Tron: Ares, το reboot που δεν ξέραμε αν χρειαζόμασταν-κριτική του Γιώργου Σατσίδη

Το Tron: Ares ζωντανεύει ξανά το cult φραντσάιζ της Disney, συνδυάζοντας τεχνολογία αιχμής, φιλοσοφικό βάθος και μια υποβλητική ερμηνεία του Jared Leto.

Γράφει: Esquire Editors 11 Οκτωβρίου 2025

Η νέα ταινία του Joachim Rønning Tron: Ares ξαναφέρνει στη ζωή ένα από τα πιο cult φραντσάιζ της Disney, συνδυάζοντας cutting-edge τεχνολογία, φιλοσοφικό υπόβαθρο και τον πάντα αινιγματικό Jared Leto σε έναν ρόλο που μοιάζει να γράφτηκε πάνω του. Ο Ares είναι ένας ψηφιακός οργανισμός που αποκτά συνείδηση και τολμά να διασχίσει το όριο ανάμεσα στο εικονικό και το πραγματικό. Ο κόσμος του Tron, με τα νέον μονοπάτια και τα άψογα render, επιστρέφει πιο θεαματικός από ποτέ — αλλά και πιο παγωμένος.

Tron: Ares| Μια κριτική του Γιώργου Σατσίδη

Από το πρώτο λεπτό, η ταινία εντυπωσιάζει. Η φωτογραφία, ψυχρή και αιχμηρή, θυμίζει εγκαταλελειμμένη γκαλερί τέχνης, όπου το φως παίζει ρόλο θεού. Οι visual αναφορές αγγίζουν το cyberpunk και το μινιμαλιστικό design σε ισορροπία. Ο Rønning ξέρει να δημιουργεί εικόνες που μένουν στο μυαλό, όμως πίσω από αυτήν την άψογη επιφάνεια υπάρχει μια παράξενη σιωπή — μια απουσία συναισθήματος.

Ο Jared Leto κινείται σαν avatar σε ανθρώπινο σώμα: παγωμένος, ελεγχόμενος, σχεδόν τελετουργικός. Είναι σαν να παίζει τον ίδιο του τον εαυτό μέσα από καθρέφτη. Η ερμηνεία του είναι υποβλητική αλλά όχι συγκινητική. Ίσως επίτηδες. Ο Ares δεν είναι ήρωας — είναι ένα πείραμα, ένα υβρίδιο που προσπαθεί να καταλάβει τι σημαίνει να ζεις, να πονάς, να επιλέγεις. Η Greta Lee δίνει μια αίσθηση ανθρώπινης ζεστασιάς μέσα στο ψυχρό τοπίο, αν και το σενάριο θα μπορούσε να της δώσει περισσότερο χώρο να αναπνεύσει.

Το Tron: Ares προσπαθεί να φτάσει εκεί όπου το Legacy δεν τόλμησε: στην ίδια την ουσία της τεχνητής συνείδησης. Το πρόβλημα είναι πως, όσο εντυπωσιακό κι αν είναι το περιτύλιγμα, ο πυρήνας του μένει γυάλινος. Οι διάλογοι συχνά ηχούν σαν αποσπάσματα από manual software: χωρίς ψυχή, χωρίς χιούμορ. Κι όμως, κάπου ανάμεσα στις γραμμές, υπάρχει ένα ενδιαφέρον ερώτημα: τι συμβαίνει όταν η τεχνητή ζωή δεν θέλει να αντικαταστήσει τον άνθρωπο, αλλά να τον νιώσει;

Διαβάστε Επίσης

Αισθητικά, η ταινία είναι χάρμα οφθαλμών. Ο φωτισμός, οι στολές, τα light-cycles, η μουσική υπόκρουση — όλα είναι άψογα. Ο ήχος δονεί, οι σκηνές δράσης είναι υποδειγματικά χορογραφημένες και η κάθε λεπτομέρεια δείχνει πως η παραγωγή δεν έκανε εκπτώσεις. Αλλά η αισθητική δεν αρκεί για να σώσει μια ιστορία που μοιάζει με software χωρίς update. Σε στιγμές νιώθεις πως παρακολουθείς ένα όνειρο που σε μαγεύει, αλλά στο ξύπνημα δεν θυμάσαι τίποτα.

Κι όμως, υπάρχει κάτι σχεδόν μελαγχολικό πίσω από αυτήν την τελειότητα. Ο Ares, ο ήρωας του Leto, είναι το τέλειο σύμβολο της εποχής μας: παντοδύναμος, συνδεδεμένος, αλλά εσωτερικά μόνος. Η στιγμή που αντικρίζει για πρώτη φορά τον "πραγματικό κόσμο" είναι συγκλονιστική — όχι επειδή είναι εντυπωσιακή, αλλά επειδή δείχνει έναν θεό να θαυμάζει τη βροχή. Είναι το πιο ανθρώπινο σημείο μιας ταινίας που κατά τα άλλα μοιάζει φτιαγμένη από pixels.

Ο σκηνοθέτης επιχειρεί να ενώσει φιλοσοφία και action, να μετατρέψει τη sci-fi περιπέτεια σε υπαρξιακό στοχασμό. Δεν τα καταφέρνει πάντα, αλλά η πρόθεση υπάρχει. Το Tron: Ares είναι μια ταινία που ρισκάρει να μην αγαπηθεί, γιατί ζητάει κάτι διαφορετικό: να θαυμάσεις την ψυχρότητά της. Δεν είναι φτιαγμένη για να σε συγκινήσει, αλλά για να σε προβληματίσει — και ίσως να σε αποξενώσει.

Στο φινάλε, όταν ο Ares αντικρίζει το είδωλό του και αντιλαμβάνεται πως "ζωντανός" σημαίνει και "ευάλωτος", η ταινία βρίσκει τον σκοπό της. Κι εκεί, έστω και για λίγο, το ψηφιακό δάκρυ γίνεται πραγματικό.

Το Tron: Ares δεν είναι αριστούργημα — αλλά είναι το είδος του φιλμ που θα συζητιέται. Εντυπωσιακό, φιλόδοξο, τεχνικά άρτιο και συναισθηματικά αποστειρωμένο. Ένα καθρέφτισμα της εποχής των οθονών μας.
Βαθμολογία: 7/10

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr

Πρώτο trailer για την πολυσυζητημένη ταινία 'Καποδίστριας' του Γιάννη Σμαραγδή

Από τον άνθρωπο που έφερε τον Καζαντζάκη και τον Θεοτοκόπουλο στη μεγάλη οθόνη, έρχεται ανήμερα των Χριστουγέννων η μεγαλύτερη ελληνική παραγωγή της χρονιάς. Κρίνοντας από το trailer, είναι σίγουρα, η πιο φιλόδοξη.

Γραφει Ραφαελλα Ραλλη

Πώς ο Anthony Hopkins δημιούργησε την εμβληματική σκηνή στη 'Σιωπή των Αμνών'

Πάνω από 30 χρόνια πριν, ο Sir Anthony Hopkins πρωταγωνίστησε σε έναν από τους πιο επικούς ρόλους της καριέρας του.

Ξεκίνησε η διάθεση των εισιτηρίων για τις συναυλίες των Gorillaz και David Byrne

We ain't happy, we're feeling glad και έχουμε ήδη στηθεί στην ουρά για να εξασφαλίσουμε το γεγονός ότι θα βρισκόμαστε στην Πλατεία Νερού και στο Ξέφωτο ΚΠΙΣΝ για τα δύο πολυαναμενόμενα lives.

To νέο τραγούδι των The Steams θα το ζήλευε και ο Paolo Nutini

Μία μίνι "αγρανάπαυση" βοηθά και στη μουσική και σου έχουμε το απόλυτο παράδειγμα: Οι Steams επέστρεψαν με το single She’s in Sparkles και ανοίγουν το επόμενο κεφάλαιο της ιστορίας τους, πιο ώριμοι, πιο ευάλωτοι και πιο ειλικρινείς από ποτέ.

Γραφει Ραφαελλα Ραλλη

Οι 10 σειρές που βλέπουν τώρα όλοι στο Netflix

Το Netflix σφύζει από ιστορίες που μπλέκουν γέλιο, δάκρυα και εκείνες τις ανατροπές που σε κρατούν μέχρι τα ξημερώματα. Αυτές οι σειρές έχουν γίνει το απόλυτο guilty pleasure και είναι ιδανικές για να σε κάνουν να ξεχάσεις τα πάντα και να βυθιστείς.

Γραφει Παυλος Κρουστης

Στο ᾽Όλα Επιτρέπονται᾽ του Ryan Murphy συνυπάρχουν η Naomi Watts, η Glenn Close και η Kim Kardashian

O νόμος του Ryan Murphy εδώ, μετράει αλλιώς: Με ό,τι καταπιάνεται, το αποτέλεσμα (και οι θεάσεις) τον δικαιώνει, οπότε σίγουρα, παρά τον ετερόκλητο συνδυασμό συντελεστών, είναι μία σειρά που πρέπει να μπει στη λίστα σου.

Γραφει Ραφαελλα Ραλλη