Ο Χάρης Φραγκούλης όταν ήταν μικρός είχε κανονική μύτη και ξανθά μπουκλάκια

Ο Οθέλλος, αξιωματικός του στρατού της Δημοκρατίας της Βενετίας παντρεύετραι κρυφά την όμορφη νεαρή Δυσδαιμόνα χωρίς τη συναίνεση του πατέρα της, Βραβάντιου. Όταν ο στρατιώτης Ιάγος βλέπει ότι ο Οθέλλος αντί αυτού προάγει τον άπειρο Κάσσιο, βάζει το εκδικητικό του σχέδιο σε εφαρμογή, διαβάλλοντας την Δυσδαιμόνα και συκοφαντώντας την ότι του είναι άπιστη.

Την τραγική ιστορία του "Οθέλλου" του Ουίλιαμ Σαίξπηρ μεταφέρει από τις 25 Φεβρουαρίου στη σκηνή του Υπογείου του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν η ομάδα Kursk. Τη σκηνοθεσία της έχει αναλάβει ο Χάρης Φραγκούλης, που το 2013 τιμήθηκε με το Βραβείο Χορν για την ερμηνεία του ως Ζίγκμουντ Φρόιντ στο "Όταν έκλαψε ο Νίτσε" στο θέατρο Θησείον.

Αφού μου ξεκαθαρίσει ότι είναι ηθοποιός που σκηνοθετεί ("τη σκηνοθεσία την αντιλαμβάνομαι σαν κομμάτι της υποκριτικής, σαν συνέχειά της"), ξεκινά να ξεδιπλώνει το κουβάρι της χειμαρρώδους σκέψης του για την ομάδα, το "εγώ" του, τη σημασία της πειθαρχίας και τη γοητεία των παράφορων σαιξπηρικών προσώπων.

Μεγάλωσα στη Νέα Σμύρνη, ναι, είμαι Πανιώνιος. Σπούδασα Βιολογία στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά τα παράτησα. Το θέατρο μπήκε στη ζωή μου μέσω ενός φίλου, που έκανε μαθήματα υποκριτικής στο θεατρικό εργαστήρι "Μαύρη Σφαίρα" της Τότας Σακελλαρίου. Πήγα κι εγώ μαζί του και αφού ολοκλήρωσα τον κύκλο μαθημάτων, μπήκα μετά στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Σήμερα, διδάσκω στο Θέατρο Αλλαγών.

Από πιτσιρίκι έκανα πυγμαχία. Δεν την παράτησα ποτέ, είμαι ακόμα πυγμάχος. Ασχολούμαι επαγγελματικά και κατεβαίνω σε αγώνες, όχι για να βγάζω χρήματα, αλλά επειδή μου αρέσει. Έχω φάει πολύ ξύλο, κυριολεκτικά, όχι μόνο μεταφορικά.

Λένε ότι μπορώ να ανταποκριθώ στην πίεση και αντιμετωπίζω με στρατιωτική πειθαρχία ό,τι καταπιάνομαι. Σίγουρα, αυτό προέρχεται από τον αθλητισμό, από την εκπαίδευση του σώματος να ξεπερνά τη θέληση, την αντοχή και να βγαίνει εκτός ορίων και ως εκ τούτου να μην "μασάει" στα εμπόδια.

Η ομάδα Kursk γεννήθηκε από την Δραματική Σχολή του Εθνικού. Από το 2012 μέχρι σήμερα έχουμε παρουσιάσει τέσσερις παραστάσεις και ο "Οθέλλος" θα είναι η 5η παραγωγή μας. Υπάρχει ένας βασικός πυρήνας μελών και ανάλογα το θεατρικό έργο που θέλουμε να ανεβάσουμε η παρέα εμπλουτίζεται.

Στην πρώτη μας παράσταση, στον Woyzeck στο Απλό Θέατρο μας ζητήθηκε να ονοματίσουμε την ομάδα. Είχαμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε λέξεις που δηλώνουν επιτυχία και σε λέξεις που δηλώνουν αποτυχία. Επιλέξαμε το δεύτερο -το βυθισμένο υποβρύχιο. Πιστέψαμε ότι θα ταίριαζε καλύτερα στο μέλλον μας. Αστειεύομαι. Ή μήπως όχι; Τέλος πάντων, υπάρχει ένα τραγούδι του Matt Elliott, που λέγεται Kursk και έχει στο βίντεο κλιπ μία εικόνα με δύο κρεβάτια, όπου ανεβαίνει συνέχεια η στάθμη του νερού μέχρι που το δωμάτιο της καμπίνας πλημμυρίζει. Διαβάζοντας τον Woyzeck μου ήρθε αυτή η εικόνα στο μυαλό.

Όλο το πλήρωμα του Kursk δουλεύει πολύ εκτός ομάδας. Δεν υπάρχουν περιορισμοί. Η ομάδα δεν επιβάλλεται στα μέλη της. Πρώτον, γιατί δεν βγαίνουμε οικονομικά αν παίζουμε μόνο σε παραστάσεις μας και δεύτερον, γιατί συμφωνούμε στο ότι τα κλειστά συστήματα δεν λειτουργούν καλά. Είναι εσωστρεφή, ασταθή και δημιουργούν το αίσθημα ανακούφισης της φωλιάς στα μέλη τους. Κι όταν ο τρόμος καταργείται, η τέχνη δεν προχωρά μπροστά. Ο καθένας από εμάς ζει την περιπέτειά του και μετά επιστρέφει με τις επιτυχίες ή αποτυχίες του στην ομάδα.

Δεν είμαι σκηνοθέτης. Είμαι ηθοποιός που σκηνοθετεί. Αντιλαμβάνομαι τη σκηνοθεσία ως μία συνέχεια της ανάγκης του ηθοποιού να κάνει και αυτό. Να πλουτίσει. Το θέατρο για μένα είναι ένα. Γενικά, δεν πιστεύω στις ταμπέλες που προκύπτουν από τον φασισμό της εξειδίκευσης.

Η τριβή μου με το θέατρο με πέρασε από το "εγώ" στο "εμείς". Δεν ήταν δική μου απόφαση να εγκαταλείψω τον ναρκισσισμό μου. Ήταν της τέχνης. Το ίδιο το θέατρο μου το ζητούσε. Για να αγαπήσεις κάτι, πρέπει να περιφρονήσεις κάτι άλλο.

Το ανέβασμα του "Οθέλλου" του Ουίλιαμ Σαίξπηρ ήταν δική μου πρόταση στην ομάδα. Με ενδιαφέρει πολύ αυτός ο ποιητικός λόγος (καταπιάστηκα μαζί του στην παράσταση "Ο Άρντεν πρέπει να πεθάνει" στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων) και πώς μπορεί να γίνει πιο άμεσος, πραγματικός και κυριολεκτικός.

Είναι μία τραγωδία με έντονο το στοιχείο της φάρσας. Είναι το πιο ξεδιάντροπο έργο του Σαίξπηρ, με την έννοια ότι δεν ντρέπεται να κάνει εμφανές στον αναγνώστη/θεατή ότι σημασία δεν έχει η πλοκή, αλλά τα παράφορα και παράλογα πρόσωπα που την συνθέτουν. Χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο και αποζητούν το τέλος τους. Βλέπουν τον εαυτό τους να πράττει το κακό, αλλά δεν γίνεται να πράξουν αλλιώς. Δεν καταλαβαίνουν "γιατί" το κάνουν, αλλά το κάνουν και μετά, κλαίνε για αυτό που έκαναν, κλαίνε για τον εαυτό τους κι αυτό είναι βαθιά συγκινητικό. Η σκληρότητα αυτού του κειμένου είναι για μένα η τρυφέροτητά του. Η επιτομή της τρυφερότητας του Σαίξπηρ.

Και μετά τον "Οθέλλο"; Θα συμμετάσχω στο σπονδυλωτό κείμενο του ψυχιάτρου Άρθουρ Σνίτσλερ "Ο κύκλος του έρωτα (Γαϊτανάκι)", που θα ανεβάσει ο Θωμάς Μοσχόπουλος τον Μάιο στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Για το καλοκαίρι δεν έχω κανονίσει κάτι. Δεν θα δουλέψω, θα ξεκουραστώ.

- Στο εύχομαι. Θα μου στείλεις φωτογραφία σου για τη συνέντευξη;

- Πρέπει ε;

- Ναι.

- Έχω μία φανταστική όταν ήμουν δύο χρονών στην παιδική χαρά. Ξανθός με μπούκλες και κανονική μύτη. Πριν την σπάσω στην πυγμαχία. Ορκίζομαι ότι είμαι εγώ.

 

---

Μετάφραση: Δημήτρης Δημητριάδης. Σκηνοθεσία: Χάρης Φραγκούλης. Σκηνικά-Κοστούμια: Μαρία Πανουργιά. Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής. Κίνηση: Τάσος Καραχάλιος. Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου. Βοηθός σκηνοθέτη: Ασπασία-Μαρία Αλεξίου. Β΄ βοηθός σκηνοθέτη: Κορίνα Άννα Γκουγκουλή. Βοηθός σκηνογράφου: Φωτεινή Ιατρού. Βοηθός φωτίστριας: Τζάνος Μάζης. Hair styling: Talkin’ Heads. Οργάνωση παραγωγής: Ερωτόκριτος Κοτσιλίνης. Φωτογραφίες: Εβίτα Σκουρλέτη.

Ερμηνεύουν: Ασπασία-Μαρία Αλεξίου, Σοφία Κόκκαλη, Ανδρέας Κοντόπουλος, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Κατερίνα Λούβαρη-Φασόη, Άγγελος Παπαδημητρίου, Γιάννης Παπαδόπουλος, Κορνήλιος Σελαμσής, Μιχάλης Τιτόπουλος.

Info
Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν – Υπόγειο (Πεσμαζόγλου 5, 210 3228706). Πρεμιέρα Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου. Παραστάσεις έως Τρίτη 23 Απριλίου 2019 (εκτός Δευτέρας 15 Απριλίου και Τρίτης 16 Απριλίου). Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00. Τιμές: 16 ευρώ γενική είσοδος / 12 ευρώ μειωμένο – φοιτητικό / 8 ευρώ ανέργων.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr