Εσύ ξέρεις ποιος ηθοποιός πήρε όσκαρ α' ανδρικού ρόλου τη χρονιά που γεννήθηκες;

Το Χόλιγουντ είναι γεμάτο από ταλαντούχους πρωταγωνιστές, αλλά η κατάκτηση ενός όσκαρ είναι αναμφισβήτητα η υψηλότερη διάκριση που μπορεί να επιτύχει ένας ηθοποιός. Από συναισθηματικές αθλητικές ιστορίες μέχρι νομικά δράματα, μια απίστευτη ερμηνεία βοηθά μια ταινία να αντέξει στο πέρασμα του χρόνου.

Όπως μαθαίνουν στην πράξη, οι αστέρες του κινηματογράφου κατά τη διάρκεια της καριέρας τους, το να κερδίσουν το βραβείο καλύτερου ηθοποιού στα Oscars δεν είναι εύκολο κατόρθωμα. Για την ακρίβεια, ορισμένοι ηθοποιοί, όπως ο Paul Newman και ο Leonardo Di Caprio, μπόρεσαν να κερδίσουν το πολυπόθητο αγαλματίδιο, μόνο αφού το έχασαν πρώτα αρκετές φορές.

Με αφορμή λοιπόν, τη χθεσινοβραδινή 96η απονομή των Oscars, αν θέλεις να μάθεις ποιος ηθοποιός κέρδισε το όσκαρ καλύτερου ανδρικού ρόλου τη χρονιά που γεννήθηκες, μπορείς να δεις παρακάτω. 

John Wayne, True Grit (1970)

Ο Wayne κέρδισε το όσκαρ το 1970 για την ερμηνεία του ως Rooster Cogburn.

George C. Scott, Patton (1971)

Ο Scott πήρε το βραβείο το 1971 για την ερμηνεία του ως στρατηγός George S. Patton στην ομώνυμη ταινία.

Gene Hackman, The French Connection (1972)

Η ερμηνεία του Hackman ως ντετέκτιβ Jimmy "Popeye" Doyle στην ταινία The French Connection τού χάρισε το βραβείο το 1972.

Marlon Brando, The Godfather (1973)

Η ακτιβίστρια των ιθαγενών Αμερικανών, Sacheen Littlefeather, εμφανίστηκε για λογαριασμό του Brando το 1973 και αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο για την ερμηνεία του ως Don Vito Corleone στο The Godfather λόγω της αντιμετώπισης των ιθαγενών Αμερικανών από την κινηματογραφική βιομηχανία.

Jack Lemmon, Save the Tiger (1974)

Η ερμηνεία του Lemmon ως Harry Stoner στην ταινία Save the Tiger τού χάρισε τον τίτλο το 1974.

Art Carney, Harry and Tonto (1975)

Ο Carney κέρδισε το βραβείο το 1975 για την ερμηνεία του ως Harry Coombes στο Harry and Tonto.

Jack Nicholson, One Flew Over the Cuckoo's Nest (1976)

Στην ομιλία του είπε: "...ευχαριστώ τον ατζέντη μου, ο οποίος πριν από περίπου δέκα χρόνια με συμβούλεψε ότι δεν είχα καμία δουλειά ως ηθοποιός. Σας ευχαριστώ".

Peter Finch, Network (1977)

Ο Αγγλοαυστραλός ηθοποιός έφυγε από τη ζωή μόλις έναν χρόνο μετά την πρεμιέρα της ταινίας. Ήταν ο πρώτος ηθοποιός που έλαβε ποτέ βραβείο Όσκαρ μετά θάνατον.

Richard Dreyfuss, The Goodbye Girl (1978)

Το βάθρο της τελετής απονομής άρεσε πολύ στον Dreyfuss, ο οποίος δήλωσε τα εξής, στην ομιλία του, μετά τη μεγάλη του νίκη: "Θα μπορούσα να συνεχίσω να μιλάω και δεν θέλω να φύγω. Μπορώ να νοικιάσω αυτό [το βάθρο] τώρα;", αστειεύτηκε.

Jon Voight, Coming Home (1979)

Ο ρόλος του Voight στην ταινία Coming Home, στην οποία πρωταγωνίστησε απέναντι από την Jane Fonda, ήταν αξέχαστος. 

Dustin Hoffman, Kramer vs. Kramer (1980)

O Hoffman είχε αποδεχθεί ταπεινά το βραβείο, δίνοντας τα εύσημα στους υποψηφίους συναδέλφους του, λέγοντας: "Αρνούμαι να πιστέψω ότι νίκησα τον Jack Lemmon, ότι νίκησα τον Al Pacino, ότι νίκησα τον Peter Sellers. Αρνούμαι να πιστέψω ότι ο Robert Duvall έχασε. Είμαστε μέρος μιας καλλιτεχνικής οικογένειας".

Robert De Niro, Raging Bull (1981)

Το αθλητικό δράμα του Martin Scorsese χάρισε στον De Niro παγκόσμια αναγνώριση. 

Henry Fonda, On Golden Pond (1982)

Ο Fonda έλαβε την τιμητική διάκριση για τον ρόλο του στην ταινία On Golden Pond λίγους μήνες πριν πεθάνει σε ηλικία 77 ετών.

Ben Kingsley, Ghandi (1983)

Ο Kingsley ζωντάνεψε τον Mahatma Gandhi στη μεγάλη οθόνη, στο ομώνυμο βιογραφικό δράμα. 

Robert Duvall, Tender Mercies (1984)

Ο ρόλος του Duvall ως άτυχος τραγουδιστής στην ταινία Tender Mercies τού χάρισε αναγνώριση το 1984.

F. Murray Abraham, Amadeus (1985)

Ο Abraham υποδύθηκε τον Antonio Salieri, τον αντίπαλο του διάσημου συνθέτη Wolfgang Amadeus Mozart. Στην ευχαριστήρια ομιλία του, είπε: "Θα ήταν ψέμα αν σας έλεγα ότι δεν ήξερα τι να πω, επειδή δούλευα πάνω σε αυτή την ομιλία για περίπου 25 χρόνια".

William Hurt, Kiss of the Spider Woman (1986)

Κανείς δεν εξεπλάγη περισσότερο με τη νίκη αυτή από τον ίδιο τον Hurt.

Paul Newman, The Color of Money (1987)

Ο Newman ήταν έξι φορές υποψήφιος στην κατηγορία καλύτερου ηθοποιού προτού κερδίσει για το The Color of Money. Επειδή δεν είχε κερδίσει για τόσα χρόνια, αποφάσισε να μην παραστεί στην εκδήλωση εκείνη τη χρονιά.

Michael Douglas, Wall Street (1988)

Εκτός από το να ευχαριστήσει το καστ και τα υπόλοιπα άτομα της παραγωγής, ευχαρίστησε τον διάσημο πατέρα του, τον Kirk Douglas, με μια ειδική αναφορά: "...και ιδιαίτερα στον πατέρα μου, ο οποίος δεν νομίζω ότι έχασε ούτε μια από τις παραγωγές μου στο κολέγιο, για τη συνεχή υποστήριξή του και για το ότι βοήθησε έναν γιο να βγει από τη σκιά του. Θα σου είμαι αιώνια ευγνώμων, μπαμπά, γι' αυτό".

Dustin Hoffman, Rain Man (1989)

Ο Dustin Hoffman κέρδισε για δεύτερη φορά το βραβείο καλύτερου ηθοποιού για την ταινία Rain Man και αφιέρωσε χρόνο στην ομιλία του για να αναφερθεί στον πατέρα του, ο οποίος αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας εκείνη την εποχή.

Daniel Day-Lewis, My Left Foot (1990)

Τα συναισθήματα ήταν δυνατά όταν ο Day-Lewis παρέλαβε το βραβείο για τον ρόλο του στο My Left Foot, μια ταινία βασισμένη στην αληθινή ιστορία για τον Christy Brown, ένα αγόρι με εγκεφαλική παράλυση που μεγάλωσε και έγινε καλλιτέχνης.

Jeremy Irons, Reversal of Fortune (1991)

Ο Irons σίγουρα επέδειξε τις υποκριτικές του ικανότητες σε αυτό το αστυνομικό δράμα, που βασίστηκε στην αληθινή ιστορία της καταδίκης του δικηγόρου Claus von Bülow για φόνο.

Anthony Hopkins, The Silence of the Lambs (1992)

Μέχρι και σήμερα, το The Silence of the Lambs παραμένει μια από τις πιο τρομακτικές ταινίες όλων των εποχών. Γι' αυτό και ο Hopkins έλαβε το βραβείο για την ανατριχιαστική ερμηνεία του, ενώ ο ίδιος εξεπλάγη από τη νίκη του.

Al Pacino, Scent of a Woman (1993)

Ο Pacino ήταν ήδη γνωστό όνομα το 1993, χάρη στο The Godfather, αλλά η ερμηνεία του στο Scent of a Woman ήταν αυτή που του χάρισε το πρώτο -και μοναδικό- Όσκαρ του.

Tom Hanks, Philadelphia (1994)

Το νομικό δράμα Philadelphia, στο οποίο ο Hanks υποδύεται έναν ομοφυλόφιλο άνδρα που μηνύει τους εργοδότες του για την απόλυσή του λόγω της διάγνωσης του με AIDS, τού χάρισε το πρώτο του Όσκαρ.

Tom Hanks, Forrest Gump (1995)

Ο Hanks πέτυχε μια σπάνια συνεχόμενη νίκη και την επόμενη χρονιά, αυτήν τη φορά για το κλασικό δράμα, Forrest Gump.

Nicolas Cage, Leaving Las Vegas (1996)

Ο Cage δεν μπορούσε να κρύψει τον ενθουσιασμό του όταν κέρδισε για το ρομαντικό δράμα Leaving Las Vegas, λέγοντας: "Ω, ρε φίλε! Προϋπολογισμός τριάμισι εκατομμυρίων δολαρίων, λίγο φιλμ 16mm και εγώ κρατάω ένα από αυτά. Ξέρω ότι δεν είναι ωραίο που το λέω, αλλά μου αρέσει πολύ η υποκριτική".

Geoffrey Rush, Shine (1997)

Ο ρόλος του Rush στην ταινία Shine, στην οποία υποδύεται έναν πιανίστα, που παλεύει με τη σχιζοφρένεια, ήταν εμπνευσμένος από τον πραγματικό μουσικό David Helfgott.

Jack Nicholson, As Good as It Gets (1998)

Ο Nicholson κέρδισε το δεύτερο Όσκαρ του για τη ρομαντική δραμεντί As Good as It Gets, στην οποία πρωταγωνίστησε στο πλευρό της Helen Hunt.

Roberto Benigni, Life Is Beautiful (1999)

Ο Ιταλός ηθοποιός τα έδωσε όλα στο Life Is Beautiful, μια ταινία για μια οικογένεια που διαλύεται από τη φρίκη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν η δεύτερη νίκη του την ίδια βραδιά, αφού η ταινία πήρε και το βραβείο καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, και ως γνωστόν, ανέβηκε στη σκηνή μόλις η παρουσιάστρια Sophia Loren διάβασε το όνομά του.

Kevin Spacey, American Beauty (2000)

Αφού βραβεύτηκε ως καλύτερος Β' Ανδρικός Ρόλος το 1996, ο Spacey κέρδισε το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία American Beauty, μια σκοτεινή σάτιρα για έναν πατέρα των προαστίων που βρίσκεται στα πρόθυρα της κρίσης της μέσης ηλικίας. Στην ευχαριστήρια ομιλία του, αστειεύτηκε: "Αυτό είναι το αποκορύφωμα της ημέρας μου. Ελπίζω ότι από εδώ και πέρα δεν θα είναι μόνο κατηφόρα".

Russell Crowe, Gladiator (2001)

Η νίκη του Crowe ως καλύτερος ηθοποιός -για τον ρόλο του Maximus στο Gladiator- ήρθε έναν χρόνο μετά την πρώτη του υποψηφιότητα.

Denzel Washington, Training Day (2002)

Σε μια αξέχαστη στιγμή στην ιστορία των Oscars, ο Washington έγινε ο δεύτερος μαύρος ηθοποιός που κέρδισε το βραβείο καλύτερου ηθοποιού, για το Training Day, την ίδια βραδιά που απένειμε στον Sidney Poitier -τον πρώτο μαύρο ηθοποιό που κέρδισε ποτέ το βραβείο καλύτερου ηθοποιού, το 1964- το τιμητικό βραβείο της Ακαδημίας.

Adrien Brody, The Pianist (2003)

Για πρώτη φορά υποψήφιος και νικητής των Oscars, ο Brody παρέλαβε το βραβείο καλύτερου ηθοποιού για την καταξιωμένη ερμηνεία του ως επιζών του Ολοκαυτώματος Władysław Szpilman στην ταινία The Pianist του Roman Polanksi.

Sean Penn, Mystic River (2004)

Ο Penn κέρδισε το πρώτο του βραβείο καλύτερου ηθοποιού για τον ρόλο του πρώην κατάδικου Jimmy Marcus στην ταινία Mystic River.

Jamie Foxx, Ray (2005)

Ο Foxx κέρδισε το όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του θρυλικού μουσικού της soul, Ray Charles, στην ταινία Ray.

Philip Seymour Hoffman, Capote (2006)

Ένας άλλος νικητής που κέρδισε για πρώτη φορά Όσκαρ, ο πρωταγωνιστής του Capote, Philip Seymour Hoffman, κέρδισε για τον ρόλο του ως ο Αμερικανός συγγραφέας Truman Capote στο ομώνυμο βιογραφικό δράμα.

Forest Whitaker, The Last King of Scotland (2007)

Ο Whitaker ήταν ιδιαίτερα φορτισμένος όταν παρέλαβε το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για τον ρόλο του δικτάτορα Idi Amin στην ταινία The Last King of Scotland.

Daniel Day-Lewis, There Will Be Blood (2008)

Η Λαίδη Helen Mirren, η οποία απένειμε το βραβείο στον Day-Lewis, προσποιήθηκε ότι τον έχριζε ιππότη με το αγαλματίδιο του Όσκαρ για την ερμηνεία του στην ταινία There Will Be Blood. "Αυτό είναι ό,τι πιο κοντινό θα βρεθώ ποτέ κοντά σε ιππότη", είπε, "οπότε σας ευχαριστώ".

Sean Penn, Milk (2009)

Ο Penn πήρε το δεύτερο Όσκαρ του για την ταινία Milk, στην οποία υποδύθηκε τον Harvey Milk, τον πρώτο ανοιχτά ομοφυλόφιλο άνδρα που εκλέχτηκε σε δημόσιο αξίωμα στην Καλιφόρνια. Αναφερόμενος εύστοχα στον ακτιβισμό για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων επί σκηνής, ο ηθοποιός είπε: "Πρέπει να έχουμε ίσα δικαιώματα για όλους".

Jeff Bridges, Crazy Heart (2010)

Έχοντας προηγουμένως προταθεί τέσσερις φορές, ο Bridges τελικά κέρδισε το Όσκαρ για το Crazy Heart, μια ταινία για έναν άφραγκο τραγουδιστή-τραγουδοποιό της country, που ερωτεύεται μια δημοσιογράφο (την οποία υποδύεται η Maggie Gyllenhaal), η οποία κάνει ένα ρεπορτάζ γι' αυτόν.

Colin Firth, The King's Speech (2011)

"Έχω την αίσθηση ότι η καριέρα μου μόλις έφτασε στο αποκορύφωμά της", δήλωσε ο Firth παραλαμβάνοντας το Όσκαρ του για τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στη βιογραφική ταινία The King's Speech, η οποία αφηγείται την αληθινή ιστορία του πώς ο βασιλιάς Γεώργιος ΣΤ' ξεπέρασε τον τραυλισμό του. Είχε προταθεί την προηγούμενη χρονιά για τον ρόλο του στην ταινία A Single Man.

Jean Dujardin, The Artist (2012)

Ο Dujardin βραβεύθηκε για την ερμηνεία του ως ένας λατρεμένος ηθοποιός της δεκαετίας του 1920 στην ασπρόμαυρη γαλλική δραμεντί, The Artist.

Daniel Day-Lewis, Lincoln (2013)

Η Meryl Streep παρουσίασε στον Day-Lewis το τρίτο του Όσκαρ για τον ρόλο του προέδρου Abraham Lincoln κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, στην ταινία του Steven Spielberg. "Πραγματικά δεν ξέρω πώς συνέβησαν όλα αυτά", δήλωσε ο ηθοποιός. "Ξέρω όμως ότι έχω λάβει πολύ περισσότερα από όσα μου αναλογούν στη ζωή μου και είμαι ευγνώμων στην Ακαδημία γι' αυτήν την όμορφη τιμή".

Matthew McConaughey, Dallas Buyers Club (2014)

Για πρώτη φορά υποψήφιος και νικητής, ο McConaughey δέχτηκε την τιμητική διάκριση για τη δουλειά του στην ταινία Dallas Buyers Club, ένα βιογραφικό δράμα για έναν άνδρα που ζει στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και μαθαίνει έκπληκτος ότι πάσχει από AIDS. Ο McConaughey έκλεισε την ομιλία του όπως μόνο αυτός θα μπορούσε, με τη διάσημη ατάκα του: "Εντάξει, εντάξει, εντάξει".

Eddie Redmayne, The Theory of Everything (2015)

Ο Redmayne πήρε το πρώτο του Όσκαρ για την ερμηνεία του ως ο φυσικός Stephen Hawking στην ταινία The Theory of Everything, καθώς μαθαίνει ότι πάσχει από αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση στα 20 του.

Leonardo DiCaprio, The Revenant (2016)

Αφού ήταν υποψήφιος για το βραβείο καλύτερου ηθοποιού τρεις φορές στο παρελθόν, ο DiCaprio τιμήθηκε τελικά με το βραβείο για τη δουλειά του στην ταινία The Revenant. Εκμεταλλεύτηκε τη στιγμή που ανέβηκε στη σκηνή για να επιστήσει την προσοχή στην κλιματική αλλαγή

Casey Affleck, Manchester by the Sea (2017)

Ο Casey Affleck έπαιξε έναν άναρθρο άνδρα που στοιχειώνεται από το παρελθόν του.

Gary Oldman, Darkest Hour (2018)

Ο Oldman έχει αναδείξει πολλές ταινίες κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, αλλά αυτή ήταν μόλις η δεύτερη υποψηφιότητά του για Όσκαρ.

Rami Malek, Bohemian Rhapsody (2019)

Ενώ οι κριτικοί ήταν διχασμένοι σχετικά με την ταινία, όλοι ήταν ενθουσιασμένοι με τη δουλειά του Malek.

Joaquin Phoenix, Joker (2020)

Αν και οι προσδοκίες για την ταινία ήταν χαμηλές προτού προκαλέσει αίσθηση στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, κέρδισε πάνω από 1 δισεκατομμύριο δολάρια στο box office και καθολικούς επαίνους για τον πρωταγωνιστή Joaquin Phoenix, ο οποίος έκανε τον Joker/Arthur Fleck έναν χαρακτήρα που ήταν συμπαθής, αλλά και τρομακτικός ταυτόχρονα.

Anthony Hopkins, The Father (2021)

Η απεικόνιση της άνοιας από τον Hopkins αποδείχθηκε αξέχαστη, χαρίζοντάς του το δεύτερο βραβείο καλύτερου ηθοποιού και κάνοντάς τον τον γηραιότερο νικητή υποκριτικής, σε ηλικία 83 ετών.

Will Smith, King Richard (2022)

Λίγοι νικητές των Oscars είχαν μια τόσο αξέχαστη βραδιά όσο αυτή του Will Smith. Λιγότερο από μία ώρα πριν κερδίσει για το King Richard (η τρίτη του υποψηφιότητα), είχε προκαλέσει μία από τις στιγμές που θα θυμούνται όλοι για τα Oscars. Όταν ο παρουσιαστής Chris Rock αστειεύτηκε για τη σύζυγο του Smith, Jada Pinkett Smith, ο ηθοποιός ανέβηκε στη σκηνή και χαστούκισε τον κωμικό, στη συνέχεια επέστρεψε στη θέση του και φώναξε δύο φορές: "Κράτα το όνομα της γυναίκας μου μακριά από το γ@#$*ο σου το στόμα!".

Όταν το όνομα του Smith ανακοινώθηκε ως νικητής, τον χειροκρότησαν όρθιοι και, σε έναν δακρύβρεχτο λόγο, δήλωσε: "είμαι συγκλονισμένος από αυτό που ο Θεός με καλεί να κάνω και να γίνω σε αυτόν τον κόσμο". Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εξερράγησαν, ενώ γενικά αγνόησαν άλλες πτυχές της παρατεταμένης και αμήχανης διοργάνωσης των Oscars. Μετά από πέντε ημέρες συνεδριάσεων της Ακαδημίας, φήμες, εικασίες, θεωρίες και κουτσομπολιά, ο Smith παραιτήθηκε από την Ακαδημία, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά για έναν τόσο φρέσκο νικητή. 

Brendan Fraser, The Whale (2023)

Αν και οι κριτικοί διχάστηκαν για την ταινία του Darren Aronofsky, οι ψηφοφόροι των Oscars συμφώνησαν ότι η ερμηνεία του Brendan Fraser ως καθηγητής Aγγλικών, βάρους 270 κιλών, ξεχώρισε.

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr