ακροδεξιές και εθνικιστικές κυβερνήσεις είναι ότι διατηρούν μία ατζέντα που έχει πολύ ψηλά την αρπαγή της εξουσίας και τον έλεγχο των αποθεμάτων του πλανήτη. Το punk είχε πάντα να κάνει με τον θόρυβο και με το ότι ενοχλεί, όμως την ίδια στιγμή σήμαινε και σημαίνει να έχεις αποκτήσει και μία καλλιεργημένη φωνή.

> Για μένα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι οι μουσικοί της punk ήταν επί της ουσίας διανοούμενοι, κι όχι απλά χούλιγκανς. Έδιναν φωνή στους απόκληρους. Ήταν κάτι πολύ ρομαντικό, μία διεκδίκηση ενάντια σε όλους και σε όλα που όμως γινόταν ολοένα και πιο λαοφιλής. Έτσι αυτός ο ρόλος έχει πια ενσωματωθεί πλήρως στον κόσμο των τεχνών, και το punk ήταν αναμφισβήτητα μία από τις στιγμές-κλειδιά για την εξέλιξη της σύγχρονης μουσικής. Πραγματικά άλλαξε τα πάντα αφού, κατά κάποιον τρόπο, δημιούργησε έναν χώρο όπου θα μπορούσε να υπάρχει μία πραγματικά αληθινή δημιουργική δημοκρατία. Κάποιος κάποτε μου είπε τον όρο "sonic democracy" κι ήταν κάτι που μου φάνηκε ως ιδανικό εναλλακτικό όνομα για τους Sonic Youth, γιατί τελικά ήταν αυτό ακριβώς: Θέλαμε να γίνουμε ένα έμβλημα εκείνης της πολιτικής. Αν δεις στα credits των δίσκων μας εμφανίζονται πάντοτε τέσσερα ονόματα, ποτέ μονάχα ένα.

> Οι Sonic Youth ποτέ δεν είδαν τον εαυτό τους ως μία μπάντα που όριζε τη φωνή της με βάση την πολιτική, παρ' όλα αυτά είχαμε έντονους προβληματισμούς για πολλά θέματα. Η Kim Gordon, για παράδειγμα, έχει γράψει πολλά κομμάτια για το πώς είναι να είσαι γυναίκα σε μία κατάσταση όπου οι άντρες βρίσκονται σχεδόν πάντα στο επίκεντρο αλλά για το πώς έχει χτιστεί η εικόνα της γυναίκας όχι μόνο στο rock αλλά και γενικά στις τέχνες. Είναι στίχοι που έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στη ζωή πολλών ανθρώπων που τους άκουσαν.

> Το μεγαλύτερο μέρος, βέβαια, της δουλειάς των Sonic Youth είχε πάντοτε να κάνει με τις προσωπικές πεποιθήσεις ή με τον ποιητική αφαίρεση στον πιο ακραίο της βαθμό. Από την άλλη πάλι το τραγούδι Youth Against Fascism, μίλησε ξεκάθαρα ενάντια σε ότι γινόταν κατά τον Πρώτο Πόλεμο του Ιράκ, σε μία εποχή όπου πολλοί μουσικοί που σχετιζόταν με την Dischord Records διαδήλωναν ενάντια σε αυτόν. Η δράση έχει πολλές μορφές κι εκφράζεται με πολλές διαφορετικές γλώσσες. Ο D. Boon τον Minutemen συνήθιζε να λέει: "Το Punk είναι ότι ακριβώς θα το κάνουμε να είναι". Το punk είναι ό,τι το κάναμε να είναι. Το κυριότερο στοιχείο του punk είναι ότι αποτέλεσε έναν χώρο για δημοκρατικές ιδέες.

Από: Esquire IT

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr