Ο χαρισματικός κύριος Brody

"Υπάρχουν στιγμές στη ζωή, που τα πράγματα βγάζουν νόημα, αλλά αυτή δεν είναι μία τέτοια στιγμή", ήταν τα λόγια του Adrien Brody (ο οποίος γεννήθηκε μία ημέρα σαν σήμερα, στις 14 Απριλίου 1973) όταν κέρδισε το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία Ο πιανίστας. Ήταν μόλις 29 ετών, ο νεότερος σε ηλικία ηθοποιός που βραβεύεται με το αγαλματίδιο, μετά τον Richard Dreyfuss στο Κορίτσι του Αποχαιρετισμού, το 1977. Λίγα λεπτά πριν, είχε πηδήξει στη σκηνή του Kodak Theatre και είχε χαρίσει ένα παθιασμένο φιλί στο στόμα στην παρουσιάστρια του βραβείου, τη συνάδελφό του Halle Berry. Η συγκεκριμένη, αυθόρμητη σύμφωνα με τον ίδιο, αντίδραση έχει μείνει στην ιστορία του θεσμού ως μία από τις πιο ενθουσιώδεις, όσο και αμφιλεγόμενες.

Από τον M. P. Székely | Συνέντευξη: C. Alcocer | Φωτογραφίες:  C. Balcázar

Από το 2002 μέχρι σήμερα, έχουν περάσει σχεδόν δύο δεκαετίες. Εκείνα τα λόγια του Brody όμως, κατά τη βράβευσή του, αντηχούν σήμερα στο μυαλό μας πιο επίκαιρα από ποτέ. Με την ανθρωπότητα να βρίσκεται παγιδευμένη στη δίνη του κορονοϊού, το να προσπαθείς να βρεις νόημα εκεί που φαινομενικά δεν υπάρχει είναι αναγκαίο. "Είναι ένα από τα μαθήματα που παίρνουμε όσο μεγαλώνουμε. Ο χρόνος είναι πολύτιμος. Το να ζεις το παρόν είναι πολύτιμο. Όταν τελειώσει όλη αυτή η κατάσταση με την πανδημία, θα αφοσιωθώ ακόμα περισσότερο στα πράγματα που αγαπώ στη ζωή", αναφέρει ο 47χρονος, μιλώντας μέσω Zoom στο Esquire Mexico.

Στη νέα ταινία του Wes Anderson, The French Dispatch –οι δυο τους συνεργάζονται για τέταρτη φορά–, που ήταν προγραμματισμένη να κάνει πρεμιέρα μες στο καλοκαίρι, αλλά αναβλήθηκε λόγω της πανδημικής κρίσης για το 2021, υποδύεται τον Julien Cardozo, έναν Γάλλο έμπορο τέχνης που συλλαμβάνεται και φυλακίζεται.

---

Ο Wes Anderson έχει χαρακτηριστεί το The French Dispatch ως ένα γράμμα αγάπης στους δημοσιογράφους αυτού του κόσμου.

---

Στο διπλανό κελί ζει ένας διάσημος ζωγράφος, ονόματι Moses Rosenthaler (Benicio del Toro), από τον οποίο ζητά την άδεια να εκθέσει τα έργα του στην περίπτωση που αποφυλακιστούν ή δραπετεύσουν. Ο ρόλος του είναι εμπνευσμένος από τον Joseph Duveen, που τον 20ό αιώνα ταξίδεψε σπουδαία έργα Ευρωπαίων καλλιτεχνών στα μεγαλύτερα μουσεία των ΗΠΑ.

Συμπρωταγωνιστές του είναι οι Timothée Chalamet, Léa Seydoux, Edward Norton, Elisabeth Moss, Willem Dafoe, Christoph Waltz και ο –πάντα παρών στη φιλμογραφία του Anderson– Bill Murray. Η ταινία έχει χαρακτηριστεί από τον σκηνοθέτη ως ένα γράμμα αγάπης στους δημοσιογράφους αυτού του κόσμου, με την ιστορία της να μας ταξιδεύει σε μία γαλλική πόλη στα πολύχρωμα 60s.

Μεγαλώνοντας δίπλα σε μία πολύ ταλαντούχα γυναίκα

"Η μητέρα μου είναι σπουδαία καλλιτέχνις. Είναι η έμπνευσή μου"

Πιο συγκεκριμένα, στη γαλλική έκδοση μίας αμερικανικής εφημερίδας, που θυμίζει αρκετά το The New Yorker magazine. "Δεν με ελκύουν απαραίτητα χαρακτήρες με τους οποίους έχω κοινά. Με τον Cardozo μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για την τέχνη. Υποθέτω ότι όνειρό του ήταν να γίνει ζωγράφος, αλλά σε κάποιο σημείο της ζωής του αποφάσισε να ασχοληθεί με την επιχειρηματική, αντί για τη δημιουργική, πλευρά του πράγματος", εξηγεί ο Brody, που μεγάλωσε μέσα σε ένα καλλιτεχνικό, οικογενειακό περιβάλλον·

Η μητέρα του, Sylvia Plachy, μετανάστρια από την Ουγγαρία, είναι επαγγελματίας φωτογράφος. Εκείνη ήταν η συνοδός του στην 75η τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ, ο πρώτος άνθρωπος που αγκάλιασε προτού χιμήξει στη σκηνή για να φιλήσει την Berry και να κρατήσει στα χέρια του το πρώτο χρυσό αγαλματίδιο της καριέρας του.

"Η μητέρα μου είναι σπουδαία καλλιτέχνις. Είναι η έμπνευσή μου. Προτού ασχοληθώ με την υποκριτική, το μόνο που γνώριζα να κάνω καλά ήταν να ζωγραφίζω. Ξαναέπιασα τα μολύβια και τα πινέλα πριν από επτά με οκτώ χρόνια και έκανα σποραδικά κάποιες εκθέσεις. Τώρα με την καραντίνα ζωγραφίζω σχεδόν καθημερινά". Τον Αύγουστο του 2019 είχε δωρίσει στη UNICEF έναν πίνακα ζωγραφικής του για καλό σκοπό.

Ηθοποιός θα πει να μην ξεχνάς τις αξίες σου

Η φωτογράφηση του Brody για το Esquire πραγματοποιήθηκε στην καρδιά του Μανχάταν, στο ιστορικό ξενοδοχείο Waldorf Astoria, ξυπνώντας του ευχάριστες αναμνήσεις –από τις εποχές που εργαζόταν ως μάγος, ο "The Amazing Adrien", σε παιδικά πάρτι στη γενέτειρά του, το Γουντχέιβεν στο Κουίνς, που απέχει λίγα χιλιόμετρα από το Μανχάταν, μέχρι το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη με την ταινία Ιστορίες της Νέας Υόρκης του Francis Ford Coppola το 1989–, αλλά και δυσάρεστες, καθώς οι συμμαθητές του τον κακοποιούσαν λεκτικά και ψυχικά. Τόσο η μητέρα όσο και ο πατέρας του (ζωγράφος και δάσκαλος καλών τεχνών) τον ώθησαν να βρει καταφύγιο στο θέατρο. Στα 13 του, συμμετείχε ήδη σε Off-Broadway παραστάσεις.

---

"Το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις όταν γίνεσαι ηθοποιός είναι να αρπάζεις τις σωστές ευκαιρίες όταν αυτές σου προσφέρονται, χωρίς όμως να ξεχνάς τις αξίες σου".

---

Ήταν ένας νεαρός ηθοποιός που μάθαινε σταδιακά να χρησιμοποιεί το σώμα του ως μέσο επικοινωνίας, να γνωρίζει τη βωβή υποκριτική του Charlie Chaplin και του Buster Keaton, να αγαπά τη μεγάλη, στραβή μύτη του, που υπενθύμιζε τις ευρωπαϊκές ρίζες του, και να μην υποκύπτει, αλλά να αντεπιτίθεται στις επιθέσεις της ζωής.

"Το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις όταν γίνεσαι ηθοποιός είναι να αρπάζεις τις σωστές ευκαιρίες όταν αυτές σου προσφέρονται, χωρίς όμως να ξεχνάς τις αξίες, τις επιθυμίες και τους στόχους σου. Για μένα πάντα το ζητούμενο ήταν να συνεργάζομαι με σπουδαίους συναδέλφους και σκηνοθέτες", υπογραμμίζει ο Brody, που σαν άλλος βετεράνος της υποκριτικής, σαν άλλος Donald Sutherland, αισθάνεται ολοκληρωμένος μόνο όταν έχει βοηθήσει τον σκηνοθέτη να εκπληρώσει το όραμά του.

Το Όσκαρ ως μεγάλη ευκαιρία

"Ήμουν νέος και το Όσκαρ ήταν ένα είδος αφύπνισης και μία ευκαιρία να κάνω πράγματα που αγαπώ"

Αναμφίβολα, ο δημιουργός που όρισε την πορεία του ήταν ο αμφιλεγόμενος Roman Polanski, ο οποίος στο πρόσωπό του είδε τον Πολωνό πιανίστα και συνθέτη Wladyslaw Szpilman. "Η συνεργασία μας στον Πιανίστα ήταν ένα επικό ταξίδι, ένα ορόσημο για τη ζωή μου. Δουλεύοντας μαζί του, συνειδητοποίησα τη φρικαλεότητα και τον θάνατο που γεννά το μίσος και ο πόλεμος, αλλά και την τύχη του να έχω γεννηθεί στη Νέα Υόρκη. Μου είναι αδύνατο να περιγράψω με λόγια τα συναισθήματα που ένιωσα στα γυρίσματα. Ήταν ένα δώρο, μία εμπειρία που μου άνοιξε τα μάτια και με έκανε τον ηθοποιό και τον άνθρωπο που είμαι σήμερα", αναφέρει ο Brody, που για τις ανάγκες του ρόλου, του επιζήσαντα του Ολοκαυτώματος, έμεινε σχεδόν 55 κιλά, ενώ χρειάστηκε να μάθει να εκφράζεται μέσα από τα χέρια του.

"Έπρεπε να μάθω πώς να τα τοποθετώ σωστά και να τα κινώ πάνω στα πλήκτρα του πιάνου, ώστε το αποτέλεσμα να φαίνεται αληθοφανές. Ο ίδιος ο Roman με βοήθησε καθοριστικά για να τα καταφέρω. Μου έβαζε ξανά και ξανά τη μουσική του Szpilman και σαν άλλος καθηγητής πιάνου καθοδηγούσε τα βήματά μου σύμφωνα με τις νότες". Ούτε μία στιγμή δεν είχε περάσει τότε από το μυαλό του ότι η δουλειά του θα αναγνωριζόταν. "Ήμουν νέος και το Όσκαρ ήταν ένα είδος αφύπνισης και μία ευκαιρία να κάνω πράγματα που αγαπώ στο σινεμά, από τις ταινίες δράσης και περιπέτειας μέχρι να ταξιδέψω στον κόσμο". Ένα άλλο μεγάλο του πάθος είναι η αναρρίχηση, την οποία πολύ συχνά μοιράζεται με τους followers του στο Instagram, όπου για φωτογραφία προφίλ έχει επιλέξει μία καρικατούρα του εαυτού του.

Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον

Η περιπετειώδης φύση του αντανακλάται και στη φιλμογραφία του, που είναι γοητευτικά ετερόκλητη. Έχει μεταμορφωθεί από τον σεναριογράφο στο Κινγκ Κονγκ του Peter Jackson μέχρι τον στρατιώτη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο Λεπτή, κόκκινη γραμμή του Terrence Malick, τον ντετέκτιβ στο Hollywoodland του Allen Coulter, τον Salvador Dali στο Μεσάνυχτα στο Παρίσι του Woody Allen, στον Harry Houdini στο Oxygen του Richard Shepard, στον Ιταλoαμερικανό μαφιόζο Luca Changretta για τις ανάγκες του τηλεοπτικού Peaky Blinders αλλά και στον Ισπανό ταυρομάχο Manuel "Manolete" Laureano Rodríguez Sánchez στο Manolete του Menno Meyjes. Για τον τελευταίο ρόλο, αναφέρει σχετικά: "Για να γίνεις σπουδαίος ταυρομάχος πρέπει κατά κάποιον τρόπο να είσαι ερωτευμένος με τον θάνατο".

---

"Το να δουλεύεις και να κάνεις τέχνη με έναν δημιουργό που είναι φίλος σου, οικογένειά σου είναι δώρο. Αυτός είναι ο Wes για μένα".

---

Ο Adrien Brody είναι αεικίνητος υποκριτικά, είναι σαν να χορεύει για να δοκιμάσει και να δοκιμαστεί σε νέες συγκινήσεις, μεταπηδώντας από το σκοτάδι στο φως, από το δράμα στην κωμωδία, από τον εφιάλτη του τρόμου στην αγκαλιά του έρωτα. Μετά τον Polanski, ο σκηνοθέτης που τον έχει "σημαδέψει" είναι αναμφισβήτητα ο Wes Anderson. "

"Το να δουλεύεις και να κάνεις τέχνη με έναν δημιουργό που είναι φίλος σου, οικογένειά σου είναι δώρο. Αυτός είναι ο Wes για μένα. Η οικειότητα και η εμπιστοσύνη που έχουμε ο ένας στον άλλον με βοηθά να εξελιχθώ καλλιτεχνικά και αυτό είναι ευλογία", εξηγεί ο Brody. Πλέον, με το δεύτερο κύμα της πανδημίας εν εξελίξει, έχει ακόμα πιο πολύ ελεύθερο χρόνο να ζωγραφίζει, να γράφει μουσική, να επανεφεύρει τον εαυτό του, να διηγείται ιστορίες που βγάζουν νόημα, την ώρα που κόσμος ακροβατεί μεταξύ σκιάς και φωτός στην ανατολή μίας νέας δεκαετίας.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr