H ταινία Barbie μέσα από τα μάτια ενός 35άρη

Όταν ήμουν μικρός δεν έπαιζα με Barbie αλλά έβλεπα παντού τις διαφημίσεις με όλες τις διαφορετικές εκδοχές της κούκλας. Για την ακρίβεια, ως παιδάκι, αλλά και ύστερα, μεγαλώνοντας, ήμουν πιο πολύ των Playmobil. Με αυτό θέλω να πω ότι δεν είχα κάποιο συναισθηματικό δέσιμο το οποίο με έκανε να πάω στην προβολή της νέας ταινίας Barbie που σπάει τα ταμεία του box office σε όλο τον κόσμο και έχει γεμίσει τα θερινά της Ελλάδας με κόσμο και ροζ χρώμα.

γράφει ο Ιωάννης Καμπούρης

Βασικό κίνητρο αποτέλεσε για μένα η Greta Gerwig, η σκηνοθέτιδα της ταινίας, η οποία υπογράφει και το σενάριο μαζί με τον Noah Baumbach. Είχα παρακολουθήσει και τις δύο τελευταίες ταινίες της (Lady Bird, Little Women), στις οποίες οι γυναικείες σχέσεις βρίσκονταν στο επίκεντρο και ειδικά η σχέση μητέρας και κόρης. Το ίδιο μοτίβο διαφαινόταν ότι υπάρχει και στο Barbie. Γνωρίζοντας ποια είναι η σκηνοθέτης λοιπόν και έχοντας στο μυαλό μου το βιογραφικό της, μπορεί να μην πήγα εντελώς προετοιμασμένος, αλλά σίγουρα ήμουν πιο υποψιασμένος από εκείνους που ακούν "Barbie” και πιστεύουν ότι πρόκειται για κάποια αποκλειστικά κοριτσίστικη ταινία, για animation ή για ένα οικογενειακό έργο με πρωταγωνίστρια μία ξανθιά που ζει στο ροζ συννεφάκι της.

Η ταινία ξεκινά ακριβώς όπως θα περίμενε κανείς να αρχίζει ένα φιλμ με πρωταγωνίστρια τη Barbie: Βρισκόμαστε στη Barbieland, όλα είναι ροζ, όλοι είναι χαρούμενοι, όλα είναι πλαστικά, όλες οι Barbie και οι Ken που έβγαλε ποτέ η Mattel είναι εκεί (ακόμα και οι εκδοχές που αποσύρθηκαν για διάφορους λόγους), όλα είναι υπέροχα. Μέχρι που δεν είναι. Η βασική δράση "στροφάρει" σχετικά γρήγορα, το cast των Margot Robbie και Ryan Gosling είναι ιδανικότατο και με την αψεγάδιαστη ομορφιά του σε κάνει στα αλήθεια να πιστεύεις ότι είναι κούκλες που ήρθαν στην ζωή, υπάρχει χιούμορ, συναίσθημα και συγκίνηση.

Μία ανατροπή που δεν είναι αυτονόητη για κανέναν

Αυτό που ενδεχομένως η πλειοψηφία δεν περίμενε είναι το έντονο φεμινιστικό στοιχείο που αποτυπώνεται στον μονόλογο της America Ferrera για το πώς αντιμετωπίζεται μέχρι και σήμερα η γυναίκα στη σύγχρονη εποχή, καθώς και όλα όσα απαιτούνται στην καθημερινότητά της διαχρονικά. Το τελευταίο στοιχείο έχει κάνει πολλούς να αντιδρούν ισχυριζόμενοι ότι προωθεί μια ατζέντα που μισεί τους άντρες. Στην πραγματικότητα αυτό που κάνει η Greta Gerwig είναι να βάλει τους Ken/άνδρες της Barbieland στη δύσκολη θέση των Barbie/γυναικών του πραγματικού κόσμου, είναι τόσο απλό. Στο post που ακολουθεί, μπορείς να διαβάσεις τι ακριβώς λέγεται, που είναι πέρα για πέρα αλήθεια.

Να τη δει κανείς ή να μην τη δει;

Το μόνο πρόβλημα που βρήκα στην ταινία έχει να κάνει με το τέλος της. Η ιδέα είναι πολύ "μεγάλη” για να κλείσει κάπως ομαλά. Πώς ρίχνεις αυλαία σε μία ταινία που για περίπου 2 ώρες ασχολείται με υπαρξιακά ζητήματα, παιδικά όνειρα υπό το πρίσμα της ενηλικίωσης, σκέψεις για την θέση των γυναικών (αλλά και των αντρών) στη σημερινή κοινωνία, της ακραίας εμπορευματοποίησης που, όπως η ίδια η ταινία αναφέρει, πήρε ένα σύμβολο ενδυνάμωσης των γυναικών και το μετέτρεψε σε σύμβολο σεξουαλικοποίησής τους;

Απάντηση δεν υπάρχει -ίσως περισσότερο για να βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του κατά το δοκούν βέβαια- και δεν είδα διάθεση να υπάρξει. Τα ερωτήματα μάλλον κάπου χάθηκαν στον δρόμο, αλλά είναι μια πολύ fun ταινία για να μειώσει αυτό την αξία της. 

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr