Συνέντευξη: Η Κατερίνα Λιόλιου είναι δύναμη

Συχνά λέγεται πως όταν μία γυναίκα αλλάζει τα μαλλιά της, κάτι σοβαρό της έχει συμβεί. Στην περίπτωση της Κατερίνας Λιόλιου, πρόκειται για αυθαίρετο συμπέρασμα· κοιτάχτηκε στον καθρέφτη, της άρεσε το κοντό, φυσικό αποτέλεσμα και η απόφαση πάρθηκε σε κλάσματα δευτερολέπτου. Μιλώντας άλλωστε λιγάκι μαζί της, καταλαβαίνεις πως δεν θα ξόδευε τον πολύτιμο χρόνο της σε τέτοιου είδους επικοινωνιακά τρικ.
Υπάρχει, ωστόσο, σπουδαίο γεγονός στη ζωή της Κατερίνας τελευταία. Λέγεται "Το δικό μου DNA", είναι η νέα της δισκογραφική δουλειά που κυκλοφορεί από την Panik Records, και που χωρίς καλά καλά να το συνειδητοποιεί και η ίδια ακούγεται ήδη παντού.

"Όταν ο κόσμος τραγουδά μαζί μου και χειροκροτά, συγκινούμαι πάντα", μου λέει και διαψεύδει ένα ακόμη απατηλό φαινόμενο. Η προφανής αυτοπεποίθησή της παραδόξως δεν επηρεάζεται από τη συστολή της, ο δυναμισμός της στην πίστα δεν προοικονομεί κάποιου είδους σκληράδα, ούτε τα όρια που γνωρίζει πολύ καλά να θέτει στις συνεντεύξεις της σημαίνουν "κρύο αίμα".

Κώστας Αυγούλης

Πολύ κρίμα που ο Πάριος και η Μπουμπού, οι δυο αγαπημένες της κεραμιδόγατες "που την επέλεξαν", δεν έχουν μιλιά ή που δεν μπορούμε να κρυφακούσουμε τις ατέρμονες φιλοσοφικές συζητήσεις που κάνει με φίλους της στα μεζεδοπωλεία όπου συχνάζουν. Ίσως έτσι μαθαίναμε νωρίτερα από την επερχόμενη συναυλία της στο Κατράκειο Θέατρο (14/07) ποιο από τα νέα της κομμάτια είναι το αγαπημένο της. Κανένα παράπονο δεν έχουμε, από την κουβέντα που ακολουθεί αποκομίσαμε πολλά άλλα.

>Κατερίνα, πώς φτάσαμε ως εδώ; Έλεγες "εμένα μια μέρα θα με μάθει η Ελλάδα" ή οι στόχοι σου ήταν πιο βραχυπρόθεσμοι;
Ο μεγαλύτερος στόχος μου ήταν να μπορώ να βιοπορίζομαι από αυτό που αγαπάω. Αυτό με ένοιαζε. Δηλαδή πάντα μου άρεσε η μουσική, πάντα ήθελα να ασχοληθώ με το τραγούδι, είτε με μία μπάντα όπως είχα μικρή είτε ως μονάδα, απλώς δεν ήθελα να παραμείνει χόμπι. Θα με πλήγωνε πολύ να μην κατάφερνα να βιοπορίζομαι έστω και λίγο από αυτό.

Κώστας Αυγούλης

>Πώς ξεκίνησες;
Στο σπίτι ακούγαμε ελληνική μουσική που μου άρεσε και πάρα πολύ. Το πρώτο τραγούδι που τραγούδησα ολόκληρο με τη βοήθεια του δασκάλου μουσικής του πατέρα μου, που του μάθαινε μπουζούκι, ήταν το "Η άμαξα μες στη βροχή" των Γρηγόρη Μπιθικώτση και Βασίλη Τσιτσάνη. Στο γυμνάσιο και το λύκειο, ξεκίνησα να εξερευνώ την ξένη μουσική γιατί ήθελα να κάνω μια επανάσταση και να ασχοληθώ με κάτι πιο "αιχμηρό", όπως κάνει ένα παιδί στην εφηβεία. Τότε κιόλας ήταν στη μόδα να έχεις μπάντα και μου άρεσε που είχα κι εγώ τη δική μου. Ξεκίνησα με blues, μετά με rock και metal, όσο πήγαινε γινόταν πιο σκληρό το είδος. Όταν ενηλικιώθηκα όμως, αισθάνθηκα ότι δεν με εξέφραζε πια τόσο πολύ ο ξένος στίχος και ήξερα ότι θέλω να ασχοληθώ με το ελληνικό τραγούδι.

>Το κορίτσι των συγκροτημάτων Chic ‘n’ Blues ή των Cross Fire πώς θυμίζει την τωρινή Κατερίνα;
Πρόσφατα ξαναείδα ένα βίντεο από το Θέατρο Βράχων που συμμετείχα εκεί με τους Chic ‘n’ Blues και παρατήρησα τον τρόπο που τραγουδούσα στα 17 μου. Στα μάτια μου δεν έχει αλλάξει τίποτα, ακόμα και στην εξωτερική εμφάνιση. Διέκρινα το ίδιο νεύρο, την ίδια ροκιά, σε σημείο που αν έκλεινες τον ήχο και έβαζες κάτι από το Romeo, θα είχε μία συνοχή. Το "μέσα" μου είναι ακριβώς το ίδιο· έχω ακριβώς την ίδια ανάγκη να εκφράζομαι, να εκτονώνομαι μέσα από τη μουσική, και εύχομαι να αφορώ όσο περισσότερο κόσμο γίνεται, ξεκινώντας από τις σχολικές συναυλίες τότε και συνεχίζοντας σήμερα. Εννοείται πως υπάρχουν διαφορές, όπως το ότι σίγουρα στα 17 δεν μπορείς να έχεις την ίδια αντίληψη του κόσμου που έχεις στα 30 σου. Και μία ακόμη εντοπίζω: όλο αυτό το πάθος, την ένταση, το νεύρο που είχα μικρή, τώρα μπορώ να το χαλιναγωγώ, να το κατευθύνω και να είναι λίγο πιο κοντρολαρισμένο. Όχι φιμωμένο όμως.

Κώστας Αυγούλης

>Η Κατερίνα τού σήμερα έχει δικαιώσει την Κατερίνα τού τότε;
Πολύ παραπάνω πιστεύω. Μπορεί από μικρή να είχα όνειρα να κάνω πράγματα, αλλά είχα πάντα και έναν φόβο του στυλ "μην ονειρευτούμε και πάρα πολύ, να έχουμε και ένα όριο, μην το παρακάνουμε". Όσο μεγαλώνω, προσπαθώ τα όρια αυτά να τα διευρύνω και να μην "κονταίνω" μόνη μου τον στόχο μου και το μέχρι πού μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος με τη δουλειά και τα όνειρά του.

>Αυτό ήταν απόρροια του "συνδρόμου του καλού κοριτσιού" που δεν ήθελε να την "ψωνίσει";
Νομίζω περισσότερο ήταν το σύνδρομο του φόβου της αποτυχίας που πάνω-κάτω έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι που ονειρεύονται. Γιατί πιστεύεις πως υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που διεκδικούν τα όνειρά τους και άλλοι που δεν τολμούν; Δεν μπορούν; Φυσικά και μπορούν. Απλώς υπάρχουν κι αυτοί που δεν φοβούνται να αποτύχουν 100 φορές προτού πετύχουν τη μία. Αυτό πονάει.

>Εξηγείται και μέσω ψυχοθεραπείας, καθώς πολλοί αναβάλλουν υποχρεώσεις και πράγματα εξαιτίας αυτού του φόβου.
Σωστό. Πάντως, όπως και να έχει, όταν μένεις στο safe zone σου, δεν θα εξελιχθείς, έτσι; Αλλά είναι δύσκολη και επίπονη η διαδικασία, ειδικά για έναν καλλιτέχνη· οι καλλιτέχνες είναι πάρα πολύ ευαίσθητοι. Κι εγώ είμαι πολύ.

>Άρα δηλώνεις καλλιτέχνης.
Μα, είμαι καλλιτέχνης, δεν είμαι μόνο τραγουδίστρια. Από μικρή έκανα πιάνο, μελέτη, θεωρία, αρμονία, ένα σωρό πράγματα έχω κάνει, που πιστεύω ότι είναι ένα μικρό ποσοστό από εκείνα που κάνουν κάποιον καλλιτέχνη. Αλλά και πάλι, τελικά, τι είναι αυτό που σε κάνει καλλιτέχνη; Κατά τη δική μου, ταπεινή γνώμη, δεν είναι τόσο οι σπουδές όσο η πραγματική αγάπη γι’ αυτό που κάνεις και η πίστη ότι μπορείς να φτιάξεις τη μέρα έστω και ενός ανθρώπου, να συντροφεύσεις μία στιγμή του.

>Σε ενδιαφέρει ο κόσμος να γνωρίζει ότι η Κατερίνα έχει σπουδάσει, έχει κοπιάσει και δεν είναι "κομήτης";
Δεν με ενδιαφέρει να γνωρίζει ο κόσμος τις μουσικές μου σπουδές. Μου είναι παντελώς αδιάφορο. Με ενδιαφέρει όμως να αγαπάει τα τραγούδια μου, τίποτα άλλο.

Κώστας Αυγούλης

>Αισθάνθηκες ποτέ ότι έχεις κριθεί βάσει της εμφάνισης και όχι της προσπάθειάς σου;
Όχι τόσο. Νομίζω πως περισσότερο έχει σχολιαστεί το είδος της μουσικής που επέλεξα να τραγουδήσω.

>Αλήθεια, τι δεν βλέπουμε από εσένα στα σόσιαλ μίντια; Είναι ευδιάκριτος ο αυθορμητισμός σου, αλλά υποθέτω ότι κάτι λείπει.
Πολύ ωραία ερώτηση. Θα ήθελα πολύ να έχω μεγαλύτερη συνέπεια στα social, να μπορώ να βγάζω περισσότερο υλικό και να δείχνω περισσότερες στιγμές της καθημερινότητάς μου, αλλά, επειδή πάντα είμαι από πρόβα σε ραντεβού κ.λπ., δυστυχώς δεν δείχνω τόσα όσα θα ήθελα. Νομίζω πως θα είχε ενδιαφέρον, απλώς δεν έχω τον χρόνο.

>Πες μου τότε, πώς είναι ένα τυπικό σου 24ωρο;
Περιέχει σίγουρα αρκετή οργάνωση, που είναι η βάση του "παγόβουνου" και που δεν φαίνεται. Ο κόσμος βλέπει τη "μύτη", που είναι φυσικά το αποτέλεσμα – μεταξύ μας, δεν χρειάζεται κιόλας να βλέπει τη δουλειά που κάνουμε εμείς από πίσω. Θέλουμε, ωστόσο, να δεχτεί με αγάπη το αποτέλεσμα, δηλαδή τον δίσκο που θα βγάλουμε, τις εμφανίσεις που θα κάνουμε, τη συναυλία που θα δώσουμε. Η δουλειά που χρειάζεται για όλα τα παραπάνω αφορά εμάς και μόνο εμάς. Μια, λοιπόν, ημέρα μου περιλαμβάνει οπωσδήποτε τηλεφωνήματα και συναντήσεις με όλους τους συνεργάτες μου από την Panik. Θα έχει σίγουρα λίγο παιχνίδι με τις γάτες μου και τσεκάρισμα στα mails μου διότι έρχονται συνεχώς τραγούδια, ακόμα και από ανθρώπους που δεν είναι επαγγελματίες συνθέτες ή στιχουργοί. Κάπως έτσι πάει συνήθως.

Κώστας Αυγούλης

>Αλήθεια, με ποιο κριτήριο τα επιλέγεις; Τι πρέπει να έχει ένα κομμάτι για να μπει στο ρεπερτόριό σου;
Αρχικά, ο δεύτερος δίσκος με τίτλο "Το δικό μου DNA", που έχει βγει περίπου ενάμιση μήνα τώρα –και δόξα τω Θεώ πάει πάρα πολύ καλά–, διαφέρει από τον προηγούμενο γιατί δεν έχει μόνο λαϊκά τραγούδια. Έχει μία ρεπερτοριακή γκάμα, με λαϊκά, pop μέχρι και swing στοιχεία. Ήθελα μία ευρεία βεντάλια για να αναδείξω περισσότερες πτυχές της καλλιτεχνικής μου υπόστασης. Τώρα, με τι κριτήρια επιλέγω τα τραγούδια για να γίνουν επιτυχίες, αυτό δεν μπορώ να σου το πω. Είναι το μυστικό μου.

>Παίζει ρόλο ο στίχος; Να κολλάει πιο εύκολα στο μυαλό; Για παράδειγμα, το τραγούδι της Αυστρίας στη Eurovision είναι εξαιρετικό, αλλά δεν τραγουδιέται εύκολα.
Θα σου πω τη γνώμη μου. Φυσικά και υπάρχουν τραγούδια που έχουν κάποιο σλόγκαν και γίνονται επιτυχίες, αλλά τα πολύ "μεγάλα" τραγούδια δεν τραγουδιούνται εύκολα. Ένα κομμάτι όπως η "Ρόζα" δεν έχει καν ρεφρέν, έχει μία σειρά από αλλεπάλληλα κουπλέ. Κι όμως, το ξέρουμε όλοι απ’ έξω, γιατί έχει κάτι να πει. Είναι ουσιώδες και αυτό είναι το πιο βασικό σε ένα τραγούδι.

>Αν δεν το είχε πει ο Δημήτρης Μητροπάνος, θα είχε την ίδια επιτυχία;
Δεν μπορώ να το ξέρω αυτό, γιατί ήμουν μωρό όταν κυκλοφόρησε.

>Πρόσφατα δήλωσες πως χαίρεσαι με την αυστηρή κριτική. Ποιος είναι ο πιο αυστηρός κριτής για σένα; Ο κόσμος; Εσύ η ίδια; Κάποιος δικός σου άνθρωπος;Πάντα ο εαυτός μου είναι.

>Και τι είναι αυτό που θα ήθελες να βελτιώσεις;
Η δουλειά μας ως άνθρωποι, από την πρώτη μέχρι την τελευταία μας μέρα, είναι να εξελισσόμαστε καθημερινά και φεύγοντας να αφήνουμε κάτι καλύτερο γι’ αυτούς που έρχονται. Πάρα πολλά πράγματα είναι αυτά που θα ήθελα να βελτιώσω. Αυτός είναι και ο σκοπός μου· ξυπνάω το πρωί και θέλω αυτό που είχα χθες, σήμερα να είναι λίγο καλύτερο. Π.χ. να φτιάξω ένα τραγούδι καλύτερο από το προηγούμενο. Μόλις έβγαλα νέο δίσκο και θέλω να πάει καλύτερα από τον προηγούμενο, να έχει πιο ωραία τραγούδια. Άρα αυτό τι σημαίνει; Περισσότερες εργατοώρες, περισσότερη ψυχή και ουσία.

Κώστας Αυγούλης

>Ποια κριτική σε αφορά; Κάποιοι φτάνουν να σχολιάσουν αρνητικά τραγουδίστριες στα σόσιαλ όπως η Μαρίνα Σάττι ή η Lila, που κάνουν μεγάλη επιτυχία, χρεώνοντάς τους μέχρι το ότι δήθεν απευθύνονται σε μικρές ηλικίες κατά βάση.
Δεν μπορώ να μιλήσω για τις συναδέλφους μου –τις συγκεκριμένες κιόλας τις θαυμάζω πολύ–, όμως θα οικειοποιηθώ κάτι που πρόσφατα ειπώθηκε σε ένα φαγητό που κάναμε με δικούς μου ανθρώπους. Σε μια δημοσίευση στο TikTok, γιατί το μάτι σου δεν πέφτει στα 100.000 likes και πέφτει στα 30 αρνητικά σχόλια; Γιατί ψάχνεις το αρνητικό συνεχώς; Σε νοιάζει το 0,01%; Αυτή είναι η ερώτηση. Εγώ αποφάσισα ότι δεν με νοιάζει.

>"Δουλεύω το ίδιο, απλώς πετυχαίνει", έχεις δηλώσει. Δεν κάνεις τίποτα διαφορετικό δηλαδή τελευταία;
Δεν κάνω τίποτα διαφορετικό από αυτό που κάνω τα τελευταία τέσσερα χρόνια, από το πρώτο τραγούδι που έγινε γνωστό. Δουλεύω τις ίδιες ώρες – πολλές ώρες. Το γουστάρω όμως, μου αρέσει η δουλειά μου. Πιστεύω ότι έχω συμπληρώσει αυτές τις 10.000 ώρες που σύμφωνα με τη μέθοδο Ikigai χρειάζονται για να επιτευχθεί ένας στόχος ή έστω να αρχίσει να αποδίδει. Νομίζω, πάντως, πως απλά ήρθε η ώρα για να γίνει.

>Το "δικό σου DNA", όπως τιτλοφορείται ο νέος σου δίσκος, ποιο είναι λοιπόν;
Μπορώ να σου δώσω τη μεγάλη απάντηση ότι συμπεριλαμβάνει τη δική μου αισθητική, και ότι φτιάχτηκε με αίμα (γέλια) και πολλές ώρες στούντιο. Αυτό σημαίνει. Η προσωπικότητά μου είναι στην ουσία, το κράμα των επιλογών που με κάνει τον άνθρωπο που λέγεται Κατερίνα.

Κώστας Αυγούλης

>Είσαι τόσο επιλεκτική όσο διακρίνω από την κουβέντα μας;
Κοίταξε, θέλω να κάνω προσεκτικές επιλογές, απλά η εποχή που ζούμε τώρα, που είναι πολύ γρήγορη, νομίζω πως δεν μας δίνει τον άπλετο χρόνο που χρειαζόμαστε για να κάνουμε τις καλύτερες. Κάποια πράγματα, σαφώς και πρέπει να τα σκεφτόμαστε πολύ και σε κάποια άλλα να λειτουργούμε με το ένστικτο της στιγμής. Κι ας μας βγάλει λάθος. Κάτι μέσα μας, μια φωνούλα, συνήθως, λέει "αυτό είναι" και τις περισσότερες φορές έχει δίκιο.

>Τα μπουζούκια ως χώρος είναι στο δικό σου DNA; Ή τα προσαρμόζεις στο δικό σου στυλ;
Τα μαγαζιά στα οποία εμφανίζομαι, έχουν μια ιστορία, π.χ. και το Ιφιγένεια και το Romeo τώρα. Πράγματι, μπαίνοντας σε αυτά, με τους συνεργάτες μου προσαρμόζουμε το εσωτερικό με γνώμονα το show που θέλουμε να παρουσιάσουμε.

>Ποια είναι η πιο ακραία αντίδραση θαυμαστή σου; Είδα πρόσφατα φωτογραφίες από τον stalker της Jennifer Aniston και αναρωτιόμουν τι μπορεί να συμβαίνει σε ένα πρόσωπο πολύ πιο προσιτό, εκτός Χόλιγουντ.
Δεν νομίζω ότι έχει συμβεί κάτι αρνητικό. Μέχρι στιγμής τις εκδηλώσεις θαυμασμού τις λαμβάνω με πολύ ωραίο τρόπο. Ευτυχώς, δεν έχω τίποτα τρομερά περίεργο να σου πω.

>Ο ιδανικός άντρας για σένα ποιος είναι;
Υπάρχει και είναι αυτός με τον οποίο μοιράζομαι τη ζωή μου. Είμαι τυχερή, γιατί έχω έναν άνθρωπο που τον θεωρώ για τα δικά μου δεδομένα ιδανικό. Γενικά, η εμπιστοσύνη και ο σεβασμός είναι τα πιο σημαντικά στοιχεία που πρέπει να υπάρχουν. Κάτι επίσης που ανακάλυψα πρόσφατα, είναι ότι δεν πρέπει να ψάχνεις έναν άνθρωπο για να γεράσεις μαζί του, αλλά για να παραμείνεις παιδί μαζί του.

>Είσαι η "γυναίκα της ζωής σου";
Ναι, είμαι. Όμως, δεν θα σου πω "μπορώ μόνη μου, δεν χρειάζομαι κανέναν". Παρόλο που είμαι ανεξάρτητη, θέλω να μοιράζομαι τη ζωή μου με έναν άνθρωπο που μπορώ να πω δέκα πράγματα, τις χαρές μου και τις λύπες μου.

Κώστας Αυγούλης

>Ποιο είναι το πιο ωραίο σχόλιο που έχεις ακούσει;
Δυστυχώς, τα καλά τα ξεχνάω και τα κάνω πέρα. Όποια επιτεύγματα, του μήνα, του χρόνου, δεν τα γιορτάζω όσο θα ’πρεπε. Οπότε δεν μου έχει μείνει κάτι για να σ’ το πω. Εμένα οι στόχοι μου μένουν περισσότερο, το κάτι παραπάνω, το ότι δεν θα ήθελα να έχει ταβάνι αυτό που κάνω.

>Υπάρχει κάτι που έχει ειπωθεί για εσένα και σε έχει ενοχλήσει;
Όχι μόνο στη δική μας τη δουλειά, γενικά με ενοχλεί πάρα πολύ η αδικία. Σκέφτομαι όπως σκεφτόμουν όταν ήμουν έφηβη και είμαι λίγο με τον σταυρό στο χέρι. "Αφού δούλεψα τόσες ώρες, αξίζει να γίνει αυτό". Και μετά καταλαβαίνεις πως δεν είναι έτσι.

>Άρα το άδικο στον κόσμο θα πρέπει να σε εκνευρίζει πολύ.
Ισχύει, αλλά είναι επιλογή μου να μην εκφράζω δημόσια τη γνώμη μου για θέματα της επικαιρότητας. Είναι μία στάση που τηρώ με υπερηφάνεια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πληγώνομαι ή δεν ανησυχώ.

>Κι από πού παίρνεις κουράγιο; Οπτικά φαίνεσαι μία πολύ δυνατή γυναίκα.
Είμαι μία συνειδητοποιημένη γυναίκα, αλλά σε πληροφορώ πως είμαι πάρα πολύ ευαίσθητη. Πολύ. Είναι στοιχείο του χαρακτήρα μου που, όσο και να το δουλέψω, επειδή δεν πρόκειται για στοιχείο συμπεριφοράς, δεν αλλάζει. Συνεπώς, το "αγκαλιάζεις" και προχωράς με αυτό. Αυτό είναι που με κάνει και καλλιτέχνη, τι να κάνουμε;

>Και δηλαδή, εκείνες τις μέρες που δεν είναι καλές, δύναμη από πού αντλείς; Πώς ανακάμπτεις;
Δεν ανακάμπτω, κάποιες μέρες είναι ok να μείνεις ok. Κάποιες μέρες δεν είμαι καλά όπως όλοι, και είναι φυσιολογικό. Ξέρω πως θα περάσει, το ξεχνάω και ξυπνάω την επόμενη μέρα με νέους στόχους.

>Ο στόχος της πρώτης μεγάλης σου συναυλίας σύντομα θα επιτευχθεί. Τι ετοιμάζεις για το Κατράκειο στις 14/07;
Είναι μεγάλος ο ενθουσιασμός μου, δεν σ’ το κρύβω. Θα έχω μαζί μου και ως special guest τον FY και τον συνθέτη και συνεργάτη μου Γιάννη Φακίνο. Θα είναι μία μεγάλη γιορτή που θα κάνουμε για το δίσκο, που η αλήθεια είναι ότι ήθελα να πάει καλά, αλλά ήδη όλη αυτή την αποδοχή δεν την περίμενα. Oπότε, είπαμε με τους συνεργάτες μου να οργανώσουμε κάτι πολύ ξεχωριστό και αναπάντεχο για εκείνη τη μέρα, που πιστεύω ότι θα αφήσει θετικές εντυπώσεις.

Κώστας Αυγούλης

>Μετά από έναν χώρο με κύρος όπως το Κατράκειο, προς τα πού κοιτάς;
Οπωσδήποτε θα ήθελα να επιτρέψω στον εαυτό μου να κάνει λίγες διακοπές και να απολαύσει τις χαρές που ήρθαν φέτος. Στόχος του καλοκαιριού είναι η Κατερίνα. Μαζί με κάποιες συναυλίες που θα κάνω σε Ελλάδα, Κύπρο και Γερμανία.

>Μακροπρόθεσμα, σε 10 χρόνια από τώρα, με τι θα ήσουν ευχαριστημένη;
Θα ήθελα να συνεχίζω να υπηρετώ το είδος μου σωστά και να υπάρχω με κάποιο τρόπο στις ζωές των ανθρώπων. Να παραμείνω μία επιλογή και εγώ στο ραδιόφωνο, το κινητό και τις στιγμές του. Θα είναι υπέροχο.

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr