Η ήρεμη δύναμη του Ewan McGregor

Έναν ηθοποιό με ευρύ υποκριτικό φάσμα δύσκολα μπορείς να τον ταυτίσεις με ένα ρόλο, ακόμα δυσκολότερα μπορείς να τον κατατάξεις κάπου συγκεκριμένα, ενώ είναι μάλλον αδύνατον να συνθέσεις την πραγματική εικόνα του ανθρώπου πίσω από τον κινηματογραφικό χαρακτήρα. Από το ναρκομανή αντιήρωα και το νεαρό τυχοδιώκτη μέχρι τον ερωτοχτυπημένο ποιητή και τον δάσκαλο Τζεντάι, ο Ewan McGregor καταφέρνει να προσδίδει πάντα μια ιδιόμορφη γοητεία σε κάθε ήρωα. Δίνεται ψυχή τε και σώματι στο ρόλο, σε τέτοιο βαθμό που δε θα μπορούσες να φανταστείς να τον ενσαρκώνει κάποιος άλλος.

Με αφορμή τα 50α γενέθλιά του -γεννήθηκε στις 31 Μαρτίου του 1971-, ακολουθεί η συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο ηθοποιός πριν λίγο καιρό στο Esquire Σιγκαπούρης και την Joy Ling.

Χωρίς καλούπια

Το πολύπλευρο ταλέντο του, που δεν μπαίνει σε καλούπια, αντανακλάται και στο πολύπλευρο πορτφόλιό του. "Αναζητώ σενάρια-πρόκληση για τον ηθοποιό" δηλώνει και παραδέχεται ότι δεν του αρέσει να τον κατατάσσουν σε κάποιο συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος.

Τα τελευταία χρόνια, ο Σκοτσέζος πρωταγωνίστησε στο sequel της "Λάμψης" του Stanley Kubrick, στο "Δόκτωρ Ύπνος" του Stephen King υποδυόμενος τον Danny Torrance, το γιο του παρανοϊκού Jack Torrance. Όταν είχε πρωτοδεί τη Λάμψη, είχε σοκαριστεί. Εν αντιθέσει με την πλειονότητα, η αγαπημένη του σκηνή δεν ήταν η κραυγή της Shelley Duvall στο ντους, αλλά εκείνη με τον Jack Torrance να πίνει στο μπαρ. "Είναι τιμή μου να συμμετέχω σε ένα κλασικό φιλμ. Μακάρι το αποτέλεσμα να ικανοποιήσει τόσο τους θαυμαστές του Kubrick όσο και του King".

Ο ίδιος δεν έχει ιδιαίτερο άγχος, κάτι που δεν ισχύει βέβαια για το σκηνοθέτη Mike Flanagan, που ανέλαβε τόσο τη σκηνοθεσία όσο και τη διασκευή του έργου. "To Δόκτωρ Ύπνος διαδραματίζεται τέσσερις δεκαετίες μετά τα γεγονότα της Λάμψης και ο τρόπος με τον οποίο ο Mike μεταχειρίστηκε την ιστορία είναι εκπληκτικός. Προσπάθησε να ακολουθήσει την ατμοσφαιρική αισθητική του Kubrick χωρίς να παρεκκλίνει από το βιβλίο. Ο King ήταν εκείνος που τον επέλεξε. Είχε δει τις low-budget δουλειές του, αλλά, όταν παρακολούθησε τη σειρά που σκηνοθέτησε για το Netflix, το The Haunting of Hill House, ενθουσιάστηκε". Για την ακρίβεια, τον αποκάλεσε "ιδιοφυΐα" σε σχετική ανάρτησή του στο Twitter.

Ο McGregor μου εξηγεί πόσο στενά δούλεψε με τον Flanagan για να μπει στο πετσί του ρόλου. Διάβασε πολύ, ταλαιπώρησε αρκετά το μυαλό του, αλλά όχι και το σώμα του. Αν είχε εφιάλτες; "Ευτυχώς όχι!".

Την επόμενη χρονιά αναβίωσε κινηματογραφικά ακόμα έναν ήρωα, μετά τον Danny Torrance. Ενσάρκωσε ξανά τον Obi-Wan Kenobi, τον αγαπημένο δάσκαλο Τζεντάι από τον "Πόλεμο των άστρων".

"Ξέρεις, με ρωτούσαν συχνά αν θα με δουν ξανά ως Ben Kenobi και να που τελικά θα συμβεί. Έχουν αρχίσει να γκριζάρουν τα μαλλιά μου και θα μοιάζω με τον Alec Guinness!". Ήταν η τέταρτη φορά που υποδύθηκε τον χαρακτήρα –έχουν προηγηθεί τρεις ταινίες–, αλλά η πρώτη τηλεοπτικά.

Θα είναι επίσης η δεύτερη τηλεοπτική του εμφάνιση σε ρόλο πρωταγωνιστή, μετά τη βραβευμένη του ερμηνεία στην 3η σεζόν του Fargo του FX. Οι καταιγιστικοί ρυθμοί δουλειάς των τηλεοπτικών σόου τού ταιριάζουν. "Μου αρέσει να δουλεύω σκληρά και να επιστρέφω σπίτι εξουθενωμένος. Αυτό είναι κάτι που μου συμβαίνει μόνο στις σειρές. Θα το διασκεδάσω αρκετά".

Η ζωή πέρα από τα φώτα

Μια ακόμα διασκεδαστική εμπειρία ήταν η συμμετοχή του στα "Αρπακτικά πτηνά (Και η φαντασμαγορική χειραφέτηση της Χάρλεϊ Κουίν)" –ελληνική πρεμιέρα στις 6 Φεβρουαρίου–, την πρώτη σόλο ταινία της Harley Quinn, της ηρωίδας-κλόουν από την "Ομάδα αυτοκτονίας" της DC Comics.

Ο ρόλος του είναι εκείνος του supervillain Black Mask, άρχοντα του εγκλήματος και αιώνιου αντιπάλου του Batman. "Είναι ένας πολύ ενδιαφέρων τύπος γιατί είναι νάρκισσος, κακομαθημένος και απερίγραπτα αδύνατος". Τον περιγράφει επίσης ως τον πιο μισογύνη χαρακτήρα της ταινίας, τον πιο παρανοϊκό και εκείνον με τα περισσότερα ψεγάδια.

Υπογραμμίζει ότι λατρεύει τη φεμινιστική φύση της ταινίας, μιας και, όπως συνέβη με την περίπτωση της Wonder Woman, είναι ένα φιλμ σκηνοθετημένο και γραμμένο από γυναίκες. "Υπάρχουν πολλές ομοιότητες της ιστορίας με τον πραγματικό κόσμο. Όλα αυτά τα σκατά με τα οποία έρχονται αντιμέτωπες οι γυναίκες καθημερινά και εμείς οι άντρες ούτε που τα παρατηρούμε. Οι εποχές αλλάζουν, πρέπει να αλλάξουμε κι εμείς μαζί τους". Με τα λόγια αυτά μου δίνει την κατάλληλη πάσα για να του ζητήσω να μου μιλήσει για τη φιλανθρωπική του δράση.

Ως πρεσβευτής της UNICEF, έχει συμβάλει τα μέγιστα στην ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για την παιδική φτώχεια, εργασία, κακοποίηση, για τα παιδιά των προσφύγων και εκείνα που προσβάλλονται από τον ιό του AIDS και του HIV. Όπως μου εξηγεί, όλα ξεκίνησαν το 2004, όταν αποφάσισε μαζί με τον καλό του φίλο και τηλεπαρουσιαστή Charley Boorman να γυρίσουν το τηλεοπτικό πρόγραμμα Long Way Round και να ταξιδέψουν με μοτοσικλέτες από το Λονδίνο στη Νέα Υόρκη.

"Σ’ αυτό το πρώτο μας ταξίδι με τον Boorman ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με την παιδική εξαθλίωση. Θυμάμαι πόσο συγκινημένος ένιωσα, αλλά και πόσο εξοργισμένος με τον κόσμο στον οποίο ζούμε. Στο δεύτερο ταξίδι μας, που έλαβε χώρα το 2007 και διασχίσαμε δύο ηπείρους και 18 χώρες σε μόλις 85 ημέρες, πήρα την πρωτοβουλία να επισκεφθούμε διάφορα σημεία όπου βρίσκονται οι καταυλισμοί της UNICEF στην Αφρική".

Συναντήθηκε με αρκετά παιδιά, ηλικίας 6-7 ετών, που είχαν απαχθεί από τις οικογένειές τους προκειμένου να γίνουν στρατιώτες από τα αυταρχικά καθεστώτα. "Κάποια απ’ αυτά είχαν εξαναγκαστεί να σκοτώσουν ακόμα και συγχωριανούς τους. Η παιδική αθωότητα είναι άγνωστη λέξη στην Αφρική".

Κάπως έτσι, πήρε την απόφαση να υιοθετήσει μια ενεργή στάση απέναντι στο πρόβλημα. Ταξίδεψε μαζί με αποστολές της UNICEF από αέρος, θαλάσσης και στεριάς σε μερικές από τις πιο απομακρυσμένες περιοχές σε Νεπάλ, Κονγκό και Ινδία για να προμηθεύσουν με φάρμακα νομαδικές κοινότητες που κατοικούσαν στα τροπικά δάση ή σε καταυλισμούς.

Σε άρθρο του στους Financial Times είχε καταγράψει την εμπειρία του στη Μοσούλη στο Ιράκ αναφέροντας μεταξύ άλλων: "Καθώς περπατούσα μέσα στο πλήθος, κόσμος με πλησίαζε όχι γιατί αναγνώριζε το πρόσωπό μου –δεν είχαν ιδέα ποιος είμαι–, αλλά γιατί ζητούσαν βοήθεια να ξεφύγουν από τα δεινά τους". Λένε ότι, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με το σκληρό πρόσωπο της ανθρωπότητας, την τραγωδία του πολέμου και τη βία που διαλύει οικογένειες, αναθεωρείς τα πάντα.

Ένας άλλος τρόπος ζωής

Αυτό ακριβώς συνέβη και σ’ εκείνον. Απαρνήθηκε τον υλιστικό τρόπο ζωής που προάγει η σύγχρονη κοινωνία και έβαλε σκοπό να κατορθώσει να αποκτήσει την πραγματική πολυτέλεια. Ποια είναι αυτή; Να περνά ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά του –έχει αποκτήσει τέσσερις κόρες με την πρώην σύζυγό του Eve Mavrakis–, να δίνει χαρά στα λιγότερο προνομιούχα παιδιά του πλανήτη.

Μου εξηγεί γιατί δεν έχει κανένα λογαριασμό σε κανένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης. "Το να προσπαθείς να χτίσεις μια ψεύτικη εικόνα αντί να βελτιώσεις την πραγματική σου δε με αφορά. Θέλω να μοιράζομαι ό,τι με απασχολεί με τους ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν. Δε με ενδιαφέρει να παρακολουθώ τη ζωή των άλλων. Επιλέγω να δημιουργώ τις δικές μου στιγμές". Αναμφίβολα η μη χρήση των social media τον κάνει να αισθάνεται υγιής. "Να χάνω δύο ώρες από το χρόνο μου καθημερινά χαζεύοντας φωτογραφίες τύπων που ούτε καν τους γνωρίζω. Είναι αδιανόητα ηλίθιο".

Παραδέχεται ότι το πρώτο πράγμα που ζητούν οι θαυμαστές του όταν τον πετυχαίνουν στο δρόμο ή στην πρεμιέρα κάποιας ταινίας δεν είναι να ανταλλάξουν μερικές κουβέντες μαζί του, αλλά να βγάλουν selfies. "Εντάξει, ας μην είμαι γκρινιάρης. Δεν παραπονιέμαι". Εξάλλου, το έχει ζητήσει και ο ίδιος από το συμπατριώτη του, τον stand-up comedian Billy Connolly, που είναι το είδωλό του. "Η ζωή σήμερα τρέχει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και η τεχνολογία μας έχει κάνει να είμαστε διαρκώς διαθέσιμοι περιμένοντας από τους γύρω μας να είναι κι αυτοί το ίδιο. Δυστυχώς ο άνθρωπος μέσα στα χρόνια έχασε χωρίς να το πάρει χαμπάρι τον προσωπικό του χώρο και χρόνο".

Το προσωπικό του καταφύγιο είναι το σπίτι του στο Λος Άντζελες. Εκεί βρίσκει γαλήνη, παρά το γεγονός ότι είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη των Ηνωμένων Πολιτειών από άποψη πληθυσμού. Ωστόσο, δεν έχει καμία σχέση με άλλες μεγαλουπόλεις, όπως είναι το Λονδίνο, η Νέα Υόρκη, η Ρώμη ή το Μιλάνο. "Έχει ήλιο, πράσινο και δρόμους κατάλληλους για ποδηλάτες. Το τελευταίο είναι πολύ σημαντικό για μένα επειδή μετακινούμαι καθημερινά με το ποδήλατο. Δε θα μπορούσα να μείνω πουθενά αλλού στον κόσμο".

Όταν ήταν νεότερος, το μόνο που ήθελε ήταν να ζήσει στο πολύβουο Λονδίνο. Σήμερα, όσο πιο κοντά στη φύση είναι, τόσο πιο νέος αισθάνεται, κάτι που διαπίστωσα ιδίοις όμμασι. Η φωτογράφηση έλαβε χώρα σε ένα ράντσο στα προάστια του Λος Άντζελες και εκείνος δε σταμάτησε να χαμογελά. Μάλιστα, ήταν τόσο άνετος, ντυμένος στα τζην και φορώντας λερωμένες από τη λάσπη μπότες, να ταΐζει άλογα και να κυνηγά κότες, που αποκάλυψε το παιδί που κρύβεται πίσω από το ώριμο, γοητευτικό και πάντα μετρημένο παρουσιαστικό του.

Είναι ωραίο να τον βλέπεις να ξετυλίγει το περιτύλιγμά του, σταδιακά να αποκαλύπτει πώς είναι πραγματικά πίσω από τις κάμερες και να απαντά στις πιο απλές ερωτήσεις.

Όταν ο Stephen Colbert τον είχε ρωτήσει πώς είναι να υποδύεται τον μπάτλερ που μεταμορφώνεται σε κηροπήγιο στο live action film της Disney Η πεντάμορφη και το τέρας (2017), είχε αυτοσαρκαστεί λέγοντας χαρακτηριστικά: "Χρειάστηκε να κάνω πολύμηνη έρευνα, που δυστυχώς δεν απέδωσε. Όλοι αντιληφθήκατε πόσο χάλια ήταν η προφορά μου στα γαλλικά". Στη ραδιοφωνική εκπομπή του BBC Radio 1, Kids Ask Difficult Questions, είχε ερωτηθεί αν είναι πάντα χαμογελαστός.

"Φυσικά όχι. Άνθρωπος είμαι, έχω κι εγώ τις μαύρες μου" είχε απαντήσει ο ηθοποιός με το χαρακτηριστικό ειλικρινές χαμόγελο, τα υγρά γαλάζια μάτια και το πρόσωπο που, αν και έχει αλλάξει τόσο πολλά και διαφορετικά κινηματογραφικά πρόσωπα, έχει αποτυπωθεί αναλλοίωτο στη μνήμη μας.

Στο μυαλό μου έρχεται κατευθείαν μια ατάκα από την ταινία Big Fish (2003) του Tim Burton, όπου υποδύθηκε τον Edward Bloom: "Μπορεί πλέον να μη μου έχουν απομείνει πολλά, έχω όμως τέτοια αποφασιστικότητα μέσα μου, που δε θα τη βρεις ποτέ σε αυτόν το βαθμό σε κανέναν άλλο άντρα".

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr