Η Βίκυ Παπαδοπούλου δεν καταλαβαίνει γιατί σοκάρει το μπινελίκι

Από τις ταινίες της εβδομάδας που ανοίγουν αυλαία την Πέμπτη, 5 Μαρτίου, στις αίθουσες της χώρας, το ενδιαφέρον μονοπωλεί μία ελληνική. Σε μία μικρή πόλη της Ελλάδας, όταν το ερωτικό πάθος διασταυρώνεται με την απληστία για το χρήμα, τα πτώματα αρχίζουν να στοιβάζονται το ένα μετά το άλλο και η "Ωραία Κοιμωμένη" Όλγα δεν θα μάθει ποτέ από τι πραγματικά έχει γλιτώσει. Η νέα δουλειά του Γιάννη Οικονομίδη -η πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία του μετά τις "Σπιρτόκουτο", "Η ψυχή στο στόμα", "Μαχαιροβγάλτης", "Το μικρό ψάρι"- τιτλοφορείται "Η Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς" και υπόσχεται να μας καταδύσει ξανά στο ωμό, βίαιο, καλτ κινηματογραφικό σύμπαν του δημιουργού του. 

Το σινεμά του Οικονομίδη είναι των άκρων - ή το απολαμβάνεις ή το θεωρείς χάσιμο χρόνου, δεν υπάρχει χώρος για μετριότητες. Και τα δύο άκρα ωστόσο θα ήταν αδύνατον να μην συμφωνήσουν στο εξής: μέσα από την αθυρόστομη, σκληρή του γλώσσα και τους βίαιους χαρακτήρες των ιστοριών του αποκαλύπτονται κωμικοτραγικές αλήθειες για την ελληνική κοινωνία και τον Έλληνα, αλλά και το γκροτέσκο της ανθρώπινης συμπεριφοράς εν γένει.

Ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της νέας του ταινίας, συναντάμε την Βίκυ Παπαδοπούλου, με την οποία συνεργάζεται ξανά, έξι χρόνια μετά την πρώτη τους κινηματογραφική γνωριμία στο φιλμ "Το μικρό ψάρι". 

Τι θυμάσαι από εκείνη την πρώτη σας συνεργασία;

Θα σου πω το εξής, που είναι χαρακτηριστικό: Τον καλλιτέχνη Γιάννη Οικονομίδη τον θαύμαζα πολύ πριν δουλέψω μαζί του. Στο "Μικρό ψάρι" γνώρισα και εκτίμησα τον άνθρωπο Γιάννη Οικονομίδη. Αντιλήφθηκα πόσο ευφυής και τρυφερός είναι, παρά το κάπως άγριο παρουσιαστικό του. Η συνεργασία μας ήταν άψογη.

Και ευτυχώς δεν τελείωσε εκεί. 

Πράγματι. Όταν με πήρε και μου είπε ότι έχει το τελικό σενάριο της νέας του ταινίας, είπα το "ναι" με κλειστά μάτια. Το διάβασα και ενθουσιάστηκα. "Ναι Γιάννη μου, γουστάρω πολύ πάμε να δουλέψουμε ξανά μαζί", είπα. Η ανυπομονησία μου ήταν μεγάλη να ξεκινήσουμε τις πρόβες.

Πώς είναι οι πρόβες με τον Γιάννη Οικονομίδη;

Μία φανταστική διαδικασία. Ο ηθοποιός δεν πάει απλά στην πρόβα για να πει τα λόγια του με τους άλλους ηθοποιούς. Ο κάθε ένας από εμάς δουλεύει τις σκηνές του μαζί του για να βγει η τελική σκηνή. Αυτό κάνει τον ηθοποιό να αισθάνεται κοινωνός της όλης ιστορίας. Είναι ένας δημιουργός που αγαπά τους ηθοποιούς του. Προσωπικά, με εξέλιξε στην υποκριτική. Αν και είχα κάνει σινεμά πολύ πριν δουλέψω μαζί του και από κάθε μου συνεργασία είχα πάρει και κάτι, όπως συμβαίνει πάντα, επειδή ήμουν πολύ συγκεντρωμένη σε αυτό που κάναμε στο "Μικρό ψάρι" και επειδή ήταν μεγάλο το χρονικό διάστημα των προβών, κατάφερα να κατανοήσω λίγο πιο σταδιακά και ουσιαστικά το πώς γυρίζεται μία ταινία.

Είναι λοιπόν ο τρόπος που δουλεύει με τους ηθοποιούς στις πρόβες που τους κάνει τελικά να δείχνουν τόσο άμεσοι και αληθινοί στο κοινό;

Είναι σίγουρα κι αυτό, αλλά όχι μόνο αυτό. Ο Γιάννης έχει ένα ταλέντο που δεν εξαντλείται στο να στήνει ένα καλό κάδρο. Έχει ένστικτο για τους ανθρώπους. Ρισκάρει και δουλεύει με ερασιτέχνες ηθοποιούς και του βγαίνει, καθώς καταλήγουν στις περισσότερες των περιπτώσεων να παίζουν καλύτερα και από τους επαγγελματίες και να κλέβουν την παράσταση. Επίσης, ξέρει πολύ καλά πώς να δημιουργεί ένα κλίμα ασφάλειας μέσα στο οποίο ο ηθοποιός μπορεί να απελευθερωθεί και να εκφράσει όλον αυτόν τον θυμό, την οργή και τη βιαιότητα χωρίς φόβο, αλλά με πολύ πάθος, προσφέροντάς του κάτι πολύ σημαντικό: την ελευθερία να αυτοσχεδιάσει, να μην πει κατά γράμμα ό,τι λέει το σενάριο, αλλά αυτό που νιώθει τη δεδομένη στιγμή. 

Οι Στάθης Σταμουλακάτος και Βαγγέλης Μουρίκης σε σκηνή από το "Η Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς".

Ωστόσο, δεν έχεις πιάσει τον εαυτό σου να αισθάνεται ποτέ συστολή ή αμηχανία;

Όχι. Δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται να μας σοκάρει η βρισιά και το μπινελίκι, όταν βγαίνουμε για παράδειγμα στον δρόμο με το αυτοκίνητο και ο διπλανός μας "στολίζει". Το βρισίδι είναι στο DNA του Έλληνα. Είμαστε ένας λαός που εκφράζεται με αυτό τον τρόπο. Όταν έχω τα νεύρα μου κι εγώ έτσι εκφράζομαι. Όλοι αυτό δεν κάνουμε; Δεν θα υποκριθώ ότι διαφέρω.

Πίσω από την "οικονομίδικη" γλώσσα τι κρύβεται;

Υπάρχει το σχόλιο του Γιάννη. Οι ήρωες του δεν βρίζουν απλά για να βρίσουν. Το κάνουν για να μας υπενθυμίσουν τα τέρατα που μπορούμε να γίνουμε όταν βγαίνουμε εκτός εαυτού, τις εμμονές που μας κυριεύουν και χάνουμε την ουσία επαναλαμβάνοντας τις ίδιες λέξεις και εν κατακλείδι ότι μπορούμε πανεύκολα να γίνουμε Καραγκιόζηδες. Μπροστά στο χρήμα, τη δόξα και την εκδίκηση, γινόμαστε τα πιο σκληρά και γελοία πλάσματα στον πλανήτη.

Στην "Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς", υποδύεσαι την "Ωραία Κοιμωμένη" Όλγα. 

Ναι, η Όλγα είναι ένα κορίτσι που μεγάλωσε στην Πάτρα. Είναι λίγο ροκ, λίγο εναλλακτική. Παρ' όλα αυτά γνωρίζει έναν επιχειρηματία, τον Σκυλογιάννη, μετακομίζει στην Λαμία και τον παντρεύεται. Ο γάμος μαζί του είναι όμως μαρτύριο. Όταν γνωρίζει τον Ζαφειρόπουλο, έναν πρώην λαϊκό τραγουδιστή που διατηρεί μπουζουξίδικο στην περιοχή, τον ερωτεύεται και οι δύο τους εξαφανίζονται από προσώπου γης. Προκειμένου να εκδικηθεί τον άντρα της, του αρπάζει ένα εκατομμύριο ευρώ και εκεί ξεκινά το πανηγύρι.

Με τον Βασίλη Μπισμπίκη, που κρατά τον ρόλο του Ζαφειρόπουλου.

Χωρίς να μας κάνεις spoilers, γιατί την χαρακτηρίζουν "Ωραία Κοιμωμένη";

Επειδή αυτή κοιμάται και η τύχη της δουλεύει. Παίζεται η ζωή της κορόνα γράμματα και εκείνη δεν παίρνει χαμπάρι του τι συμβαίνει γύρω της. Αν και μυστηριώδης παρουσία -είναι αυτή που σπρώχνει τον βράχο να κατρακυλήσει αλλά το κάνει ενστικτωδώς και άθελά της-, τελικά αποδεικνύεται το πιο αθώο πλάσμα στην ταινία.

Σκίτσο του Πέτρου Ζερβού για την ταινία.

Διάβασα ότι αρχικά αντί για ηθοποιός ήθελες να γίνεις κριτικός. Είναι αλήθεια;

Ναι. Ήμουν ένα πάρα πολύ ντροπαλό παιδί που αγαπούσε πάρα πολύ το σινεμά. Ήθελα να κάνω κάτι σε σχέση με αυτό, αλλά δεν ήξερα τι ακριβώς. Επειδή λοιπόν δεν ήθελα να εκτίθεμαι, σκέφτηκα να πάω σε μία δραματική σχολή για να μάθω πώς δουλεύουν οι ηθοποιοί ώστε αν θελήσω πράγματι να γίνω σκηνοθέτις να γνωρίζω τι σημαίνει ηθοποιός - τότε πίστευα ότι το σημαντικότερο πράγμα σε μία ταινία ήταν οι ηθοποιοί. Όταν όμως μπήκα στη Δραματική Σχολή Αθηνών Γιώργος Θεοδοσιάδης ξεκίνησα να βλέπω πολύ θέατρο, το ερωτεύτηκα παράφορα και μαζί την υποκριτική.

Τι σε έκανε να ξεπεράσεις τη συστολή που ένιωθες τότε;

Αυτό είναι μία μεγάλη κουβέντα, αλλά εν ολίγοις η σχολή με βοήθησε σημαντικά. Ξέρεις, στις παρέες μου ήμουν πάντα πολύ ανοιχτή, γιατί αισθανόμουν ασφάλεια. Στον άγνωστό κόσμο φοβόμουν, κλεινόμουν στον εαυτό μου. Ουσιαστικά έτρεμα αυτό που όλοι τρέμουν: μήπως δεν γίνουν αποδεκτοί. Πλέον δεν φοβάμαι. Είμαι αυτό που είμαι και έχω αποδεχτεί το γεγονός ότι δεν μπορώ να αρέσω σε όλους. Είμαι καλά.

---

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιάννης Οικονομίδης

ΣΕΝΑΡΙΟ: Γιάννης Οικονομίδης, Χάρης Λαγκούσης, Δημοσθένης Παπαμάρκος

ΠΑΙΖΟΥΝ: Βασίλης Μπισμπίκης, Βίκυ Παπαδοπούλου, Γιάννης Τσορτέκης, Στάθης Σταμουλακάτος, Βαγγέλης Μουρίκης, Γιώργος Γιαννόπουλος, Λένα Κιτσοπούλου.

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: Δημήτρης Κατσαΐτης

ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΜΟΥΣΙΚΗ: Jean-Michel Bernard

ΜΟΝΤΑΖ: Γιάννης Χαλκιαδάκης

ΗΧΟΣ: Ντίνος Κίττου, Κώστας Φυλακτίδης

ΣΚΗΝΙΚΑ: Ιουλία Σταυρίδου

ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Χριστίνα Λαρδίκου

ΜΑΚΙΓΙΑΖ: Γιάννης Παμούκης

VFX SUPERVISOR: Αντώνης Κοτζιάς

ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Ιωάννα Μπολομύτη

ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ: Πάνος Παπαχατζής, Χρήστος Β. Κωνσταντακόπουλος, Elie Meirovitz, Ingmar Trost, Γιάννης Οικονομίδης

ΜΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ Α.Ε. | FALIRO HOUSE | EZ FILMS | SUTOR KOLONKO | Y.E. FILMS LTD ΣΕ ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΗ ΜΕ ΕΡΤ Α.Ε. | ONASSIS CULTURE | ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ (Σ.Ε.ΚΙΝ.) | DIGITAL DISTRICT | ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ | POPION PRODUCTIONS | YAFKA ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΩΝ ΕΚΟΜΕ Α.Ε. | INTERNATIONAL SALES: THE MATCH FACTORY

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr