My Rembetika Blues, μία ταινία για τα ρεμπέτικα στο σήμερα

Η σκηνοθέτρια και πανεπιστημιακός Μαρία Ζουρναζή έγινε ιδιαίτερα αγαπητή στο ελληνικό κοινό με το ντοκιμαντέρ της "Dogs of Democracy" ("Τα Σκυλιά της Δημοκρατίας"), μια ταινία αφιερωμένη στους μαχητές κι επαναστάτες Λουκάνικο, Πέτρα και στ’ άλλα αδέσποτα της Αθήνας. Τώρα επιστρέφει με ένα νέο ντοκιμαντέρ, την ταινία "My Rembetika Blues".

Τα ρεμπέτικα ή αλλιώς τα "ελληνικά μπλουζ" είναι μια μουσική που γεννήθηκε στους δρόμους ,την εξορία και την προσφυγιά. Οι ρίζες της εντοπίζονται στην μαζική μετανάστευση των αρχών του 20ου  αιώνα. Η Ζουρναζή ψάχνει τις ρίζες τους, τη σύνδεσή τους με τον νόστο, τον πόνο, τις χαρές και την καθημερινότητα των προσφύγων από τη Μ. Ασία. Όμως, η ταινία δείχνει παράλληλα πώς τα ρεμπέτικα έχουν επηρεάσει και σύγχρονους δημιουργούς (που δεν θα φανταζόμασταν ποτέ), την ίδια στιγμή που αφηγείται και την οικογενειακή της ιστορία, ταξιδεύοντας στην Ελλάδα, την Τουρκία και την Αίγυπτο. Αφού, η γιαγιά της  ήταν κι εκείνη ανάμεσα στο 1.2 εκ προσφύγων που τράπηκαν σε φυγή λόγω της μικρασιατικής καταστροφής.

Αξιοσημείωτη είναι στην ταινία η ικανότητα της σκηνοθέτριας να δημιουργήσει αρμονικά κι οργανικά γέφυρες ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν, ανάμεσα στο συλλογικό και το προσωπικό, την παράδοση και τη σύγχρονη δημιουργία. Σε μια ταινία- αναφορά για το είδος των ρεμπέτικων και τελικά την εμπειρία του να είσαι πρόσφυγας και κατά κάποιο τρόπο παρίας, άνθρωπος ξεριζωμένος.

Η συνέντευξη

-Μπορείτε να θυμηθείτε την πρώτη φορά που συγκινηθήκατε ακούγοντας ρεμπέτικα;

Ναι ήταν όταν παρακολούθησα την ταινία "Ρεμπέτικο" του Κώστα Φέρρη, ένιωσα πολύ έντονα. Ήταν σα να είχα ζήσει όσα περιέγραφε η ταινία και με παρακίνησε να ερευνήσω πώς τα ρεμπέτικα είχαν τέτοια επίδραση πάνω μου, τις ρίζες του. Ένιωθα μια "σωματική" μνήμη ακούγοντας τη μουσική. Πιστεύω πως η μουσική περνάει μέσα από το DNA και την φέρουμε ως κληρονομιά -το τραύμα, τις χαρές και τον πόνο του παρελθόντος μας.

-Για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ ταξιδέψατε πολύ στην Ελλάδα, στην Τουρκία, στην Αίγυπτο. Τι ανακαλύψατε για αυτά στην έρευνά σας;

Η μουσική πυροδότησε διαφορετικές πολιτισμικές ρίζες της ιστορίας μου. Η γιαγιά μου ήταν μία από τους 1.2 εκ. πρόσφυγες που τράπηκαν σε φυγή από την καταστροφή της Σμύρνης το 1922 και έφτασαν στο λιμάνι του Πειραιά. Κι εκείνη λοιπόν έγινε μέρος της μετακίνησης του πληθυσμού και την παράδοσης που γέννησε τα Ρεμπέτικα. Προσωπικά, πιστεύω πως το μοναδικό ύφος των ρεμπέτικων αποτελεί μια από τις σημαντικότερες μουσικές καταγραφές της εμπειρίας του να είσαι πρόσφυγας. Μέσα από την ιστορία της γιαγιάς μου, αφηγούμαι το βάθος του καημού και της ανάγκης να ανήκεις κάπου, που είναι συνυφασμένα με τη ζωή των μεταναστών.

Η συνέχεια στο WomanToc.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr