Λεωνίδα Κακούρη, πώς έγινες o καλύτερος 'κακός' στην ελληνική TV;

Θυμάμαι σα χθες τη συνέντευξη που μου είχε παραχωρήσει πριν από τρία χρόνια στο πλαίσιο μίας θεατρικής παράστασης. Τότε, με εκείνη τη χαρακτηριστική, βελούδινη φωνή, ο Λεωνίδας Κακούρης μου είχε εκμυστηρευθεί μεταξύ άλλων ότι ποτέ δεν είδε αυτήν τη δουλειά ως καριέρα, ότι υπεραγαπά το θέατρο και ότι θα υπάρχει στην τηλεόραση όσο υπάρχουν αξιόλογες δουλειές όπως η "Επιστροφή" που έπαιζε εκείνη την περίοδο. Κι ύστερα ήρθαν οι Άγριες Μέλισσες, με εκείνον να τα σαρώνει όλα ως ο καλύτερος "κακός" που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στην ελληνική μυθοπλασία. Αυτήν τη φορά, τον προσέγγισα με αφορμή τη συμμετοχή του στην υπερπαραγωγή "Σμύρνη μου Αγαπημένη" που κυκλοφορεί σήμερα στους κινηματογράφους. Όπως θα διαπιστώσεις από την κουβέντα μας, για τον ίδιο έχουν αλλάξει πολλά. Και τίποτα επίσης. 

> Καταρχάς θα ήθελα να μου πεις λίγα λόγια για τον Δημήτρη Μπαλτατζή που υποδύεσαι στην ταινία 'Σμύρνη μου Αγαπημένη'. Είναι ίσως ο πιο κοντινός στη δική μου ιδιοσυγκρασία ρόλος, που έχω υποδυθεί ποτέ. Με μία μικρή διαφορά βέβαια, εκείνος ήταν πολύ εύπορος! Για μένα ήταν μονόδρομος το να δεχτώ να ενσαρκώσω το ρόλο και τα υπόλοιπα θα τα δείτε επί της οθόνης.

>Η ταινία περιλαμβάνει πολλές ωμές και συγκινητικές συνάμα σκηνές που ως ηθοποιός "ζεις" για να είναι ρεαλιστικές. Πώς κατάφερες να διαχειριστείς τα συναισθήματά σου και γενικά πώς αποστασιοποιείσαι σε αντίστοιχες περιπτώσεις για να είσαι καλά εκ των υστέρων; Ο ηθοποιός πραγματοποιεί ένα συγκινησιακό ταξίδι. Ταξιδεύει από την απόλυτη εσωτερικότητα σε ένα βιωματικό επίπεδο που ξεκινάει από τις απαρχές της αίσθησης, την παιδική ηλικία, μέχρι την πραγματική για να μπορέσει να αποδώσει και να μεταλλάξει τα λόγια του ανθρώπου που υποδύεται. Και μόνο για αυτή την ανίχνευση του βάθους και του πλήθους των συναισθημάτων που βιώνουμε, νιώθω ευλογημένος που είμαι ηθοποιός.

>Διάβασε ακόμη: Η Πηνελόπη Αναστασοπούλου και η ερμηνεία της φωτιάς

Τώρα όσο για την αποστασιοποίηση... Αν πας στα καμαρίνια κάποιου θεάτρου μετά από ένα σκληρό ή συγκινησιακό έργο θα μας ακούσεις πολύ πιθανόν να σαχλαμαρίζουμε, μπαλαφάροντας και διακωμωδώντας τα πάντα για να αδειάσουμε ότι απέμεινε. Σαν το σινάφι να μαζεύεται στο καμαρίνι για να γλείψει τις πληγές του με φάρμακο το γέλιο. 

>Επηρεάζεσαι από τους ρόλους που υποδύεσαι; Υιοθετείς κάποια χαρακτηριστικά τους; Επηρεάζομαι για να (συν)αισθανθώ καλύτερα τον εκάστοτε ρόλο. Όσο για τα χαρακτηριστικά… Ναι, υιοθετώ κάποια, αλλά επιλεκτικά προφανώς.

Οι Άγριες Μέλισσες και ο Σεβαστός Λεωνίδας

>Μετά από τρία χρόνια καθημερινής τηλεοπτικής παρουσίας, είσαι ο καλύτερος κακός που κυκλοφορεί εκεί έξω, και λογικά ο κόσμος σε θεωρεί σχεδόν δικό του άνθρωπο. Πώς καταφέρνεις να διατηρείς ιδιωτική τη ζωή σου; Κυριολεκτικά δεν ξέρω τι σημαίνει 'δικός του άνθρωπος', γιατί δεν παίζω και τον καλύτερο άνθρωπο του κόσμου. Μου έχει συμβεί τηλεθεατής να μου επαινεί τον Δούκα και όταν του έλεγα ότι έχει κάνει τόσα εγκλήματα, το αντιπαρερχόταν με αδιανόητη ευκολία που με ξάφνιασε ομολογώ και με έκανε να νιώσω άβολα. Όπως και να έχει, ζούμε σε μια εποχή υπερέκθεσης που χρειάζεται διαρκώς τροφή για να γυρίζει ο μύλος. Όταν η ιδιωτική σου ζωή προβάλλεται παύει να είναι ιδιωτική και είναι κάτι άλλο, ας πούμε εικόνα ή φήμες που συνήθως απέχουν από την αλήθεια. 

>Τι δεν ξέρουμε για σένα λοιπόν και μπορείς να μοιραστείς μαζί μας; Δε θα σου απαντήσω, μπορείς πάντα να με ρωτήσεις ιδιωτικώς!

>Πες μου έστω πώς είναι ο Λεωνίδας όταν κλείνουν οι κάμερες. Ο ίδιος είναι. Πάει να αλλάξει συνήθως κοστούμι για την επόμενη σκηνή, τρέχοντας και διαβάζοντας.

>Πιστεύεις ότι οι Άγριες Μέλισσες λειτούργησαν καταλυτικά στην "ανάπλαση" της ελληνικής μυθοπλασίας ή απλά επήλθε κορεσμός από τα reality shows; Το μόνο σίγουρο είναι ότι χαίρομαι πολύ που γίνονται ξανά σειρές στην ελληνική τηλεόραση. Μακάρι οι Άγριες Μέλισσες και ο κόπος μας να συνέβαλε σε αυτή την ανάπλαση, διότι πραγματικά έχουμε πολύ άξιους καλλιτέχνες για να μένουν άπραγοι.

>Πότε πιστεύεις θα σταματήσουν να σε φωνάζουν "Δούκα" στο δρόμο; Αν σκεφτώ ότι με φωνάζουν ακόμα Γιάννη Φονιά... Μάλλον θα το ακούω για χρόνια, με φθίνουσα συχνότητα.

>Πόσο πιο Σεβαστός είναι ο Λεωνίδας ως επαγγελματίας στα μάτια του κόσμου και του επαγγελματικού χώρου του μετά το Δούκα; Αυτό είναι μία ολόκληρη συζήτηση, διότι η αναγνωρισιμότητά είναι κάτι αμφιλεγόμενο και πρόσκαιρο. Είτε της δίνεις αξία είτε την αγνοείς ή μαθαίνεις να ζεις μαζί της. Για κάποιους είναι αυτοσκοπός, για μερικούς παράπλευρη συνθήκη με τα υπέρ και τα κατά και για άλλους ίσως δυσβάσταχτο βάρος. Τώρα στην κανονική ζωή, είναι πάντα ωραίο να μοιράζεσαι θετικά λόγια και συναισθήματα με τον κόσμο. Μπορώ μέχρι και την ειλικρίνεια να διακρίνω από την ανάγκη μίας φωτογραφίας για τα σόσιαλ μίντια.

Οι ρόλοι της ζωής του και ένας μικρός απολογισμός

>Οι περισσότεροι ίσως αγνοούν πόσο ενεργός είσαι στο θέατρο. Αισθάνεσαι δικαιωμένος μετά από 30+ χρόνια επιλεκτικότητας όσον αφορά στους ρόλους; Νιώθω ακόμη σαν απόφοιτος δραματικής σχολής. Για μένα το θέατρο είναι το "Παιχνίδι" μου, αν αυτό σου λέει κάτι. Αισθάνομαι σα να ξεκινάω τώρα, στα πρώτα χρόνια του δεύτερου μισού μου αιώνα. 

>Διάβασε ακόμη: 'Κι Από Σμύρνη Σαλονίκη': 5 πράγματα που έμαθα βλέποντας πρώτη φορά Μιμή Ντενίση

Έχεις υποδυθεί πολύ χαρακτηριστικές και εντελώς διαφορετικές φιγούρες, όπως ο Νικόλας Άσιμος, ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και τώρα τον Δημήτρη Μπαλτατζή στο Σμύρνη μου Αγαπημένη. Είναι αυτό κριτήριο επιλογής ρόλου; Όχι, έτσι κι αλλιώς όλοι είμαστε διαφορετικοί . Αυτό που προσαρμόζουμε είναι τα δικά μας χαρακτηριστικά στο κάθε ρόλο ή πάμε εμείς προς τις συχνότητες της ιδιοσυγκρασίας του ρόλου. Σε ένα υπαρκτό πρόσωπο, αν επιλέξω να φέρω την αύρα του, θα μελετήσω την κίνηση τη φωνή και ό,τι αρχειακό υλικό έχω στα χέρια μου.  

>Πώς αντιμετωπίζεις τις άκομψες ερωτήσεις ή εκείνες που έχουν να κάνουν με την τηλεθέαση; Αναλόγως, συνήθως όμως με κομψό τρόπο… Εκτός αν κάποιος υπερβεί τη γραμμή και μπει στα χωράφια της αγένειας. Τότε, θα δανειστώ ίσως κι εγώ κάποιο χαρακτηριστικό ρόλου που με ρώτησες πριν. Κι έχω παίξει αρκετούς! 

>Πριν από τρία χρόνια -προ Άγριων Μελισσών- που είχαμε ξαναμιλήσει μου είχες πει αυτολεξεί "Δεν έχω φουλάρει ακόμη το ευχαριστημένος". Σήμερα, μετά τη σαρωτική επιτυχία των Άγριων Μελισσών, πού βρισκόμαστε; Έχω σίγουρα φουλάρει από δουλειά, δεν έχω κάνει διακοπές, δεν έχω χρόνο λόγω πίεσης. Υπάρχει όμως επίσης αποδοχή και επιβράβευση. Αυτή η διαδρομή αξίζει για τους ανθρώπους, τις εμπειρίες, τις στιγμές, το μοίρασμα και κάποιους δρόμους που ανοίγονται. Τα μονοπάτια των δύσβατων χρόνων σα να έχουν γίνει πιο πλατιά, με περισσότερο κόσμο και ευθύνες.

>Πώς ορίζεται λοιπόν το "μετά Άγριων Μελισσών" για σένα; Το έχεις σκεφτεί; Η αλήθεια είναι πως δεν ορίζεται, διότι όταν κάνουμε σχέδια ο Θεός γελάει. Για μένα, το μετά είναι το τώρα, κουβαλώντας το πριν. Επομένως, η πορεία θα δείξει τι πρόκειται να συμβεί. 

 

 

 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr